Ο ρυπαίνων...δεν πληρώνει!

Τρέχουν, κοπιάζουν, θέτουν σε κίνδυνο την ζωής τους αλλά όταν έρθει η ώρα της τιμωρίας, συνήθως οι παραβάτες ξεγλιστρούν γιατί ως επί το πλείστον, τα πρόστιμα που επιβάλλουν στους ρυπαντές είτε ελαττώνονται είτε ακυρώνονται από τα δικαστήρια!  

«Τα πρόστιμα επιβάλλονται με πολύ κόπο, προσπάθεια, έρευνα, αγώνα και κατασπατάληση δυνάμεων και πόρων ωστόσο από πλευράς παραβατών φαίνεται ότι υπάρχει μια πληθώρα όπλων με τα οποία μπορούν να παρατείνουν κατά πολλά χρόνια την καταβολή τους και εν τέλει να αποφύγουν την πληρωμή στα διοικητικά δικαστήρια», δήλωσε πριν λίγες μέρες από το βήμα του συνεδρίου για τα επικίνδυνα τοξικά απόβλητα που διοργάνωσε το Πολυτεχνείο Κρήτης ο Γενικός Επιθεωρητής Περιβάλλοντος κ. Παναγιώτης Μέρκος, αποκαλύπτοντας τα μεγάλα κενά στην διαδικασία επιβολής του νόμου.  

Χαρακτηριστική  περίπτωση των όπλων και μεθόδων  που χρησιμοποιεί το οργανωμένο έγκλημα είναι η αποκάλυψη ενός σοβαρού κυκλώματος ξεπλύματος επικίνδυνων αποβλήτων που έχουν εντοπίσει εδώ και ένα χρόνο οι επιθεωρητές και για το οποίο ο φάκελος στον Εισαγγελέα θα σταλεί τις επόμενες μέρες.  

Πληροφορίες αναφέρουν  ότι ο φερόμενος ως εγκέφαλος  του κυκλώματος επιστράτευσε ολόκληρο επιστημονικό δυναμικό και πρώην  ανώτατους δικαστικούς για να πείσει για την αθωότητά του.  

Όμως με αυτές  τις μεθόδους η υπηρεσία των επιθεωρητών «βραχυκλώνει» και είναι αναγκασμένη να διυλίζει τον κώνωπα, μπροστά στις απειλές και τις «επιστημονικές» γνωμοδοτήσεις που το μόνο που καταφέρνουν είναι να θολώνουν τα νερά.        

Το υπουργείο Περιβάλλοντος δρομολογεί την αλλαγή του θεσμικού πλαισίου ώστε το κόστος για όσους δεν συμμορφώνονται να είναι μεγαλύτερο από εκείνο που απαιτούν οι σύγχρονοι μέθοδοι αντιρρυπαντικής τεχνολογίας και οι πόροι να πηγαίνουν κατευθείαν στο πράσινο ταμείο ώστε να επιστρέφουν στο περιβάλλον.  

Έως σήμερα τα πενιχρά μέσα της διοίκησης να παρακολουθήσει τις υπόγειες διαδρομές των επικίνδυνων τοξικών αποβλήτων αλλά και των άλλων ρυπαντών έχουν διευρύνει το έγκλημα.  

Σύμφωνα με τον κ. Μέρκο δεν υπάρχουν στοιχεία ούτε πόσα επικίνδυνα απόβλητα παράγουμε (σ.σ γίνεται μια προσπάθεια νέας απογραφής σε συνεργασία με το ΣΕΒ), ούτε πόσα παραμένουν αποθηκευμένα σε εργοστάσια ή σε μεταλλεία που έχουν πάψει να λειτουργούν ενώ δεν υπάρχει ασφαλής τρόπος παρακολούθησης των αποβλήτων από τον παραγωγό προς τον τελικό αποδέκτη.  

Τα στοιχεία ενισχύονται από την αποκάλυψη ότι μόλις το 1% των επικίνδυνων αποβλήτων που παράγουμε στην Ελλάδα φεύγει στο εξωτερικό με την πλειοψηφία να καταλήγει στις χωματερές μαζί με τα οικιακά απόβλητα, όπως αναφέρει ο κ. Ευάγγελος Γιδαράκος καθηγητής του Πολυτεχνείου της Κρήτης.

Με βάση παλαιότερες  μετρήσεις η χώρα μας υπολογίζεται ότι παράγει ετησίως περίπου 350.000 τόνους επικίνδυνων αποβλήτων με τάσεις αισθητής κάμψης, περίπου κατά 35% τον τελευταίο χρόνο, κυρίως λόγω μειωμένης παραγωγής που αποδίδεται στην κρίση αλλά και στα λουκέτα που έχουν βαρέσει πολλές επιχειρήσεις.

Αχίλλειος πτέρνα των ελέγχων παραμένει η υποστελέχωση των επιθεωρητών περιβάλλοντος που είναι επιφορτισμένοι να παριφρουρούν το περιβάλλον σε όλη την Ελλάδα με 30 επιθεωρητές. Από αυτούς οι μισοί βρίσκονται σε καθημερινή βάση στα δικαστήρια όπου εκδικάζονται τα πρόστιμα. Οι άλλοι 15 οργώνουν όλη την χώρα, 1 για κάθε 4 νομούς, κατανομή που εκ των πραγμάτων είναι αδύνατο να αποδώσει αποτελεσματικούς ελέγχους.