Οδυσσέας Βουδούρης: «Φυσιολογική» η οπλοφορία των αστυνομικών

                  Ως «φυσιολογική» χαρακτηρίζει την οπλοφορία των αστυνομικών ο υποψήφιος βουλευτής Β΄ Αθηνών του ΣΥΡΙΖΑ Οδυσσέας Βουδούρης, τονίζοντας πως είναι ένα θέμα που δεν μπορεί καν να τεθεί προς συζήτηση, ιδιαίτερα σε μια εποχή όπου τόσο η βία όσο και η τρομοκρατία είναι σε έξαρση. Παράλληλα ο κ. Βουδούρης αφήνει να εννοηθεί πως θα επανεξεταστεί εξ’ αρχής η δυνατότητα να τίθενται αστυνομικές δυνάμεις για τη φύλαξη ιδιωτών με μεγάλη οικονομική επιφάνεια. Τονίζει ότι κανένας αστυνομικός δεν θα αντιμετωπιστεί με βάση τις πολιτικές του πεποιθήσεις, «εφόσον αυτές παραμένουν στο πλαίσιο του προσωπικού του βίου», σημειώνοντας πως ένα από τα βασικά στοιχήματα μιας αριστερής κυβέρνησης είναι η αποκατάσταση μια επικοινωνίας «χωρίς φόβο και χωρίς προκατάληψη» ανάμεσα στον πολίτη και τον αστυνομικό.


Πρόσφατα άνοιξε μια συζήτηση για το αν οι αστυνομικοί πρέπει/μπορούν να οπλοφορούν. Ποια είναι η άποψή σας;

Δεν πιστεύω ότι είναι το κομβικό ερώτημα. Η δική μου απλή λογική, λέει ότι είναι φυσιολογικό ένας αστυνομικός να είναι οπλισμένος, ειδικά σε μια εποχή όπου η βία αλλά και η τυφλή τρομοκρατία είναι σε έξαρση. Το ουσιαστικό ερώτημα είναι τι χρήση κάνει του εξοπλισμού του. Και αυτό συναρτάται με δυο στοιχεία. Το πρώτο είναι η βασική εκπαίδευση του αστυνομικού και το δεύτερο είναι τα μηνύματα και οι οδηγίες που δίνονται, εμμέσως ή ευθέως, από την εκάστοτε πολιτική ηγεσία. Στην βασική εκπαίδευση του αστυνομικού, εκτός από την αυστηρή τεχνική κατάρτιση, πρέπει να εμπεδώνεται ότι ο αστυνομικός είναι πρωτίστως προστάτης του πολίτη και όχι καταστολέας. Αυτό πρέπει να είναι και η σταθερή οδηγία εκ των άνω.

Γιατί πιστεύετε ότι υπάρχει κάτι που θα μπορούσαμε να ονομάσουμε καχυποψία μεταξύ Αριστεράς και αστυνομικών;

Η καχυποψία όντως υπάρχει και δεν αφορά μόνο την Αριστερά. Η εξήγηση είναι αυτονόητη. Στην Ελλάδα των προηγούμενων δεκαετιών, αυταρχικές κυβερνήσεις χρησιμοποίησαν τις αστυνομικές δυνάμεις, όχι για την προστασία του πολίτη, αλλά για την καταστολή των πολιτικών τους αντιπάλων, κυρίως τους αριστερούς αλλά όχι μόνο. Αυτό δημιούργησε τραύματα. Τα νέα παιδιά που εντάσσονται στα σώματα ασφαλείας δεν έχουν σχέση βέβαια με αυτό το παρελθόν.

Δηλαδή, η καχυποψία ανήκει μόνο στο παρελθόν;

Δυστυχώς όχι, διότι η αστυνομία χρησιμοποιήθηκε από την παρούσα κυβέρνηση ως κατασταλτικός μηχανισμός σε βάρος των ελλήνων πολιτών, που μαζικά και ειρηνικά διαδήλωναν για τη ζωή τους και τη δουλειά τους. Τόσα χημικά, τόσες αναίτιες επιθέσεις σε βάρος διαδηλωτών, που δεν έχουν προηγούμενο στην περίοδο της μεταπολίτευσης. Αυτό δυστυχώς δημιουργεί καχυποψία σε βάρος της αστυνομίας με ευθύνη φυσικά των πολιτικών προϊσταμένων της.
Σήμερα, η Αριστερά η οποία είναι στα πρόθυρα να αναλάβει για πρώτη φορά στην ιστορία κυβερνητικές ευθύνες, καλείται να θέσει ένα άλλο πλαίσιο σχέσης μεταξύ αστυνομίας, κυβέρνησης και πολίτη.

Πιστεύετε ότι ο αριθμός των αστυνομικών επαρκεί για τα δεδομένα της Ελλάδας;

Ναι, αρκεί όμως οι αστυνομικού να τίθενται στην υπηρεσία του πολίτη και όχι μεμονωμένων ιδιωτών, επιχειρηματιών, εφοπλιστών, καναλαρχών κλπ.

Πως θα αντιμετωπίσετε το φαινόμενο της διείσδυσης της ΧΑ σε ορισμένα σώματα της αστυνομίας;
Αυτό το φαινόμενο, ακόμη κι αν είναι περιορισμένο, θα αντιμετωπιστεί δραστικά, αμείλικτα πρέπει να πω. Αυτές οι παράνομες διασυνδέσεις θα κοπούν με το μαχαίρι. Ταυτόχρονα πρέπει να δηλώσουμε ξεκάθαρα ότι κανένας αστυνομικός δεν θα αντιμετωπιστεί βάσει των πολιτικών του πεποιθήσεων, εφόσον αυτές παραμένουν στο πλαίσιο του προσωπικού του βίου.

Πως πρέπει να ονομάζεται το σχετικό υπουργείο: Δημόσιας Τάξης ή Προστασίας του Πολίτη;

Προτιμώ σαφώς το «Προστασίας του Πολίτη», που είναι και η ουσία της ύπαρξης της αστυνομίας. Αλλά δεν θα ήθελα να μπούμε σε μια στείρα αντιπαράθεση, με το υπουργείο να αλλάζει κάθε τόσο όνομα. Εξάλλου πιστεύω ότι αυτή η δικαιοδοσία θα μπορούσε να ενταχθεί στο Υπουργείο Εσωτερικών.

Υπάρχει για σας μια «ιδανική αστυνομία», και τι θα μπορούσε να είναι;

Αστυνομία υπάρχει ακριβώς διότι δεν υπάρχει ιδανική κοινωνία. Η παραβατικότητα ούτως ή άλλως υπάρχει σε όλες τις μορφές κοινωνικής οργάνωσης. Κατά συνέπεια ο ρόλος της αστυνομίας εκ των πραγμάτων περιέχει και μια άχαρη πτυχή. Υπάρχει όμως και μια ευγενής πτυχή της αστυνομίας και του αστυνομικού. Όταν προστατεύει την κοινωνική συνοχή απέναντι στο οργανωμένο έγκλημα, το εμπόριο ναρκωτικών, το trafficking, την παιδική πορνεία κοκ. Πρέπει να αποκαταστήσουμε μια όσμωση μεταξύ του πολίτη και του αστυνομικού. Είναι ο ρόλος μιας αριστερής κυβέρνησης να αποκαταστήσει μια επικοινωνία χωρίς φόβο και χωρίς προκατάληψη ανάμεσα στον πολίτη και τον αστυνομικό.