Βασίλισσα Ελισάβετ: Το νέο φωτογραφικό άλμπουμ της ζωής της μέσα και έξω από το παλάτι

Μοιάζει με δώρο, αλλά είναι ταυτόχρονα κατάρα. Ο λόγος για τη δημοσιότητα όχι κάποιου ράπερ ή κάποιας influencer που τρέφεται από αυτή, αλλά της βασίλισσας Ελισάβετ, η οποία δεν έχει καμία επιλογή απέναντι στην ισόβια καταδίκη ενός δημόσιου προσωπικού βίου.

Από την πρώτη στιγμή της γέννησής της, η μικρή πριγκίπισσα με «τις χρυσές μπούκλες» της ισχυρής Μεγάλης Βρετανίας ήταν ένα παγκόσμιο φαινόμενο, καθώς ο Τύπος και το κοινό επιδείκνυαν μια ακόρεστη επιθυμία για οτιδήποτε αφορούσε τη ζωή της.

«Σχεδόν με τρομάζει που ο κόσμος την αγαπά τόσο πολύ», είχε πει η μητέρα της. Τον Αύγουστο του 1930 αυτή η μαζική λατρεία θα συμπεριλάμβανε πλέον και τη μικρή αδελφή της Ελισάβετ, Μάργκαρετ Ρόουζ, της οποίας η γέννηση συμπλήρωσε την τετράδα της γαλαζοαίματης οικογένειας του Γιορκ.

«Εμείς οι τέσσερις». Με αυτή την έκφραση αναφέρονταν ο πατέρας της Ελισάβετ, πρίγκιπας Αλβέρτος, δούκας του Γιορκ, στην οικογένειά του. Η καρδιά της νεαρής πριγκίπισσας ανήκε στον πατέρα της, του είχε ιδιαίτερη αδυναμία. Οπως σημείωσε ένας ξάδελφός της, «ήταν μια ασυνήθιστα δεμένη, για τα δεδομένα των βασιλικών οίκων, οικογένεια».

Δεν ήταν γεννημένη βασίλισσα, καθώς κατά τη διάρκεια βασιλείας του παππού της, βασιλιά Γεωργίου Ε’, η Ελισάβτε κατείχε την τρίτη θέση στη σειρά διαδοχής στον θρόνο, μετά τον θείο της Εδουάρδο, πρίγκιπα της Ουαλίας, και τον πατέρα της Αλβέρτο, δούκα του Γιορκ.

Ετσι, όταν γεννήθηκε τα ξημερώματα της 21ης Απριλίου του 1926 με καισαρική τομή, η πριγκίπισσα Ελισάβετ δεν βρέθηκε σε κάποιο ανάκτορο, αλλά στο νούμερο 17 της οδού Bruton στο Μέιφερ, ένα σπίτι του 18ου αιώνα που ανήκε στους γονείς της μητέρας της. Είναι το πρωτότοκο παιδί του πρίγκιπα Αλβέρτου και της συζύγου του Ελισάβετ. Η μελλοντική βασίλισσα Λίλιμπετ, όπως πρόφερε το όνομά της όταν προσπάθησε να το πει για πρώτη φορά, βρισκόταν σε ένα σκαλί διαδοχής από το οποίο κανείς δεν περίμενε να πάει ψηλότερα.

Η Ελιβάσετ Β’ ανέβηκε στον θρόνο μετά τον θάνατο του πατέρα της στις 6 Φεβρουαρίου του 1952. Ωστόσο, η επίσημη στέψη της πραγματοποιήθηκε στις 2 Ιουνίου του 1953 στο Αβαείο του Ουέστμινστερ στο Λονδίνο, λόγω της παράδοσης που απαιτεί ένα ικανό χρονικό διάστημα πένθους για τον προηγούμενο μονάρχη πριν από την έναρξη εορταστικών εκδηλώσεων. Η καθυστέρηση αυτή έδωσε και τον χρόνο που ήταν απαραίτητος για την προετοιμασία της τελετής.

Η Ελισάβετ στέφθηκε βασίλισσα του Ηνωμένου Βασιλείου, του Καναδά, της Αυστραλίας, της Νέας Ζηλανδίας, της Νότιας Αφρικής, του Πακιστάν και της Κεϋλάνης. Οκτώ χιλιάδες προσκεκλημένοι παρακολούθησαν την τελετή από κοντά και 27 εκατομμύρια άνθρωποι μέσα από το γυαλί της μοντέρνας εφεύρεσης της εποχής, την τηλεόραση.

Η χαρακτηριστική μορφή της βρέθηκε σε χαρτονομίσματα, νομίσματα και γραμματόσημα. Σαράντα χρόνια μετά, σε ένα εντυπωσιακά πλήρες ντοκιμαντέρ για τη ζωή της από το BBC, η ίδια δήλωσε: «Κατά κάποιον τρόπο δεν προηγήθηκε μια περίοδος εκμάθησης του καινούριου μου ρόλου. Ο πατέρας μου πέθανε αρκετά νέος και επομένως ήταν ένα πολύ ξαφνικό είδος “ανάθεσης καθηκόντων”. Είναι θέμα ωρίμανσης μέσα σε κάτι που συνήθισα κάνοντάς το παραδεχόμενη ότι είναι το πεπρωμένο μου. Είναι μια δουλειά που κρατάει μια ολόκληρη ζωή».

Η Δικαιοσύνη διοικείται στο όνομά της, όπως και οι Ενοπλες Δυνάμεις, των οποίων είναι επικεφαλής και στην οποία ορκίζονται αφοσίωση, όπως ορίζει το βρετανικό κράτος. Στην προσωπική της ζωή προτίμησε να παραχωρήσει τα ηνία της οικογένειας στον σύζυγό της Φίλιππο, που υπήρξε πρίγκιπας της Ελλάδας και της Δανίας. Μία από τις ρηξικέλευθες αποφάσεις του τελευταίου ήταν να στείλει τα παιδιά σε σχολείο ανατρέποντας τη γαλαζοαίματη παράδοση της εκπαίδευσης των βασιλικών γόνων στο σπίτι. Μπορεί να μην ήταν μια ιδέα που η βασίλισσα επιδοκίμαζε, ωστόσο τη δέχτηκε.

H Ελισάβετ Β’ κυβερνούσε, όπως έλεγε χαρακτηριστικά η γραμματέας της, με γνήσιο «έρωτα για τη χώρα». Μετά τα δύο επεισόδια όπου απειλήθηκε άμεσα η ζωή της, η ασφάλειά της ανήχθη σε εθνικό ζήτημα.

Το πρώτο συνέβη τον Ιούνιο του 1981 όταν ένας 17χρονος ονόματι Κρίστοφερ Τζον Λιούις πυροβόλησε έξι φορές στοχεύοντάς την από μακριά καθώς έβγαινε από το αυτοκίνητο σε επίσκεψή της στην πόλη Ντουνεντίν στα νότια της Νέας Ζηλανδίας. Ο πυροβολισμός δεν προκάλεσε κανέναν τραυματισμό και αν και η Αστυνομία διαβεβαίωσε τα μέλη της συνοδείας της βασίλισσας ότι θα διενεργούσε έρευνα προσπάθησε να αποκρύψει το γεγονός, υπό τον φόβο αρνητικής δημοσιότητας για τη χώρα.

Την επόμενη χρονιά η βασίλισσα ξύπνησε στο υπνοδωμάτιό της από ένα ψυχικά διαταραγμένο άτομο που είχε καταφέρει να εισχωρήσει στο παλάτι του Μπάκιγχαμ και να φτάσει ανενόχλητο ως εκεί. Παρότι κάλεσε δύο φορές τους φρουρούς δεν εμφανίστηκε κανείς, με αποτέλεσμα να διαχειριστεί την κατάσταση μόνη της. Και τα δύο περιστατικά έγιναν φυσικά πρωτοσέλιδα με πηχυαίους τίτλους.

Ωστόσο, οι ιστορίες των εφημερίδων με πρωταγωνιστές τα μέλη της βασιλικής οικογένειας δεν ανταποκρίνονταν πάντα στην πραγματικότητα. Ο έγκυρος «Observer» είχε γράψει χαρακτηριστικά: «Η βασιλική σαπουνόπερα είναι αποτέλεσμα ζωηρής φαντασίας που ξεπερνά την πραγματικότητα. Οι εφημερίδες δεν εξετάζουν τα γεγονότα και δεν νοιάζονται αν οι ιστορίες είναι αληθινές ή όχι».

Τα πράγματα δεν έχουν αλλάξει και πολύ από τότε. Είχε προηγηθεί βεβαίως και η διάλυση του γάμου του Κάρολου  με την Νταϊάνα, της οποίας η κάλυψη από τις εφημερίδες φάνταζε σαν μια κούρσα όπου η διαφορά ανάμεσα στην πραγματικότητα και την αχαλίνωτη φαντασία έμοιαζε με ασήμαντη λεπτομέρεια. Ωστόσο, ο τραγικός θάνατος της πριγκίπισσας Νταϊάνας έστειλε ένα ισχυρό μήνυμα στη βασίλισσα. Από εκείνη τη στιγμή η Ελισάβετ αποφάσισε τον σταδιακό εκμοντερνισμό της μοναρχίας.

Ετσι, αρχικά είδαμε τον θεσμό να γίνεται ασυνήθιστα φιλικός προς τα media. Αλλά και ως προς τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης αργότερα. Θέματα ανήκουστα για το Παλάτι, όπως το διαζύγιο ή μια μεικτή οικογένεια, άρχισαν να γίνονται ανεκτά. Στο πλαίσιο αυτό, δόθηκε και στον πρίγκιπα Κάρολο η ευκαιρία να παντρευτεί τον έρωτα της ζωής του, την Καμίλα Πάρκερ Μπόουλς.

Το 2015 ήταν μια κομβική χρονιά καθώς η Ελισάβετ έγινε η μακροβιότερη βασίλισσα στην παγκόσμια ιστορία. Oταν ο γιος της Κάρολος έγινε 70 ετών, η Ελισάβετ δήλωσε με βρετανικό χιούμορ: «Η μητέρα μου με είδε να κλείνω τα 70... και είχε ακούσει πως σε αυτή την ηλικία ο αριθμός των κεριών στην τούρτα είναι πλέον μεγαλύτερος από την αναπνοή που θα χρειαστείς για να τα σβήσεις».

Η Ελισάβετ Β’ παρέμεινε και παραμένει ακλόνητη κατά τη διάρκεια κοσμοϊστορικών εξελίξεων που συνέπεσαν με τη θητεία της στον θρόνο, γιατί ξέρει όχι μόνο να αντιλαμβάνεται τα μηνύματα των καιρών, αλλά και να τα ερμηνεύει σωστά και να τολμά να προβαίνει στους απαιτούμενους ελιγμούς. Με αυτό τον τρόπο απέδειξε ότι δεν χρειάζεται να γεννηθείς βασίλισσα, μπορείς και να γίνεις  

Το λεύκωμα «Her Majesty.
A Photographic History 1926-Today»
των Reuel Golden, Christopher Warwick κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Taschen. taschen.com