Μεγαλωμένη σε μια οικογένεια όπου η αισθητική έπαιζε πάντα πολύ σημαντικό ρόλο, θυμάται έντονα καλέσματα που έχουν αφήσει εποχή, με τα κεντημένα τραπεζομάντιλα, τις λινές πετσέτες και τα ασημένια μαχαιροπίρουνα να δίνουν το στίγμα. Ο Αγγελος και η Νίκη Γουλανδρή, ιδρυτές του Μουσείου Φυσικής Ιστορίας, ήταν οι συγγενείς με τους οποίους η οικογένειά της είχε την πιο στενή σχέση και βρισκόταν συνεχώς στο σπίτι τους. «Εχασα τον πατέρα μου πολύ νωρίς και καθώς ο Αγγελος ήταν σαν αδελφός του, συνέχισε να μας δείχνει την αγάπη του. Υπέροχο ζευγάρι εκείνος και η Νίκη. Θυμάμαι το πόσο απλοί άνθρωποι ήταν, την ποιότητά τους, αλλά και τα υπέροχα εορταστικά τραπέζια τους. Το σπίτι τους ήταν πάντα πλημμυρισμένο από χρώματα και πρασινάδα. Η θεία μου δεν αγαπούσε απλά τα λουλούδια, τα λάτρευε, καθότι βοτανολόγος. Είχε ζωγραφισμένα λουλούδια ακόμη και πάνω στις πόρτες», αναφέρει η Κατερίνα Γουλανδρή.
Αν και ο πατέρας της Γιάννης ασχολούνταν με τη ναυτιλία και τις διεθνείς μεταφορές, εκείνη επέλεξε να ανοίξει με τη μητέρα της ένα κατάστημα με είδη για το σπίτι, από μικρά έπιπλα και διακοσμητικά μέχρι υφάσματα. «Ο πατέρας μου ήταν ένα κράμα επιχειρηματία και εραστή της τέχνης. Αγαπούσε τις business και συνέλεγε πίνακες. Εγώ κληρονόμησα την επιχειρηματική του αντίληψη ενώ η αδελφή μου, που είναι εικαστικός, την αγάπη του για την τέχνη. Ξεκινήσαμε το κατάστημα με τα είδη σπιτιού περισσότερο ως χόμπι, αλλά οφείλω να πω ότι είχε τέτοια επιτυχία και ανταπόκριση που κατέληξε για εμάς επάγγελμα. Σήμερα ο οίκος μας διαθέτει πολλά χρόνια ιστορίας».
Η Κατερίνα Γουλανδρή συνεργάζεται με καταξιωμένους διακοσμητές και στην πελατεία της ανήκουν πολλοί ιδιοκτήτες υπέροχων κατοικιών των βορείων προαστίων. «Διανύουμε μια εποχή όπου επιτέλους δόθηκε στο σπίτι η ανάλογη σημασία και προσοχή. Λόγω της πανδημίας οι άνθρωποι αναγκάστηκαν να ζήσουν τους χώρους τους, και επομένως να τσεκάρουν τη λειτουργικότητα, να μελετήσουν την αισθητική τους, να διορθώσουν πράγματα και να τους ευχαριστηθούν. Δεν είναι τυχαίο ότι οτιδήποτε σχετίζεται με το σπίτι έχει πλέον μεγάλη αγοραστική ανταπόκριση. Δεν ήταν λίγοι εκείνοι που διαμόρφωσαν τους χώρους τους σύμφωνα με τα νέα δεδομένα, αλλά και εκείνοι που μετά από πολλά χρόνια προχώρησαν σε ανακαίνιση - είτε συντηρητική, είτε ριζική».
Αν και εδώ και μήνες η δουλειά της έχει αυξηθεί, οι συνθήκες τής επιτρέπουν πλέον να χαίρεται και η ίδια το σπίτι της περισσότερο. «Ο στολισμός των γιορτών αποτελούσε πάντα για την οικογένειά μου μια ευχάριστη ιεροτελεστία. Το σπίτι στολίζεται νωρίς για να έχουμε τη δυνατότητα να το χαρούμε περισσότερο διάστημα. Να ζήσουμε γιορτινά μέσα σ' αυτό, βιώνοντας την ευδαιμονία και το time-out της εποχής. Παλαιότερα αυτό γινόταν μόνο στο εξωτερικό, το υιοθέτησε όμως και η Ελλάδα». Μας υποδέχεται στο σπίτι της όπου μας περιμένει ένα εντυπωσιακό τραπέζι, αποτέλεσμα της φαντασίας και της δημιουργικότητάς της. Αλλωστε, δεν υπάρχουν μανιέρες στο ντεκόρ του χριστουγεννιάτικου τραπεζιού. Αρκεί η διάθεση να παίξουμε με τις επιλογές μας, έχοντας πάντα ως κεντρικό άξονα την καλαισθησία.
«Ενα χριστουγεννιάτικο art de la table οφείλει να έχει το χρυσό στοιχείο ως αναφορά στη λάμψη των εορτών, αλλά και κόκκινο, χρώμα που είναι απόλυτα εναρμονισμένο με τα Χριστούγεννα. Η εποχή έκανε ακόμη και τους πιο διστακτικούς ή τους ακολούθους του μοντέρνου και του μίνιμαλ να ανοίξουν τα ντουλάπια τους και να ανασύρουν πράγματα αξίας που έχουν από την οικογένειά τους. Στα τραπέζια τοποθετήθηκαν αντικείμενα που είναι συνδεδεμένα με οικογενειακές μνήμες και ξυπνούν το συναίσθημα.
Ολοι ήρθαμε πιο κοντά στις ρίζες μας, τους ανθρώπους μας, τις πραγματικές αξίες. Τα τραπέζια που θα στηθούν φέτος θα είναι για λιγότερα άτομα, αλλά προσεγμένα μέχρι και στην τελευταία τους λεπτομέρεια».
Η Κατερίνα Γουλανδρή πιστεύει ότι αυτή η ομολογουμένως δύσκολη εποχή αποτέλεσε την αφορμή ώστε τα σπίτια να ανακτήσουν τη χαμένη αισθητική τους. «Μέχρι τώρα τα καλέσματα ήταν ανοικτά και σχετίζονταν με πολύ κόσμο, οπότε ήταν σχεδόν αδύνατο να υπάρξει ουσιαστική ποιότητα. Τα χριστουγεννιάτικα πάρτυ αφορούσαν δεκάδες καλεσμένους, οπότε υπήρχε συμβιβασμός. Τα σερβίτσια θα ήταν, για παράδειγμα, αυτά του catering. Τώρα με τα λιγότερα άτομα, τα οποία μάλιστα διατηρούν μεταξύ τους στενούς οικογενειακούς δεσμούς ή φιλικές σχέσεις, οι προτεραιότητες αλλάζουν. Στις περισσότερες περιπτώσεις που γνωρίζω οι οικοδεσπότες θα βγάλουν από τα ντουλάπια τους και πάλι τα οικογενειακά τους σερβίτσια, τα ακριβά μαχαιροπίρουνα, τις κεντημένες πετσέτες. Οι αξίες που σχετίζονται ακόμα και με το στρώσιμο του γιορτινού τραπεζιού επαναπροσδιορίζονται», υπογραμμίζει.