Μαίρη Κατράντζου: Οι δικές μου Σπέτσες - «Θέλω πολύ περισσότερη Ελλάδα στη ζωή μου»

Παρά τη διεθνή της επιτυχία, που τοποθετεί το brand Mary Katrantzos επάξια δίπλα στα δυνατότερα fashion brands του κόσμου, η Μαίρη Κατράντζου δεν έχασε ποτέ ούτε την αγάπη της για την Ελλάδα, ούτε το ελληνικό εξωστρεφές ταμπεραμέντο της. Και ας έχει ζήσει περισσότερα χρόνια στο εξωτερικό απ’ ό,τι στη γενέτειρά της.

Τα περίπου 10 χρόνια που ασχολείται με τον χώρο της μόδας έχει καταφέρει να κάνει το στυλ της δουλειάς της να ξεχωρίζει ενώ έχει δημιουργήσει κομμάτια -«φορέσιμα» έργα τέχνης- που άφησαν εποχή. Σε αυτά ανήκει και το ρούχο που επέλεξε πριν από λίγες ημέρες η Μπιγιόνσε για το νέο visual album της «Black is King». Την αισθητική της ασπάστηκαν επιλέγοντας φορέματα με την υπογραφή της οι πρώτες κυρίες των ΗΠΑ Μισέλ Ομπάμα και Μελάνια Τραμπ, ενώ στην ιστορία του Φεστιβάλ των Καννών έχει μείνει η balloon style τουαλέτα με την οποία εμφανίστηκε η Κέιτ Μπλάνσετ, ως πρόεδρος της Κριτικής Επιτροπής το 2018. Η Ελληνίδα designer θεωρείται από τη διεθνή κοινότητα της μόδας φαινόμενο. Και δικαίως.

Εχει υπογράψει συνεργασίες με τους οίκους Swarovski, Louboutin, Αdidas, Longchamp και Moncler, έχει σχεδιάσει χαλιά για λογαριασμό της επιτυχημένης εταιρείας The Rug Company και πορσελάνινα σερβίτσια, ενώ προσφάτως γνωστή εταιρεία παιχνιδιών είχε την ιδέα να κάνει τα prints της, παζλ.

Η καταξιωμένη σχεδιάστρια, που θεωρεί τον τόπο της διαρκές σημείο αναφοράς, αποφάσισε πως το φετινό καλοκαίρι της θα έχει απόλυτα ελληνικό χαρακτήρα.

Γνωρίζοντας την αγάπη της για τις Σπέτσες, στις οποίες πέρασε υπέροχα παιδικά καλοκαίρια, της ζήτησα να κλείσουμε το ραντεβού μας για τη συνέντευξη στο σπίτι της, ένα κλασικό, οικογενειακό καπετανόσπιτο του 1860, στο Παλιό Λιμάνι. «Εχω πολλά χρόνια να βάλω τόσο γερή δόση από ελληνικό καλοκαίρι στο πρόγραμμά μου. Τώρα που λόγω της κατάστασης έγινε μια αναγκαστική παύση στα τρελά προγράμματα όλων μας, είχα τη δυνατότητα να απολαύσω ξανά ένα νησί που είναι άρρηκτα συνδεδεμένο με τα παιδικά και εφηβικά μου χρόνια. Είναι η ευτυχία της παιδικής νοσταλγίας. Εδώ βαφτίστηκα και έζησα πολλά καλοκαίρια της ζωής μου. Μέχρι 15 ετών δεν είχα πάει σε άλλο νησί», εξομολογείται με συγκίνηση. Την κουβέντα μας μονοπωλούν οι Σπέτσες. «Κάθεσαι στο μπαλκόνι και έχεις θέα το Παλιό Λιμάνι και τον φάρο. Εικόνες, αρώματα, γεύσεις… Αυτό είναι το ελληνικό καλοκαίρι. Περπατάς σε δρόμους χωρίς αυτοκίνητα, πας βόλτα με το αμαξάκι και ο ήλιος -αυτός ο μοναδικός ελληνικός ήλιος- λάμπει. Αυτή την ηρεμία των Σπετσών δεν νομίζω ότι τη βρίσκω κάπου αλλού», καταλήγει.

Η Μαίρη Κατράντζου έφυγε από την Ελλάδα σε ηλικία μόλις 19 ετών και σύντομα έγινε μόνιμη κάτοικος εξωτερικού. «Ουσιαστικά δεν έζησα την Ελλάδα ως ενήλικας», λέει στην αποκλειστική συνέντευξη που παραχωρεί στο «Gala» και συνεχίζει: «H Ελλάδα που κρατώ μέσα μου είναι η Ελλάδα της νοσταλγίας και των τρυφερών αναμνήσεων από τα παιδικά μου χρόνια. Πέρυσι που μου δόθηκε η δυνατότητα να γιορτάσω τα 10 χρόνια της καριέρας μου διοργανώνοντας μαζί με τον σύλλογο “Ελπίδα” την επίδειξη μόδας στον Ναό του Ποσειδώνα, σκέφτηκα κάτι που συνειδητοποίησα ακόμη περισσότερο φέτος: θέλω να περνώ περισσότερο χρόνο τα καλοκαίρια στην Ελλάδα. Αλλωστε η περίοδος της καραντίνας υπό τον φόβο του COVID-19 απέδειξε ότι μπορούμε να εργαζόμαστε καλά, όπου και αν βρισκόμαστε. Η φετινή πανδημία ήρθε να επιβεβαιώσει τη σκέψη μου: καλό είναι να περνάς ουσιαστικό χρόνο εκεί όπου πραγματικά θέλει η ψυχή σου και όχι μόνο όπου βρίσκεται η επαγγελματική σου βάση. Και για μένα αυτό το μέρος είναι προφανώς η Ελλάδα. Οταν είσαι μικρός, θέλεις να ταξιδέψεις, να γνωρίσεις μέρη, να σπουδάσεις έξω. Το Λονδίνο προσφέρει δυνατότητες, ευκαιρίες και υποστήριξη. Δεν νομίζω ότι θα βρισκόμουν στο σημείο που βρίσκομαι σήμερα αν δεν είχα βάση το Λονδίνο. Δέκα χρόνια μετά, νιώθω γεμάτη και θέλω να βάλω πολύ περισσότερη Ελλάδα στη ζωή μου».

Παρακολουθώ τη Μαίρη Κατράντζου στενά περίπου τέσσερα χρόνια. Τη θυμάμαι να εργάζεται ατελείωτα βράδια ετοιμάζοντας τις κολεξιόν της, να κάνει αλλεπάλληλα meetings, να φροντίζει τα πάντα μέχρι την τελευταία λεπτομέρεια, να βρίσκεται τη μια μέρα στο Παρίσι και την επομένη στο Κατάρ, στην Ινδία ή στις ΗΠΑ. Ενας διαρκής αγώνας δρόμου με τον χρόνο να την κυνηγά. Τη ρωτώ αν υπήρξε κάποια ουσιαστική αλλαγή που να επέφερε στη ζωή της αυτό το τσουνάμι της πανδημίας. «Επί πολλά χρόνια υπήρχε μια εγρήγορση που ήταν και λογική. Είσαι στην ηλικία που θέλεις να δημιουργήσεις, να εξελιχθείς, να βάλεις τον πήχη όλο και ψηλότερα. Η μια ιδέα άλλωστε γεννούσε την άλλη. Η εποχή μάς βοήθησε να αντιληφθούμε ότι χρειάζεται και ένα pause. Οταν τρέχεις με ιλιγγιώδη ταχύτητα, χάνεις κομμάτια απόλαυσης από το συναρπαστικό ταξίδι της ζωής. Είχα χρόνια να νιώσω ότι βαριέμαι. Κι όμως, αυτός ο χρόνος ο άχρονος, όπου δεν σκέφτεσαι τίποτα, χρειάζεται σε κάθε δημιουργό. Η μόδα σε διεθνές επίπεδο αντιλήφθηκε ότι ο κόσμος δεν χρειάζεται τόσα ρούχα, ούτε τόσες κολεξιόν, ούτε δημιουργία χωρίς ουσία. Η νοοτροπία αλλάζει. Η μόδα δεν μπορεί να είναι μόνο χρώμα και design. Πολύ κόσμος αντιλαμβάνεται πια ότι πρέπει να υπάρχουν φιλοσοφία και ουσιαστικές αξίες πίσω από κάθε brand», αποκρίνεται.

Το λανσάρισμα της τελευταίας της -resort- συλλογής έχει τον τίτλο «Mary Mare». «Η ιδέα του ονόματος γεννήθηκε πάνω στο σκάφος μιας φίλης μου κατά τη διάρκεια των διακοπών του περσινού καλοκαιριού. “Να βγάλεις μια καλοκαιρινή συλλογή Μare και επειδή είσαι η Mary να το πεις Μary Mare”, μου είχε πει. Βρήκα την ιδέα εξαιρετική», αναφέρει. Το φετινό ενδυματολογικό «easy living» που προτείνει η Μαίρη συμπληρώνουν αξεσουάρ, πετσέτες και αθλητικά παπούτσια με όστρακα, αστερίες, κοχύλια και γραμματόσημα από κοσμοπολίτικους καλοκαιρινούς προορισμούς. «Μου αρέσει να βλέπω τη μόδα μέσα από το πρίσμα του wellness, ως άποψη ζωής. Η δουλειά μου είχε πάντα χρώματα και επομένως μια έντονη νότα αισιοδοξίας».

Το νέο σπίτι στο Λονδίνο και ο σύντροφος ζωής

Μετά τη διεθνούς προβολής και συγκινητική επίδειξή της στον Ναό του Ποσειδώνα πέρυσι, η Μαίρη Καντράντζου είναι αποφασισμένη να διοργανώνει πλέον fashion shows που είτε θα προάγουν τον πολιτισμό, είτε θα είναι συνυφασμένα με κοινωνικούς σκοπούς που ευαισθητοποιούν τον άνθρωπο και προβάλλουν ουσιαστικά ιδεώδη.

«Το ότι η Μπιγιόνσε, μία από τις μεγαλύτερες σταρ της εποχής μας, συνδύασε την τελευταία της δουλειά με τον αγώνα υπέρ των μαύρων μόνο τυχαίο δεν είναι. Οσοι άνθρωποι κάνουμε μια δουλειά που τυγχάνει μεγάλης προβολής οφείλουμε να περνάμε στην κοινωνία μηνύματα. Αν δεν είχα ζήσει τις συγκινητικές στιγμές του σόου στον Ναό του Ποσειδώνα, μπορεί να μη σου έλεγα ότι δεν θέλω πια τα σόου για τα σόου. Αρνούμαι τη ρουτίνα και το ξανά μια από τα ίδια. Επικεντρώνομαι πλέον στο διαφορετικό που συνδέεται όμως και με το κοινό καλό», υπογραμμίζει.

Η συζήτηση πάει στους επιχειρηματίες γονείς της και τις αντιρρήσεις που προέβαλλαν όταν τους ανακοίνωσε την απόφασή της να γίνει σχεδιάστρια μόδας. «Στην Ελλάδα τότε η μόδα δεν αντιμετωπιζόταν ως ένα σοβαρό επαγγελματικό αντικείμενο. Ο πατέρας μου είχε ενδοιασμούς. Πήγαινα σχολείο ακόμη όταν με πήγε στον Γιάννη Τσεκλένη, τον οποίο και γνώριζε, για να διαγνώσει αν μπορώ να τα καταφέρω. Θυμάμαι ότι έφυγα από το ατελιέ του ενθουσιασμένη καθώς του είπε: “Ναι, Βλάσση μου, μην την εμποδίσεις. Η Μαίρη έχει ταλέντο”», εξιστορεί.

Η καθημερινότητά της άλλαξε εν μια νυκτί όταν στη Μεγάλη Βρετανία επιβλήθηκε lockdown. «Ημουν τυχερή γιατί είχα την ευκαιρία να χαρώ το νέο μου σπίτι στο Λονδίνο. Ηταν η πρώτη φορά που είχα χρόνο να ασχοληθώ με τη μαγειρική, την οποία δεν σας κρύβω ότι πήρα πολύ σοβαρά, αλλά και να ζήσω πραγματικά με τον σύντροφό μου Μάριο, με τον οποίο βρισκόμασταν συνήθως αργά το βράδυ. Κάναμε βόλτες, έβαλα φρένο στη μέχρι τότε επαγγελματική τρέλα και ανακάλυψα κι άλλες χαρές της ζωής. Από το 2008, που ξεκίνησα, μέχρι τώρα δεν είχα σταματήσει ούτε λεπτό. Στην αρχή νιώθεις μια αμηχανία σε σχέση με τον χρόνο που σου δίνεται. Μετά όμως αντιλαμβάνεσαι ότι έχεις την ευκαιρία να σκεφτείς και να ζήσεις πολλά πράγματα», ομολογεί.

Η μητέρα της, η κυρία Κατερίνα, μας πλησιάζει και μας προσφέρει ταραμοσαλάτα και χταποδάκι. Μιλάμε και απολαμβάνουμε τη θέα από τη βεράντα. Νιώθουμε ευτυχία που γεννηθήκαμε σε έναν τόσο ευλογημένο τόπο. Της ζητώ να μου μιλήσει για τον Μάριο Πολίτη, τον καθηγητή Νευρολογίας και επί 18 χρόνια σύντροφό της. «Ο Μάριος είναι συνοδοιπόρος ζωής. Είναι μεγάλο κεφάλαιο να είσαι με κάποιον με τον οποίο ουσιαστικά έχεις μεγαλώσει μαζί. Είμαστε δύο συνομήλικοι άνθρωποι με τεράστιο focus και αφοσίωση στη δουλειά μας κι αυτό είναι σημαντικό. Υπάρχει κατανόηση όχι μόνο λόγω του πρωταθλητισμού που κάνουμε στα επαγγέλματά μας, αλλά και της ομοιότητας του χαρακτήρα μας», απαντά.

Η κουβέντα επιστρέφει στις Σπέτσες. «Τι να πρωτοθυμηθώ από εκείνα τα καλοκαίρια;» αναφέρει κλείνοντας την κουβέντα μας. «Ποδήλατο στους δρόμους, “Ποσειδώνιο”, “Μπουμπουλίνα”, θαλάσσια ταξί, την παραλία Κωστούλα με το ένα δέντρο και τους φρέσκους αχινούς... Φανταστικά παιδικά χρόνια. Συγκινήθηκα χθες γιατί μετά από πολλά χρόνια πήγα στον “Ρούσσο” στην Ντάπια για καφέ. Εκεί μαζευόμασταν μαζί με την παρέα έφηβοι, πριν το σινεμά», λέει με το βλέμμα της να χάνεται στη θάλασσα.

Ειδήσεις σήμερα:

Προληπτικά τεστ σε όλους τους εργαζόμενους στα Μέσα Μεταφοράς που επιστρέφουν από διακοπές

Στο μικροσκόπιο όλες οι επιβαρυμένες περιοχές - Οδηγός το μοντέλο Πόρου

Του βγήκε... ξινή η διοργάνωση πάρτι στα Χανιά