Έλενα Θωμοπούλου: Ηθοποιός σε διεθνή τροχιά

Μικρότερη υπήρξε μοντέλο του Μαρκ Τζέικομπς και της Σήλιας Κριθαριώτη. Γυρνώντας από τις θεατρικές της σπουδές στο Λονδίνο, συμμετείχε στην παραγωγή του Θεάτρου Μπάντμιντον «Μαουτχάουζεν». Αξιοποιώντας τις δυνατότητές της στο ξένο ρεπερτόριο, σήμερα συμμετέχει σε διεθνή κάστινγκ. Σε ένα επάγγελμα ασταθές όπως η κινηματογραφική βιομηχανία, η απόρριψη και η ανασφάλεια που νιώθει κάθε φορά στις ακροάσεις όπου καλείται να αναμετρηθεί με δεκάδες άλλες ηθοποιούς είναι μία δύσκολα διαχειρίσιμη διαδικασία, αλλά καθόλου αποτρεπτική για την ίδια: «Είμαι ευγνώμων που μου δίνονται τόσες ευκαιρίες. Εχω το πρακτορείο μου στο Λονδίνο που με εκπροσωπεί. Υπάρχει σίγουρα μεγάλος ανταγωνισμός, κάποιες φορές χάνω την αυτοπεποίθησή μου. Καταφεύγοντας όμως σε έναν εσωτερικό διάλογο, η μόνη σύγκριση που βιώνω είναι με τον ίδιο μου τον εαυτό, αφού σκοπός μου είναι να γίνομαι καλύτερη. Το επάγγελμά μας είναι σίγουρα δύσκολο, αλλά σε ανταμείβει με άλλους τρόπους. Με ηθική ικανοποίηση, με τη χαρά της δημιουργίας, με το ότι κάνεις αυτό που αγαπάς». Για την ίδια βέβαια, που βρίσκεται συνειδητά σε συνεχή αναζήτηση, η δουλειά αποτελεί βασικό μέρος της εξέλιξης και της μεταμόρφωσής της. «Ο κυριότερος λόγος που επέλεξα το επάγγελμα της ηθοποιού είναι ότι μεγάλο μέρος της διαδρομής αποτελεί την εξερεύνηση του εαυτού μου σε βαθύτερο επίπεδο, μέσω του χαρακτήρα που υποδύομαι», σχολιάζει.

Αν είχε κόρη θα την ενθάρρυνε να κάνει κινηματογράφο; «Αν είχα κόρη, θα προσπαθούσα να την κατευθύνω να ακούει την εσωτερική της φωνή και τις επιθυμίες της, να ακολουθεί τις προσωπικές της επαγγελματικές επιλογές που θα την εξελίξουν και θα την κάνουν ολοκληρωμένο άτομο. Θα ήμουν εκεί και θα τη στήριζα», λέει χωρίς δεύτερη σκέψη. Εκτός από την εκτίμηση στους συνεργάτες της, η μεγάλη πρόκληση για την Ελενα, όπως και για κάθε ηθοποιό, είναι φυσικά οι ρόλοι και το σενάριο: «Χαίρομαι να δουλεύω πάνω σε ένα καλογραμμένο σενάριο, να μπορώ να φτιάξω έναν χαρακτήρα με υπόσταση. Ελκύομαι από ρόλους που με ωθούν να στραφώ στον πλούτο των αισθήσεων που στερούμαστε μέσα στην καθημερινότητα. Με γοητεύουν προσωπικότητες που μαθαίνω κάτι από αυτές, που με εξελίσσουν». Πόσο την επηρεάζουν οι εμπειρίες του χαρακτήρα που υποδύεται στην οθόνη; «Είναι στη φύση της δουλειάς μας να προσποιούμαστε. Δεν ξεχνώ όμως ότι μπορεί να συμβεί αυτό που υποδύομαι σε κάποιον πραγματικό χαρακτήρα εκεί έξω. Τα συναισθήματά μας είναι πολύ σημαντικά. Η πραγματική ζωή δεν είναι πάντα εύκολη. Εξερευνώ καινούριους τρόπους σκέψης και συμπεριφοράς, μέσα από τους ρόλους που υποδύομαι. Παρατηρώ και κρατάω τα θετικά στοιχεία των χαρακτήρων των ηρωίδων μου, μαθαίνω».

Με την ταινία «Το Δείπνο του Βοσκού» στον ρόλο της Μαγδαληνής, τη σύζυγο του ήρωα της Ελληνικής Επανάστασης Χαράλαμπου Βιλαέτη, έλαβε πρόσφατα το βραβείο Best Actress στο Φεστιβάλ του Λας Βέγκας. Η πρώτη της σκέψη ήταν να μοιραστεί το νέο με την οικογένειά της και τους φίλους της. «Η χαρά όταν μοιράζεται, πολλαπλασιάζεται. Μια ταινία είναι ομαδική δουλειά γι’ αυτό και το βραβείο ανήκει σε όλους. Ποιος είπε ότι η φήμη και η δύναμη είναι περισσότερο σημαντικά στη ζωή από την αγάπη, τον έρωτα; Και οι νικητές των Οσκαρ, τους δικούς τους ανθρώπους ευχαριστούν. Αλλωστε τα απλά πράγματα μας κάνουν ευτυχισμένους. Πιστεύω ότι η μεγαλύτερη επιτυχία είναι οι αληθινές ανθρώπινες σχέσεις». Υποδυόμενη την ηρωίδα μιας σημαντικής ιστορικής περιόδου του νέου ελληνικού κράτους, πώς εκλαμβάνει την έννοια «πατρίδα», άξιζε η Επανάσταση; «Με αφορμή την επέτειο των 200 χρόνων από την Ελληνική Επανάσταση, είναι πρόκληση να αναμετρηθούμε όχι απλώς με το ιστορικό παρελθόν μας, αλλά με την ουσία της ελευθερίας σε γενικότερη έννοια. Εχω την τύχη και τη χαρά να συνεργάζομαι με σπουδαίους σκηνοθέτες, καλλιτέχνες με σθένος και όραμα για την τέχνη τους. Δεν πιστεύω πως στερούμαστε από δασκάλους ή από εμπνευσμένες προσωπικότητες σήμερα για να αναδείξουμε και να υπενθυμίσουμε συνειδητοποιώντας την ένδοξη Ιστορία μας».

Στα σκαριά βρίσκεται η νέα ισπανική ταινία στην οποία συμμετέχει, το «Shakespeare Has Died», του βραβευμένου σκηνοθέτη Γουστάβο Λετελιέρ. «Είναι τιμή να παίζω σε μια ισπανόφωνη διεθνή παραγωγή, η οποία συνδυάζει μια ιστορία του Σαίξπηρ, εμπνευσμένη από την ελληνική μυθολογία, τη ρίζα του πολιτισμού μας», λέει ενθουσιασμένη. Οσο για τις εγχώριες παραγωγές, προσεχώς θα τη δούμε στους δέκτες μας δίπλα στον Βλαδίμηρο Κυριακίδη στον ρόλο ενός delivery girl του «Καφέ Greco» που διανέμει καφέδες την περίοδο της πανδημίας σε μια σειρά επεισοδίων που σκηνοθετεί ο Πάνος Αγγελόπουλος.

Το 2017 έπαιξε τον πρωταγωνιστικό ρόλο στο έργο του Στρίντμπεργκ «Δεσποινίς Τζούλια». Τι αποκόμισε από αυτόν τον εμβληματικό ρόλο; «Σήμερα ζούμε ριζοσπαστικές αλλαγές και διαπιστώνουμε ότι τελικά ο κόσμος μας δεν ήταν τόσο φεμινιστικός, ότι έχει ακόμα δρόμο. Η Τζούλια λόγω των καταπιεσμένων συνθηκών με τις οποίες είχε μεγαλώσει, είχε ανάγκη να θέσει υπό την κυριαρχία της τον Ζαν, δημιουργώντας μια ανταγωνιστική σχέση μεταξύ τους. Για να προχωρήσουμε μπροστά πρέπει να αγκαλιάσουμε όσα ενδεχομένως μας πλήγωσαν στο παρελθόν. Είναι δύσκολο γιατί όλοι κουβαλάμε μικρά ή μεγάλα διαφορετικά φορτία. Πρέπει να μπούμε στη διαδικασία να καταλάβουμε γιατί κάτι έγινε όπως έγινε. Το μάθημα που πήρα μέσα από τα λάθη της Τζούλιας είναι ότι ο κόσμος ανήκει και στους δύο και πρέπει κι οι δύο να αλληλοσυμπληρώνονται για να τον κάνουν όσο πιο όμορφο και θεϊκό γίνεται. Με το πέρασμα του χρόνου η εικόνα της γυναίκας έχει αλλάξει ουσιαστικά. Οι κοινωνίες, πατριαρχικές στη βάση τους, δυνάστευαν τις γυναίκες επί χιλιετηρίδες. Δόθηκαν όλες οι ευκαιρίες στον άντρα και η γυναίκα καταπιεζόταν συνεχώς. Κυριάρχησαν οι άντρες. Οι γυναίκες σώπαιναν από δέος και φόβο. Ηρθε η ώρα να πετάξουμε από πάνω μας την έλλειψη αγάπης για τον εαυτό μας, τον σκοταδισμό, τις διαστρεβλωμένες πεποιθήσεις. Βρισκόμαστε σε ιστορική καμπή. Αν δοθεί στη γυναίκα παγκοσμίως η ελευθερία να αναπτυχθεί, σύμφωνα με τις δυνατότητές της, θα υπάρξουν πάρα πολλές γυναίκες-πηγές έμπνευσης, φωτεινά παραδείγματα. Υποστηρίζω με σεβασμό και αλληλεγγύη τις περιπτώσεις που δέχτηκαν τέτοιες συμπεριφορές και παρ’ όλα αυτά βρήκαν το θάρρος να μιλήσουν. Η αλλαγή έρχεται μέσα από το θάρρος και την αλήθεια. Το μέλλον ελπίζω να προάγει αξίες όπως την ανιδιοτέλεια, την ισότητα, την ανθρώπινη αξιοπρέπεια».

Το 2020 γύρισε την ταινία «The Force», μια άμεση αναφορά στον διαλογισμό. Διαισθάνεται ότι σε βάθος χρόνου θα φανούν οι συνέπειες της πανδημίας και ότι τα τραύματα πονάνε όταν κρυώνουν. «Πιστεύω ότι ένας βαθιά χαλαρωτικός και θεραπευτικός διαλογισμός που μας επαναφέρει στο εδώ και τώρα, είναι πάντα μια χρήσιμη και θετική πρακτική. Η αύρα είναι καθαρή σε όσους διαλογίζονται, γι’ αυτό νιώθω κοντά με καλλιτέχνες όπως η Μαριόν Κοτιγιάρ ή η Εύα Γκριν που, εκτός από αποδεδειγμένο υποκριτικό ταλέντο, αφιερώνουν χρόνο για την πρακτική του. Ονειρεύομαι έναν κόσμο χωρίς θυμό και πολέμους, μια κοινωνία περισσότερο υπεύθυνη. Αργά ή γρήγορα θα βγούμε νικητές, βιώνουμε μια εποχή αλλαγών που προφανώς συμβαίνουν για να εξελιχθούμε μέσα από αυτές τις συνθήκες. Η τέχνη έχει μαγικές και θεραπευτικές ιδιότητες. Η ειλικρινής αναζήτησή της μας κάνει σώφρονες. Με γεμίζει ευγνωμοσύνη, να συνεχίσω να διακινώ ενσυναίσθηση, φως και αγάπη έχοντάς την ως μέσο. Να αγαπάς αυτούς που σου χαμογελούν λίγο παραπάνω γιατί φωτίζουν τις μέρες σου», καταλήγει. Η νεαρή πρωταγωνίστρια, ευπρόσιτη και πρότυπο ευγένειας, γνωρίζει πολύ καλά ότι «Κανένας άνθρωπος δεν είναι νησί». Παρά τους 37.000 ακόλουθους που έχει στο προφίλ της στο Instagram, δηλώνει ότι η συνύπαρξη και η επικοινωνία διά ζώσης δεν αντικαθίσταται ποτέ, πουθενά και από τίποτε, όσο μεγάλα κι αν αποδειχτούν τα οφέλη της τεχνολογίας ◆

Ειδήσεις σήμερα:

Τεχνικός σύμβουλος Γκουρούση: Σε λίγες μέρες θα ξέρουμε περισσότερα για το DNA που βρέθηκε στις θυρίδες

Κατερίνη: Ελεύθεροι δύο κατηγορούμενοι για το κύκλωμα με τα διπλώματα οδήγησης

Να ανοίξουν γυμνάσια - λύκεια στις 5 Απριλίου ζητά το υπουργείο Παιδείας