Euro 2024: Μια Αγγλία, σαν ακριβή ομάδα της Sunday League

Το Euro 2024 πλησιάζει και η Αγγλία δίνεται πρώτο φαβορί στις στοιχηματικές εταιρείες, πάνω και από τη Γαλλία. Η πληθώρα επιλογών όσον αφορά τα άτομα που θα στελεχώσουν την ομάδα σου δίνει την εντύπωση πως οι Άγγλοι είναι πλήρεις σε όλες τις θέσεις. Άλλωστε, η αστείρευτη παραγωγή ποδοσφαιριστών στο Νησί θεωρητικά μπορεί να δημιουργήσει ένα δυνατό μείγμα που θα κερδίσει διοργανώσεις ακόμη κι αν κάποιοι δεν είναι τόσο πρωτοκλασάτοι όσοι άλλοι.

Και ξεκινάει το τουρνουά, και τα καμπανάκια χτυπάνε όλα μαζί στο ματς κόντρα στους Σέρβους, αλλά το γκολ του Τζουντ Μπέλινγκαμ της δίνει τη νίκη, οπότε όλοι «ξεχνούν» αυτό το... χάλι που παρακολούθησαν. Μια ασύνδετη και σκασμένη ομάδα απλώς περιμένει το τριπλό σφύριγμα ελπίζοντας πως δεν θα δεχθεί την ισοφάριση. Η αυθυποβολή των Άγγλων, αλλά και η άρνησή τους να δεχθούν πως -παρά τη νίκη 1-0- τα προβλήματα είναι πολλά περισσότερα απ' όσα φαίνονται με γυμνό μάτι, τους έτρεψαν ελπίδες πως το σύνολο του Γκάρεθ Σάουθγκεϊτ κάποια στιγμή θα ρολάρει.

Και έρχεται το ματς κόντρα στους Δανούς για να επιβεβαιώσει τους χειρότερους φόβους τους. Ο Σάουθγκεϊτ ξεκινάει ξανά με ίδια ενδεκάδα, σε κάτι που μοιάζει με 4-2-4, δείχνοντας πως έχει τα χέρια του δεμένα και στο μυαλό του πολύ λίγες τακτικές κι εκπλήξεις για τους αντιπάλους του.



Οι Μπέλινγκαμ, Φιλ Φόντεν, Μπουκάγιο Σάκα και Χάρι Κέιν είναι αυτοί που έχουν αναλάβει την επιθετική γραμμή, ωστόσο δείχνουν πως δεν μπορούν να συνδυαστούν ο ένας με τον άλλο, καθιστώντας αδύνατη την παραγωγή αρκετών αξιόλογων φάσεων. Σύμφωνοι πως πρώτος σκόρερ αυτή τη στιγμή στο τουρνουά είναι... τα αυτογκόλ (στα 5 - δύο γκολ έχει ο Τζαμάλ Μουζιάλα, 40 παίκτες είναι με 1 γκολ), σύμφωνοι πως ίσως επηρεασμένες από τις αμυντικές τακτικές του Κάρλο Αντσελότι στο κερδισμένο Τσάμπιονς Λιγκ όλες οι ομάδες δεν «ντρέπονται» να καθίσουν πίσω και έχουν ρίξει πολλή δουλειά στα μετόπισθεν αφού αυτό είναι το «meta», σύμφωνοι πως τα γκολ εκτός περιοχής έχουν ήδη ξεπεράσει τον αριθμό αυτών στο Μουντιάλ του Κατάρ, αλλά σε ένα σύνολο σαν των Άγγλων δεν μπορείς να περιμένεις ούτε σε κάθε παιχνίδι μια γκολάρα που θα σε οδηγήσει στο να κλέψεις το αποτέλεσμα, ούτε μπορείς να «απαιτήσεις» από τον αντίπαλο να μην δείχνει το πείσμα που δεν δείχνεις εσύ.


Κι ο Σάουθγκεϊτ αντί να ψάξει να βρει λύσεις, να «ξεκολλήσει» το κεφάλι του από όσα άκουγε τα προηγούμενα χρόνια στο κομμάτι της κριτικής, δημιουργεί νέες εμμονές και αναζητά δικαιολογίες όσο και να αναλαμβάνει την ευθύνη για το κομμάτι της διαχείρισης. Οπότε καταλήγει να του φταίει περισσότερο η καθοδική πορεία του Κάλβιν Φίλιπς σε συλλογικό επίπεδο, λες και ο 28χρονος πλέον χαφ ήταν εκείνος που κρατούσε δεμένους τους υπόλοιπους στις κατά γενικές γραμμές τρομερές εμφανίσεις που έκανε 2-3 χρόνια πριν.


«Προσπαθούμε να βρούμε λύση εδώ και 7-8 χρόνια για τον άξονα. Εάν δεν είχαμε τον Ντέκλαν Ράις δεν ξέρω πού θα ήμασταν. Δυστυχώς ο Κάλβιν Φίλιπς δεν ήταν διαθέσιμος για εμάς σε αυτό το τουρνουά.

Ο Αλεξάντερ-Άρνολντ είχε κάποιες στιγμές που απέδωσε αυτά που είχαμε υπολογίσει ότι θα αποδώσει. Ξέρουμε ότι είναι ένα πείραμα η χρησιμοποίησή του στον άξονα. Ξέρουμε ότι δεν έχουμε μια γνήσια αλλαγή για τον Φίλιπς. Δοκιμάζουμε διάφορα πράγματα αλλά για την ώρα το πράγμα δεν τσουλάει όπως θα θέλαμε.

Οπότε προσπαθούμε να βρούμε κάτι διαφορετικό και κάποια από αυτά δούλεψαν, αλλά κάποια άλλα όχι. Αλλά είναι ένα διαρκές πρόβλημα όλα τα χρόνια. Προσπαθήσαμε να βρούμε τον καλύτερο τρόπο για να το λύσουμε και πρέπει να το κάνουμε και στις εβδομάδες που θα έρθουν. Υπάρχουν προβλήματα και πρέπει να βρούμε τις λύσεις. Πρέπει να εξετάσουμε σοβαρά τις δύο εμφανίσεις μας και να δουλέψουμε για να τα βγάλουμε εις πέρας όλοι μαζί».

Αυτές οι δηλώσεις του έγιναν ακριβώς μετά τον αγώνα κόντρα στη Δανία, χωρίς να γνωρίζει κανείς εκτός από τον ίδιο εάν είχε καταλάβει ότι στο ματς ένα πράγμα έκανε σωστά -έστω και κατά λάθος ή συγκυριακά- κι αυτό ήταν η χρησιμοποίηση του Αλεξάντερ-Άρνολντ στο πλευρό του Ράις. Μέχρι να τον κάνει αλλαγή πρώτο-πρώτο και να ρίξει στη θέση του τον Κόνορ Γκάλαχερ, σε μια κίνηση ίδια με το πρώτο ματς και με το ίδιο αποτέλεσμα.

Μέχρι να βγει ο ΤΑΑ, ο οποίος παίζει στο κέντρο γιατί δεν μπορεί να μείνει εκτός ενδεκάδας ο Κάιλ Γουόκερ ούτε μπορεί ο μπακ της Λίβερπουλ να πάει αριστερά, ήταν ο παίκτης που έσπρωχνε τη μπάλα μπροστά καλύτερα από κάθε άλλο, εντελώς μόνος του να προσπαθεί με τα δυνατά κορμιά των Δανών που έκλειναν τάχιστα στη μπάλα ειδικά μετά το 1-1. Κι ο Κόμπι Μέινου, που έχει ξελασπώσει τη Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ φέτος, κάθεται στον πάγκο περιμένοντας το πότε θα... ξυπνήσει ο εκλέκτορας.



Εις μάτην, κάτι που φάνηκε και με 20 λεπτά να απομένουν για το φινάλε όταν ο Σάουθγκεϊτ δεν έβλεπε ή επέλεξε να μην βλέπει πως το πρόβλημα είναι μεγαλύτερο στο 1/3 και στα 2/3 του γηπέδου, παρά στη γραμμή κρούσης, για να πάει και να αλλάξει όλη την επίθεση πλην του Μπέλινγκαμ και να ρίξει στο ματς τους Όλι Γουότκινς, Τζάροντ Μπόουεν και Εμπερέτσι Έζε με μόνο σκεπτικό τα καθαρά πνευμόνια και τη διάθεση που θα έδειχναν για να ξεκινήσουν βασικοί στο επόμενο. Κι ο Κόουλ Πάλμερ, που αυτός κι αν κουβάλησε την Τσέλσι φέτος και έχει στο τσεπάκι την ατομική ενέργεια που θα ανατρέψει δεδομένα, κοιτάει αποσβολωμένος κάνοντας σκέψεις για το πόσο ωραία θα ήταν να πατήσει γρασίδι έστω για ένα λεπτό σ' αυτό το Euro.



Το τουρνουά για τους Άγγλους κινδυνεύει να τελειώσει πριν καν αρχίσει. Τα προβλήματα είναι βαθιά ριζωμένα και φαίνεται πως αρνούνται να αποδεχθούν πως έχει έρθει ο καιρός για αναδόμηση τόσο στην εθνική Αγγλίας όσο και σε συλλογικό επίπεδο. Γιατί αυτά τα δύο, έτσι κι αλλιώς, είναι αλληλένδετα. Η εμμονή με τον Σάουθγκεϊτ είχε σταματήσει να βγάζει νόημα μετά το προηγούμενο χαμένο Euro. Στο Μουντιάλ του δώσανε ακόμη μία ευκαιρία, την οποία επέκτεινε κι άλλο γιατί είχε την τύχη να πέσει πάνω στους Γάλλους, οπότε ο αποκλεισμός μπορούσε να θεωρηθεί ατυχία. Σαν ένας ποδοσφαιρικός ωχαδερφισμός.



Η Αγγλία αυτή τη στιγμή μοιάζει με μια ακριβή ομάδα της Sunday League, των τοπικών δηλαδή, με έναν προπονητή που έχει ανακοινώσει ότι θα φύγει αν δεν πάρουν το τρόπαιο και χωρίς καμία ελπίδα να ανταγωνιστεί ομάδες που λειτουργούν καλοκουρδισμένα. Αν δεν γυρίσει ανάποδα η Γη, «It's... not coming home» ούτε φέτος, ούτε τα επόμενα χρόνια. Είτε πρέπει να το αποδεχθούν, είτε να το αλλάξουν.