Η χώρα που έβλεπε τις πολυεθνικές να φεύγουν…

«Και τώρα τι θα γένουμε χωρίς βαρβάρους. Οι άνθρωποι αυτοί ήσαν μια κάποια λύσις». Δεν υπάρχει δυστυχώς σε αυτήν την δύσκολη οικονομική συγκυρία πιο επίκαιρος στίχος από αυτόν του Κώστα Καβάφη. Κι αυτό διότι οι με την αρχαιοελληνική έννοια του όρου βάρβαροι (δηλαδή οι μη Έλληνες), οι ξένες πολυεθνικές δυνάμεις δηλαδή, μία -μία αποχωρούν, αφήνοντας μας στην εθνική μας μοναξιά.

Η Fnac την προηγούμενη εβδομάδα, η Plus πέρυσι, η Shell και η BP, η γαλλικών συμφερόντων Interattica και σήμερα η Aldi. Στο χορό αυτών των εξελίξεων να μην ξεχάσουμε να αναφερθούμε και σε πλήθος άλλων ελληνικών λουκέτων, όπως αυτών των Planet Home, Απέργης, τις εντάξεις στο άρθρο 99 των Elite, Έδραση και πρόσφατα της Ατλάντικ.

Το γαϊτανάκι λοιπόν των αποχωρήσεων από την ελληνική αγορά φαίνεται να μην έχει τέλος, ενώ έντονες είναι οι φήμες για επερχόμενο κύμα νέων λουκέτων τουλάχιστον τριών μεγάλων εγχώριων λιανέμπορων.

Την ίδια στιγμή, όπως προφητεύει ο πρώην διευθύνων σύμβουλος της Friesland και τώρα της εταιρίας Ιωνία κ. Γιάννης Θεοτοκάς «θα φύγουν κι άλλες πολυεθνικές. Θα επιστρέψουμε δηλαδή στη δεκαετία του ’70 όπου όλα θα τα κάνουν στη χώρα μας μέσω αντιπροσωπειών κι όχι θυγατρικών».

Δεν βλέπουν φως

Κι όμως! Τα πράγματα θα μπορούσαν να είναι διαφορετικά.

Η Aldi είχε ανακοινώσει για τη χώρα μας ένα πρωτοπόρο πρόγραμμα επενδύσεων που ξεπερνούσε το 1 δις. ευρώ. Μάλιστα υπήρξε στο μικρό διάστημα παρουσία της στην Ελλάδα, εκ των κορυφαίων διαφημιζόμενων, ενώ μέσα σε λιγότερο από δύο χρόνια έφθασε να μετρά 38 σημεία πώλησης και πάνω από 720 εργαζόμενους. Τι συνέβη και κλείνει μια εταιρεία η οποία βασίζεται στις χαμηλές τιμές (οι οποίες είναι και στα φόρτε τους σε μια περίοδο κρίσης και κατήφειας), η οποία βασίζεται στο γερμανικό μοντέλο του discount και την οποία οι καταναλωτές επιλέγουν για να ανακουφιστούν οικονομικά;

Πολύ απλά, οι Γερμανοί αποδεικνύονται για μια ακόμη φορά ρεαλιστές στις business. Σε μια χώρα εχθρική προς τους επενδυτές, όπου δεν έτυχαν και της πιο θερμής υποδοχής, όπου πλήρωναν έως και 50% παραπάνω την αξία γης σε σχέση με πιο προηγμένες χώρες της Ε.Ε. και που δύσκολα μπορούσαν να συναντήσουν τους πολιτικούς προϊσταμένους της οικονομίας μας, πολύ απλά αποφάσισαν να κάνουν το αυτονόητο. Να μας κουνήσουν το μαντήλι.

Στην απόφαση της εταιρείας μεγάλο επίσης ρόλο έπαιξε όπως μαθαίνουμε και το γεγονός πως δεν διαφαίνεται κάποια αναπτυξιακή πρωτοβουλία της κυβέρνησης με αποτέλεσμα να αποτιμάτε ότι οι Έλληνες θα εισέλθουν σε φάση ανάπτυξης μετά από τουλάχιστον πέντε χρόνια. Διάστημα εξωπραγματικό για έναν όμιλο που επενδύει.

Αφού λοιπόν τα μεγάλα στελέχη της Aldi είδαν και απόειδαν με την κατάντια της οικονομίας μας, αποφάσισαν πως «πονά το κεφάλι, κόβεις το κεφάλι».

Βέβαια οι συνέπειες μιας τέτοιας πράξης είναι οδυνηρές για τους εργαζόμενους. Ούτε λίγο, ούτε πολύ σε ένα εξάμηνο έχουν χάσει τις δουλειές τους από τις αποχωρήσεις κυρίως πολυεθνικών επιχειρήσεων στην Ελλάδα αλλά και μικρότερων ελληνικών, περί τα 10.000 άτομα, αν υπολογίσουμε και τις μεγάλες απολύσεις στην Siemens.

Κι όλα αυτά σε μια περίοδο που ετοιμάζονται νέες πιέσεις στην αγορά ελέω της κρίσης. Ήδη ανατροπές θα πρέπει να περιμένουμε στον κλάδο των ηλεκτρικών, στην αγορά αυτοκινήτου όπου συζητιούνται δύο άμεσα λουκέτα, στην ένδυση και στον οικιακό εξοπλισμό.