Ένταση μεταξύ Ρώσων επιστημόνων για την καταστροφική ξηρασία

Σύγχυση έχει προκληθεί μεταξύ των Ρώσων επιστημόνων για την προέλευση και τη φύση του φετινού πρωτοφανούς καύσωνα στη χώρα, ο οποίος διαρκεί ήδη περί τους δύο μήνες στην κεντρική Ρωσία και στάθηκε η βασική αιτία για την τεράστια οικολογική καταστροφή από τις εκτεταμένες πυρκαγιές, που συνεχίζουν να μαίνονται σε διαρκώς μικρότερη έκταση.

Ο καύσωνας που με τα σημερινά μετεωρολογικά δεδομένα δεν θεωρείται φυσιολογικός, μπορεί να γίνει κανόνας προς το 2070, αν η ανθρωπότητα δεν καταβάλλει προσπάθειες να μειώσει τις εκπομπές των αερίων του θερμοκηπίου, σύμφωνα με τον επικεφαλής του κλιματικού προγράμματος του Παγκόσμιου Ταμείου για την Άγρια Φύση (WWF) στη Ρωσία Αλεξέι Κακόριν.

«Η πιο μακρά περίοδος ακραίου καύσωνα είχε καταγραφεί στη Ρωσία το 1936 και είχε διάρκεια τριών εβδομάδων και έκτοτε ποτέ κάτι παρόμοιο δεν εμφανίστηκε περισσότερο από ένα μήνα, όταν τώρα διανύουμε δύο μήνες στην κεντρική ζώνη της Ρωσίας με θερμοκρασίες ρεκόρ», δήλωσε ο κ. Κακόριν στο ραδιοσταθμό του ΟΗΕ, εκτιμώντας ότι είναι πολύ δύσκολο να προβλεφθεί με ακρίβεια πότε και υπό ποιες συνθήκες θα μπορούσε ο αριθμός παρόμοιων «κυμάτων καύσωνα» να αυξηθεί σε συχνότητα.

«Βέβαια, μεγαλύτερης έντασης καύσωνες θα μπορούσαν να αρχίσουν να συμβαίνουν και πολύ νωρίτερα από το 2070 αν δεν βγάλουμε εγκαίρως τα συμπεράσματά μας, καθώς ήδη είναι μετρήσιμο το φαινόμενο της αύξησης διαφόρων επικίνδυνων μετεωρολογικών φαινομένων, όπως για παράδειγμα τα κύματα ψύχους ή καύσωνα. Αν σήμερα συμβαίνει στη Ρωσία ένα τέτοιο επικίνδυνο φαινόμενο την ημέρα, τότε σε 15 χρόνια ενδεχομένως να συμβαίνουν ήδη δύο ημερησίως», κατέληξε ο κ. Κακόριν.

Διαφορετικές είναι οι εκτιμήσεις του ακαδημαϊκού και συμβούλου του Ινστιτούτου παρακολούθησης των κλιματικών και οικολογικών συστημάτων της Ρωσικής Ακαδημίας Επιστημών Μιχαήλ Καμπάνοφ, που εδρεύει στο Τομσκ της Σιβηρίας. Ο κ. Καμπάνοφ θεωρεί ότι οι επιστήμονες έχουν ακόμη να μελετήσουν εάν οι κλιματικές αλλαγές που συζητάμε έχουν μόνο μία κατεύθυνση την παγκόσμια υπερθέρμανση ή πρόκειται απλώς για προσωρινές διακυμάνσεις, καθώς «υπερθέρμανση αυτή καθεαυτή τα τελευταία 30-40 χρόνια φυσικά και υπάρχει, όμως παρόμοιες αυξήσεις θερμοκρασίας υπήρχαν και στο παρελθόν, όμως ακολουθούσε ψύχρανση του κλίματος, δηλαδή παρόμοιες διακυμάνσεις του κλίματος της Γης υπήρχαν πάντοτε».

Το ερώτημα τώρα, κατά τον κ. Καμπάνοφ, είναι να εντοπίσουμε σε ποιο βαθμό ο ανθρωπογενής παράγοντας απορρύθμισε και άλλαξε αυτές τις διακυμάνσεις, πράγμα, για το οποίο διαλέγονται και διαφωνούν οι επιστήμονες.
Σύμφωνα με το Ρώσο ακαδημαϊκό, η ξηρασία δεν είναι η αρχή μιας επικείμενης καταστροφής, αλλά μόνο ένα ακραίο φαινόμενο, που συμβαίνει πολύ σπάνια και η πιθανότητα εμφάνισής του τα αμέσως επόμενα διαδοχικά χρόνια είναι πάρα πολύ μικρή.

«Για σαφείς προγνώσεις σήμερα δεν έχουμε τις απαραίτητες γνώσεις», εκτιμά ο κ. Καμπάνοφ, προσθέτοντας ότι ακόμη και το λιώσιμο των πάγων δεν μπορεί να θεωρηθεί βέβαιος δείκτης, καθώς «συνεχίζεται ήδη 10.000 χρόνια και οι ρυθμοί δεν είναι καταστροφικοί με εξαίρεση κάποιων τόπων, όπου αρχίζουν οι τεχνογενείς επιδράσεις και συμβαίνουν όλα πιο γρήγορα».

«Συνολικά, δεν βλέπω χαρακτηριστικά επερχόμενης πλανητικής καταστροφής», είπε ο κ. Καμπάνοφ, γιατί «εν γένει κλιματική περίοδος θεωρούνται τα 30 χρόνια, ποιες αλλαγές δηλαδή θα γίνουν μέσα σ' αυτό το χρονικό διάστημα και απ' αυτήν την άποψη ουσιαστικές αποκλίσεις δεν υπάρχουν κι αυτή η ξηρασία μπορεί να χαρακτηριστεί ακόμη και μικρή σε σύγκριση με την 30ετία».

«Όλοι μιλούν για την αύξηση του διοξειδίου του άνθρακα στην ατμόσφαιρα, η οποία προκαλεί το φαινόμενο του θερμοκηπίου, όμως η ανταλλαγή μεταξύ ωκεανού και ατμόσφαιρας παράγει περισσότερο από το 80% αυτού του διοξειδίου και μόνο ένα μικρό μερίδιο προκύπτει από την οικονομική δραστηριότητα, γι' αυτό και το βασικό είναι πώς θα λειτουργήσει η κεντρική θερμαντική μηχανή «ωκεανός-ατμόσφαιρα», απ' αυτό και θα εξαρτηθεί η τύχη των κλιματικών αλλαγών», κατέληξε ο Ρώσος επιστήμονας.