Δέσποινα Βανδή: «Οταν αντιμετωπίζεις τον φόβο, απελευθερώνεσαι»
Η αγαπημένη σταρ μιλάει για την Αννα Βίσση, την επιτυχία, την αποτυχία, την εκπομπή της «My Greece» αλλά και για το πώς καταφέρνει να παραμένει στην κορυφή της δημοφιλίας εδώ και σχεδόν τρεις δεκαετίες
Πάνος Ζόγκας
Οταν σε περιμένει σπίτι της θα σε πάρει τηλέφωνο να σε ρωτήσει τι καφέ πίνεις. Το έκανε. Και όταν πλέον φτάνω, με υποδέχεται ντυμένη με φόρμα ενώ ταυτόχρονα ετοιμάζει γιουβέτσι. Εχω να τη συναντήσω τουλάχιστον έναν χρόνο. Από τότε πολλά άλλαξαν, εκτός από δύο: η απίστευτη κανονικότητα που αποπνέει και το υπέροχο χαμόγελό της.
Το σπίτι της Δέσποινας Βανδή στη Βούλα είναι αρκετά μινιμαλιστικό και καθόλου ναρκισσιστικό. Δεν υπάρχουν φωτογραφίες της στο σαλόνι, ούτε χρυσοί δίσκοι στους τοίχους. Στο κορίτσι που γέμιζε στάδια, με τους χιλιάδες ορκισμένους φαν, τα σταριλίκια, τα εξώφυλλα, δεν της αρέσει να νοσταλγεί. Αλλωστε η ίδια εξελίχθηκε μαζί με την εποχή. Ασχολήθηκε με το θέατρο, την τηλεόραση, δεν φοβήθηκε και κυρίως δεν σνόμπαρε. Και γι’ αυτό δεν έμεινε ποτέ εκτός της πρώτης γραμμής.
Αν και δείχνει νεότερη, είναι σαφώς σοφότερη. Αλλωστε είναι από εκείνες τις περιπτώσεις καλλιτεχνών που δουλεύουν, εξελίσσονται, μεταμορφώνονται, πειραματίζονται και ένα πράγμα πια θεωρούν δεδομένο σε αυτή τη ζωή: πως τίποτα δεν είναι δεδομένο. Η Δέσποινα αλλάζει, ανοίγει το πεδίο της. Και η απίστευτη ψυχραιμία της είναι αυτή που βγάζει στην επιφάνεια όλη εκείνη τη μαγική ακτινοβολία της. Προχθές είχε πρεμιέρα η νέα σεζόν της εκπομπής της «My Greece», που πλέον θα παρακολουθούμε κάθε Σάββατο και Κυριακή στο Mega και είναι η νέα της αγάπη. «Η ιδέα μού ήρθε από την εκπομπή που έκανε η Γκουίνεθ Πάλτροου, το “On the road”. Ταξίδεψε δύο χρόνια σε όλη την Ισπανία και κάπως έτσι έπιασα τον εαυτό μου να τη χαζεύω στο E entertainment. Κι επειδή πάντα μου άρεσαν τα ταξίδια και αγαπώ την Ελλάδα, αποφάσισα να αφηγηθώ τις ομορφιές του εκάστοτε τόπου μέσα από αυτή την εκπομπή», αναφέρει.
Τη Δέσποινα τη γνωρίζω 25 χρόνια. Και σε πολύ καλές στιγμές και σε κάποιες πιο άβολες. Το συμπέρασμα; Πάντα ήξερε πώς να προστατεύει τον εαυτό της. Αλλά και τους γύρω της. Πάντα διέθετε ενσυναίσθηση, τρυφερότητα και κατανόηση. Αν και σιχαίνεται τις «αγιογραφίες» (άλλωστε τις έχει χορτάσει), είναι ο άνθρωπος που πάντα σε κοιτάζει στα μάτια και ποτέ δεν θα γίνει μελό. Ακόμη κι αν της μιλούσες για μια σχέση σου που χάλασε, για φίλους που τσακωθήκατε, πάντα θα ήταν εκεί να γίνει ειρηνοποιό στοιχείο. Πάντα έψαχνε και ψάχνει πέρα από την επιφάνεια. Πάντα η μητέρα όλων. Η ψύχραιμη, η δίκαιη και κάποιες φορές η θυμωμένη.
Η φίλη που δεν θα σε απορρίψει ποτέ και θα μπει στο γιατί. Που διαθέτει κι έναν απίστευτο αυτοσαρκασμό, που, σύμφωνα με τον Φρόιντ, είναι η απόλυτη ένδειξη υγιούς προσωπικότητας. Η δήλωσή της «εγώ κάνω τέλεια την Αννα Βίσση» είναι μια ατάκα που παρόμοιά της θα ακούγαμε μόνο από τη Μαντόνα ή έστω από τη Lady Gaga που την προέτρεψε στο ντοκιμαντέρ της στο Netflix: «Ας έρθει η Mαντόνα να με φιλήσει στο στόμα και να μου πει πόσο με μισεί». Η Δέσποινα βρίσκεται πλέον στη διαδικασία της αφαίρεσης οτιδήποτε τοξικού στη ζωή της.
Gala: Πώς αισθάνεσαι που επιστρέφεις με μια ταξιδιωτική εκπομπή μέσα στην καραντίνα; Γνωρίζω ότι είναι το νέο σου πάθος.
Δέσποινα Βανδή: Πάντα ήθελα να κάνω μια ταξιδιωτική εκπομπή. Να ανακαλύπτω νέα πράγματα και τόπους. Και έχει διπλή σημασία τώρα γιατί προβάλλεται σε μια περίοδο που δεν ευνοεί τα ταξίδια.
G.: Ο κόσμος που συναντάς πώς το βιώνει, τι αισθάνεται με όλο αυτό που συμβαίνει;
Δ.Β.: Δύσκολα. Δεν κυκλοφορεί ιδιαίτερα ο κόσμος στους δρόμους. Οι πόλεις έχουν μια έρημη εικόνα και σε συνδυασμό με τον χειμώνα όλο αυτό είναι στενάχωρο αλλά παράλληλα δείχνει και τόση υπευθυνότητα. Αισθάνομαι πως μέσα από την εκπομπή, ειδικά κάτω από αυτές τις συνθήκες, δίνεται η δυνατότητα σε αυτούς που τη βλέπουν από το σπίτι να ταξιδέψουν μαζί μου νοερά.
G.: Είκοσι επτά χρόνια στο τραγούδι, έγινες και πάλι Νο1 στο Spotify μέσα σε μία ημέρα κάνοντας ρεκόρ με το ντουέτο σου με την Αννα Βίσση που έφτασε τις 180.000 πωλήσεις. Πώς σου φάνηκε;
Δ.Β.: (γελάει δυνατά) Μόνο χαρά νιώθω γι’ αυτό που συνέβη. Δεν καλύπτει κανένα κομμάτι της όποιας ματαιοδοξίας μπορεί να κουβαλάω, αλλά μου δίνει χαρά. Αλλωστε, η αποδοχή είναι κομμάτι της δουλειάς μας. Ποιος δεν τη θέλει!
G.: Σαν να το έχεις φιλοσοφήσει…
Δ.Β.: Οποιοσδήποτε κάνει αυτή τη δουλειά θέλει την αποδοχή. Οσο και να λες «το κάνω για μένα», σαφώς το κάνεις από μια βαθιά προσωπική σου ανάγκη, αλλά αυτό εμπεριέχει πάντα και το κομμάτι της αποδοχής.
G.: Νομίζω ότι η συνάντησή σας με την Αννα ήταν το μόνο θετικό κομμάτι αυτής της περιόδου στην ελληνική σόουμπιζ. Τελείωσε μια κόντρα 25 χρόνων. Δείχνατε πολύ αγαπημένες στη σκηνή.
Δ.Β.: Μα ήμασταν. Και να φανταστείς ότι όλα έγινα αβίαστα. Ολα προέκυψαν από ένα απλό τηλεφώνημα του Νίκου Κοκλώνη που μας ζήτησε να βρεθούμε στο σπίτι του. Και είχε τόσο impact, γιατί απλά το μόνο που χρειαζόταν ήταν να συναντηθούμε! Γιατί, τόσα χρόνια, δεν είχαμε συναντηθεί.
G.: Και ποιο το συμπέρασμα;
Δ.Β.: Νιώσαμε και οι δύο το ίδιο συναίσθημα. Οτι ταιριάζουμε πάρα πολύ, έχουμε χημεία και δεν το λέω ως κλισέ, η σκηνή δεν λέει ποτέ ψέματα, αντιλαμβάνεσαι αν ταιριάζεις με τον άλλον ή όχι από το πρώτο λεπτό. Επίσης, αντιληφθήκαμε πως μιλάμε την ίδια γλώσσα, πως αισθανόμαστε τη μουσική. Ηταν σαν να γνωριζόμασταν από χρόνια, υπήρξε αμέσως οικειότητα.
G.: Ακουσα ότι παίξατε μπιρίμπα στο σπίτι της Μαρίας Καβογιάννη.
Δ.Β.: Ναι! Μάλιστα ήμασταν ομάδα εγώ και η Αννα, δεν παίξαμε αντίπαλες και χάσαμε πανηγυρικά από τη Μαρία και τον Παναγιώτη Τσεβά (σ.σ.: ο μουσικός από την ορχήστρα της Βίσση). Η ήττα μας ήταν συντριπτική και ευχήθηκα στα μουσικά πράγματα να μη συμβεί το ίδιο!
G.: Κάτι που είπατε μεταξύ σας και μπορείς να το αποκαλύψεις;
Δ.Β.: Είπαμε πως, όταν κάποια στιγμή βγούμε από αυτό που ζούμε με τον Covid -ελπίζω σύντομα-, θα συναντηθούμε ουσιαστικά επί σκηνής. Γιατί, αυτό που έγινε στο «J2US» ήταν στο πλαίσιο μόλις δύο προβών που κράτησαν μόνο μισή ώρα.
G.: Ωραία υπόσχεση για τους φαν. Οπότε επικοινωνείτε πια.
Δ.Β.: Ναι! Kανονικά!
G.: Εκτός από το θετικό της συνάντησής σας, βγήκαν και πολλά αρνητικά αυτή την εποχή του εγκλεισμού. Σαν οι άνθρωποι να είναι θυμωμένοι.
Δ.Β.: Θυμός υπάρχει. Και κούραση υπάρχει. Είναι πολλά τα συναισθήματα που έχουν δημιουργηθεί αυτή την περίοδο. Νιώθεις ότι είσαι σε μια αδιέξοδη κατάσταση. Εγώ έχω το προνόμιο επειδή κάνω τηλεόραση να μπορώ να είμαι ενεργή σ’ ένα κομμάτι, όχι στο δικό μου, το μουσικό, αλλά στο κομμάτι των εκπομπών. Και δόξα τω Θεώ που με το «My Greece» ταξιδεύω και είναι ευτυχία που φεύγω από τους τέσσερις τοίχους του σπιτιού μου. Βάλλεσαι οικονομικά, βάλλεσαι ψυχολογικά γιατί χάνεις την καθημερινότητά σου. Σαν να έγινε η ζωή μας μονοδιάστατη. Χάσαμε και εκτιμήσαμε τα αυτονόητα. Και ενώ την πρώτη καραντίνα την είδαμε ως μια καλή ευκαιρία να ξεκαθαρίσουμε από συρτάρια μέχρι σχέσεις, τώρα, με τη δεύτερη, νιώθω πως στερεύουν τα ψυχικά μας αποθέματα.
G.: Εσύ τι «καθάρισες» στη διάρκεια της πρώτης καραντίνας;
Δ.Β.: Οταν ζεις σε φασαρία, δεν προσφέρεις το θείο δώρο της περισυλλογής στον εαυτό σου. Το να έχεις χρόνο να σκεφτείς σου δίνει και την ευκαιρία να παρατηρείς. Προσωπικά, και με φίλους επαναπροσδιορίσαμε τις ζωές μας και τις προτεραιότητές μας. Ησυχάσαμε και ακούσαμε το μέσα μας.
G.: Από το «ησύχασε το μέσα μας» περάσαμε, όμως, στο «γίνεται πολύς θόρυβος». Αναφέρομαι στις τελευταίες καταγγελίες που, ξεκινώντας από τον αθλητισμό, έχουν απλωθεί στο θέατρο.
Δ.Β.: Με χαροποιεί το γεγονός ότι πολύ γενναία κορίτσια και αγόρια, γυναίκες και άνδρες, μπήκαν σε μια διαδικασία να μιλήσουν ανοιχτά χωρίς να φοβούνται. Δεν χωράει σε αυτό που συμβαίνει το συναίσθημα του φόβου, αλλά το συναίσθημα του σθένους και της τόλμης. Η αίσθηση που έχω είναι ότι αυτοί οι άνθρωποι για χρόνια, ενώ ο φόβος τούς κοιτούσε μέσα στα μάτια, απέφευγαν να τον αντικρίσουν. Τη στιγμή, λοιπόν, που αποφάσισαν κι αυτοί να καρφώσουν το βλέμμα τους επάνω του, ο φόβος έκανε πίσω, έπαθε συντριβή. Και μιλώντας ησύχασαν από ένα πολύ μεγάλο βάρος της ψυχής τους που το κουβαλούσαν και την αντάριαζε. Απλά, δεν βγήκα δημόσια να τοποθετηθώ γιατί θεωρώ πως αυτή η ώρα τούς ανήκει, αυτοί είναι οι πρωταγωνιστές. Για μένα είναι αυτονόητο πως όλοι είμαστε μαζί τους. Ευτυχώς που έχει πάρει τέτοιες διαστάσεις το θέμα και έχει αφυπνίσει και πολλούς γονείς για να μιλήσουν στα παιδιά τους για τη σεξουαλική παρενόχληση και τη βία. Και νομίζω ότι πλέον δεν θα φοβούνται και τα παιδιά να μιλήσουν.
Κλείσιμο
G.: Εσύ πώς το έχεις διαχειριστεί με τα παιδιά σου αυτό το θέμα;
Δ.Β.: Τους έχω μιλήσει από πολύ μικρή ηλικία. Γιατί γνωρίζω ότι η σεξουαλική κακοποίηση είναι κάτι που προέρχεται από πρόσωπα συγγενικά ή του φιλικού περιβάλλοντος. Διαβάζω πολύ και ήθελα να γνωρίζουν από μωρά τα όρια της προσέγγισης του οποιουδήποτε. Τώρα το έμαθαν όλοι.
G.: Πάντως, επειδή σε γνωρίζω 23 χρόνια, σε έχω δει να κάνεις κάποιους τσαμπουκάδες στα καμαρίνια.
Δ.Β.: Το ότι δεν συνέβη σε μένα δεν σημαίνει ότι δεν συμβαίνει στους άλλους γύρω μας. Είναι κάτι που γίνεται χρόνια και σε όλους τους χώρους, όχι μόνο στο τραγούδι. Αλλά δεν θέλω να μιλήσω για το πώς αντέδρασα εγώ σε άβολες καταστάσεις.
G.: Σου λείπουν οι παλιές εποχές; Εκείνες της αφθονίας…
Δ.Β.: Μου λείπουν οι μεγάλες παραγωγές που έκανα τότε. Δεν ξέρω αν τώρα θα μπορούσα να αντέξω τους ρυθμούς που δουλεύαμε, έξι ημέρες τη βδομάδα…
G.: Θυμάμαι όλη την Αθήνα να περιμένει τι θα παρουσιάσει η Δέσποινα κάθε σεζόν, τι σκηνικά θα έχει, τι έναρξη θα κάνει. Πάντα έκανες τα πιο εντυπωσιακά σόου. Και τα πιο θεατρικά.
Δ.Β.: Εσύ θυμάσαι ότι θέατρο ήθελα να κάνω χρόνια, αλλά δεν με έπαιρναν. Ηταν ένας πόθος μου κι εσύ το γνωρίζεις καλά, δεν είχα καμία πρόταση. Και πάντα στο «Rex» μετέφερα στοιχεία από μιούζικαλ. Δεν θυμάσαι στο «Υποφέρω» που πέταξα; Το είχα δει στις «Μάγισσες του Ιστγουικ» στο Λονδίνο και ήθελα να το κάνω. Το είχα βρει μαγικό. Τότε δεν συνηθιζόταν να βλέπεις μεγάλα και ακραία θεάματα.
G.: Μια και ανέφερες ότι δεν σε ήθελαν για μιούζικαλ, την απόρριψη πώς την εισπράττεις;
Δ.Β.: Είναι μέσα στο παιχνίδι της ζωής. Σε όλους μας συμβαίνει. Αρκεί να μην κάθεσαι πάνω της. Είτε πρόκειται για δουλειά, είτε για σχέση.
G.: Τελικά έκανες θέατρο.
Δ.Β.: Ηρθε, ευτυχώς, το θέατρο με το «Mamma Mia!» και το «Δικό μας Σινεμά». Οπως έκανα και τηλεόραση, την οποία φοβόμουν πάρα πολύ, αλλά συνειδητοποίησα ότι τα πράγματα που με φοβίζουν μάλλον κάτι σημαίνουν για μένα τελικά. Είναι σαν συναγερμός. Ο φόβος καλό είναι να υπάρχει. Από την άλλη, όταν τον αντιμετωπίζεις, μόνο σε καλό μπορεί να σου βγει. Απελευθερώνεσαι.
G.: Οι ψυχολόγοι λένε ότι το να φοβάσαι δείχνει και σεμνότητα.
Δ.Β.: Ισως, εγώ χαίρομαι τους ανθρώπους που κάνουν διάφορα πράγματα χωρίς φόβο. Από την άλλη, μεγαλώνοντας έμαθα πως είναι ωραίο να ξεφεύγεις από πράγματα που σου είναι οικεία. Είχα διαβάσει κάπου ότι είμαστε «δεσμώτες του οικείου», κι αυτό είναι μια πολύ μεγάλη αλήθεια. Και η αποτυχία κάτι θα σου μάθει. Χωρίς να σε σταματάει όμως.
G.: Αυτό είναι και η ζωή. Η αλλαγή.
Δ.Β.: Ακριβώς. Δηλαδή εγώ έφυγα από την πόλη μου, έκανα καριέρα, δύο παιδιά και τι σημαίνει αυτό; Οτι τελείωσα; Ποτέ δεν τελειώνει ο άνθρωπος. Κατά τον Αριστοτέλη, τα ωραιότερα χρόνια του ανθρώπου ξεκινάνε μετά τα 50, διότι τότε έχει διαγράψει έναν ωραιότατο κύκλο, έχει καλύψει όλα τα θέλω και τα πρέπει του, χωρίς να γνωρίζει επί της ουσίας ποια είναι τα δικά του και ποια των άλλων, δηλαδή των γονιών του, του περίγυρού του. Εχοντας εξοφλήσει όλους τους λογαριασμούς και τις κοινωνικές επιταγές βρίσκεται στην πιο σωστή δεκαετία να αφουγκραστεί την προσωπική του αλήθεια.
G.: Παρότι κυριαρχούν οι τράπερ στη μουσική βιομηχανία, τα τραγούδια σου παραμένουν σταθερή αξία.
Δ.Β.: Σαφώς ακούει τράπερ η νέα γενιά, αλλά στην εφηβεία και στην ηλικία του έρωτα θα ψάξουν και τα πιο λαϊκά τραγούδια, το θέλουν το μπουζούκι, εξάρει αλλιώς το συναίσθημα. Αλλά ακόμα εντυπωσιάζομαι που κατάφερα να ξεπεράσω τους τράπερ στο Spotify έστω και για λίγο (γέλια).
To «Μy Greece» προβάλλεται από το Mega κάθε Σάββατο και Κυριακή στις 18.40
Η Δέσποινα Βανδή θεωρεί ότι η ευελιξία είναι προσόν, θέλει πολύ να ξανακάνει θέατρο και όπως λέει: «Αισθάνομαι ευγνωμοσύνη μέσα από τη δουλειά μου». Και όντως. Εχει τραγουδήσει σε κατάμεστα στάδια, στις μεγαλύτερες πίστες, ακόμα και στο εξωτερικό. Της θυμίζω ότι σε κάποια φάση βρέθηκε στο Νο1 του Billboard με το «Γεια». «Πού το θυμήθηκες αυτό; Ημουν το Νο1 και από κάτω βρίσκονταν η Μαντόνα και η Μπιγιονσέ. Ούτε στα πιο τρελά μου όνειρα. Αυτό το απόκομμα το έχω κρατήσει για να το βλέπουν τα παιδιά μου. Για να ξέρουν ότι όλα μπορούν να συμβούν σ’ αυτή τη ζωή». Τι την ενδιαφέρει τώρα; «Να είμαι ευτυχισμένη στην προσωπική μου ζωή, να χαίρομαι την κάθε ημέρα και να κάνω πράγματα που με γεμίζουν. Ας πούμε το “My Greece”. Μπορεί να έχει 12ωρα γυρίσματα, αλλά επειδή μου αρέσει δεν με κουράζει. Δεν ξυπνάω κάθε ημέρα με χαμόγελο, αλλά τις περισσότερες ημέρες είμαι ευγνώμων γιατί έχω πάρα πολλά. Και δεν εννοώ υλικά αγαθά».
Πολλά θα μπορούσα να γράψω ως επίλογο για την υπέροχη Δέσποινα, για το πόσο μεγάλη σταρ είναι, για όλα όσα έχει κάνει και έχει ζήσει και για το πώς η λάμψη της δυναμώνει με τον χρόνο, αλλά, είπαμε, δεν της αρέσουν οι αγιογραφίες. Ομως θα γράψω αυτό: η Δέσποινα υπάρχει γιατί ξέρει πως η ζωή είναι στο τώρα. Ούτε στο πριν, ούτε στο μετά.
