Βανέσα Κίρμπι: Στον δρόμο για τα Όσκαρ

«Τα θραύσματα μια γυναίκας» στο Netflix. Ενα 30λεπτο μονοπλάνο οδύνης και ένα διαρκές ερμηνευτικό κρεσέντο αφήνουν τον θεατή σοκαρισμένο. Η Βανέσα Κίρμπι καθηλώνει με τις ωδίνες της γέννας, τη χαρά της γέννησης τη δραματική απώλεια, τον βουβό πόνο και θυμό. Ο Ούγγρος σκηνοθέτης Κορνέλ Μουντρουκσό τής χάρισε την πιο ατσάλινη ερμηνεία της καριέρας της. Αυτήν που της έδωσε το Volpi Cup στο Φεστιβάλ Βενετίας και πιθανόν την πρώτη της υποψηφιότητα στα επικείμενα βραβεία Οσκαρ.

Οι περισσότεροι την έμαθαν μέσα από τη σειρά του Netflix «The Crown», όπου υποδύθηκε την πριγκίπισσα Μαργαρίτα σε νεαρή ηλικία, κερδίζοντας το βραβείο Bafta Β’ γυναικείου ρόλου και καταφέρνοντας να μη θαμπώσει στιγμή από την ερμηνευτική δεινότητα της Κλερ Φόι, που υποδύθηκε τη βασίλισσα Ελισάβετ.

Η Βανέσα Κίρμπι, που οι φίλοι της τη φωνάζουν «Νου» από το μεσαίο της όνομα Νουάλα, αποφάσισε να κρατήσει το Βανέσα γιατί ονειρευόταν από μικρή ότι κάποια στιγμή θα καταφέρει να γίνει τόσο σημαντική ηθοποιός όσο το ίνδαλμά της, η Βανέσα Ρεντγκρέιβ. Μπορεί το κορμί με τις αναλογίες μοντέλου, η αψεγάδιαστη ομορφιά και το καταγάλανο βλέμμα να υπόσχονταν μια διαφορετική καριέρα, η ίδια ωστόσο διεκδίκησε τα πιο απαιτητικά και δύσκολα. Γιατί είναι μαθημένη σε αυτά από μικρή.

Το νέο ανερχόμενο αστέρι της κινηματογραφικής βιομηχανίας γεννήθηκε τον Απρίλιο του 1987 στο Λονδίνο. Ηταν το δεύτερο από τα τρία παιδιά του διάσημου ουρολόγου Ρότζερ Κίρμπι (ο πατέρας της τώρα είναι πρόεδρος της Βασιλικής Εταιρίας Ιατρικής) και της εκδότριας του περιοδικού «Country Living», Τζέιν Κίρμπι. Σπούδασε Αγγλική Φιλολογία στο Πανεπιστήμιο του Εξετερ και από μικρή είχε επαφή τόσο με το θέατρο όσο και με τον κινηματογράφο. «Οι γονείς μου μας έπαιρναν μαζί σε όλες τις ταινίες. Στα 6 μου είχα δει το “Εξπρές του Μεσονυχτίου”, κάθε άλλο παρά κατάλληλη ταινία για ένα παιδί, ενώ η αδερφή μου ήταν 5 ετών όταν είδε τον “Τέλειο φόνο”. Εννοείται ότι παρακολουθούσαμε και πολύ θέατρο, το οποίο και βαριόμουν πολύ μέχρι τα 11 μου. Τότε ξαφνικά αναθεώρησα γιατί συνειδητοποίησα ότι με το θέατρο κατανοούσα τη φύση των ανθρώπων», δηλώνει σε συνέντευξή της στους «New York Times».



H κόρη της μεγαλοαστικής οικογένειας του Λονδίνου γνώρισε από πολύ μικρή την άγρια πλευρά της ζωής, αφού στο πανάκριβο ιδιωτικό σχολείο που πήγαινε έπεσε θύμα μπούλινγκ από τους συμμαθητές της. «Εξαιτίας αυτού του γεγονότος για πολλά χρόνια ένιωθα ζωντανή μόνο όταν δραματοποιούσα τα πάντα και τα βίωνα στην τραγική τους μορφή. Είμαι πολύ ευαίσθητη σε ό,τι έχει να κάνει με τα θύματα οποιασδήποτε μορφής κακοποίησης. Την τελευταία μέρα στο σχολείο, θυμάμαι, ένας δάσκαλος είπε στη μητέρα μου: “Επιβίωσε. Τα κατάφερε”. Σοκαρίστηκα. Αυτό σημαίνει ότι ο άνθρωπος αυτός γνώριζε και δεν έκανε το παραμικρό για να με βοηθήσει». Μπορεί να περιγράφει την παιδική της ηλικία ως μια ευτυχισμένη περίοδο, ωστόσο παραδέχεται ότι το στρες εξαιτίας του μπούλινγκ την έκανε να υποφέρει από τα 9 ως τα 11 χρόνια της από λαμβλίαση, λοίμωξη του πεπτικού για την οποία ευθύνεται το παράσιτο giardia. «Υπέφερα από ναυτίες, έκανα συνεχώς ενέσεις, επώδυνες εξετάσεις, έπαιρνα χάπια. Ηταν ένας εφιάλτης», λέει.

Μετά το πανεπιστήμιο έγινε δεκτή στη διάσημη Ακαδημία Μουσικής και Δραματικής Τέχνης στο Λονδίνο, το 2009, κι εκεί ο θεατρικός σκηνοθέτης Ντέιβιντ Θάκερ τής έδωσε τρεις ρόλους σε διαφορετικές παραστάσεις μεσα σε μία χρονιά. Τον δικαίωσε κερδίζοντας το BISA Rising Star Award. Στο βιογραφικό της έχει παραστάσεις σε έργα Ιψεν, Τσέχοφ, Σαίξπηρ, Αρθουρ Μίλερ, Τένεσι Γουίλιαμς. Επαιξε με την Τζίλιαν Αντερσον στο «Λεωφορείον ο Πόθος», παράσταση η οποία μετά το Λονδίνο ανέβηκε και στη Νέα Υόρκη χαρίζοντάς της διθυραμβικές κριτικές.

Ο πρώτος τηλεοπτικός της ρόλος ήρθε το 2011 στη σειρά «The Hour» του BBC, ενώ έναν χρόνο πριν είχε συμμετάσχει στην πρώτη της ταινία, το «Love/Loss» του Γκάι Ντάνιελς. Ωστόσο, η παγκόσμια αναγνώριση ήρθε από τη συμμετοχή της στο «Στέμμα», όπου οι παραγωγοί πέρασαν έξι μήνες προκειμένου να καταλήξουν στην ιδανική πριγκίπισσα Μαργαρίτα. «Hταν η καλύτερη στιγμή της ζωής μου», λέει μιλώντας γρήγορα, κάτι που είναι και το χαρακτηριστικό της γνώρισμα μετά την εντυπωσιακή της εμφάνιση. «Οταν τελείωσαν τα γυρίσματα ένιωσα πολύ άσχημα, σαν να θρηνούσα για κάποιον αγαπημένο που πέθανε». Ελεγε μάλιστα ότι κατά τη διάρκεια των γυρισμάτων είχε στην κρεβατοκάμαρά της τη φωτογραφία της πριγκίπισσας Μαργαρίτας την οποία κοιτούσε συχνά και σκεφτόταν: «Αραγε τι θα έκανε στη θέση μου, σ’ αυτή τη σκηνή;».

Γοητευτική μέσα στις αντιφάσεις της ή και χάρη σε αυτές, χαρακτηρίζει τον εαυτό της «σπασικλάκι του θεάτρου από το Λονδίνο» λέγοντας ότι δεν την ενδιαφέρουν οι μεγάλες χολιγουντιανές παραγωγές, αλλά οι ταινίες του αμερικανικού και ευρωπαϊκού ανεξάρτητου κινηματογράφου, δηλώνοντας εμμονική με τον σκηνοθέτη Πάολο Σορεντίνο. Ωστόσο, τη μάγεψαν και οι χολιγουντιανές ταινίες δράσης. Συμμετείχε στο «Fast & Furious: Hobbs & Shaw», ενώ πρωταγωνίστησε και στο πλευρό του Τομ Κρουζ στο «Mission: Impossible - Fallout» (ετοιμάζει άλλες δύο ταινίες της σειράς που θα βγουν το 2021 και το 2022). Το 2017 δημοσιεύματα την ήθελαν ζευγάρι με τον Χολιγουντιανό αστέρα. Εγραφαν, μάλιστα, ότι χάρη στην Κίρμπι ο Τομ Κρουζ ξεπέρασε τον θάνατο της μητέρας του και άρχισε να σκέφτεται ξανά το ενδεχόμενο ενός γάμου! «Μιλούσαμε τότε στο τηλέφωνο και γελούσαμε με όλες αυτές τις ανοησίες», λέει. «Τον θαυμάζω απεριόριστα. Ο Τομ είναι τόσο επαγγελματίας. Απόλυτα πειθαρχημένος, ενθουσιώδης και παθιασμένος με τη δουλειά του. Θέλει τα πάντα να είναι στο ανώτερο επίπεδο, οπότε ξέρεις ότι πρέπει να είσαι κάτι παραπάνω από άψογος και στην καλύτερη εκδοχή σου στο πλευρό του. Θυμάμαι ότι μετά από μια σκηνή δράσης του είπα έντρομη: “Δεν υπάρχει περίπτωση να ανέβω σε μηχανή μαζί σου”. Μαθαίνεις πολλά για το τι σημαίνει να βρίσκεται ένας επαγγελματίας δίπλα του. Δεν πίστευα ποτέ ότι οι ταινίες δράσης θα είχαν τόσο ενδιαφέρον για έναν ηθοποιό», αναφέρει.

Παρ’ όλα αυτά, δεν ξεχνά να υπογραμμίζει ότι η φυσική της θέση είναι στο θεατρικό σανίδι.

Συγκατοικεί με την αδερφή της και την κολλητή της Αννα σ’ ένα διαμέρισμα στο Τούτινγκ: «Ησύχασαν τώρα που λείπω, γιατί όσο ήμουν εκεί είχαμε πάρτυ κάθε βδομάδα ταράζοντας την ηλικιωμένη κυρία που μένει δίπλα μας», λέει γελώντας στον «Guardian», ενώ παραδέχεται ότι η δική της ένοχη απόλαυση είναι να παρακολουθεί το ριάλιτι «Love Island». «Είναι η στιγμή που νιώθω τον εγκέφαλό μου να μετατρέπεται σ’ ένα αηδιαστικό τίποτα». Μιλώντας στο «Vanity Fair» αποκάλυψε ότι για να υποδυθεί τη Μάρθα στα «Θραύσματα μιας γυναίκας» έκανε έρευνα μιλώντας με μαίες και γυναικολόγους σε διάφορα νοσοκομεία, ενώ παρακολούθησε και έναν εξάωρο τοκετό, εμπειρία που τη συγκλόνισε: «Εβλεπα μια ζωώδη δύναμη να ξεπηδά από το κορμί αυτής της γυναίκας και να παίρνει εντελώς τον έλεγχο από το μυαλό της», λέει. Πλέον νιώθει να πατά γερά στο επαγγελματικό έδαφος που της αναλογεί. «Μπορώ πια και λέω όχι όταν μια φούστα που μου δίνουν είναι πιο κοντή απ’ όσο θέλω, μια σκηνή έχει περισσότερη γυμνή σάρκα απ’ όση θέλω να δείξω. Θεωρώ υποχρέωση των γυναικών της γενιάς μου να διεκδικήσουμε καλύτερους ρόλους και συνθήκες. Κάποτε όλα τα σενάρια είχαν κεντρικό πρωταγωνιστή τον άντρα και ας ήταν γραμμένα από γυναίκες. Ηρωίδες δυναμικές έβλεπες μόνο σε ανεξάρτητα φιλμ. Ημουν, θυμάμαι, πριν από χρόνια με τον τότε σύντροφό μου Κάλουμ Τέρνερ και διαβάζαμε τα σενάρια που μας είχαν στείλει. Σε όλα τα δικά του ήταν ο κεντρικός ήρωας. Στα δικά μου ήμουν πρωταγωνίστρια σ’ ένα στα δέκα. Θαυμάζω ηθοποιούς όπως η Τζένιφερ Λόρενς που διεκδικούν το καλύτερο. Πάντα ήθελα να παίξω γυναίκες παθιασμένες, γυναίκες χωρίς έλεγχο, πολύ πραγματικές. Οπως η Τζίνα Ρόουλαντς και η Τζέσικα Λανγκ, που ήταν οι δικές μου ηρωίδες».

Στους «Times» του Λονδίνου δήλωσε τη συμπαράστασή της στα θύματα κακοποίησης «δείχνοντας», χωρίς όμως να κατονομάσει, τον συμπρωταγωνιστή της στα «Θραύσματα» Σάια ΛαΜπεφ, που κατηγορείται από πρώην συντρόφους του. «Ακολουθώ έναν δικό μου δρόμο με τις επαγγελματικές μου επιλογές και τα “όχι” μου. Δεν θέλω να ανήκω στην κατηγορία των παραμορφωμένων θηλυκών που επιβάλλει η τοξική αρρενωπότητα», καταλήγει πίνοντας το τελευταίο σφηνάκι βότκα, που είναι και το αγαπημένο της ποτό.