Αντρέα Μποτσέλι: «Στην καραντίνα ένιωσα έντονα τη ζεστασιά της οικογένειας»
Ο τενόρος-φαινόμενομας συστήνει την οικογένειά του και μιλά για την πρόσφατη εμφάνισή του στο Duomo, τη συμμετοχή του στη μεγάλη διαδικτυακή συναυλία με τη Lady Gaga και τη σχέση του με την Ελλάδα
Απαγορεύεται από το δίκαιο της Πνευμ. Ιδιοκτησίας η καθ΄οιονδήποτε τρόπο παράνομη χρήση/ιδιοποίηση του παρόντος, με βαρύτατες αστικές και ποινικές κυρώσεις για τον παραβάτη
«Αν ο Θεός είχε φωνή, τότε θα έμοιαζε με αυτήν του Αντρέα Μποτσέλι», είχε πει η Σελίν Ντιόν - και έχει δίκιο. Ο Αντρέα Μποτσέλι, ο πιο επιτυχημένος διεθνώς τενόρος της γενιάς μας, έχει πουλήσει πολλά εκατομμύρια δίσκους σε ολόκληρο τον κόσμο, φέρνοντας την κλασική μουσική στα διεθνή charts. Κάθε του εμφάνιση είναι sold out, ενώ το περιοδικό «People» τον έχει συμπεριλάβει στη λίστα του με τους 50 πιο όμορφους ανθρώπους του πλανήτη. Επίσης, διατηρεί στενές σχέσεις με την Ελλάδα καθώς είναι επίτιμος πρόεδρος του ιδρύματος International Foundation for Greece (IFG), ενός φορέα που ιδρύθηκε στο Λονδίνο από τον Γιώργο και την Ασπασία Λεβέντη, με διττό στόχο: την προβολή του ελληνικού πολιτισμού στο εξωτερικό σε συνεργασία με διεθνείς προσωπικότητες των τεχνών και των επιστημών και την κοινωνική προσφορά στην Ελλάδα (δωρεά ασθενοφόρων, προσφορά πετρελαίου θέρμανσης σε σχολεία, κατασκευή νέου αρχαιολογικού μουσείου στη Δήλο, δωρεά ιατροτεχνολογικού εξοπλισμού, χορήγηση υποτροφιών κ.ά.).
Ανήμερα την Κυριακή του Πάσχα των καθολικών, ο δημοφιλής τενόρος έδωσε μια συναυλία στον ιστορικό καθεδρικό ναό Duomo του Μιλάνου σε live streaming χωρίς την παρουσία κοινού, ενώνοντας με αυτόν τον τρόπο, έστω και ψηφιακά, όλο τον κόσμο που αυτό τον καιρό κάτω από την ασφυκτική πίεση μιας πρωτοφανούς πανδημίας βρίσκεται σε απομόνωση στο σπίτι. Η performance του Μποτσέλι «Music for Hope» μεταδόθηκε σε περισσότερες από 100 χώρες και μέχρι σήμερα βρίσκεται στην 1η θέση των τάσεων του YouTube σε ΗΠΑ, Ιταλία, Καναδά, Βρετανία, Μεξικό, Ισπανία, Αργεντινή, Χιλή και Βραζιλία.
GALA: Μπορείτε να μας μεταφέρετε τα συναισθήματά σας καθ’ οδόν για το Duomo;
Αντρεα Μποτσελι: Ημουν ήρεμος και χαρούμενος που μπορούσα να τιμήσω τη μεγαλύτερη γιορτή της χριστιανοσύνης - και μάλιστα σε έναν ιστορικό ναό. Ενιωσα το τραγούδι στον Καθεδρικό Ναό όχι ως συναυλία, ούτε ως παράσταση, αλλά ως ευκαιρία να προσευχηθώ μέσω της μουσικής. Αυτή η άνευ προηγουμένου παγκόσμια κατάσταση έκτακτης ανάγκης που βιώνουμε έχει προκαλέσει σε όλους μας μεγάλη ανησυχία και πόνο. Μου άρεσε λοιπόν η ιδέα να υψώσω τα χέρια προς τον ουρανό, εκεί στο Μιλάνο, μία από τις πόλεις που πλήττονται περισσότερο, και με την ευκαιρία της ημέρας να μεταδώσω το αισιόδοξο μήνυμα της Ανάστασης του Κυρίου.
G: Ποιος πήρε την πρωτοβουλία για τη συγκεκριμένη συναυλία;
A.ΜΠ.: Αποδέχτηκα την πρόσκληση του δημάρχου και της Αρχιεπισκοπής του Μιλάνου χωρίς δισταγμό επειδή επρόκειτο για καλό σκοπό. Ως καθολικός χριστιανός, έκανα με χαρά αυτό που πιστεύω πως ήταν απλώς το καθήκον μου.
G: Φαντάζομαι τα μηνύματα μετά τη συγκεκριμένη εμφάνισή σας ήταν χιλιάδες. Ξεχωρίσατε κάποιο;
A.ΜΠ.: Είναι δύσκολο για μένα να ξεχωρίσω ένα. Πράγματι, έχω λάβει πολλά, τόσο προσωπικά όσο και μέσω κοινωνικών δικτύων. Οι περισσότεροι εκφράζουν την ευγνωμοσύνη τους, δεδομένου ότι ο κόσμος ενώθηκε μαζί μου στην προσευχή. Η αλήθεια είναι, αντίθετα, ότι το ποσοστό που μου αναλογεί είναι αρκετά μικρότερο... Και νιώθω πως για μία ακόμη φορά είχα χρέος απέναντι στην ίδια τη ζωή να το κάνω. Η ευγνωμοσύνη μου απευθύνεται σε εκείνους που είχαν τη συγκεκριμένη ιδέα και σε όλους αυτούς που αποδέχτηκαν την πρόσκληση και συμμετείχαν σε μια πλανητική αγκαλιά, συλλέγοντας την ευλογία από τον Ουρανό που μας γέμισε περισσότερη εμπιστοσύνη και αισιοδοξία.
G: Πώς αισθανθήκατε όταν πληροφορηθήκατε ότι τη συγκεκριμένη συναυλία παρακολούθησαν στο YouTube περισσότεροι από 4 εκατομμύρια άνθρωποι;
A.ΜΠ.: Ο κόσμος ανταποκρίθηκε με ενθουσιασμό, επιβεβαιώνοντας τη δίψα του για πνευματικότητα και την ανάγκη να ξεκινήσουμε ξανά με υψηλότερες αξίες. Η μόνη συνεισφορά μου ήταν να χαρίσω τη φωνή μου στη λατρευτική πρακτική. Διότι, όπως μας υπενθυμίζει ο Αγιος Αυγουστίνος, η μουσική μπορεί να διπλασιάσει την προσευχή και το κοινό ιερό ρεπερτόριο να επιστρέψει με μεγαλύτερα φτερά στις εκκλησίες μας. Μια προσευχή στην οποία συμμετείχαν 4 εκατομμύρια άνθρωποι -κι άλλα 40 εκατομμύρια τις επόμενες ημέρες- που αντιπροσωπεύουν μια υγιή ένεση θάρρους και πίστης. Θα κρατήσω στη μνήμη μου αυτή την άνευ προηγουμένου εμπειρία ως μία από τις πιο πολύτιμες αναμνήσεις.
G: Πώς θα περιγράφατε την κατάσταση που βιώνει η Ιταλία εδώ και δύο μήνες;
A.ΜΠ.: Αυτό που περνάει η αγαπημένη μου χώρα φοβάμαι πως είναι μία από τις πιο ευαίσθητες και αβέβαιες στιγμές στην Ιστορία της. Εξάλλου, οι πολλές εβδομάδες αδράνειας κινδυνεύουν να την οδηγήσουν σε εξίσου σοβαρή οικονομική και κοινωνική έκτακτη ανάγκη. Ωστόσο, δεν χάνω την αισιοδοξία μου. Είναι δύσκολο να κάνω προβλέψεις για το πότε, αλλά είμαι πεπεισμένος ότι θα βγούμε από αυτή την κατάσταση. Η Ιστορία μας μάς έχει διδάξει ότι έχουν ξεπεραστεί πολύ χειρότεροι σκόπελοι, μερικές φορές με εκπληκτική ταχύτητα. Σε καταστάσεις έκτακτης ανάγκης, οι Ιταλοί έδειχναν πάντα ωριμότητα, λογική και ανθρωπιά.
Από τη sold out συναυλία του International Foundation for Greece, τον Σεπτέμβριο του 2019, στο Ηρώδειο: Aντρέα Μποτσέλι, Ασπασία Λεβέντη, Δρ Άλκης Αλγιανάκης, Νέλλη Φίλη, Βασίλης Λέκκας, Ευαγόρας Λεβέντης, Ειρήνη - Αννα Αλγιανάκη, Λυδία Βόσσου, Βασίλης Λεβέντης
G: Στις δύσκολες εποχές που διανύουμε, η Τέχνη μπορεί να διαδραματίσει έναν ιδιαίτερο ρόλο τελικά;
A.ΜΠ.: Πιστεύω πως οι καλλιτέχνες φέρουν το τιμητικό βάρος μιας μεγάλης ευθύνης μέσα στην κοινωνία, ακόμη δε περισσότερο σε περιόδους μεγαλύτερης αβεβαιότητας. Πολλοί συνάδελφοι το αποδεικνύουν αυτές τις εβδομάδες. Η μουσική παραμένει ένα προνομιακό εργαλείο επειδή είναι μια παγκόσμια γλώσσα που μας εκπαιδεύει στην ομορφιά. Η εξάσκηση της ομορφιάς αλλάζει τον εαυτό μας και τον κόσμο.
G: Εσείς πόσες ημέρες είχατε να βγείτε από το σπίτι σας;
A.ΜΠ.: Περίπου ενάμιση μήνα. Ακουσα προσεκτικά τι μας συμβούλευσε η ιταλική κυβέρνηση, οπότε ήμουν στο σπίτι από τότε που επιβλήθηκε το lockdown. Η καραντίνα, από μόνη της, είναι ένα βάρος. Οταν με ρωτούν ποιος είναι ο ιδανικός προορισμός για διακοπές, απαντώ πάντα: «Tο σπίτι μου!». Αυτή η αναγκαστική ανάπαυση μου επέτρεψε να βιώσω τη ζεστασιά της οικογένειας πιο έντονα. Ηταν μια ευκαιρία να κάνω διάλογο με τα παιδιά μου, να μελετήσω, να διαβάσω, να ακούσω μουσική. Δόξα τω Θεώ, είμαστε όλοι υγιείς, αλλά νιώθω τον πόνο και τα βάσανα πολλών λιγότερο τυχερών φίλων, για να μην αναφέρουμε τον πόνο εκείνων που έχουν χάσει τους αγαπημένους τους ή που δεν μπορούν να τους βοηθήσουν. Τέτοια γεγονότα με θλίβουν βαθιά.
G: Επισκέπτεστε συχνά την Ελλάδα. Ποια μνήμη διατηρείτε από τη χώρα μας;
A.ΜΠ.: Είμαστε αδέλφια, δύο χώρες που συνδέονται με πολύ ισχυρούς πολιτιστικούς, ιστορικούς και γεωγραφικούς δεσμούς. Η Ιταλία, όπως και πολλά άλλα μέρη του κόσμου, οφείλει πολλά από πολιτιστικής άποψης στο έθνος σας, το λίκνο του δυτικού πολιτισμού. Κάθε φορά που έχω τη χαρά να πραγματοποιώ εμφανίσεις στην Ελλάδα, επιβεβαιώνω την καλή σχέση με το κοινό σας, το οποίο με καλωσορίζει με ζεστασιά και καλοσύνη.
G: Τι μήνυμα θα στέλνατε στους Ελληνες;
A.ΜΠ.: Το ίδιο που απευθύνω και στους Ιταλούς, μια και οι δύο λαοί είμαστε σαν αδέλφια: Προχωρήστε με αυτοπεποίθηση, υπευθυνότητα, αισιοδοξία. Ο φόβος είναι το μόνο πράγμα που πρέπει να φοβάστε.
Η Ασπασία Λεβέντη, πρόεδρος του IFG, με τον Αντρέα και τη Βερόνικα Μποτσέλι
Κλείσιμο
G: Είστε επίτιμος πρόεδρος του International Foundation for Greece, το οποίο ιδρύθηκε στο Λονδίνο από την Ασπασία και τον Γιώργο Λεβέντη. Τι ονειρεύεστε για το ίδρυμα αυτό;
A.ΜΠ.: Είμαι ευτυχής που συμπορεύομαι με το διεθνές αυτό ίδρυμα και με τους ιδρυτές του, τον Γιώργο -ο οποίος δυστυχώς έχει «φύγει» πια- και την Ασπασία Λεβέντη, με τους οποίους εδώ και πολλά χρόνια η σύζυγός μου Βερόνικα και εγώ έχουμε χτίσει μια όμορφη φιλία, η οποία βασίζεται στην αμοιβαία εκτίμηση και τις κοινές αξίες. Ετσι, γνωρίζω από κοντά τη γενναιοδωρία τους στο να στηρίζουν τους λιγότερο τυχερούς στον εκπαιδευτικό, κοινωνικό και ιατρικό τομέα. Εύχομαι τα καλύτερα σε αυτό το αξιέπαινο φιλανθρωπικό ίδρυμα, το οποίο, εκτός των άλλων, δραστηριοποιείται και στο εξωτερικό προβάλλοντας τις τεράστιες πολιτιστικές ιδιαιτερότητες της Ελλάδας.
G: Τι σας κάνει ευτυχισμένο;
A.ΜΠ.: Την ίδια στιγμή που αναρωτιέμαι αν είμαι ευτυχισμένος και για ποιο πράγμα, είναι εύκολο η ψυχική μου διάθεση να αλλάξει συντεταγμένες. Είναι όλη η ζωή που με ενθουσιάζει, είναι η ομορφιά της καλοσύνης, και είναι ακόμη η εγγενής καλοσύνη της πραγματικής ομορφιάς... Μου αρέσει να αναγάγω την ευτυχία στη λατινική της ρίζα και ακόμη περισσότερο στην ελληνική, που είναι ταυτόσημη με τη δημιουργία και τη γονιμότητα. Εάν οι προϋποθέσεις για την ευτυχία είναι το να πράττουμε, το να δημιουργούμε και να κάνουμε κάτι για το καλό των άλλων -και κατά συνέπεια να είμαστε γαλήνιοι με καθαρή συνείδηση-, να είμαστε ευγνώμονες γιατί αναγνωρίζουμε το δώρο, το προνόμιο και την ευθύνη της ύπαρξης, τότε ναι, είμαι ευτυχισμένος και μόνο για το γεγονός ότι ζω.
G: O νέος στόχος του International Foundation for Greece είναι η δημιουργία του νέου αρχαιολογικού μουσείου στη Δήλο. Τι συμβολίζει για εσάς αυτό το ελληνικό νησί;
A.ΜΠ.: Είναι ένα μικρό νησί τεράστιας ιστορικής και καλλιτεχνικής σημασίας, ένας αρχαιολογικός παράδεισος, ένας από τους χώρους όπου άνθησε ο πολιτισμός προσδιορίζοντας την ταυτότητα της Δύσης. Από τότε που ήμουν αγόρι, θυμάμαι ότι, εκτός από τους θησαυρούς του, γοητεύτηκα από την περίπλοκη μυθολογική αφήγηση που συνδέεται μαζί του. Ισως είναι το πιο ιερό και το πιο διάσημο νησί από όλα. G: Σας έχει αλλάξει η εποχή και, αν ναι, από ποια άποψη;
A.ΜΠ.: Η τεχνολογία μπορεί πάντα να είναι μια πολύτιμη υποστήριξη, ακόμη και για την τέχνη, και το αποδεικνύει σε αυτές τις πολύπλοκες στιγμές. Το Διαδίκτυο είναι ένα εργαλείο, και ως τέτοιο είναι πολύτιμο ή επιβλαβές, ανάλογα με τη χρήση που κάνουμε. Σήμερα η οθόνη ενός υπολογιστή μάς επιτρέπει να αγκαλιάσουμε εικονικά τους αγαπημένους μας που βρίσκονται μακριά ή να κάνουμε παραστάσεις online, αύριο θα μας κάνει να κατανοήσουμε καλύτερα το θαύμα, τη δύναμη και την ενέργεια μιας γεμάτης αίθουσας. Το live streaming είναι αναμφίβολα μια ενδιαφέρουσα εναλλακτική δυνατότητα για όσους δημιουργούν τέχνη και για όσους την απολαμβάνουν.
G: Πρόσφατα πήρατε μέρος σε μια συναυλία που οργανώθηκε διαδικτυακά με πολλούς και σημαντικούς καλλιτέχνες. Ζούμε νέες εποχές για την τέχνη;
A.ΜΠ.: Αποδέχτηκα με χαρά την πρόσκληση συμμετοχής στην εκδήλωση «One World: Together at Home» που συντονίστηκε από τη Lady Gaga, μια εκρηκτική και εκπληκτική καλλιτέχνιδα. Θυμάμαι τη συνάντησή μας το 2016, όταν μοιραστήκαμε τη σκηνή του Radio City Music Hall στη Νέα Υόρκη με αφορμή το σόου προς τιμήν των 90 χρόνων του Τόνι Μπένετ. Η τελευταία φορά που μιλήσαμε ήταν πριν από λίγες ημέρες προκειμένου να κανονίσουμε τις λεπτομέρειες του καλλιτεχνικού μέρους του σόου και επίσης για να συζητήσουμε τις δραστηριότητες του ιδρύματός της και του δικού μου για την αντιμετώπιση της έκτακτης ανάγκης του COVID-19. Hταν διπλά συναρπαστικό να δημιουργηθεί, αν και από απόσταση, μια έκδοση πολλών τμημάτων του «The Prayer», τόσο για τους εξαιρετικούς συναδέλφους με τους οποίους το τραγούδησα όσο και για την αίσθηση να κάνω κάτι καλό και δυνητικά χρήσιμο μαζί.
G: Ποια θεωρείτε ότι ήταν η δυσκολότερη φάση της ζωής σας;
A.ΜΠ.: Μια περίπλοκη και πολύ οδυνηρή περίοδος ήταν στην αρχή της χιλιετίας η διαδικασία του χωρισμού από τη μητέρα του Ματέο και του Aμος. Ξαφνικά δεν ήμουν πλέον σε θέση να είμαι με τα παιδιά μου όσο ήθελα. Hταν μια κατάσταση μεγάλου πόνου εξαιτίας της οποίας παραλίγο να χάσω ακόμα και τον ενθουσιασμό για τη δουλειά μου.
Συγκλονιστικός Μποτσέλι στο Duomo
G: Ποια ανάμνηση διατηρείτε από τα παιδικά σας χρόνια;
A.ΜΠ.: Είχα μια χαρούμενη και ενθαρρυντική παιδική ηλικία. Hταν μεγάλο προνόμιο να μεγαλώσω στην ύπαιθρο, στην Τοσκάνη, σε στενή επαφή με τη φύση, με τη γη και τους καρπούς της. Οφείλω πολλά στους γονείς μου, οι οποίοι με αγάπησαν και με εκπαίδευσαν μεταλαμπαδεύοντάς μου αξίες που ακολούθησα και στην ενήλικη ζωή μου. Ως παιδί ήμουν υπερκινητικός και κυρίως πολύ περίεργος. Οι πιο χαρούμενες παιδικές μου αναμνήσεις σχετίζονται με το καλοκαίρι, τις μεγάλες βόλτες με άλογο, τις επιδρομές στα χωράφια και τα ποτάμια, τα παιχνίδια με μπάλα που οργανώνονταν στην πλατεία μπροστά από το αγρόκτημά μας.
G: Ποια προσωπικότητα από αυτές που έχετε γνωρίσει στην πολυετή καριέρα σας σάς έχει κάνει εντύπωση και για ποιο λόγο;
A.ΜΠ.: Η δουλειά μου μού έδωσε την ευκαιρία να συναντήσω πολλούς ανθρώπους στον κόσμο. Αλλά δεν θεώρησα ποτέ αξία από μόνη της τη φήμη των συνομιλητών μου. Μπορώ να παρατηρήσω ότι μεταξύ των δημοσίων προσώπων έχει συμβεί συχνά να επαληθεύσω το ότι όσο πιο ανώτεροι στο αξίωμα είναι, τόσο πιο απλοί και προσιτοί άνθρωποι παραμένουν. Μεταξύ αυτών που με σημάδεψαν περισσότερο ήταν οι τρεις Ποντίφικες που είχα τη μεγάλη τιμή να γνωρίσω.
G: Θεωρείτε πως πρέπει να αλλάξουμε ως κοινωνία και ως προς τι;
A.ΜΠ.: Το μόνο κλειδί είναι η αγάπη και όχι το μίσος. Αυτό που βιώνουμε είναι δραματικό, αλλά ταυτόχρονα μας προσφέρει την ευκαιρία να ξαναξεκινήσουμε με μια διαφορετική ιεράρχηση αξιών, από υγιέστερες βάσεις, μαθαίνοντας να ακούμε τον κόσμο στον οποίο ζούμε, τον ουρανό και τη συνείδησή μας. Πιστεύω πως μέσω αυτού του ιού το σύμπαν μάς έδωσε μια προειδοποίηση. Ελπίζω να λάβουμε το μήνυμα, να πάρουμε ένα μάθημα και να το εκτιμήσουμε. G: Νωρίτερα μιλήσατε με μεγάλη αγάπη για τα παιδιά σας...
A.ΜΠ.: Ο Αμος, ο μεγαλύτερος γιος μου, είναι ο πιο συγκρατημένος από τους τρεις. Δεν επέλεξε τη μουσική ως επάγγελμα, αν και έχει ανατραφεί με αυτήν από την παιδική του ηλικία, ολοκληρώνοντας τις σπουδές του στο πιάνο. Σπούδασε Αεροδιαστημική Μηχανική. Αλλά δεν ξέχασε ποτέ την πρώτη του αγάπη, τόσο πολύ που αυτές τις ημέρες καραντίνας στο σπίτι μας ακούγονται, πολλές ώρες, έργα του Σοπέν και του Ραχμάνινοφ. Ο Mατέο, γεννημένος το 1997, είναι πιο εξωστρεφής. Εχει αγαπήσει τα αθλήματα και έχει ασχοληθεί με πολλά από αυτά. Εχει επίσης σπουδάσει πιάνο για πολλά χρόνια κατά τη διάρκεια των σπουδών του στο λύκειο. Αλλά το πάθος για το μελόδραμα επικράτησε και βρήκε μια φυσική διέξοδο στη μελέτη του τραγουδιού, το οποίο σήμερα τελειοποιεί στο ωδείο της Λούκα. Η 8χρονη Βιρτζίνια είναι ένα ανέμελο κορίτσι που συχνά με εκπλήσσει με την αποφασιστικότητά της. Είναι δίγλωσση, μελετά χορό και, με ιδιαίτερο πάθος, πιάνο.
G: Θα θέλατε να μιλήσετε για τη σύζυγό σας;
A.ΜΠ.: Η συνάντησή μας ήταν μια συνάντηση ψυχής. Πολεμήσαμε μαζί, αντιμετωπίσαμε τον άνεμο με ανοιχτά τα χέρια. Η Βερόνικα αποδείχθηκε θαρραλέα και από την πρώτη μέρα που τη γνώρισα, το 2002· μπήκε στη ζωή μου και αντιμετώπισε τα πάντα με δύναμη, θετικό και εποικοδομητικό πνεύμα. Η σύζυγός μου Βερόνικα είναι σύντροφος, φίλη, ερωμένη. Για πολλά χρόνια είναι η μάνατζέρ μου και μοιραζόμαστε με πάθος τη φιλανθρωπική μας δράση. Είμαστε μαζί όλο το 24ωρο και κάθε μέρα ανανεώνουμε την επιθυμία να είμαστε ο ένας δίπλα στον άλλον.
