Ο αντίλογος της Λούκας για το εργασιακό

Δύο μέρες μετά την ψήφιση του πολυνομοσχεδίου που ανατρέπει το καθεστώς των συλλογικών συμβάσεων, κύκλοι του υπουργείου εργασίας υποστηρίζουν ότι η διαπραγμάτευση με την Τρόικα ήταν επιτυχής καθώς δεν γενικεύτηκε  η εφαρμογή των επιχειρησιακών συμβάσεων χωρίς περιορισμούς  και ανάβουν το πράσινο φώς για περικοπές στους μισθούς.

Συγκεκριμένα το σημείωμα του υπουργείου αναφέρει ότι  

“διασώσαμε τις κλαδικές συμβάσεις εργασίας, διατηρώντας το δικαίωμα της κυβέρνησης να επεκτείνει την γενική ισχύ τους για όλες τις επιχειρήσεις ενός κλάδου. Παράλληλα, δίνουμε την απαραίτητη ευελιξία σε επιχείρηση που αντιμετωπίζει οικονομικό πρόβλημα να καταλήξει σε ειδική επιχειρησιακή σύμβαση, με συμφωνία εργοδότη και εργαζομένων. Βάλαμε όρους που διασφαλίζουν ένα όριο στην απόκλιση των μισθών από την κλαδική συμφωνία και στις πιθανές απολύσεις. Επιδιώξαμε και πετύχαμε την εμπλοκή στην όλη διαδικασία των κοινωνικών εταίρων, γιατί αυτοί είναι που γνωρίζουν τις ανάγκες της επιχείρησης. Διασώσαμε τον θεσμό της Διαιτησίας. Στόχος η επιβίωση των επιχειρήσεων και η διατήρηση και δημιουργία θέσεων εργασίας σε αυτή την κρίσιμη για τη χώρα μας περίοδο”.

Μάλιστα το υπουργείο, μέσα από το παράδειγμα που παρουσιάζει ανάβει το πράσινο φώς για περικοπές της τάξης των 60 ευρώ τον μήνα .

Σύμφωνα με το παράδειγμα του υπουργείου, το 2004, για κάποιον που ήταν στο πρώτο χρόνο στο κλιμάκιο, ανάλογα με την κλαδική σύμβαση ο μισθός ήταν 662 €, όταν η εθνική γενική ήταν 540 €. Το 2009 είχε ανέβει στα 861 € δηλαδή 30% αύξηση, όταν η εθνική γενική ήταν 740€. Κατά το υπουργείο Εργασίας, το ερώτημα είναι “ το 2010 με την οικονομία σε ύφεση -4%, μία εμπορική επιχείρηση, μικρή ή μεσαία, μπορεί να πληρώσει το 861 €; Εάν δεν μπορεί να το πληρώσει, τι λέμε σε αυτή την επιχείρηση; Της λέμε να κλείσει. Αυτό θα ήταν το χειρότερο. Ή της λέμε να παρανομήσει”…

Και συνεχίζουν στο υπουργείο Εργασίας: “Εμείς δίνουμε μια άλλη πρόταση. Λέμε, ακριβώς επειδή η οικονομία βρίσκεται σε αυτή τη μεταβατική περίοδο, ακριβώς επειδή τίθεται θέμα βιωσιμότητας και της μικρής και της μεσαίας επιχείρησης, ελάτε μαζί, εργαζόμενοι και εργοδότες, συντεταγμένα, οργανωμένα και δείτε αυτό το ζήτημα. Μπορεί η επιχείρηση να βγει με τα 861 €, κάνοντας κάποιες αλλαγές στη διευθέτηση του χρόνου εργασίας, στην εκ περιτροπής εργασία, κάποιες μικρές αλλαγές; Αν είναι, προχωρήστε. Δεν μπορεί να βγει μπροστά; Αντί να κλείσετε και ο μισθός των εργαζομένων να πάει στο μηδέν και να μπουν στην ανεργία, κάνετε κάποιες διευθετήσεις μεταξύ σας και στο μισθό. Μπορεί να είναι αρκετό να πέσει ο μισθός από 861 € στα 800 €. Γιατί να μη δώσουμε στους κοινωνικούς εταίρους σε επίπεδο επιχείρησης, αυτή τη δυνατότητα, να αντεπεξέλθουν σε αυτή την κρίση; Γιατί να κλείσουμε τα μάτια και να πούμε «όχι, δεν κάνουμε τίποτα και αφήνουμε την αγορά τελείως ανεξέλεγκτη»; Είναι καλύτερο αυτό; Όχι και γι' αυτό θεωρούμε ότι η ειδική επιχειρησιακή σύμβαση είναι μια ανεκτή, αν όχι ικανοποιητική λύση στη σημερινή κατάσταση”.

Και καταλήγει η επιχειρηματολογία των συνεργατών της κας. Λούκας Κατσέλη: “Θα πει κάποιος, μα η διαπραγματευτική δύναμη των μερών είναι ισότιμη; Ποτέ σε σχέση εργοδότη-εργαζομένων δεν έχεις ισότιμη διαπραγματευτική δύναμη. Αλλά μέσα στο νομοσχέδιο τίθενται ελάχιστοι όροι. Λέμε ότι για μια μικρή επιχείρηση, διότι στην Ελλάδα το 96% των επιχειρήσεων είναι μικρές επιχειρήσεις, αυτή τη διαπραγμάτευση να την κάνει το κλαδικό σωματείο η ομοσπονδία. Γιατί η ΓΣΒΕΕ ή ΕΣΕΕ δεν μπορεί να καθίσει με έναν εργοδότη να κάνει μια τέτοια σύμβαση; Τους δίνουμε το δικαίωμα να κάνουν κλαδική σύμβαση και όχι επιχειρησιακή σύμβαση ειδικών συνθηκών; Θεωρούμε ότι η κλαδικά οργάνωση έχει την διαπραγματευτική ανεξαρτησία να κάνει μια τίμια διαπραγμάτευση και να προστατεύσει αποτελεσματικά τους εργαζόμενους της μικρής επιχείρησης απέναντι στις υπερβολικές απαιτήσεις της εργοδοσίας”