Κατερίνα Παπουτσάκη: «Τα καλύτερά μου χρόνια είναι τώρα»
Η πρωταγωνίστρια της νέας σειράς της δημόσιας τηλεόρασης απολαμβάνει και νιώθει ευγνώμων για το σήμερα - Οχι βολεμένη στην comfort zone της, αλλά παλεύοντας καθημερινά στη ζωή και τη δουλειά της
Απαγορεύεται από το δίκαιο της Πνευμ. Ιδιοκτησίας η καθ΄οιονδήποτε τρόπο παράνομη χρήση/ιδιοποίηση του παρόντος, με βαρύτατες αστικές και ποινικές κυρώσεις για τον παραβάτη
Αν κάτι θαυμάζει η Κατερίνα Παπουτσάκη στους άλλους, αυτό είναι η οργανωτικότητα και η ιεράρχηση των πρακτικών προτεραιοτήτων. Αλλά αυτό είναι μάλλον το λογικό και το αναμενόμενο για μια εργαζόμενη μητέρα δύο αγοριών. Αν κάτι θαυμάζουν οι άλλοι σε εκείνη, αυτό είναι η δεκτικότητά της, το γεγονός ότι τουλάχιστον στη δουλειά της γίνεται ένα εύπλαστο υλικό, δεν διστάζει να πειραματιστεί, να εκτεθεί. Εκείνο που ακούει συχνά είναι πως επιμένει να λειτουργεί ως καλή μαθήτρια, μολονότι διαθέτει πια σημαντική θεατρική, τηλεοπτική και κινηματογραφική εμπειρία. Κι αυτό είναι σίγουρα μη αναμενόμενο ή τουλάχιστον όχι αυτονόητο για μια έμπειρη, φωτογενή και αναγνωρίσιμη πρωταγωνίστρια.
Η Κατερίνα Παπουτσάκη είναι ενθουσιασμένη για τον ρόλο της στη σειρά «Τα καλύτερά μας χρόνια» στην ΕΡΤ1. Μιλά με θαυμασμό για τη σκηνοθέτιδα Ολγα Μαλέα, για την εξαιρετική συνεργασία με τον τηλεοπτικό σύζυγό της Μελέτη Ηλία, για την ευτυχή συγκυρία να συνεργάζεται με μια φίλη της από την αληθινή ζωή, την Τζένη Θεωνά, για τον θαυμασμό που τρέφει για την Υβόννη Μαλτέζου. Κι ας είναι η δουλειά ένας ακόμα παράγοντας που προστίθεται στην εξίσωση της καθημερινής ισορροπίας. Επαγγελματίας ηθοποιός, μητέρα, σύζυγος, γυναίκα, η Παπουτσάκη δεν ζει μια ζωή βγαλμένη από το Instagram. Αλλά μια καθημερινότητα με πρώτες ύλες συναισθήματα που μοιράζονται οι περισσότεροι: αγωνίες, ζόρια, ένδεια προσωπικού χρόνου, με χαρές αλλά και με λύπες, κυρίως όμως με ευγνωμοσύνη για το σήμερα. Αλλωστε όταν της υποβάλεις τη μάλλον αυτονόητη ερώτηση αναφορικά με το ποια θεωρεί τα καλύτερά της χρόνια, η απάντησή της είναι αυθόρμητη, σαφής και χωρά στα τέσσερα γράμματα της λέξης «τώρα».
GALA: Πώς γεννήθηκε αυτή η νέα τηλεοπτική συνεργασία; ΚΑΤΕΡΙΝΑ ΠΑΠΟΥΤΣΑΚΗ: Με προσέγγισαν από την εταιρεία παραγωγής. Ομολογώ ότι ενθουσιάστηκα από την πρώτη στιγμή. Δεν το πίστευα ότι στήνεται ένα τέτοιο project, ειδικά σε μια εποχή με τόση οικονομική δυσκολία. Η Tanweer είναι μια εταιρεία στην οποία έχω εμπιστοσύνη.
G.: Είχες στο μυαλό σου να κάνεις τηλεόραση; Κ.Π.: Ηθελα πάρα πολύ. Περίμενα την κατάλληλη πρόταση για να ανταποκριθώ. Οχι ότι δεν είχαν υπάρξει κι άλλες ενδιαφέρουσες προτάσεις. Αλλά πέρυσι, για παράδειγμα, δεν ήμουν σε θέση να κάνω τηλεόραση. Φέτος ήταν το σωστό timing. Και ήμουν αποφασισμένη, χωρίς βέβαια να ξέρω αν θα έρθουν ωραία πράγματα. Αλλά ήρθε τελικά κάτι πολύ ενδιαφέρον.
G.: Το γεγονός ότι η σειρά προβάλλεται στη δημόσια τηλεόραση, που έχει παράδοση στις αξιόλογες παραγωγές αλλά όχι στην τηλεθέαση, σε προβλημάτισε καθόλου; Κ.Π.: Ο σκοπός μου είναι να κάνω ωραία πράγματα, να υπάρχει ωραίο υλικό και περιεχόμενο. Το κυνήγι της τηλεθέασης δεν με απασχολεί. Για μένα είναι σημαντικό να είναι ωραία η δουλειά, να απευθύνεται στο ευρύ κοινό. Τα «Καλύτερά μας χρόνια» είναι μια δουλειά που συνδυάζει με μεγάλη μαεστρία την ποιοτική πρόθεση και την άρτια αισθητική με την απεύθυνση στο πλατύ κοινό. Κατά τη γνώμη μου, η τέχνη πρέπει να έχει τέτοιο κίνητρο ύπαρξης.
G.: Το γεγονός ότι δέχτηκες πολλή και αυστηρή κριτική έπειτα από το «Εχω ένα μυστικό» σε έχει κάνει πια να σκέφτεσαι δυο και τρεις φορές τις επαγγελματικές επιλογές σου; Κ.Π.: Δεν είναι αυτός ο γνώμονας με τον οποίο πορεύομαι. Οντως πριν από χρόνια σκεφτόμουν πολύ έτσι. Επειδή είχα πληγεί από αυτή την ιστορία ήθελα να είμαι πάρα πολύ προσεκτική, να αποσυνδεθεί το όνομά μου από εκείνη τη δουλειά. Εκανα λοιπόν τότε άλλες επιλογές για να ξεκολλήσει το πράγμα από εκείνη την εικόνα. Σε αυτή τη φάση δεν αισθάνομαι ότι υπάρχει αυτός ο κίνδυνος πια. Νιώθω ελεύθερη σε όλα τα επίπεδα. Εκφράζομαι καλλιτεχνικά χωρίς να φοβάμαι. Υπήρξε ένα διάστημα όπου και φοβόμουν και είχα ζοριστεί πολύ. G.: Από μικρή φανταζόσουν τον εαυτό σου ηθοποιό; Κ.Π.: Ναι. Αλλά ήταν ένα όνειρο που είχε να κάνει με μια υπαρξιακή αγωνία. Δεν ήθελα να γίνω ηθοποιός επειδή φαινόταν ωραίο. Ηθελα να εκφραστώ μέσα από αυτή την ιστορία, από την επικοινωνία αυτού του είδους. Από πάρα πολύ μικρή, πρέπει να ήμουν οριακά μωρό, όταν το είπα πρώτη φορά. Ηταν ανάγκη.
G.: Η υπαρξιακή αγωνία ικανοποιήθηκε τελικά; Κ.Π.: Συνεχώς είμαι σε αυτόν τον δρόμο. Αισθάνομαι πολύ τυχερή που καταρχάς έχω δουλειά και που μπορώ και εκφράζομαι μέσα από αυτή τη δουλειά. Και ταυτόχρονα είχα τη δυνατότητα της επιλογής. Αυτό είναι σπουδαίο προνόμιο. Ο κύριος γνώμονας στις επιλογές μου ήταν η επόμενη δουλειά μου να έχει να μου προσφέρει κάτι καινούριο, να μου δίνει υλικό να δουλέψω, ακόμα και να μη βαριέμαι, να μην επαφίεμαι στις ευκολίες μου, να πηγαίνω από τον δύσκολο δρόμο.
G.: Γιατί πιστεύεις ότι ξεχώρισες; Δεν μπορεί να ήταν απλώς από τύχη. Κ.Π.: Είναι σημαντικό να νιώθεις ότι έχεις την τύχη με το μέρος σου. Από την άλλη, είμαι ένας άνθρωπος που δεν επαναπαύεται. Δουλεύω πολύ. Δεν μένω στα κεκτημένα μου. Ξέρεις, είμαι κι ένας εύκολος και βολικός άνθρωπος στη δουλειά. Το συμπεριφορικό κομμάτι είναι πολύ σημαντικό στον χώρο μας. Αν δεν έχεις τη δυνατότητα να επικοινωνήσεις, νομίζω τα πράγματα δυσκολεύουν.
G.: Ο πρώτος ρόλος που ερμήνευσες στη ζωή σου ποιος ήταν; Κ.Π.: Η τελευταία Σουλιώτισσα στη Δ’ Δημοτικού. Εκεί μπήκε και η βούλα ότι αυτό θα κάνω στη ζωή μου. Οταν στον τελευταίο μονόλογο είδα τις μαμάδες δακρυσμένες, ένιωσα δύναμη και ολοκλήρωση. Κι αισθάνθηκα ικανοποίηση γιατί μεταφέρθηκα σε ένα άλλο σύμπαν και είδα ότι η ερμηνεία μου ακούμπησε το τότε κοινό μου.
G.: Η οικογένεια στήριξε την επιλογή σου; Κ.Π.: Πάντα είναι με το μέρος μου.
G.: Η μεγαλύτερη φιλοφρόνηση που σου έχουν κάνει στη δουλειά ποια είναι; Κ.Π.: Δεν ξέρω αν είναι φιλοφρόνηση. Μου έχουν πει ότι είμαι πάρα πολύ διαθέσιμη, ότι δεν φοβάμαι να εκτεθώ. Οπότε δοκιμάζω πράγματα, είμαι ένα υλικό που μπορεί κανείς να δουλέψει μαζί του.
G.: Ποιος είναι ο αγαπημένος σου ρόλος; Κ.Π.: Η Ολεάνα του Ντέιβιντ Μάμετ. Από τη σχολή το είχα όνειρο αυτό το έργο και είμαι πολύ χαρούμενη που κατάφερα να το ερμηνεύσω. Είναι ένας ρόλος με δυναμισμό, ένταση, θυμό, επανάσταση. Τα έχει όλα.
Κλείσιμο
G.: Αντικατοπτρίζει ίσως και κάποια στοιχεία του χαρακτήρα σου; Κ.Π.: Ναι, αλλά αυτό δεν είναι πάντα απαραίτητο. Εχει ενδιαφέρον και ο ρόλος να μην έχει κανένα κοινό με σένα και απλώς να ψάχνεις να βρεις τρόπο προσέγγισης.
G.: Σκέφτηκες ποτέ να κάνεις άλλη δουλειά; Κ.Π.: Ποτέ.
G.: Εχεις νιώσει ότι σε έχουν υποβαθμίσει ποτέ στη δουλειά επειδή είσαι γυναίκα; Κ.Π.: Δεν έχω περάσει δύσκολες καταστάσεις. Ευτυχώς. Ισως λίγο στην αρχή της καριέρας μου, που δεν ήξερα να χειριστώ τις καταστάσεις. Εμαθα όμως να προφυλάσσομαι.
G.: Η εξωτερική ομορφιά σου ήταν χείρα βοηθείας ή τροχοπέδη; Κ.Π.: Θετικά την αντιμετωπίζω. Ισως παλιότερα να υπήρχε μια προκατάληψη, αλλά αισθάνομαι τυχερή γιατί μου δόθηκαν πολλές και ωραίες ευκαιρίες.
G.: Τα τελευταία χρόνια δίνεις την αίσθηση ότι ήθελες να αποτραβηχτείς από συνεντεύξεις, φωτογραφήσεις, την πολλή συνάφεια... Κ.Π.: Οποτε χρειαζόταν να επικοινωνήσω τη δουλειά μου έκανα συνεντεύξεις και φωτογραφήσεις. Αυτός ήταν ο λόγος. Η προβολή της δουλειάς όχι η αυτοπροβολή μου. Το χόρτασα, δεν έχει πολλά να μου πει αυτό. Οσο μεγαλώνεις εστιάζεις περισσότερο στην ουσία. Ποτέ δεν αποζητούσα την προβολή ή να είμαι το επίκεντρο. Ηταν ο τρόπος να επικοινωνήσω τη δουλειά μου όσο καλύτερα μπορώ. Και ήταν και κάτι που πολλές φορές μου ζητούνταν από τα σχήματα στα οποία συμμετείχα. Πάντως, όποτε χρειάζεται το κάνω φουλ, γιατί θέλω να στηρίζω τη δουλειά μου.
G.: Οταν μιλάς, πάντως, ανοίγεσαι. Κ.Π.: Δεν είναι πάντα καλό αυτό. Γιατί όμως να δίνεις συνεντεύξεις αν δεν λες πράγματα για σένα; Είμαι άνθρωπος χειμαρρώδης και όταν μιλάω θέλω να μοιραστώ την αλήθεια μου. Δεν κρατάω πολλά για τον εαυτό μου. Αυτό προσπαθώ να το φτιάξω. Είναι από τη μια λυτρωτικό να μοιράζεσαι αυτά που νιώθεις, από την άλλη πιστεύω ότι είναι καλό να προφυλάσσεσαι. Είναι μια ισορροπία που την ψάχνω ακόμα. G.: Μια μέρα σου πώς είναι; Κ.Π.: Τρελή. Προσπαθώ να κάνω πολλά πράγματα ταυτόχρονα. Κι αυτό δεν γίνεται. Εχω τα δύο μου παιδιά, δεν κοιμάμαι καλά, παλεύω με το να κερδίσω λίγο ύπνο από εδώ και από εκεί, υπάρχει τρέξιμο και επικοινωνία για τη δουλειά. Είμαι μια μαμά που δεν θέλει να λείπει από τα παιδιά της. Προσπαθώ να τα ισορροπήσω όλα και πολλές φορές ζορίζομαι. Θα ήταν ίσως πιο εύκολο αν είχα τα πράγματα πιο οριοθετημένα. Δεν μετανιώνω όμως γιατί κερδίζω χρόνο με τα παιδιά μου, θέλω να είμαι παρούσα στην ανατροφή τους, θέλω να έχουν τη μαμά τους.
G.: Εχεις κάποια μικρή καθημερινή ιεροτελεστία που την κάνεις για σένα; Κ.Π.: Δεν έχω πολύ χρόνο για μένα. Μόνο το να ξεβαφτώ το βράδυ. Και η μόνη πολυτέλειά μου είναι τα πρωινά, αφού βάλω τον Μάξιμο στο σχολικό, να ξεκλέψω λίγη ώρα για να κοιμηθώ αν δεν έχω γύρισμα ή άλλες υποχρεώσεις. Αυτό προσπαθώ να κάνω για να διατηρηθώ όρθια. Και η ψυχοθεραπεία που κάνω μια φορά τη βδομάδα είναι χρόνος για μένα. Αδιαπραγμάτευτος.
G.: Εχεις κάποιο ταλέντο πέρα από την υποκριτική; Κ.Π.: Μου αρέσει πολύ να τραγουδάω, είναι κάτι που με κάνει πολύ χαρούμενη. Και μ’ αρέσει πολύ να μαγειρεύω. Και το κάνω καλά όταν το κάνω. Ετσι λένε.
G.: Τι θαυμάζεις στους άλλους ανθρώπους; Κ.Π.: Τη διαχείριση των πρακτικών θεμάτων. Θαυμάζω τους οργανωτικούς ανθρώπους. Θα ήθελα λίγο από αυτό, γιατί αγχώνομαι, χαόνομαι, καταβάλω έξτρα ενέργεια. Μαθαίνω όμως. Είμαι καλή μαθήτρια. Αυτό είναι και κάτι που το ακούω συχνά και στη δουλειά.
G.: Σ’ αρέσει όταν σ’ το λένε; Κ.Π.: Φυσικά. Οπουδήποτε κι αν βρεθώ, είμαι πιο ταπεινή και από ένα παιδί που βγήκε τώρα από τη σχολή.
G.: Δεν είσαι δηλαδή καθόλου ανταγωνιστική; Κ.Π.: Καθόλου. Και δεν το πιάνω πώς γίνεται ένας άνθρωπος να το αισθάνεται αυτό. Καταλαβαίνω τον θαυμασμό, είναι ένα κίνητρο να γίνεις καλύτερος. Τον ανταγωνισμό δεν τον συλλαμβάνει το μυαλό μου. Γενικά δεν έχω συναισθήματα τέτοιου είδους, που σε δηλητηριάζουν και σε πάνε πίσω. Και δεν θέλω να συναναστρέφομαι με ανθρώπους που είναι έτσι. Παλιότερα έβαζα στον εαυτό μου ένα προσωπικό στοίχημα να κερδίσω ακόμα και τέτοιους ανθρώπους, ώστε να νιώσουν καλά μαζί μου, αλλά επειδή από ένα σημείο και μετά δεν έχει νόημα, επιλέγω πια να έχω κοντά μου ανθρώπους της ίδιας λογικής με τη δική μου.
G.: Τα καλύτερά σου χρόνια πέρασαν, είναι τώρα ή έρχονται; Κ.Π.: Είναι αυτά που ζω. Είμαι πολύ χαρούμενη. Πάντα παλεύουμε, αλλά στη ζωή ποτέ δεν θα είναι όλα τέλεια. Κι αν αυτό κυνηγάς μέσα σου, θα είσαι για πάντα ανικανοποίητος. Δουλεύω πολύ με τον εαυτό μου για να είμαι ευχαριστημένη με το τώρα, να είμαι ευγνώμων.
