Φιάσκο η Κοπεγχάγη για την διάσωση του πλανήτη

Ένα 24ωρο - για να ακριβολογούμε, μερικές ώρες -χρειάστηκαν οι ισχυροί του πλανήτη για να τινάξουν στον αέρα την Σύνοδο της Κοπεγχάγης. Οι δεκατρείς μέρες που οι εκπρόσωποι των 192 χωρών προσπαθούσαν να γεφυρώσουν το χάσμα μεταξύ πλούσιων και φτωχών χωρών για την αντιμετώπιση του κλίματος, στάθηκαν πολύ λίγες για να υπάρξει μια νομικά δεσμευτική συμφωνία.  

Έτσι οι μεγάλοι ρυπαντές πήραν νέα πίστωση χρόνου και το κείμενο που υιοθέτησε τελικά η Ολομέλεια των ΟΗΕ το Σάββατο το μεσημέρι, αποτελεί ένα είδος χλιαρής πολιτικής συμφωνίας, αρκετά αδύναμης ώστε να πούμε ότι μπορεί να αποτελέσει σημείο αναφοράς για μια δεσμευτική συμφωνία τους επόμενους μήνες.  

Η συμφωνία αποτελεί σημείο σύμπλευσης μεταξύ των ΗΠΑ, Κίνας, Ινδίας, Νότιας Αφρικής και Βραζιλίας την οποία μετά από εξαντλητικές συζητήσεις και παρασκηνιακές διαπραγματεύσεις αναγκάστηκαν να συνυπογράψουν την τελευταία στιγμή και οι υπόλοιπες χώρες. Φαίνεται πάντως ότι πολλές εξ αυτών σύρθηκαν να το πράξουν μπροστά στον κίνδυνο η Κοπεγχάγη να αποτελέσει το απόλυτο διαπλανητικό φιάσκο.  

Στο συγκεκριμένο κείμενο δεν υπάρχουν ποσοτικοί στόχοι για τη μείωση των εκπομπών, ξεκάθαρα χρονοδιαγράμματα και αυστηρές προθεσμίες που ήταν η ελπίδα όσων προσδοκούσαν ότι κάτι θετικό μπορεί να βγει από την διάσκεψη κορυφής.  

«Στο τέλος  του κειμένου υπάρχουν δύο πίνακες, που η κάθε χώρα μπορεί να συμπληρώσει τους δικούς της στόχους» αναφέρει χαρακτηριστικά στο «protothema.gr» ο κ. Δημήτρης Ιμπραήμ της Greenpeace ο οποίος παρακολούθησε την διάσκεψη από το ξεκίνημά της, τονίζοντας ότι αυτό που υπογράφτηκε υπολείπεται πολύ από το να αποτελέσει ένα κείμενο που θα διαδεχτεί το πρωτόκολλο του Κιότο. «Είναι μία συμφωνία που αν η παγκόσμια κοινότητα δεν αναζητήσει λύσεις το επόμενο διάστημα τότε κινδυνεύει να πεθάνει και το Πρωτόκολλο του Κιότο» επισημαίνει. 

Όπως τονίζουν από την περιβαλλοντική οργάνωση «το Κιότο ήταν η πρώτη νομικά δεσμευτική συμφωνία για τον περιορισμό των ανθρωπογενών αερίων του θερμοκηπίου. Αντίθετα, η συμφωνία της Κοπεγχάγης δεν υποστηρίχτηκε καν από το σύνολο της ολομέλειας της Διάσκεψης των Μερών, με κάποια αναπτυσσόμενα κράτη να εκφράζουν την πλήρη αντίθεση τους. Υπό μία έννοια, η Διάσκεψη της Κοπεγχάγης είναι ένα βήμα προς τα πίσω αφού δεν προέκυψε καμία νομικά δεσμευτική συμφωνία». 

Πικρή είναι  η γεύση που άφησε η Κοπεγχάγη  και στην ελληνική αποστολή, με κυβερνητικούς κύκλους να σχολιάζουν δυσμενώς την αδιάλλακτη στάση της Κίνας. Αλλά και ο Πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής κ. Μανουέλ Ζοζέ Μπαρόζο δεν έκρυψε την αποτυχία της διοργάνωσης, δηλώνοντας ότι στην Κοπεγχάγη, επιτεύχθηκε η καλύτερη δυνατή συμφωνία, η οποία όπως είπε δεν ήταν αυτό που προσδοκούσε η ΕΕ. Πιο θετικοί εμφανίζονται οι Αμερικανοί, οι οποίοι τονίζουν ότι η συμφωνία είναι σημαντική καθώς για πρώτη φορά έβαλλε στο ίδιο τραπέζι όλες τις χώρες, τονίζουν πάντως ότι η επίτευξη δεσμευτικής συμφωνίας θα είναι πολύ δύσκολη και θα απαιτήσει χρόνο.               

Από το κείμενο  της Κοπεγχάγης, το μόνο σαφές και ενθαρρυντικό στοιχείο είναι τα χρήματα που θα καταβληθούν από τις αναπτυγμένες χώρες προς τις αναπτυσσόμενες την επόμενη τριετία. Το ποσό θα ανέλθει στα 30 δις. δολ ενώ για τα χρήματα που θα δοθούν τα επόμενα χρόνια αναφέρεται το ποσό των 100 δις. δολ. το οποίο από τις περιβαλλοντικές οργανώσεις χαρακτηρίζεται ως ευχολόγιο.  

Την ανάγκη να επιτευχθεί άμεσα μια νομικά δεσμευτική συμφωνία ζήτησε και ο επικεφαλής της Διακυβερνητικής Επιτροπής του ΟΗΕ (IPCC) για το κλίμα κ. Ρατζέντρα Πατσάουρι, αποδεχόμενος ότι η Κοπεγχάγη, δεν είχε την εξέλιξη που θα επιθυμούσε. Ελπίδα όλων πλέον είναι οι χώρες να ξανακαθίσουν στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων τους επόμενους μήνες: στην διάσκεψη της Βόννης σε έξι μήνες ή σε ένα χρόνο στο Μεξικό. Είναι όμως σαφές ότι εάν οι αναπτυγμένες χώρες δεν αποφασίσουν να βάλλουν νερό στο κρασί τους, η σωτηρία του πλανήτη θα κρέμεται από μια λεπτή κλωστή.