Οι ηγέτες αποφασίζουν για το μέλλον του πλανήτη

Την κρισιμότερη περίοδο για την πορεία των διαπραγματεύσεων πριν από τη σύνοδο της Κοπεγχάγης, που θα αντικαταστήσει το Πρωτόκολλο του Κιότο, διανύουμε αυτή την εβδομάδα με τα βλέμματα όλων να είναι στραμμένα στη συνάντηση των G20 που θα γίνει στις 24 και 25 Σεπτεμβρίου στο Πίτσμπουργκ των ΗΠΑ.

Δεν αρκεί μια συμφωνία για τη μείωση των εκπομπών των αερίων του θερμοκηπίου.

Στη συνάντηση οι ισχυρότερες χώρες του πλανήτη θα κληθούν να καταλήξουν και σε μία δεσμευτική πρόταση σχετικά με τη βοήθεια που θα παράσχουν για την αντιμετώπιση των κλιματικών αλλαγών στις αναπτυσσόμενες και φτωχές χώρες που δεν ευθύνονται γι’ αυτές τις αλλαγές.

Η πρόταση της Ε.Ε. το κονδύλι αυτό να φτάσει τα 100 δισ. δολάρια τον χρόνο μέχρι το 2020, εκτιμάται ότι υπολείπεται κατά πολύ πιο φιλόδοξων μέτρων και στόχων που έχουν ανακοινώσει επιστήμονες και ακαδημαϊκά ιδρύματα, οι οποίοι κάνουν λόγο για 160 δισ. δολάρια, αρχής γενομένης από το 2013, οπότε εκπνέει η συνθήκη του Κιότο.

Υπολογίζεται ότι η άνοδος της στάθμης της θάλασσας κατά ένα μέτρο στο πάμφτωχο Μπαγκλαντές μπορεί να οδηγήσει σε μετακίνηση 30 εκατομμύρια πληθυσμού!

Δεν ξέρουμε αν αυτό το παράδειγμα μπορεί να συγκινήσει τους ηγέτες του κόσμου, είναι όμως από τα πιο χαρακτηριστικά για να φανεί η επίδραση των κλιματικών αλλαγών σε χώρες που δεν ρυπαίνουν και προσπαθούν να εξασφαλίσουν τα προς το ζην!     

Οι αναλυτές διατυπώνουν συγκρατημένη αισιοδοξία για την πορεία εργασιών του G20, εκτιμώντας ότι δεν είναι εύκολο να υπάρξει μια τελική συμφωνία, παρά το γεγονός ότι οι φτωχές και οι άμεσα θιγόμενες περιοχές του πλανήτη πιέζουν προς μία οριστική διευθέτηση του ζητήματος προκειμένου να απαλυνθούν οι επιπτώσεις που προκαλεί το φαινόμενο του θερμοκηπίου.

Το διακύβευμα αυτής της συμφωνίας είναι το ύψος του κονδυλίου που θα διατεθεί σε τρίτες χώρες προκειμένου να δημιουργηθούν οι υποδομές που θα αναχαιτίσουν τις αναταράξεις που προκαλούν στο περιβάλλον οι κλιματικές αλλαγές (αποψίλωση των δασών, διαχείριση του νερού, αντιμετώπιση πλημμυρών, ξηρασίας κ.ά.  καθώς επίσης και να μειωθούν οι επιπτώσεις τους με τεχνολογίες πιο φιλικές προς το περιβάλλον, όπως είναι απεξάρτηση από τον λιθάνθρακα και η χρήση ανανεώσιμων πηγών ενέργειας.   

Ο ΟΗΕ πιέζει τους ισχυρούς του πλανήτη να καταλήξουν σε μια συμφωνία που θα προσφέρει χείρα βοηθείας στις φτωχές χώρες, κάτι άλλωστε που διεφάνη και στη χτεσινή έκτακτη γενική συνέλευση του Οργανισμού στη Νέα Υόρκη, με τη συμμετοχή περίπου 100 χωρών. Ακόμη και εδώ όμως οι πρόεδροι της Κίνας και των ΗΠΑ περιορίστηκαν σε γενικόλογα σχέδια, αποφεύγοντας να αναφερθούν σε συγκεκριμένα νούμερα, πέραν ίσως της δήλωσης της Κίνας ότι έως το 2020 το 15% της ενέργειας θα καλύπτεται από τις ΑΠΕ.. 

Οι περιβαλλοντικές οργανώσεις κρατούν μικρό καλάθι για τα αποτελέσματα της συνόδου του G20 και υπενθυμίζουν τις πιέσεις που δέχεται ο πρόεδρος Μπάρακ Ομπάμα από τους Ρεπουμπλικάνους για μείωση από 2%- 4% των εκπομπών του άνθρακα έως το 2020, σε σχέση με τα επίπεδα του 1990. 

Το μόνο μέχρι στιγμής ενθαρρυντικό μήνυμα στέλνει η νεοεκλεγείσα κυβέρνηση της Ιαπωνίας, η οποία έχει ανακοινώσει  μείωση των εκπομπών 25% μέχρι το 2020, από μηδαμινές μειώσεις που είχε εξαγγείλει η απελθούσα κυβέρνηση. Ελπίδα όλων είναι να συγκρατηθεί η αύξηση της θερμοκρασίας, καθώς είναι κοινή διαπίστωση ότι ακόμη και αν φτάσουμε σε ένα επίπεδο μηδενικών εκπομπών, οι αλλαγές στο κλίμα δεν θα σταματήσουν.

Και μία άνοδος πάνω από τους 1,5 έως 2 βαθμούς Κελσίου στην θερμοκρασία, υπολογίζεται ότι ισοδυναμεί με μισό δισ. πρόσφυγες.