Πλαφόν στα επιτόκια;Ούτε να το ονειρεύεστε, απαντούν οι τραπεζίτες

Στην ανάσυρση της διατίμησης από το χρονοντούλαπο της αγοράς φαίνεται ότι εναποθέτει η κυβέρνηση τις ελπίδες της για να αντιμετωπίσει το κύμα ακρίβειας και την αύξηση του κόστους του τραπεζικού δανεισμού.

Ομως, ούτε ως σκέψη δεν περνά από το μυαλό των τραπεζιτών το ενδεχόμενο εφαρμογής πλαφόν στα επιτόκια των δανείων. Ειδικά στην περίπτωση των πιστωτικών καρτών, στελέχη της τραπεζικής αγοράς, σχολιάζοντας την πρόθεση του υπουργείου Ανάπτυξης, όπως την εξέφρασε ο γ.γ. Καταναλωτή κ. Γιάννης Οικονόμου, τη χαρακτήριζαν ως «όνειρο θερινής νυκτός».

Το υπουργείο Ανάπτυξης προτίθεται να θέσει σε εφαρμογή τον νέο νόμο 3587/2007 για την προστασία του καταναλωτή και παλαιότερες αποφάσεις του Αρείου Πάγου (που μέχρι σήμερα δεν έχουν εφαρμοστεί από καμία εμπορική τράπεζα). Για τον σκοπό αυτό ο κ. Οικονόμου, μιλώντας σε ημερίδα του Εμποροβιομηχανικού Επιμελητηρίου Θεσσαλονίκης, δήλωσε ότι «ετοιμάζεται και την επόμενη εβδομάδα θα υπογραφεί υπουργική απόφαση που θα επιβάλει την απόσυρση από τις τραπεζικές συμβάσεις και άρα από τις τραπεζικές συναλλαγές όρων που έχουν κριθεί καταχρηστικοί με αμετάκλητες δικαστικές αποφάσεις». Με το ίδιο σκεπτικό το ΥΠ.ΑΝ. θέλει να υποχρεώσει τις τράπεζες να θέσουν σε εφαρμογή την απόφαση 1219/2001 του Αρείου Πάγου, με την οποία έχει κριθεί ότι τα επιτόκια των πιστωτικών καρτών δεν μπορεί να υπερβαίνουν το ανώτατο εξωτραπεζικό επιτόκιο που ισχύει κάθε φορά, και το οποίο σήμερα κυμαίνεται στο 10%.
Σημειώνεται οτι η απόφαση αυτή του Αρείου Πάγου του 2001 δεν εφαρμόστηκε ποτέ στην πράξη, αφού τα επιτόκια των καρτών έχουν ξεπεράσει σε ορισμένες περιπτώσεις καιτο 18%. Η μόνη τράπεζα που διατηρεί σήμερα επιτόκιο πιστωτικών καρτών κάτω του 10% είναι το Ταχυδρομικό Ταμιευτήριο με επιτόκιο, 9% το οποίο όμως ισχύει μόνον στις κάρτες παλαιών πελατών. Οι κάρτες που εκδίδονται τώρα έχουν επιτόκιο άνω του 14%.

Οι τράπεζες ισχυρίζονται οτι τέτοια μέτρα αποτελούν επιστροφή σε πρακτικές της δεκαετίας του 1970 και δεν μπορεί να τύχουν εφαρμογής σε μια απελευθερωμένη αγορά. Επιπλέον, ισχυρίζονται ότι πρακτικά είναι ανεφάρμοστο μέτρο η επιβολή ανώτερου επιτοκίου 10%, όταν το κόστος χρήματος για τις ίδιες τις τράπεζες έχει εκτιναχτεί στο 5%.

Ο νέος νόμος, πάντως, παρέχει στον υπουργό Ανάπτυξης τη δυνατότητα «να καθορίζει τους όρους και τις προϋποθέσεις προσαρμογής της συναλλακτικής συμπεριφοράς των προμηθευτών στο δεδικασμένο αμετάκλητων δικαστικών αποφάσεων επί αγωγών καταναλωτή ή ενώσεων καταναλωτών».
Στους όρους τραπεζικών συμβάσεων που έχουν κριθεί καταχρηστικοί και θα απαγορευτούν, με υπουργική απόφαση, περιλαμβάνονται ακόμη:

• Η είσπραξη ποινής προεξόφλησης («πέναλτι») για πρόωρη αποπληρωμή στεγαστικών δανείων κυμαινόμενου επιτοκίου (ουσιαστικά έχει καταργηθεί).
• Ο υπολογισμός των τόκων με έτος 360 ημερών αντί για 365.
• Η επιβάρυνση των στεγαστικών δανείων κυμαινόμενου επιτοκίου με έξοδα χρηματοδότησης 1% επί του ύψους του δανείου και έξοδα φακέλου (οι χρεώσεις αυτές, ενώ λόγω του έντονου ανατγωνισμού είχαν καταργηθεί, επανήλθαν μετά την εκδήλωση της χρηματοπιστωτικής κρίσης).