Καταστροφή μια αναδιαπραγμάτευση χρέους για τις τράπεζες

Kαταστροφική, όχι μόνο για τις ξένες, αλλά και για τις ελληνικές τράπεζες θα ήταν μια αναδιαπραγμάτευση του χρέους υπό την μορφή της μείωσης της αξίας κεφαλαίου, ενδεχόμενο που πάντως διαψεύδει ο υπουργός Οικονομικών Γιώργος Παπακωνσταντίνου.

Δηλαδή, στους ξένους δανειστές να αναλογούν λ.χ. 70 σεντς του ευρώ για κάθε 1 ευρώ που έχουν καταβάλει. 

Επειδή, οι ελληνικές τράπεζες κατέχουν περί το 30% του ελληνικού χρέους - μόνο η Εθνική έχει ομόλογα περί τα 17 με 18 δισεκατομμύρια ευρώ – μία ανάλογη απομείωση θα προκαλούσε τραπεζική κρίση στην Ελλάδα, όπως δήλωσε και ο γνωστός επενδυτής κ. Τζορτζ  Σόρος. 

Εξάλλου, υπό τα σημερινά δεδομένα ύφεσης (επισφάλειες, φυγή καταθέσεων), το μόνο που λείπει  είναι  μια τεράστια ζημιά από τα ομόλογα.              

Βεβαίως, δεν είναι ο μοναδικός τρόπος αναδιαπραγμάτευσης για το χρέος – όπως λέει έμπειρος χρηματιστής – καθώς υπάρχουν περισσότεροι από δύο. Ωστόσο, με τον συγκεκριμένο τρόπο, η χώρα μας σταματά να δανείζεται και συμφωνεί με τους πιστωτές της να καταβάλει τις υποχρεώσεις της μελλοντικά σε ποσοστό 60-70%. 

Ο ίδιος χρηματιστής, αλλά και ξένες πηγές, εκτιμούν ότι η λύση της αναδιαπραγμάτευσης θα ήταν μονόδρομος μόνο αν αποτύγχανε η ελληνική κυβέρνηση σε όλες της τις προσπάθειες στο Πρόγραμμα Σταθερότητας.

Μάλιστα, ξένοι διαχειριστές θεωρούν βέβαιη την προσφυγή της χώρας σε μια αναδιαπραγμάτευση χρέους, όχι τώρα, αλλά μετά από ένα χρόνο, όταν θα προκύψουν οι νέες ανάγκες δανεισμού, και το χρέος θα 

διογκώνεται, χωρίς ανάπτυξη στην οικονομία.         

Όμως, η ιδέα της αναδιαπραγμάτευσης του χρέους που διακινούν ξένοι αρθρογράφοι- όπως ο W. Munchaou – θα μπορούσε να έλθει στο  προσκήνιο με μια ακόμη εξέλιξη: να ανακοίνωνε η Ελλάδα χρεοστάσιο 

(στάση πληρωμών) και να κατέφευγε στην έσχατη λύση.

Αυτό, όμως, διαφέρει από μια εθελούσια κίνηση της Ελλάδας προς τους δανειστές της, όπως θα ήταν λ.χ. η χρονική μετάθεση των υποχρεώσεων. Δηλαδή, τα ομόλογα που λήγουν το 2010 να πληρωθούν το 2011, τα ομόλογα του 2011 έναν χρόνο μετά και ούτω καθ’ εξής, φυσικά με προαυξήσεις.