Επιτέλους... ας κάνουμε "περαίωση" σε όλα!

Δεν θα έλθουν ποτέ καλύτερες ημέρες, όσο πορευόμαστε με αρχές και κριτήρια του χτες. Και όσοι ζητάνε "κάθαρση" και εξιλαστήρια θύματα για την Κρίση, ας το βουλώσουν πια! Δεν αντέχω πια αγανακτισμένους –δήθεν ή μη- πολίτες και πολιτικούς να το "παίζουν" ... ηθικά στοιχεία και να κραυγάζουν: "στην πυρά". Επιτέλους κύριοι, "όχι άλλο κάρβουνο"! Και λίγη "εσωτερικότητα" δεν βλάπτει...
Διαχωριστική γραμμή με το παρελθόν, λέει, θέλει να τραβήξει η κυβέρνηση και ο υπουργός Οικονομικών. Αλλά δεν το πιστεύουν ούτε οι βουλευτές του κόμματός του. Του την πέσανε και στη Βουλή, λέγοντας "χαρίζεστε σε όσους κλέψανε το κράτος και την κοινωνία".
Τι λέτε καλέ μου πρώην υφυπουργέ, κύριε Φλωρίδη; Σοβαρά, ανακαλύψατε τους λόγους για να μη γίνει "περαίωση"; Ότι θα γλιτώσουν τα πάσης φύσεως λαμόγια;
Ξεχνάτε ότι η λαμογιά ήταν το εθνικό σπορ του έλληνα εδώ και τουλάχιστον 30 χρόνια;  Ότι "μαγκιά" ήταν να καταφέρεις να κάνεις "αραπαχτή"; Να βολευτείς και να τρως τσάμπα εις βάρος των κορόιδων; Να γίνεις κλητήρας στο δημόσιο για να παίρνεις τα διπλά από όσα στον ιδιωτικό τομέα; Αμφισβητείτε την διαπίστωση του Θόδωρου Πάγκαλου,για το πώς φτάσαμε ως εδώ; Ότι πολιτικοί και πολίτες ζούσαν παρέα στη διαφθορά; Πως χαραμοφάηδες, λιγούρια και πλιατσικολόγοι κατέκλεψαν –άλλοι περισσότερο και άλλοι λιγότερο- αυτήν τη χώρα; Ή είναι ψέμα πως, για να επιβιώσεις στην ζωή και στην πιάτσα, έπρεπε να κάνεις "ό,τι και οι άλλοι, έτσι και εσύ"; Ότι νοσοκόμοι κουβάλαγαν φάρμακα και ... χαρτί υγείας στα σπίτια τους;...
Τα ξέρει αυτά ο κύριος Φλωρίδης, και ας μην τα λέει. Γιατί, αν το θυμάται, σε εμένα έλεγε κάποτε (όταν ήταν υπουργός και ο Σημίτης ήθελε να επαναφέρει την αξιολόγηση στο δημόσιο) πως "ισοπεδώθηκαν τα πάντα" και "δεν βρίσκουμε στελέχη να θέλουν να γίνουν διευθυντές" γιατί... όλοι τα ίδια λεφτά παίρνουν χωρίς να έχουν ίδιες ευθύνες.
Όταν τού’λεγα λοιπόν "μα εσείς το ΠΑΣΟΚ στις 100 πρώτες μέρες του ’81 καταργήσατε την αξιολόγηση και τους επιθεωρητές στην εκπαίδευση" εκείνος απαντούσε: "τότε ήταν Κοινωνική Ανάγκη και απαίτηση να γίνει".
"Κοινωνική Ανάγκη και απαίτηση" ήταν λοιπόν κύριε Φλωρίδη –αναφέρομαι στον κάθε κύριο Φλωρίδη που τώρα ζητάει κυρώσεις για εγκλήματα του χτες- η διάλυση του κράτους, η φοροδιαφυγή, η μίζα, το φακελάκι, οι αυξήσεις, η λούφα, η απραχτή, η φοροδιαφυγή, η εισφοροδιαφυγή, η αυθαρεσία, η ατιμωρησία. Εσείς οι πολιτικοί υποταχτήκατε στην λαϊκή απαίτηση και την εκθρέψατε γιατί σας βόλευε. Ήταν καταστροφικό αλλά έγινε κανόνας. Έτσι χτίστηκε το χτες, έτσι φτάσαμε στο χείλος της καταστροφής σήμερα.
Και έρχεται ένας Παπακωνσταντίνου και λέει "τέλος με το χθες". Και βάζει διαχωριστική γραμμή: "συμβιβάζομαι για το αμαρτωλό παρελθόν που χρεοκόπησε, αλλάζω τους κανόνες και, από τώρα που ισχύουν οι καινούργιοι, όποιον πιάνω να κάνει τα ίδια τον παραδίδω στην πυρά" –ή κάτι τέτοιο.
Αυτό είναι το σωστό και το δίκαιο! Όσο και αν πολλοί δεν το πιστεύουν ή το παίζουν ... κριτές. Ας καταλάβουν πως απαγορεύεται να κρίνεις το "χτες" με κανόνες του "σήμερα". Δεν υπάρχει μεγαλύτερο λάθος στην Ιστορία, από το να προσπαθείς να ερμηνεύσεις και να κρίνεις το παρελθόν, με αυτά που τώρα πια ξέρεις. Αν πχ στα αρχαία χρόνια οι άνθρωποι ήταν ανθρωποφάγοι, αυτό δεν ήταν πάντα κακό. Δεν μπορείς να το καταδικάσεις σήμερα, επειδή ξύπνησες και σε ενοχλεί ό,τι γινόταν χθες. Μα κανένας δεν σπούδασε Ιστορία σε αυτή τη Βουλή, για να γνωρίζει τα στοιχειώδη; Όλοι τους χασοδίκες δικηγόροι, αντιστόρητοι γιατροί και ανεπάγγελτοι συνδικαλιστές είναι πια;
Και στο φινάλε: όλοι ξέρανε τι γινόταν. Ήταν "ο ρους των γεγονότων" αυτός, το πνεύμα της εποχής... Ακόμα και ο Γιούνκερ είπε όμως: "the game is over". Δεν όμως... αφήστε τους έλληνες να πάνε να πνιγούνε.
Ας πάνε στην ευχή τα παλιά και ας βάλουμε τώρα μυαλό. Όχι μόνο με ποινές και κυρώσεις που -ναι- εφαρμοστούν άτεγκτα. Όχι με εξιλαστήρια θύματα από το χτες, αλλά με παραδειγματικές τιμωρίες από σήμερα και μετά. Τώρα που πρέπει οι όροι του παιχνιδιού να αλλάξουν, να γίνουν ξεκάθαροι, να ισχύουν για όλους και κανείς να μην προλάβει να πει "εγώ έκλεψα λιγότερο ή αργότερα από τόσους άλλους". Τέλος η κολοκυθιά με το χτες. Πάμε μπροστά.
Επιτέλους, ας δούμε το παρόν και το μέλλον. Ας επανατοποθετηθούμε, ας ξυπνήσουμε, μην βαυκαλιζόμαστε πια με τη μιζέρια που καβαλάγαμε γενιές και γενιές.

Δεν πιστώνω στον κ.Παπακωνσταντίνου πως βάζει τους κανόνες που πρέπει, δεν με έχει πείσει καν ότι θέλει να το κάνει κιόλας. Αλλά το θέμα είναι πρώτα εμείς. Αυτό διδάσκει η οικονομική Κρίση που θα πρέπει να οξύνει την ... κρίση του καθενός μας, για το πώς φέρεται, τι επιλέγει, τι παραβλέπει. Μην ψάχνουμε άλλο για "κάθαρση". Αυτά .... last year! Ας κάνουμε "κάθαρση" με ... "περαίωση" . Ίσως συμφωνούσε ακόμα και ο Αριστοτέλης που, δίνοντας τον ορισμό της (αρχαίας) ελληνικής Τραγωδίας, βάζει ..."περαίωση":  "δι’ελέου και φόβου περαίνουσα την των τοιούτων παθημάτων κάθαρσιν".
Το ίδιο το πάθημα ας γίνει και ένα γερό μάθημα. Για το μέλλον. Για το αύριο. Ας μην το χάσουμε. Γιατί "tomorrow is an other day", που λένε και οι φίλοι μας οι άγγλοι...