«Κρυφτούλι» της κυβέρνησης για τους 130.000 πλειστηριασμούς

Μεταρρυθμίσεις μακράς διαρκείας και μετά τη λήξη του Μνημονίου απαιτούν οι δανειστές για να εγκρίνουν τα μεσοπρόθεσμα μέτρα ελάφρυνσης του ελληνικού χρέους. Αυτές θα κρίνουν τα μέτρα λιτότητας ως το καλοκαίρι του 2018 και μετά τη λήξη του 3ου Μνημονίου.  

​Η τρίτη αξιολόγηση ολοκληρώνεται, θέτοντας σαν επόμενο μεγάλο προαπαιτούμενο, να μπορέσουν οι τράπεζες να εισπράξουν 4 δισ. ευρώ από 50.000 πλειστηριασμούς  ως το 2019 -και 130.000 πλειστηριασμούς συνολικά ως το 2021. Συνεργάτες  του κυρίου Ευκλείδη Τσακαλώτου

έσπευσαν χθες να δηλώσουν πως ο υπουργός Οικονομικών «δεν συμφώνησε» με τους πλειστηριασμούς που προβλέπει η Έκθεση Συμμόρφωσης των θεσμών, η οποία πάντως αποτυπώνει όσα δεσμεύτηκαν να πράξουν οι τράπεζες για να μειώσουν κατά 19,5 δισ. ευρώ σε δύο χρόνια τα «κόκκινα δάνεια». Με βάση το κείμενο αυτό άλλωστε έλαβε απόφαση το Eurogroup και, όπως επίσης αναφέρει, «οι θεσμοί θα υποβάλουν έκθεση σχετικά με την αποτελεσματικότητα του συστήματος ηλεκτρονικών δημοπρασιών και μια θετική αξιολόγηση θα αποτελέσει πρόσθετη προϋπόθεση για την εκταμίευση της δεύτερης υποδόσης  (1 δισ. ευρώ τον Μάιο) για πληρωμή ληξιπρόθεσμων χρεών του δημοσίου».

Και ελληνικό «μνημόνιο» στα σκαριά

Ταυτόχρονα με την εκτέλεση των πλειστηριασμών, ενώ θα διεξάγονται και τα stress test των τραπεζών, η κυβέρνηση θα έχει να διαχειριστεί και την άλλη «καυτή πατάτα», αυτήν της κατάρτισης νέου στρατηγικού σχεδίου Ανάπτυξης. Αν και προβάλλεται πρωτίστως ως θετικό για τη χώρα, η Ανάπτυξη μπαίνει στο «παζάρι» με τους θεσμούς για την αποπληρωμή του χρέους, την ανάλυση βιωσιμότητος (DSA) και τα μέτρα ελάφρυνσης που έχουν υποσχεθεί στην Αθήνα από το 2012.

Όπως αναφέρεται στην ακροτελεύτια παράγραφο του ανακοινωθέντος του Eurogroup (που εκφράζει και την θέση του Έλληνα υπουργού Οικονομικών κυρίου Ευκλείδη Τσακαλώτου):
- «τo Eurogroup επιβεβαιώνει την έναρξη των τεχνικών εργασιών του EuroWorking Group σχετικά με τον μηχανισμό προσαρμογής βάσει της ανάπτυξης, εάν χρειαστεί, μετά από την επιτυχή ολοκλήρωση του προγράμματος, σύμφωνα με τη συμφωνία του Eurogroup της 15ης Ιουνίου 2017».
- «το  Eurogroup καλεί τα ευρωπαϊκά θεσμικά όργανα και το ΔΝΤ να λάβουν υπόψη την ολιστική ελληνική στρατηγική ανάπτυξης κατά την έκθεση βιωσιμότητας του ελληνικού χρέους (DSA)».

Και στα δύο σημεία κρύβονται «λέξεις - παγίδες» όπως είναι εν προκειμένω -για άλλη μια φορά τα τελευταία 5 χρόνια- το «εάν χρειαστεί» ελάφρυνση του χρέους, αλλά και το «μετά από την επιτυχή ολοκλήρωση του προγράμματος» που δείχνει πως οι Ευρωπαίοι δεν ξεχνάνε την περίοδο Βαρουφάκη και την βίαιη ανατροπή του 2ου Προγράμματος στήριξης που δεν τέλειωσε ποτέ, λόγω εκλογών. 

Κυρίως όμως, η «παγίδα» κρύβεται στην ανάθεση στην κυβέρνηση της υποχρέωσης να συντάξει «ολιστικό σχέδιο ανάπτυξης» που, στη συνέχεια, θα το κρίνουν και θα το αξιολογήσουν ΕΕ, ΕΚΤ και ΔΝΤ, ως μέρος της έκθεσης βιωσιμότητος του ελληνικού χρέος.

Ουσιαστικά πρόκειται μία ακόμα νέα αξιολόγηση (για μετά το Μνημόνιο) από τους ευρωπαϊκούς θεσμούς που θα κρίνουν:
- Αν τα μέτρα και οι μεταρρυθμίσεις της κυβέρνησης οδηγούν σε ανάπτυξη ικανή για αποπληρωμή των χρεών. Όπως είπε για το θέμα αυτό και ο κύριος Τσακαλώτος, αν «η ανάπτυξη είναι απογοητευτική» θα χρειαστεί ελάφρυνση χρέους. Συνεπώς η άποψη των δανειστών θα είναι καθοριστική για το εάν οι μεταρρυθμίσεις που θα παρουσιάσει η κυβέρνηση εγγυώνται την Ανάπτυξη, προκειμένου να μην «χρειαστεί» ελάφρυνση.
- Την συμμετοχή  του ΔΝΤ στο ελληνικό πρόγραμμα. Ο κύριος Τσακαλώτος ανέφερε πως με βάση το «ολιστικό αναπτυξιακό σχέδιο» που θα παρουσιάσει, θα φανεί αν θα συγκλίνουν οι διαφορετικές απόψεις των ευρωπαίων δανειστών και του ΔΝΤ. Το Ταμείο προεξοφλεί απελπιστικά χαμηλούς ρυθμούς Ανάπτυξης στα επόμενα χρόνια, για αυτό κυβέρνηση και Eurogroup καλούν το ΔΝΤ να βάλει «κάτι παραπάνω» στην Ανάπτυξη, για να συγκλίνει με τους ευρωπαίους εταίρους. Μένει να φανεί αν και ποιον τελικά από τους δανειστές θα ικανοποιήσει το ελληνικό αναπτυξιακό σχέδιο.
- Αν η ελληνική πλευρά θα πάρει μέτρα δικής της «ιδιοκτησίας» στα οποία θα συναινέσουν και θα προσυπογράψουν ασμένως οι δανειστές ώστε να μη χρειαστεί καν προληπτική γραμμή στήριξης, ή και αν το «παζάρι» καθυστερήσει τον «καθαρό διάδρομο για έξοδο από τα μνημόνια» που έχει θέσει ως ύψιστη προτεραιότητα ο Έλληνας υπουργός Οικονομικών κύριος Τσακαλώτος.

«Αδύναμος κρίκος»

Και ενώ ο κύριος Ευκλείδης Τσακαλώτος έσπευσε από τις Βρυξέλλες κάνει ανακοινώσεις για αυτοδύναμη «έξοδο» της χώρας από το Πρόγραμμα «με τις δικές της δυνάμεις», ο πρόεδρος του Eurogroup Μάριο Σεντένο δεν έβγαλε «από το κάδρο» το ενδεχόμενο προληπτικής χρηματοδοτικής γραμμής στήριξης και συνέχειας των μεταρρυθμίσεων, λέγοντας μεν πως «αυτό εξαρτάται από τις ελληνικές αρχές» αλλά τονίζοντας ότι «το πιο σημαντικό είναι οι ελληνικές αρχές να έχουν την κυριότητα του προγράμματος. Γνωρίζουμε από τις εμπειρίες του παρελθόντος πόσο σημαντικό είναι αυτό και σίγουρα θα πάρουμε μια κοινή απόφαση γι 'αυτό στο μέλλον» είπε.

Την ίδια στιγμή, επίσης στις Βρυξέλλες, οι κ.κ. Δραγασάκης, Τσακαλώτος και Χουλιαράκης συναντούσαν τον επικεφαλής της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας Μάριο Ντράγκι, για να του εξηγήσουν ότι η Ελλάδα δεν θα χρειαστεί πρόγραμμα προληπτικής στήριξης, καθώς εκείνος ήταν που στις 14 Δεκεμβρίου 2017 είχε αφήσει πρώτος ανοικτό το ενδεχόμενο αυτό, λέγοντας πως «εάν η ελληνική οικονομία εμφανίζει αδυναμίες η αντιμετώπιση των οποίων απαιτεί την ύπαρξη ενός προγράμματος, η απόφαση για αυτό θα ληφθεί από την κυβέρνηση».

Αν και όλες οι πλευρές τηρούν «σιγήν ιχθύος» για το τι απάντησε στην ελληνική αντιπροσωπεία ο κύριος Μάριο Ντράγκι, στην πράξη ουδείς παραγνωρίζει ότι παρά την αναβάθμιση της ελληνικής οικονομίας παραμένει 5 βαθμίδες χαμηλότερα από το επίπεδο που θα επέτρεπε στην ΕΚΤ να μην αποσύρει το waiver για τα ελληνικά ομόλογα. Αν χάσουν –ελλείψει προγράμματος μεταρρυθμίσεων- την επιλεξιμότητα που σήμερα έχουν τα ελληνικά ομόλογα από την ΕΚΤ , υπάρχει ο κίνδυνος να γίνει η Ελλάδα «εύκολος στόχος» σε περίπτωση αύξησης επιτοκίων  -φόβο που όλο και περισσότεροι πλέον έχουν καθώς και στην Έκθεση Συμμόρφωσης γίνεται λόγος για «επιτοκιακό κίνδυνο» σε σχέση με τα «τρέχοντα χαμηλά επιτόκια της αγοράς».