Μοντέρνα Λυσιστράτη η Κιμ Μπέισινγκερ - Το σύμβολο του σεξ που αποκήρυξε το στερεότυπο της γυναίκας

Ηταν πριν από πέντε χρόνια, όταν σε συνέντευξή της σε γυναικείο μηνιαίο περιοδικό η τότε 62χρονη ηθοποιός -αναγνωρίζοντας το πρόβλημα της ανισότητας μεταξύ ανδρών και γυναικών στο Χόλιγουντ- είχε δηλώσει: «Οι γυναίκες είναι σημαντικές και πρέπει να υπάρχουν στον κινηματογράφο. Οπότε, τι θα κάνουμε; Πρέπει να ενώσουμε τα χέρια, να υψώσουμε το ανάστημά μας και να πούμε: “Οχι”. Μπορούμε να σταματήσουμε να κάνουμε παιδιά, να σταματήσουμε να κάνουμε σεξ, τα πάντα. Τότε οι γυναίκες θα εξουσίαζαν τον κόσμο». Μπορεί να ακούγεται ριζοσπαστικό, ίσως ανέφικτα ουτοπικό, αλλά είναι κάτι που σίγουρα ταιριάζει στην ατίθαση, απρόβλεπτη, εκκεντρική και ενίοτε δύσκολα διαχειρίσιμη ιδιοσυγκρασία της Κιμ Μπέισινγκερ. Πρόσφατα η ακριβοθώρητη σταρ επέστρεψε στο προσκήνιο λόγω της συμμετοχής της στην εορταστική καμπάνια «Icon» του οίκου Miu Miu, μέσα από την οποία το brand -μαζί με άλλα ινδάλματα όπως η Κλοέ Σεβινί- επιλέγει να τονίσει αυτό που σίγουρα ισχύει για την αειθαλή πρωταγωνίστρια: «Once an icon, always an icon».

Το ψηλόλιγνο μοντέλο με τις αψεγάδιαστες αναλογίες, το αλαβάστρινο δέρμα και την εξωτική ομορφιά από την πόλη Αθενς της Τζόρτζια πέρασε με άνεση από την πασαρέλα στο κινηματογραφικό πανί. Η πρώτη της εμφάνιση ήταν ως Bond girl δίπλα στον Σον Κόνερι στο «Ποτέ μην ξαναπείς ποτέ». Το φιλμ ωστόσο που την έκανε εν μια νυκτί πρωταγωνίστρια στις φαντασιώσεις εκατομμυρίων ανδρών ήταν το προκλητικό για την εποχή «9 1/2 εβδομάδες» το 1986. Τότε η αιθέρια και πλήρως ανασφαλής ακόμα Κιμ ήταν ήδη παντρεμένη. Ο Ρον Σνάιντερ, ο πρώτος της σύζυγος, ήταν κατά δεκαέξι χρόνια μεγαλύτερός της και αποτελούσε για εκείνη μια πατρική φιγούρα. Στα οκτώ χρόνια που έζησαν μαζί τής φέρθηκε και με πατρική φροντίδα. Οταν λίγο καιρό μετά τον γάμο τους αυτή βίωσε το πρώτο επεισόδιο αγοραφοβίας, που είχε ως αποτέλεσμα να κλειστεί στο σπίτι επί έξι μήνες, ο Σνάιντερ παράτησε τη δουλειά του ως make up artist για να τη φροντίζει. Η επιρροή που του ασκούσε ήταν τεράστια. Χαρακτηριστικό ήταν το γεγονός ότι τον έβαλε να αλλάξει μέχρι και το επώνυμό του επιβάλλοντάς του να διαλέξει κάποιο που να ξεκινάει από «Μπ» ώστε τα αρχικά της να παραμείνουν τα ίδια και μετά τον γάμο καθώς ήταν χαραγμένα σε ένα σετ με βαλίτσες πολυτελείας. Ετσι ο Σνάιντερ έγινε Μπρίτον. Το 1989 ο γάμος τους έφτασε στο τέλος του, με την Κιμ να υποχρεούται να του δίνει μηνιαία διατροφή ύψους 9.000 δολαρίων επί οκτώ χρόνια. Από τη ζωή της πέρασαν στη συνέχεια ο Ρίτσαρντ Γκιρ, κομμωτές, γυμναστές, σχεδιαστές μόδας, αλλά και ο Πρινς.

Λίγα χρόνια αργότερα, διανύοντας το τέλος της τέταρτης δεκαετίας της ζωής της, στα γυρίσματα του «Κυνηγώντας τη γυναίκα της ζωής μου» γνώρισε τον Αλεκ Μπάλντουιν, ένα μεγάλο και σημαντικό κεφάλαιο στη ζωή της. Την ερωτεύτηκε και τον ερωτεύτηκε. Η σχέση τους ήταν μια σχέση τυφλού πάθους από την αρχή, όταν συνευρίσκονταν μέσα στο τρέιλερ στα διαλείμματα των γυρισμάτων της ταινίας σκανδαλίζοντας το συνεργείο, μέχρι το τέλος, όταν μάχονταν ο ένας τον άλλον με λύσσα στα δικαστήρια για την επιμέλεια της κόρης που απέκτησαν. Το ποιος έφταιγε για τον χωρισμό τους πιθανότατα έχει ως απάντηση το αινιγματικό: «Κανένας και ταυτόχρονα και οι δύο». Δεν ήταν ότι έλειπε η αγάπη, αλλά ίσως ότι υπήρχε υπερβολικά πολλή.

Ο Μπάλντουιν την αγαπούσε, την ποθούσε και τη θαύμαζε, την ίδια στιγμή που τα καπρίτσια της και ο ευμετάβλητος χαρακτήρας της τον τρέλαιναν. Στο μυαλό του η γαλήνη και η σταθερότητα μιας οικογενειακής ζωής στα προάστια της Νέας Υόρκης αντιπροσώπευαν την ευτυχία. Για την Κιμ αυτό έμοιαζε με καταδίκη. Αγαπούσε το εργένικο διαμέρισμά της στο Λος Αντζελες και λάτρευε το αστικό χάος που επικρατούσε γύρω από το σπίτι τους στο Μανχάταν. Αυτό που ανέκαθεν απεχθανόταν ήταν το μοντέλο της Stepford wife και όταν απέκτησε την κόρη της την έπιανε απελπισία ακόμα και στην ιδέα ότι θα μπορούσε να καταλήξει έτσι. Γι’ αυτό και ενστικτωδώς ποτέ δεν θέλησε να ασχοληθεί με την επίπλωση της έπαυλής τους στα Χάμπτονς, την οποία ο σύζυγός της ήθελε διακαώς να κάνουν κύρια κατοικία τους.

Μπορεί το διάφανο γαλάζιο βλέμμα της και η αμηχανία που πολλές φορές καλύπτει τις κινήσεις της να την κάνουν να μοιάζει αθώα και αφελής, ωστόσο δεν είναι. Ποτέ δεν ήταν. Οπως είχε δηλώσει ο Μπάλντουιν σε δημοσιογράφο που της έπαιρνε συνέντευξη όσο ήταν ακόμα παντρεμένοι: «Αν η Κιμ θέλει να σταματήσεις στον αυτοκινητόδρομο του Χόλιγουντ για να βοηθήσεις ένα τραυματισμένο σκυλί, σταματάς, πηδάς στον δρόμο και παίρνεις το σκυλί. Στο αεροδρόμιο κουβαλάς 16 τσάντες γιατί κατά τη διάρκεια της πτήσης θέλει ψιλοκομμένα αμύγδαλα. Δεν θέλει διαμάντια, γούνες και ρετιρέ. Θέλει ψιλοκομμένα αμύγδαλα. Αν είναι 20 βαθμοί Κελσίου κάτω από το μηδέν και θέλει σούπα λαχανικών από ένα συγκεκριμένο μαγαζί, θα βάλω τις μπότες μου και θα πάω γιατί την αγαπώ. Τα γούστα της Κιμ είναι πολύ απλά, αλλά δεν θέλει τίποτα από αυτά που θέλει οποιοσδήποτε άλλος». Συνέχισε λέγοντας πως πολλές φορές ξυπνούσε το βράδυ από τα αναφιλητά της. Οταν τη ρωτούσε τι συμβαίνει, του απαντούσε πόσο έχει μετανιώσει που δεν είχε τελειώσει το κολέγιο. Αλλες φορές σηκωνόταν το πρωί και την έβρισκε ήδη ξύπνια να παρακολουθεί τις ειδήσεις με τον τρόμο ζωγραφισμένο στο πρόσωπό της. Ενώ δάκρυα κυλούσαν στο πρόσωπό της του έλεγε με απόλυτα σοβαρό ύφος: «Αλεκ, πρέπει να κάνουμε κάτι για τους Αλβανούς πρόσφυγες». Ακόμα και οι σκηνοθέτες που έχουν δουλέψει μαζί της στα πιο σοβαρά της projects όπως το «Ονειρεύτηκα την Αφρική» παραδέχονται ότι είναι απροσδόκητα ταλαντούχα -το στερεότυπο της πανέμορφης αλλά ατάλαντης τη στοίχειωνε επί χρόνια-, αλλά απρόβλεπτη, με αψυχολόγητες αντιδράσεις και ιδιόρρυθμο ταμπεραμέντο.

Η ταινία «Ονειρεύτηκα την Αφρική», που βασίζεται σε αληθινή ιστορία και γυρίστηκε στην Κένυα, αποτελεί ένα προσωπικό στοίχημα της Μπέισινγκερ, το οποίο κέρδισε, αν και η επιτυχία αυτή δεν εξαργυρώθηκε στο box office. Τρία χρόνια μετά τον ρόλο που της χάρισε το Οσκαρ στο «Λος Αντζελες: Εμπιστευτικό» εγκαταστάθηκε επί τρεις μήνες με την 3 ετών κόρη της Αϊρλαντ στην ύπαιθρο της Ανατολικής Αφρικής εξερευνώντας τη θανάσιμη πανίδα της που περιλαμβάνει από φονικές αφρικανικές οχιές μέχρι κόμπρες και τεράστιους πύθωνες. Οι δυσκολίες της καθημερινότητας εκεί μπορεί να την έκαναν να ξυπνάει με εφιάλτες κάθιδρη κάθε βράδυ, αλλά δεν λύγισε. Ολοκλήρωσε την ταινία, τα γυρίσματα της οποίας συμπεριλαμβάνει σε αυτά που απόλαυσε περισσότερο.

Μέσα σε όλο αυτό τον ορυμαγδό αντιθέσεων, καβγάδων, χωρισμών, ταινιών που δεν είχαν το αναμενόμενο εισπρακτικό αντίκρισμα, επενδύσεων σε real estate που δεν εξελίχθηκαν όπως ήλπιζε και επέφεραν ρήξη με τη μητέρα και τα αδέλφια της, αμφιλεγόμενων ρόλων που απέρριψε αφού πρώτα είχε δεχτεί και μετά της επεβλήθη από τα δικαστήρια αποζημίωση εκατομμυρίων, καθώς και της μόνιμης αγωνίας της να μη μετατραπεί σε κάτι που δεν θέλει, η Κιμ Μπέισινγκερ, που ως μοντέλο έβγαζε 1.000 δολάρια την ημέρα και ως ηθοποιός είχε φτάσει να παίρνει 5 εκατ. για κάθε της ταινία, κήρυξε πτώχευση. Το γεγονός αυτό ωστόσο δεν στέρησε ούτε ψήγμα από τη λάμψη της. Μια λάμψη την οποία πλήρωνε όμως με την ψυχική της υγεία απ’ όταν ήταν ακόμα παιδί. Η ψηλή σιλουέτα της και τα αισθησιακά της χείλη, που αποτελούν σήμα κατατεθέν της, για το μικρό ντροπαλό κορίτσι που μεγάλωνε στον αμερικανικό Νότο στα μέσα της δεκαετίας του ’50 ήταν βαρίδια τα οποία ήθελε να ξεφορτωθεί καθώς οι συμμαθητές της την κορόιδευαν γι’ αυτά. Ο πατέρας της τής είχε πει τότε προφητικά: «Κάποια μέρα αυτά τα χείλη θα σε κάνουν να βγάλεις πολλά χρήματα». Και έβγαλε πολλά, παρά τις αντιξοότητες που συνάντησε στην προσωπική της ζωή και τη διαρκή της πάλη με τις αγχώδεις διαταραχές, την αγοραφοβία και τις κρίσεις πανικού, τις οποίες αντιμετωπίζει με σθένος χωρίς να δεχτεί ποτέ να πάρει φάρμακα. Η πλήρης αποχή της από τα κοσμικά καλέσματα και η αποστροφή της για περιττές κοινωνικότητες δεν οφείλονται όμως μόνο στην αγοραφοβία της. Ανήκουν ίσως περισσότερο στη βεντάλια των γνωρισμάτων που συνθέτουν την αλλοπρόσαλλη προσωπικότητά της.

Η κόρη της υπήρξε το μοναδικό λιμάνι στο οποίο όμως απέφευγε να αράξει, καθώς θεωρούσε ότι το πιο σημαντικό μάθημα που έπρεπε να της δώσει ήταν το να μην εξαρτάται συναισθηματικά από κανέναν. Και εκείνη έπρεπε να αποτελέσει το παράδειγμα διατηρώντας μια αυτόνομη και δημιουργική ζωή που θα μπορούσε να της προσφέρει ικανοποίηση και αίσθημα πληρότητας ακόμα κι όταν κάποτε η κόρη της άνοιγε τα φτερά της πετώντας μακριά.

Πριν από περίπου είκοσι χρόνια η αβίαστα σέξι -ακόμα κι αν η ίδια δεν δέχεται αυτό τον χαρακτηρισμό και λέει ότι πρόκειται για έναν ρόλο που υποδύεται όταν πρέπει- ηθοποιός είχε δηλώσει ότι δεν είχε βρει ακόμα τον πυρήνα αυτού που είναι και του τι θέλει να κάνει με τη ζωή της. Πλέον, κάπου μεταξύ του ακτιβισμού για τα δικαιώματα των ζώων και της ενίσχυσης της θέσης των γυναικών στον κοινωνικοπολιτικό στίβο, φαίνεται να έχει βρει αυτό στο οποίο αναφερόταν τότε ως πεπρωμένο. Και σύμφωνα με την αρχαιοελληνική ρήση, «το πεπρωμένον φυγείν αδύνατον»