To ταμείο και ο λογαριασμός

Οι παλιότεροι από  εμάς έζησαν τους περίφημους τοκογλύφους  της δεκαετίας 1960-1970. Αρκετοί από  τους οποίους θριαμβεύουν ακόμη  με τα κομπιουτεράκια τους, κυρίως στις μάντρες των ταξί.

Έδιναν δάνεια για  το ταξί, αλλά τα επιτόκια ήταν ληστρικά, πάνω από 8% κάθε φορά. Στο τέλος το ταξί το αποκτούσε ο τοκογλύφος και ο δανεισμένος γινόταν υπάλληλος. Ο μύθος αναφέρει μια τέτοια ιστορία όπου 2 ξαδέλφια επίδοξοι ιδιοκτήτες ταξί, έκλεψαν την κόρη του τοκογλύφου, όταν τους πήρε τα αυτοκίνητα. Επέστρεψαν την κόρη και πήραν τα ταξί !!!

Στην περίπτωση μας, και καθώς η έλευση του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου ( IMF) εξακολουθεί να υφίσταται ως “απειλή” οι «υπάλληλοι» θα είναι πλέον το πολιτικό προσωπικό.

Τα πιστόλια θα μπουν  στις θήκες διότι απλά δυο δρόμους είχε η Ελλάδα: χρεοκοπία ή μηχανισμός στήριξης. Το στοίχημα δεν βγήκε γιατί δεν μπορούσαμε να νικήσουμε τις αγορές. Η χώρα θα χρεοκοπούσε σ’ ένα χρόνο. Έτσι, η πλήρης αποτυχία του συνόλου του πολιτικού προσωπικού θα δώσει τα ηνία στους τεχνοκράτες.

Το τι θα πράξουν  φαίνεται και από την δράση  του ταμείου στις διάφορες χώρες  που επενέβη.

Αυτό που θα έχουμε από αύριο θα είναι σκληρό για τους πολίτες που δεν αποκαλούνται “λαμόγια”,  που δεν ;exoynσυνηθίσει να «βουτάνε» άκοπα τον πλούτο με τα διάφορα κόλπα σε κάθε τομέα της οικονομικής ζωής.

Όλοι αυτοί δεν  μιλούν ακόμη. Αλλά γελάνε με το πολιτικό προσωπικό των δυο κομμάτων εξουσίας που θέλει να διατηρήσει το status του παλιού μοντέλου.

Γελούν με τους αριστερούς που θυμίζουν ότι «Σας τα λέγαμε για το ΔΝΤ».

Συνεπώς, η επόμενη  εξέλιξη μετά τον μηχανισμό της  Ε.Ε- ΔΝΤ θα είναι και τα νέα  σχήματα στην πολιτική ζωή, ακόμη  και στην οικονομική ζωή.

Άλλωστε, η χρεοκοπία  ήταν συνολική.

Φύσει αισιόδοξοι, όμως, πρέπει να δούμε το επόμενο εξάμηνο, τον επόμενο χρόνο. Τα αποτελέσματα των μέτρων, του μηχανισμού θα δώσουν, ελπίζουμε, μια θετικότερη εικόνα σε έξι μήνες. Όπως οδηγηθήκαμε με λάθη, παραλείψεις στον μηχανισμό, το ίδιο βίαιες θα είναι οι αλλαγές τους επόμενους μήνες. Στις τράπεζες, στις κρατικές και ιδιωτικές επιχειρήσεις.

Εκ των πραγμάτων  θα ξεχάσουν όλοι τις «καρέκλες», είτε στα κόμματα, είτε στην οικονομική ζωή. Θα ξεχάσουν την ακόρεστη δίψα για  εξουσία. Αυτό που δεν μπορούσε να γίνει πριν από ένα χρόνο τώρα θα καταστεί αναγκαίο.

Όμως, η ελπίδα των  περισσότερων είναι να μην επαναληφθούν λάθη τα οποία οδήγησαν σε καταστάσεις  τύπου Αργεντινής. Να μην ληφθούν  αποφάσεις λ.χ που θα οδηγήσουν τον κόσμο στους δρόμους, στις τράπεζες.

Τέρμα τα αστειάκια  και οι αμερικανικού τύπου επικοινωνιακές τακτικές. Η χώρα πρέπει να σταθεί στα  πόδια της.

Εξάλλου, όπως κάποιοι  οδήγησαν την χώρα στο ταμείο, με τον ίδιο τρόπο κάποιοι άλλοι θα πάνε σ ΄ άλλο «ταμείο».

Και σίγουρα  δεν θα είναι καταθέτες, αλλά  θα τους ζητούν το λογαριασμό.