Ανεβαίνει σταδιακά η στάθμη της λίμνης Βεγορίτιδας

Δέκα πόντους την εβδομάδα ανεβαίνει το τελευταίο διάστημα η στάθμη της λίμνης Βεγορίτιδας, που απλώνεται στους νομούς Πέλλας και Φλώρινας, σύμφωνα με στοιχεία που συγκεντρώνουν και καταγράφουν οι υπεύθυνοι του Υδροηλεκτρικού Σταθμού Άγρα. Συνολικά, η στάθμη του νερού μέσα σε μια δεκαετία φαίνεται πως ανέβηκε περισσότερα από 4 μέτρα.

«Η στάθμη του νερού ολοένα και ανεβαίνει και έχουν πλημμυρίσει τα πάντα στην περιοχή. Χωράφια και κτήματα, που είχαν καταπατηθεί, τώρα έχουν καλυφθεί από νερό. Ακόμη και ο περιμετρικός δρόμος γύρω από τη λίμνη, που πήγαινε στα χωράφια και οδηγούσε σ' ένα νησάκι στη λίμνη, έχει σκεπαστεί», δήλωσε στο ΑΠΕ-ΜΠΕ ο διευθυντής του Υδροηλεκτρικού Σταθμού Άγρα, Σωτήρης Δραγούμης.

Η σταθερή άνοδος του νερού ξεκίνησε τον τελευταίο ενάμισι χρόνο και οφείλεται στις έντονες βροχοπτώσεις και στα χιόνια που λιώνουν στα βουνά, όπως ανέδειξε αρχικά η εφημερίδα «Εδεσσαϊκή».

«Εμείς έχουμε πάψει να ασχολούμαστε με τη λίμνη από το 1989. Ωστόσο, για λόγους εγκυκλοπαιδικούς έχουμε τοποθετήσει στη Βεγορίτιδα ένα σταθμήμετρο και καταγράφουμε ανεπίσημα τη στάθμη των νερών και παρατηρούμε τη σταδιακή άνοδό τους. Στις αρχές του 2009, η στάθμη της λίμνης ήταν 508,90 μέτρα και πριν από μια εβδομάδα ήταν 513,14 μέτρα», πρόσθεσε ο κ. Δραγούμης.

Η λίμνη Βεγορίτιδα είναι η δεύτερη σε μέγεθος λίμνη της Ελλάδας μετά τη Μεγάλη Πρέσπα. Περιβάλλεται από τα βουνά Βέρνο, Βόρα και Βέρμιο. Στην περιοχή της φωλιάζουν πάνω από 80 είδη πουλιών, ενώ μια σπάνια χλωρίδα και πανίδα φιλοξενείται στις όχθες της. Έχουν καταγραφεί 11 είδη ψαριών, ενώ γίνονται τακτικά εμπλουτισμοί της λίμνης και με άλλα ψάρια, αφού συγκριτικά με τον όγκο της μπορεί να φιλοξενήσει περισσότερα είδη.

Άλλωστε, με κοινή απόφαση των περιφερειών Κεντρικής και Δυτικής Μακεδονίας ισχύει από τις 25 Απριλίου έως και τις 5 Ιουνίου απαγόρευση της αλιείας, με οποιοδήποτε μέσο και εργαλείο, στη λίμνη Βεγορίτιδα.

Σύμφωνα με τους ειδικούς, η λίμνη Βεγορίτιδα είναι λίμνη αλπικού τύπου και τεκτονικής προέλευσης. Λόγω χημικής διάβρωσης, χαρακτηριστικά της είναι η δημιουργία υπόγειων κοιλοτήτων. Από το 1896 υπάρχουν στοιχεία που αποδεικνύουν την πτώση και την επάνοδο των υδάτων της σε ανύποπτο χρόνο, χωρίς αυτό να οφείλεται σε κλιματολογικούς παράγοντες.

Για τις αυξομειώσεις της λίμνης ακούγονται πολλοί μύθοι και ιστορίες στην περιοχή. Ο κεντρικός θρύλος θέλει την ύπαρξη ενός πηγαδιού ή μιας βρύσης κοντά σε χωριό. Οι χρήστες του πηγαδιού ή της βρύσης φρόντιζαν να σφραγίζουν το στόμιο ή να κλείνουν τη βρύση. Η απροσεξία, όμως, μιας κοπέλας, που βιαζόταν να προλάβει το σουρούπωμα, άφησε το νερό να πλημμυρίσει τον κάμπο και το χωριό, με αποτέλεσμα στη θέση τους να δημιουργηθεί η λίμνη.

Συνηθισμένη παραλλαγή θέλει την κοπέλα ν' αφήνει επίτηδες το νερό να τρέξει για να αποφύγει δυσάρεστο προξενιό...