Μήνυμα στην Αθήνα για νέα μέτρα από την «ακύρωση» του μίνι Eurogroup

Πίεση στην κυβέρνηση για να δεχθεί «κουτσή» λύση για το χρέος ή να λάβει πρόσθετα μέτρα λιτότητας, δημιουργεί η ακύρωση από το Βερολίνο και τον Βόλφγκανγκ Σόιμπλε της μίνι-συνόδου Γερμανίας, Γαλλίας, Ιταλίας, Ισπανίας, Ολλανδίας και θεσμών (ΔΝΤ-ΕΚΤ-Κομισιόν) για το ελληνικό χρέος. Ενώ δηλαδή ποντάρει πολλά σε «πολιτική συμφωνία» με ανοικτά τα προαπαιτούμενα στο Eurogroup της 5ης Δεκεμβρίου, μειώνονται οι πιθανότητες συναίνεσης μεταξύ των εταίρων στο ελληνικό ζήτημα και αυξάνεται ο κίνδυνος για υποχωρήσεις και λήψη μέτρων ώστε να κλείσει άμεσα η β΄αξιολόγηση, αν και η κυβέρνηση ήθελε να αφήσει εκκρεμή τα πιο «καυτά» (εργασιακά, «κόκκινα» δάνεια

, ενεργειακά) για να τα ανταλλάξει «χέρι με χέρι» με την ελάφρυνση του χρέους.
 
Ασχέτως από το παρασκήνιο και εάν πράγματι είχε προγραμματιστεί ή απλώς αναβλήθηκε η συνάντηση, η «είδηση» είναι πως η εκπρόσωπος του κ. Σόιμπλε βρήκε την ευκαιρία να χαρακτηρίσει «αχρείαστη» μια τέτοια σύνοδο, κατά την οποία οι εκπρόσωποι των υπερχρεωμένων νοτιοευρωπαϊκών χώρων (Γαλλία, Ιταλία, Ισπανία) θα πίεζαν για να δοθεί μια «καλή λύση» για το ελληνικό χρέος, ακόμα και χωρίς τη συμμετοχή του ΔΝΤ -αφού ξέρουν πως αν η λύση δεν είναι καλή, ίσως είναι και οι ίδιες οι επόμενες στη σειρά που θα την υποστούν. Με τον όρο «αχρείαστη», το Βερολίνο υπενθύμισε πως «όλα είναι γραμμένα στην πέτρα», δηλαδή ισχύουν και δεν αλλάζουν οι συμφωνίες που πέτυχε ο Σόιμπλε στο Eurogroup για τη συμμετοχή του ΔΝΤ, βραχυπρόθεσμα μέτρα ελάφρυνσης μόνο του ελληνικού χρέους ως το 2018 και υψηλά πρωτογενή πλεονάσματα από το 2019.
 
Ο ίδιος ο Σόιμπλε άλλωστε, προσερχόμενος στο Eurogroup του Οκτωβρίου, υπενθύμισε με δηλώσεις του ότι «ελάφρυνση χρέους» θα προέλθει -κατά ένα μέρος- και από τα μέτρα που θα πάρει η ίδια η Ελλάδα.
 
Το μήνυμα πως έρχονται νέα μέτρα λιτότητας φαίνεται πως έχει λάβει η Αθήνα, αφού ο αντιπρόεδρος της κυβέρνησης κύριος Γιάννης Δραγασάκης, σε ομιλία του χθες έλεγε «αν η μείωση των πλεονασμάτων επιτευχθεί χωρίς πρόσθετα μέτρα, τότε θα μπορούσαμε να καταρτίσουμε ένα τριετές πρόγραμμα στοχευμένων φορολογικών ελαφρύνσεων».
 
Ενώ δηλαδή μιλούσε για το σχέδιο της κυβέρνησης για ένα νέο Αναπτυξιακό μοντέλο και «έγκαιρη πολιτική συμφωνία για την ολοκλήρωση της αξιολόγησης χωρίς πρόσθετα μέτρα ή άλλες απαιτήσεις πέραν των όσων έχουν ήδη συμφωνηθεί», στο τέλος της ομιλίας του έθεσε σαν ενδεχόμενο και την λήψη πρόσθετων μέτρων.
 
Έθεσε επίσης όμως σαν «κρίσιμη παράμετρο» για τη διαπραγμάτευση με τους δανειστές, πως για όσα ιδανικά επιδιώκει η κυβέρνηση (κλείσιμο αξιολόγησης, χρέος, συμμετοχή στην ποσοτική χαλάρωση της ΕΚΤ κλπ) ότι «όλα αυτά θα πρέπει να έχουν συμβεί μέσα στο πρώτο τρίμηνο, το αργότερο μέσα στο πρώτο πεντάμηνο του 2017» αφού «μόνον έτσι θα υπάρξει ο χρόνος να γίνουν αρκετές δοκιμαστικές πράξεις δανεισμού, ώστε να μη συμβεί ό,τι και το 2014, όταν η έκδοση ενός ομολόγου αποδείχτηκε επιτυχής, αλλά η αμέσως  επόμενη κατέληξε σε φιάσκο».
 
Στα γεγονότα του 2014 όμως και στον πολιτικό κίνδυνο που θα οδηγούσε να μην βγει ούτε το 2018 η Ελλάδα από το Μνημόνιο, παραπέμπει εμμέσως και μια άλλη αναφορά του κυρίου Δραγασάκη, ο οποίος τόνισε τον ρόλο που μπορεί να παίζει σε μια τέτοια εξέλιξη η αντιπολίτευση. Όπως είπε χαρακτηριστικά ο ίδιος, «το κακό νέο είναι η στάση της αξιωματικής αντιπολίτευσης. Τι θέλει επιτέλους η ΝΔ; Την ολοκλήρωση της συμφωνίας, το «πάγωμα» και την αναδιαπραγμάτευση της ή μήπως στην πραγματικότητα, ποντάροντας στην αποτυχία της χώρας, ζητά αυτοβούλως τέταρτο μνημόνιο; Ευτυχώς, όμως, και σ’ αυτό το σημείο η αξιωματική αντιπολίτευση μπορεί να είναι θορυβώδης, όμως, δεν μπορεί να ανατρέψει τη ροή των γεγονότων» κατέληξε, θυμίζοντας σε πολλούς ότι αντίστοιχη κριτική ασκούσε και ασκεί η Νέα Δημοκρατία στον ΣΥΡΙΖΑ για την στάση του πριν την ολοκλήρωση του Β΄Μνημονίου.