Ανίτα Μπραντ: «Δεν υπάρχει αυτό που ζούμε με τον Χάρη!»
11.11.202007:58
Aν υπήρχε PhD οικειότητας και ευγένειας, θα ήταν κάτοχός του. Μειλίχια, αβίαστα ειλικρινής, ανήκει σε εκείνο το σπάνιο είδος ανθρώπων που θα ήθελες να είναι το πρώτο τηλεφώνημα της ημέρας σου για τη θετική τους ενέργεια
Από τα 15 της αποφάσισε ότι αν θέλει κάτι, θα πρέπει να δουλέψει για να το κερδίσει. Και έτσι ξεκίνησε σιγά-σιγά να κατακτά στόχους. Στόχος πρώτος να είναι ανεξάρτητη. Στόχος δεύτερος να είναι επιτυχημένη σε ό,τι κάνει. Στόχος τρίτος να είναι ευτυχής.
Ο 2,5 μηνών γιος της μόλις κοιμήθηκε και η ίδια μιλώντας χαμηλόφωνα μου εξηγεί στο τηλέφωνο για το πόσο άλλαξε η ζωή αλλά και η ψυχοσύνθεσή της από την ημέρα που ένα πλασματάκι τόσο δα έκανε θεαματική κατάληψη στη ζωή των γονιών του.
«Δεν υπάρχει αυτό που ζούμε με τον Χάρη! Το μωρό είναι ένα όνειρο. Η αλήθεια είναι ότι θέλαμε πολύ να έρθει στη ζωή μας και τώρα το απολαμβάνουμε στο 100%. Ο μικρός κοιμάται μαζί μας και είναι συνέχεια με εμάς ακόμα και στη δουλειά. Είναι ό,τι πιο ωραίο μας έχει συμβεί, αλλά αν θέλω να είμαι ειλικρινής, πρέπει να πω ότι πέρα από τα ωραία και ειδυλλιακά υπάρχει απίστευτη κούραση και πολύ ξενύχτι. Οσο και να μου το έλεγαν φίλες και γνωστές μου, δεν έχει καμία σχέση με την πραγματικότητα. Αυτό το πλάσμα σε χρειάζεται 24 ώρες το 24ωρο, επτά ημέρες την εβδομάδα. Για τη μητέρα αυτό είναι εξοντωτικό. Υπήρξαν μέρες που πραγματικά νόμιζα ότι θα καταρρεύσω. Ειδικά στην αρχή που έκλαιγε και δεν ήξερα τι μπορεί να έφταιγε. Τώρα που μεγαλώνει σιγά-σιγά και γνωριζόμαστε καλύτερα είναι πιο ήρεμα τα πράγματα», εξηγεί, και αναφέρεται με θαυμασμό στις γυναίκες που μεγαλώνουν παιδιά ενώ παράλληλα δουλεύουν και δεν έχουν βοήθεια: «Εγώ έχω την πολυτέλεια η δουλειά μου να μου επιτρέπει να προσαρμόζω το πρόγραμμά μου ανάλογα με τις ανάγκες του μωρού. Παράλληλα έχω τη μητέρα μου κοντά μου, παρόλο που τόσο εγώ όσο και ο Χάρης θέλουμε να ασχολούμαστε εμείς με το μωρό».
Η ίδια είναι η μεσαία κόρη μιας οικογένειας με τρία κορίτσια. Η πιο ανεξάρτητη και αυτόνομη από τις αδελφές. Αυτή που δούλευε από τα 15 της για να μπορεί να αγοράζει ό,τι θέλει, αυτή που στα 19 της έφυγε από ένα μικρό χωριό 200 κατοίκων κοντά στη λίμνη Μπάλατον στην Ουγγαρία με μια μικρή βαλίτσα για την Ελλάδα, χωρίς να ξέρει ελληνικά, προκειμένου να ακολουθήσει μια καριέρα μοντέλου. Τώρα που έγινε η ίδια μητέρα συνειδητοποιεί πολλά από όσα της έλεγε η μητέρα της παλιότερα και δεν τους έδινε σημασία. Την καταλαβαίνει πλέον καλύτερα. Καθώς μάλιστα συζητάμε γι' αυτό δακρύζει: «Συγκινούμαι γιατί συνειδητοποίησα πόσο εμείς τα παιδιά δεν εκτιμάμε αυτά που κάνει η μητέρα μας μέχρι τη στιγμή που θα τα κάνουμε εμείς για κάποιον άλλον. Εκεί που παλιά τσαντιζόμουν με το παραμικρό με τη μαμά μου, τώρα έχω αποκτήσει κατανόηση και υπομονή. Θυμάμαι τη μητέρα μου να κλαίει σπαρακτικά όταν έφυγα από το σπίτι στα 19 μου κι εμένα να της λέω: “Μα πώς κάνεις έτσι;”. Τώρα που είμαι εγώ μητέρα και μόνο η ιδέα ότι κάποια στιγμή -όπως είναι το φυσιολογικό- θα φύγει το παιδί μου από το σπίτι μού προκαλεί πανικό».
Μιλά χωρίς περιστροφές για το πόσο αποτελεί ταμπού, ακόμα και στις μέρες μας, να μιλά μια γυναίκα ανοιχτά για την κούραση που έχει ο ερχομός ενός μωρού: «Ολοι λένε μόνο τα ωραία. Ναι, δεν υπάρχει η ευτυχία που νιώθεις, αλλά αν θέλουμε να είμαστε ειλικρινείς, δεν υπάρχει και η κούραση. Γιατί είναι ντροπή να το λέμε; Δεν έχω βιώσει επιλόχειο κατάθλιψη, αλλά στην αρχή είχα στιγμές που ένιωθα ότι δεν αντέχω άλλο και ξεσπούσα σε κλάματα ή έλεγα στον Χάρη “πάρε το μωρό γιατί δεν μπορώ άλλο”, κάτι που οφειλόταν καθαρά στις ορμόνες και την εξάντληση. Είναι απίστευτη η αλλαγή στο σώμα και στην ψυχολογία μιας γυναίκας. Δεν παύεις να είσαι 24 ώρες με ένα πλάσμα που θα κλαίει, θα θέλει αγκαλιά, θα θηλάζει. Γιατί είναι ταμπού να πεις ότι θέλεις να μείνεις για λίγο μόνη; Υπάρχει μια πίεση από την κοινωνία ότι δεν επιτρέπεται να γκρινιάζεις, ενώ σε κάνουν να νιώθεις ένοχη ακόμα και γιατί δεν έχεις αρκετό γάλα και αναγκάζεσαι να δίνεις συμπλήρωμα. Θυμάμαι όταν είπα σε μια συζήτηση ότι θα δώσω συμπλήρωμα, υπήρξαν γυναίκες που με έκαναν να νιώσω ένοχη. Οτι το κάνω για την ευκολία μου. Εκλαιγα και ένιωθα αποτυχημένη γιατί δεν έφτανε το γάλα μου, γιατί δεν ήμουν άξια να προσφέρω στο μωρό μου αυτό που ήθελε. Αντί να με στηρίξουν με έκαναν να νιώθω ακόμη πιο ένοχη».
Τόσο στο YouTube όσο και στο Instagram έχει αποφασίσει να έχει στον πυρήνα των ακολούθων της ανθρώπους θετικούς: «Θέλω να έχω μόνο θετική ενέργεια στη ζωή μου. Το αρνητικό το κόβω μαχαίρι και το διώχνω. Ετσι, οι περισσότεροι που με ακολουθούν ή κάνουμε παρέα μέσω των social media έχουν τέτοια συμπεριφορά απέναντί μου. Δεν μπορώ τις γυναίκες που φθονούν, που δεν είναι υποστηρικτικές προς τις άλλες γυναίκες. Εμένα με κάνει χαρούμενη όταν μπορώ να κάνω κάτι για τον άλλον. Οσο μπορώ, προχωρώ τη ζωή μου έχοντας στο μυαλό μου πάντα να φέρομαι όπως θέλω να μου φέρονται και να μην κάνω στους άλλους αυτό που δεν θέλω να μου κάνουν».
Φύσει και θέσει survivor, είναι άνθρωπος αυτόνομος αλλά και αυτοδίδακτος. Μόνη της έμαθε ελληνικά και αγγλικά, μόνη της και μακιγιάζ. Ηρθε στην Ελλάδα ως μοντέλο και μια μόλυνση στο πρόσωπό της την έκανε να αλλάξει κατεύθυνση και να ασχοληθεί με το μακιγιάζ. Υπήρξε όμως και ένας άνθρωπος-σταθμός. Ο σύζυγός της και γνωστός φωτογράφος Χάρης Χριστόπουλος. Ο άνθρωπος-ορόσημο στη ζωή της. «Χωρίς τον Χάρη δεν θα ήμουν αυτή που είμαι, δεν θα ήμουν εδώ που είμαι», λέει, και για μια ακόμη φορά συγκινείται. Ο Χάρης Χριστόπουλος είναι αυτός που τη βοήθησε να κατανοήσει την ελληνική νοοτροπία, αλλά και εκείνος που της έδινε ώθηση να πάει παραπέρα. Να ασχοληθεί με το μακιγιάζ, να αρχίσει να πουλά τα δικά της κοσμήματα, να δημιουργήσει τη δική της εταιρεία καλλυντικών, την Anita Brand, στην οποία μάλιστα είναι και συνέταιροι. Είναι μαζί πολλά χρόνια σε μια σχέση άρρηκτα καρμική - ήταν μαζί ακόμα και όταν ζούσαν χώρια. «Ολη αυτή η αγάπη που νιώθουμε ο ένας για τον άλλον έχει πλέον επεκταθεί και στο μωρό. Ο Χάρης δεν έλειψε λεπτό από το πλευρό μου τόσο κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης όσο και τη στιγμή της γέννας. Και τώρα βοηθά σε όλα. Αλλάζει τον μικρό, παίζει μαζί του, και το τρελό είναι ότι ενώ εγώ βρίσκομαι τις περισσότερες ώρες μαζί του, μόλις έρθει ο Χάρης και του πει δύο λεξούλες ο μικρός ξεκαρδίζεται στα γέλια. Μάλιστα έχει αρχίσει να λέει “μπα, μπαμπά”, οπότε αντιλαμβάνομαι ότι αυτή θα είναι και η πρώτη του λεξούλα».
Η ίδια μεγάλωσε μέσα στη φύση ελεύθερη, τρέχοντας στα λιβάδια με τους φίλους της και περιμένει να μεγαλώσει ο μικρός προκειμένου να μπορέσει να ζήσει αυτή την αίσθηση ελευθερίας που σου χαρίζει η φύση πηγαίνοντας στο χωριό των παππούδων του. Ως τότε θα είναι ένα παιδί της πόλης.
Με όσο ενδιαφέρον σκύβει πάνω από τον γιο της, με το ίδιο εστιάζει και στην ανάπτυξη της εταιρείας της, την ίδρυση της οποίας ονειρευόταν από τότε που ξεκίνησε να ασχολείται με το μακιγιάζ. Μιλώντας για τις σημαντικότερες στιγμές στη ζωή της αναφέρει: «Καθοριστικός σταθμός είναι ότι έμαθα από μικρή να εκτιμώ τα χρήματα και το πώς τα κερδίζεις γιατί ξεκίνησα να δουλεύω σε διάφορες δουλειές από 15 ετών. Στη συνέχεια ήταν σημαντικό για μένα το γεγονός ότι κατάλαβα νωρίς πως δεν ήθελα με τίποτα να ασχοληθώ με αυτό που σπούδασα, δηλαδή οικονομικά και λογιστική. Ο ερχομός μου στην Ελλάδα και η γνωριμία μου με τον Χάρη ίσως είναι ό,τι πιο σημαντικό μου έχει συμβεί. Αν δεν τον είχα γνωρίσει, δεν θα είχα αυτό το πολύτιμο που ζω τώρα».
Φυσικά δεν ξεχνά ότι μία από τις επίσης σημαντικότερες στιγμές στη ζωή και την καριέρα της ήταν η γνωριμία της με τον Θέμο Αναστασιάδη. «Υπήρξα τόσο τυχερή που τον γνώρισα. Μια ξένη κοπέλα που ήρθε από το πουθενά ως μοντέλο, βρέθηκα να εργάζομαι στην εκπομπή του Θέμου Αναστασιάδη για την οποία συζητούσαν όλοι. Ηταν μια από τις καλύτερες συνεργασίες μου και αλήθεια τον λάτρευα. Ο Θέμος ήταν από τους πιο ωραίους και καλούς ανθρώπους που έχω συναντήσει στη ζωή μου. Εργάστηκα τέσσερα χρόνια στην εκπομπή του βάφοντας τον ίδιο, αλλά και τους καλεσμένους του. Επαγγελματικά τότε ζούσα το όνειρό μου. Ουσιαστικά από την εκπομπή του Θέμου απέκτησα όνομα και με γνώρισαν ως makeup artist. Θυμάμαι ότι από το άγχος μου πήγαινα από τους πρώτους στο στούντιο, μαζί με την καθαρίστρια. Αμέσως μετά ερχόταν ο Θέμος και πάντα καθόταν και μιλούσε με την κυρία που καθάριζε ρωτώντας την για την οικογένειά της και μετά ερχόταν σε εμένα. Ενδιαφερόταν για τη ζωή μας ουσιαστικά. Ηταν ένας απίστευτος επαγγελματίας και από τους πιο ευγενικούς ανθρώπους που έχω γνωρίσει».
Μεγάλο όνειρο της αυτοδημιούργητης Ανίτας Μπραντ να δει την εταιρία καλλυντικών της «Anita Brand» επιτυχημένη σε διεθνές επίπεδο
Το να δημιουργήσει τα δικά της καλλυντικά, τα «Anita Brand», ήταν πάντα το όνειρό της. «Πιστεύω πραγματικά πως ό,τι ενέργεια βγάζεις προς τα έξω, αυτό θα σου φέρει η ζωή. Εγώ ήξερα πάντα ότι αυτό θα κάνω. Εψαξα πολύ, δοκίμασα εκατοντάδες κραγιόν, υφές για έναν ολόκληρο χρόνο, για να καταλήξω στη δική μου σειρά. Μετά σιγά-σιγά άρχισα να επεκτείνομαι. Τα κραγιόν τα φτιάχνω στην Ιταλία και τα μολύβια στη Γερμανία στα καλύτερα εργοστάσια που συνεργάζονται με παγκόσμιους κολοσσούς στα καλλυντικά. Ονειρεύομαι τη στιγμή που θα μεγαλώσουμε κι εμείς και θα γίνουμε υπολογίσιμη εταιρεία στον χώρο. Θα σου πω όμως ποιο είναι το μεγαλύτερο όνειρό μου, αλλά σου λέω από τώρα ότι θα γελάσεις κι εσύ όπως όλοι όταν το ακούνε, αλλά εγώ πιστεύω ότι θα το κάνω πραγματικότητα. Θέλω κάποια στιγμή η εταιρεία να γίνει μια παγκόσμια αλυσίδα και εγώ να έχω το δικό μου ιδιωτικό αεροπλάνο για να ταξιδεύω. Εξάλλου μότο μου είναι: “Shoot for the stars” και κάπου εκεί κοντά θα φτάσεις», λέει με το ανοιχτόκαρδο γέλιο της. Η Ανίτα δεν πιστεύει στις τάσεις του μακιγιάζ αλλά στο πώς τις μεταφράζει η κάθε γυναίκα για τη δική της καθημερινότητα: «Τώρα μόδα είναι το καθαρό δέρμα, το υγιές, το λεγόμενο “Korean beauty”, ενώ για τον χειμώνα είναι τα έντονα κραγιόν και τα smokey eyes».
Μου λέει ότι ο σύζυγός της είναι έτοιμος για δεύτερο παιδί, αλλά η ίδια θέλει ένα διάλειμμα και μετά σίγουρα θα χαρίσει ένα αδελφάκι στον Χρήστο τους, το 2,5 μηνών αγοράκι τους, που θα πάρει το όνομα του πατέρα του Χάρη Χριστόπουλου. Και, φυσικά, υπόσχεται μια αξέχαστη πτήση μόλις αποκτήσει το δικό της αεροπλάνο. Shoot for the stars, λοιπόν!