Η κρουαζιέρα βυθίζεται στα κενά του νόμου!

«Τώρα που έγινε η θάλασσα γιαούρτι, εμείς χάσαμε το κουτάλι». Την ώρα που τα μεγάλα οικονομικά κεφάλια στην Ελλάδα αναζητούν τρόπους για να αυξήσουν τα έσοδα του κρατικού κορβανά «στύβοντας» τη μεσαία τάξη και τους συνταξιούχους, δισεκατομμύρια ευρώ χορεύουν γύρω μας και κανείς δεν κάνει κάτι να τ’ αρπάξει!

Ειδικότερα, η συνολική συμβολή της κρουαζιέρας στην ευρωπαϊκή οικονομία συνεχίζει να είναι αυξητική και σήμερα υπολογίζεται στα 34 δισεκατομμύρια ετησίως αυξημένα κατά δύο δισ. σε σύγκριση με το 2008.

Η Ελλάδα παρά την ψήφιση του νόμου για την άρση του cabotage δεν βλέπει φως στο βάθος του τούνελ αφού οι μεγάλες εταιρείες κρουαζιέρας δεν έχουν ανταποκριθεί. Kαι αυτό συμβαίνει γιατί το όλο νομοθέτημα είναι περίπλοκο και ζητάει εγγυήσεις που δεν είναι δυνατόν να δοθούν.

Tα αίτια

Οι εταιρείες κρουαζιέρας παραμένουν διστακτικές να έρθουν στην Ελλάδα και να ξεκινούν από ελληνικά λιμάνια τις κρουαζιέρες γιατί ο νόμος έχει ασάφειες. Ειδικότερα:

ΤΟ ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝ ΕΦΑΡΜΟΓΗΣ ΤΟΥ ΝΟΜΟΥ: Ο νομοθέτης δεν έλαβε υπ’ όψιν του ρεαλιστικά τον ανταγωνισμό, παρ’ όλο που παρουσίασε τον νέο νόμο ως «βαθύτατα αναπτυξιακό». Αυτό μάλλον οφείλεται στην αδικαιολόγητη σύγχυση που προκάλεσε η συγκριτική μελέτη άλλων χωρών, όπου ελήφθησαν υπ’ όψιν κανονισμοί που διέπουν την εγχώρια ακτοπλοΐα, αντί του τι ισχύει στην κάθε περίπτωση για την κρουαζιέρα, (βλ. Ισπανία, Ιταλία, κλπ).

Στην πραγματικότητα, όλες οι άλλες χώρες διαφοροποιούν την κρουαζιέρα εντελώς από την εγχώρια ακτοπλοΐα τους και την αντιμετωπίζουν ως καθαρή μορφή εισαγόμενου τουρισμού και για αυτό εξακολουθούν να έχουν ένα σημαντικό ανταγωνιστικό πλεονέκτημα έναντι της Ελλάδος. Δηλαδή, το γεγονός ότι ακόμη τίθενται όροι για το Ελληνικό homeporting κάνει πιο δελεαστική την εναλλακτική διέξοδο που προσφέρουν τα άλλα κράτη..

Η ΕΠΟΧΙΑΚΗ ΔΙΑΣΤΑΣΗ: Το homeporting στην κατηγορία κρουαζιεροπλοίων σημαιών τρίτων χωρών - αλλά και Κοινοτικών ως επί το πλείστον - είναι κυρίως εποχιακό, πράγμα που επίσης δεν λαμβάνει υπ’ όψιν του καθόλου το σκεπτικό του νόμου και επομένως, προβληματίζει αρνητικά το κύριο σώμα της αληθινής τρέχουσας ζήτησης.

Ειδικά οι εταιρείες με σημαίες τρίτων χωρών δεν ενδιαφέρονται καθόλου για μία μακροχρόνια δέσμευση πλοίων τους σε οιοδήποτε συγκεκριμένο homeport, γιατί βασικά έρχονται για να κάνουν μια σεζόν στην Ευρώπη και μετά φεύγουν και πάνε σε άλλες περιοχές του κόσμου.

Για ποιό λόγο λοιπόν να μπλέξει μια Αμερικάνικη εταιρεία με όλη αυτή την φασαρία που ζητούμε, μόνο και μόνο για να κάνει 5 ή 6 κυκλικές κρουαζιέρες το χρόνο από Ελληνικό λιμάνι; Η προαπαίτηση σύμβασης σαν αυτή που επιτάσσει ο νέος νόμος και ειδικά για ένα εποχιακό χρήστη, είναι από μη ανταγωνιστική έως καθαρά απωθητική.

Η ΕΙΔΙΚΗ ΕΙΣΦΟΡΑ ΑΝΑ ΕΠΙΒΑΤΗ: Δρα προσθετικά με τους υπόλοιπους όρους που τίθενται – αλλά και με τα άλλα υποχρεωτικά τέλη που ήδη επιβάλλονται - και σίγουρα δεν είναι κάτι ελκυστικό, ειδικά όταν το ύψος του ποσού δεν αποσαφηνίζεται..

ΤΟ ΖΗΤΗΜΑ ΤΗΣ ΥΠΟΧΡΕΩΤΙΚΗΣ ΑΠΑΣΧΟΛΗΣΗΣ ΕΛΛΗΝΩΝ ΝΑΥΤΙΚΩΝ: Ο νόμος δεν αναφέρεται καθαρά σε κάποια προαπαιτούμενη ποσόστωση ή σε άλλες λεπτομέρειες, όμως υπονοεί κάποια απροσδιόριστη υποχρέωση που θα αποσαφηνιστεί με την εκάστοτε σύμβαση.

Αυτό όμως διακινδυνεύει το να εξελιχθεί σε καθοριστικό παράγοντα της όποιας διαπραγμάτευσης ή κατά περίπτωση ικανοποίηση των σωματείων, πράγμα που οι ξένες εταιρείες το αντιλαμβάνονται ως καθαρή απειλή.

Ούτως ή άλλως, η απαίτηση αυτή της Ελλάδος είναι απωθητική και ακόμη περισσότερο όταν αφορά άτομα τα οποία υστερούν σε κατάρτιση, αλλά υπερτερούν σε αποδοχές, όπως είναι η περίπτωση στις ξενοδοχειακές ειδικότητες.

Όσο για τους αξιωματικούς γέφυρας και μηχανής, εκεί δεν υπάρχει πρόβλημα ανταγωνιστικότητας και η διεθνής κρουαζιέρα απασχολεί αρκετούς από αυτούς αξιοκρατικά και αυτοβούλως.