Δείτε τι συμβαίνει σε ένα δάσος στο Τσερνόμπιλ 28 χρόνια μετά την έκρηξη

Αφιέρωμα των New York Times στην περιοχή του Τσερνόμπιλ αποκαλύπτει ότι σαφώς υπάρχει ακόμα ραδιενέργεια, αλλά η φύση είναι πολύ προσαρμοστική.

Μαζί με έναν επιστήμονα της περιοχής, ο δημοσιογράφος των New York Times, προχωρά μέσα σε ένα δάσος με πολύ πυκνή βλάστηση. Τα επίπεδα ραδιενέργειας στον μετρητή που κρατά ο επιστήμονες είναι πάνω από τα φυσιολογικά. «Τυπικό για την περιοχή, είναι πολύ κοντά στο εργοστάσιο του Τσέρνομπιλ» εξηγεί ο Δρ. Mousseau. Τα χωριά γύρω από το εργοστάσιο εγκαταλείφθηκαν το 1986 μετά την έκρηξη του αντιδραστήρα που συγκλόνισε την υφήλιο.

Τα επίπεδα ραδιενέργειας αυξάνονται όσο πλησιάζεις στον αντιδραστήρα, ο οποίος το 2017 θα καλυφθεί από μια αψίδα που θα “κρατάει” την όποια ραδιενέργεια. Παρ' όλα αυτά τα επίπεδα ραδιενέργειας είναι τόσο υψηλά, που ο οποιοσδήποτε άνθρωπος θα καθόταν στην περιοχή για 10 ημέρες θα λάμβανε ραδιενέργεια ισάξια με αυτή που λαμβάνει ο μέσος Αμερικανός σε ένα χρόνο.

Παρ΄ όλη τη ραδιενέργεια όμως, αυτή η περιοχή είναι εξαιρετικά χρήσιμη ως παράδειγμα  για τη μελέτη των αντίκτυπων που έχει η ραδιενέργεια σε οργανισμούς σε μακροχρόνιο επίπεδο.

Συνήθως σε αυτά τα επίπεδα ραδιενέργειας δεν αντέχουν τα περισσότερα είδη. Αποκτούν όγκους, γενετικές μεταλλάξεις και καταρράκτη, εξηγεί ο επιστήμονας.

Ο Δρ. Mousseau, βιολόγος στο Πανεπιστήμιο της Νότιας Καρολίνα, επισκέπτεται την περιοχή από το 1999 μελετώντας νυχτερίδες, πεταλούδες, σκαθάρια, αράχνες, ποντίκια και άλλα μικρά θηλαστικά της περιοχής, παρουσιάζοντας κατά καιρούς τα αποτελέσματα που δείχνουν τις τρομερές συνέπειες της ραδιενέργειας.




Σωματικές παραμορφώσεις σε ζώα, όπως παραμορφωμένα ράμφη σε πουλιά, αλλά και αυξημένοι θάνατοι σε έντομα και αράχνες, παρ' όλο που κάποιοι συνάδελφοι τους αντιτίθενται στις έρευνες, ισχυριζόμενοι οτι είναι δύσκολο να μετρήσεις τον μέσο όρο ραδιενέργειας σε αυτές τις περιοχές.

Κάποια είδη όμως επιβιώνουν και μάλιστα πολλαπλασιάζονται στην περιοχή όπως δύο είδη αηδονιών. Εκτός από τα πουλιά, το άλλο μεγάλο ενδιαφέρον του Δρ. Mousseau είναι οι αράχνες και οι ιστοί τους, καθώς παρατήρησε διαφορές στον τρόπο που υφαίνουν τον ιστό τους. Έχει αποδειχθεί οτι ουσίες όπως η καφείνη έχουν επίδραση στις αράχνες που αλλάζουν τον τρόπο που υφαίνουν τον ιστό τους και ο Dr. Mousseau μελετά τις επιδράσεις της ραδιενέργειας.

Μετά το ατύχημα στη Φουκουσίμα, ο επιστήμονας άρχισε έρευνες και εκεί και είδε ότι η φύση παρουσιάζει τα ίδια συμπτώματα.