Επιστρέφει η εποχή του χρυσού;

Ολοένα και αυξάνεται ο αριθμός των αναλυτών και επενδυτών που τάσσονται υπέρ μιας επικείμενης «εποχής του χρυσού». Παραδοσιακά το πολύτιμο μέταλλο αποτελεί «ασφαλές καταφύγιο» σε εποχές κρίσης, καθώς πέρα από την αξία του ως εμπόρευμα και μέσο συναλλαγής, διαθέτει χρηστική αξία αναλλοίωτη στο χρόνο, η οποία επηρεάζεται μόνο από την ζήτηση και την προσφορά του.

Και σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία, η προσφορά του διαρκώς μειώνεται... Το 2017, η προσφορά χρυσού κατέρρευσε περισσότερο από το 2008, την εποχή της τελευταίας μεγάλης κρίσης δηλαδή, όταν και οι επενδυτές παγκοσμίως έχασαν πάνω από 5 τρισ. δολάρια. Η Κίνα, ο μεγαλύτερος παραγωγός στον κόσμο, παρήγαγε 453 τόνους του μετάλλου το 2016. Το 2017, η παραγωγή της Κίνας μειώθηκε κατά 9%. 

Εάν η προσφορά συνεχίσει να μειώνεται, καθώς άλλωστε μιλάμε για ένα εξορύσσιμο και περιορισμένο φυσικά σε ποσότητα μέταλλο, η ζήτηση είναι βέβαιο πως θα αυξηθεί τα επόμενα χρόνια, εφόσον επιβεβαιωθούν οι εκτιμήσεις των αναλυτών, και το «κακό» σενάριο των αγορών. Η ζήτηση θα προέρχεται από επενδυτές και κεντρικές τράπεζες που δεν επιθυμούν να βασιστούν στην αμφίβολη δύναμη του δολαρίου ΗΠΑ.

Το ασθενές δολάριο και η ενδεχόμενη διόρθωση στις αγορές

Το αμερικανικό νόμισμα χάνει συνεχώς την αξία του τα τελευταία χρόνια, κάτι που όπως άλλωστε έχει παραδεχθεί και ο Υπουργός Οικονομικών των ΗΠΑ είναι «επιθυμητό» με βάση τα σχέδια του Αμερικανού προέδρου, Ντόναλντ Τραμπ. Παράλληλα επικρατεί μια εμφανής νευρικότητα στο επενδυτικό και μη κόσμο, καθώς τα γεωπολιτικά απασχολούν όλο και περισσότερο την επικαιρότητα. Πέρα από τους εμπορικούς πολέμους, ακούμε συνεχώς και για πραγματικούς πολέμους, χωρίς φυσικά αυτό να σημαίνει ότι χρειάζεται να συμβεί ένας Παγκόσμιος Πόλεμος προκειμένου να εκτοξευτεί η τιμή ασφαλών καταφύγιων όπως ο χρυσός.

Ακόμη και οι πιο απλές συρράξεις μεταξύ κρατών είναι ικανές στην εποχή μας να επηρεάσουν τις λεπτές ισορροπίες που επικρατούν στις αγορές, και ιδίως στα νομίσματα.

Την ίδια ώρα η Wall Street αλλά και οι διεθνείς αγορές απολαμβάνουν υψηλές επιδόσεις στις μετοχές αλλά και στα ομόλογα, με πολλούς αναλυτές εκ των κορυφαίων επενδυτικών τραπεζών όπως Goldman Sachs, JP Morgan κλπ να προειδοποιούν πως μετά την «ευφορία» που διανύουμε, θα ακολουθήσει ισχυρή διόρθωση, κάτι που είναι απολύτως φυσιολογικό.

Πως επηρεάζει η Κίνα το παιχνίδι

Όσο για την προσφορά, αν η προσφορά χρυσού είναι ένας πραγματικός δείκτης της πορείας της τιμής του, τότε οι αναλυτές προβλέπουν μια περίοδο «αιχμής χρυσού». Οι Κινέζοι απολαμβάνουν μια οικονομία ευνοϊκού κύκλου και οι νέοι πλούσιοι που μπορούν να αντέξουν οικονομικά αναζητούν να αγοράσουν φυσικό χρυσό σε μια προσπάθεια να προστατεύσουν τον πλούτο τους. Η Κίνα προμηθεύει τον χρυσό της μόνο στην εγχώρια αγορά και δεν εξάγει το μέταλλο. Αν η εγχώρια προσφορά χρυσού της Κίνας εξαντληθεί, θα προσπαθήσει να αγοράσει χρυσό από αλλού.  

Μέρος του κινεζικού οικονομικού σχεδίου, μάλιστα, είναι η ενδεχόμενη μείωση της παγκόσμιας κυριαρχίας του δολαρίου. Το αμερικανικό δολάριο κυριαρχεί στην παγκόσμια αγορά συναλλάγματος για πάνω από 40 χρόνια. Προσφάτως, όμως, η Κίνα και η Ρωσία αυξάνουν δραματικά τα αποθέματα χρυσού, γεγονός που θα μπορούσε να οδηγήσει σε οικονομικές και πολιτικές αβεβαιότητες, καθώς περισσότερες χώρες αρχίζουν να αποστρέφονται τα αμερικανικά κρατικά ομόλογα. 

Τόσο η Ρωσία όσο και η Κίνα σχεδιάζουν να χρησιμοποιήσουν το νόμισμα που υποστηρίζεται από χρυσό ως πληρωμή όταν συναλλάσσονται μεταξύ τους.  

Περιορίζεται η εξόρυξη

Ο πρόεδρος του Παγκόσμιου Συμβουλίου Χρυσού, Randall Oliphant, ανέφερε ότι η παγκόσμια παραγωγή χρυσού μπορεί να έχει φτάσει στο ανώτατο σημείο.  Ο χρόνος αυτός μπορεί να έρθει σύντομα όταν η προσφορά δεν αναμένεται να ικανοποιήσει τη ζήτηση. 

Αλλά η Κίνα δεν είναι η μόνη χώρα που παράγει λιγότερο χρυσό.  Οι καταθέσεις χρυσού της Νότιας Αφρικής και της Αυστραλίας παρουσιάζουν σημάδια εξάντλησης. 

Στο μεταξύ, η τιμή του χρυσού μειώθηκε σταθερά από το 2012, προκειμένου να φτάσει σήμερα στο επίπεδο των 1.300 δολαρίων. Οι επιχειρήσεις εξόρυξης δεν είναι σε θέση να χρηματοδοτήσουν νέες εξερευνήσεις, ενώ ο χρόνος μεταξύ ανακάλυψης του χρυσού και της ενεργού εξόρυξης εκτείνεται κατά μέσο όρο επτά χρόνια.  Πρόκειται για ένα σημαντικό χρονικό διάστημα μεταξύ της εξάντλησης των παλαιών ορυχείων και της εξόρυξης νέων.  

Και οι επιχειρήσεις εξόρυξης θα είναι δύσκολο να επιβαρυνθούν με τα έξοδα. Μέχρι να συμβεί αυτό, η προσφορά χρυσού θα παραμείνει χαμηλή και η ζήτηση θα αυξηθεί.  Αυτό σημαίνει ότι στο εγγύς μέλλον, αυτό θα μπορούσε να χρησιμεύσει ως ένας σημαντικός καταλύτης για την τιμή του.