Ο Γιώργος Μαζωνάκης φωτογραφίζεται στο σπίτι του και μιλά στο Gala

Ο Γιώργος Μαζωνάκης ξυπνάει νωρίς. Πολύ νωρίς για έναν άνθρωπο που εδώ και για περισσότερα από 30 χρόνια οι πιο δημιουργικές του ώρες έχουν ταυτιστεί με τη νύχτα. «Με την πρώτη ηλιαχτίδα σηκώνομαι και λέω ένα ευχαριστώ στον Θεό. Οχι μόνο για όσα απλόχερα μου έχει προσφέρει, αλλά κυρίως γιατί αναπνέω. Μία ακόμη ημέρα ανάσας είναι μία ακόμη ημέρα ζωής!».

Καθώς ανοίγουν οι πόρτες του σπιτιού του και από μέσα προβάλλουν γωνιές του χώρου, σκέφτομαι ότι κανένας άλλος διάσημος Ελληνας του πενταγράμμου δεν έχει ταυτιστεί τόσο πολύ με την αισθητική. Παρατηρώ τους καναπέδες, τα κάδρα, τα coffee table books την ώρα που η σκυλίτσα του, η Αρίθα, με κατσαρό μαλλί σαν της Αρίθα Φράνκλιν, εξ ου και το όνομά της, έρχεται για την πρώτη γνωριμία μας. Σε κάθε γωνιά του καλόγουστου χώρου του υπάρχει ο Γιώργος. Στα σουβέρ το μονόγραμμά του, σε κάποια γωνία ένα φωτισμένο GM (τα αρχικά του) ή αγαπημένα του έργα τέχνης. «Η καθημερινότητά μου είναι απλή, λιτή, λακωνική», περιγράφει ενώ κάθεται στην αγαπημένη του γωνιά στον καναπέ και πίνουμε καφέ. «Ξυπνώ νωρίς, κάνω μια βουτιά στη θάλασσα, μια και τα τελευταία χρόνια έχω γίνει χειμερινός κολυμβητής, και στη συνέχεια πηγαίνω στο μοναστήρι. Εκκλησιασμός, προσευχή, συγχώρεση, μετάνοια, ταπεινότητα. Μετά επιστρέφω στο σπίτι για να γευματίσω. Σήμερα το μενού έχει τραχανά και φύτρες. Εχει πλάκα γιατί ό,τι δεν έτρωγα μικρός το απολαμβάνω τώρα. Παιδί, δεν είχα χειρότερο από τον τραχανά».

Παρατηρώ την αρμονία που επικρατεί στον χώρο του και τον παρακινώ να ανοίξει κουβέντα: «Η αισθητική δεν είναι μόδα και τάσεις. Είναι άποψη και τρόπος ζωής. Θέλω να υπάρχει αρμονία γύρω μου, αλλιώς η εικόνα με ενοχλεί. Οταν κάνω φωνητική κάθομαι πάντα απέναντι από τον δάσκαλό μου, κεντράρω για να ξεκινήσει το μάθημα. Η θέση που παίρνω απέναντί του πρέπει να είναι αλφάδι, διαφορετικά κάτι μου κλωτσάει στο μάτι. (γέλια) Δεν θεωρώ όμως ότι ένα σερβίτσιο πρέπει να είναι απαραίτητα ακριβό για να εκπέμπει φινέτσα. Κάθε άλλο, εκτιμώ περισσότερο ένα καθαρό καλοστρωμένο τραπέζι με καλαίσθητα λευκά πιάτα, μια λευκή πετσέτα και απλά μαχαιροπίρουνα στο πλάι», μου διευκρινίζει. «Το στυλ ως έννοια είναι μια βλακεία. Ομορφο και καλαίσθητο είναι ό,τι είναι πιο κοντά στο φυσικό. Βλέπεις ανθρώπους να φοράνε ρούχα και να είναι ξένα πάνω τους. Επομένως, το στυλ είναι υποδεέστερο της αισθητικής. Η μόδα είναι περαστική. Η αισθητική όμως είναι διαχρονική. Πάντα σημαίνει κάτι βαθύτερο από το αντικείμενο που την εκφράζει». Στις εμφανίσεις του είναι πάντα μπροστά. «Προσπαθώ να ταιριάξω στο μέλλον, όχι σε όσα βλέπουν οι άλλοι τώρα». Φόρεσε πρώτος παντελόνια που άφηναν εκτεθειμένες τις εκκεντρικές του κάλτσες, φωτογραφίζεται συχνά με βερμούδα και slides τύπου Birkenstock και φόρεσε ταυτόχρονα με τον Ντέιβιντ Μπόουι το παντελόνι με το οποίο ο θρυλικός σταρ είχε φωτογραφηθεί στο εξώφυλλο του περιοδικού «Interview». «Αγωνίζομαι, προσπαθώ να μην είμαι άνθρωπος της ύλης. Το σπίτι μου το ζω. Δεν είμαι δέσμιος των ρούχων, των παπουτσιών, των αξεσουάρ. Ολα αυτά μου προσφέρουν τη χαρά της στιγμής». Οι συνεργάτες του που παρακολουθούν τη συζήτησή μας θα επέμβουν: «Εχει έμφυτη την υψηλή αισθητική». «Είναι έτσι η καθημερινότητά του. Η εικόνα του είναι δυνατή και δεν κλωτσάει γιατί είναι μέρος της προσωπικότητάς του».

Ο Θεός μέσα του

Στη θέση δίπλα του υπάρχει ένα κομποσκοίνι: «Και προσευχή κάνω, και ευχαριστώ τον Θεό για όλα αυτά που ζω, που μου δίνονται, που θέλω να κάνω. Από μικρό παιδί είχα τέτοιου είδους αναζητήσεις. Οι άνθρωποι βλέπουν αυτά που θέλουν να δουν. Με την ψυχή βλέπεις και όχι με τα μάτια. Αλλο κοιτάζω, άλλο βλέπω. Καθένας εντοπίζει αυτό που είναι πιο κοντά σ’ εκείνον». Ρωτώ αν ασχολείται με τα social media. «Ασχολούμαι μόνο όταν κάνω πλάκα ή όταν κάτι σχετίζεται με τη δουλειά. Δεν εγκλωβίζω τη ζωή μου μέσα σ’ ένα post». Kαι ο εγκλωβισμός της επωνυμίας;

«Αυτό συμβαίνει όταν επιτρέπω σε εξωγενείς παράγοντες να μου το περνάνε, να μου υπενθυμίζουν ότι είμαι ο Γιώργος Μαζωνάκης. Εγώ προσπαθώ μέσα στην καθημερινότητά μου να παραμένω γειωμένος. Να σκέφτομαι ότι δεν τρέχει και τίποτα, και να μου λέω “χαλάρωσε, δεν είσαι και θεός”. Απαιτεί ταπεινότητα η συνεχής εξέλιξη. Ταπεινότητα και αρμονία ψυχής. Μόνο τότε επέρχεται η εσωτερική γαλήνη. Να σου πω και κάτι στην τελική; Μόλις κλείσει η πόρτα και φύγουν οι φωτογράφοι, οι στυλίστες, η ομάδα όλη, μένω εδώ με την πραγματικότητά μου, με μένα. Το λέω με αγάπη. Εγώ απολαμβάνω τη μοναχικότητα. Οι περισσότερο άνθρωποι δυσανασχετούν γιατί δεν αντέχουν τον ίδιο τους τον εαυτό».

Ο Γιώργος Μαζωνάκης, ντυμένος total black, έχει διάθεση για μια κατάθεση ψυχής. Φτιάχνει έναν δεύτερο εσπρέσο. Τον αφήνω να μου διηγηθεί την ιστορία του: «Από μικρό παιδί ήξερα τι θέλω να κάνω. Το έχω ξαναπεί, μοίραζα αυτόγραφα στους συμμαθητές και στα ξαδέλφια μου. Εβλεπα το “Μουσικό Ρετιρέ”, ένα μικρό κεντράκι εκεί στη Νίκαια όπου μεγάλωσα, και στα μάτια μου φάνταζε η πιο εντυπωσιακή πίστα του κόσμου. Μπήκα μέσα και ζήτησα δουλειά! Είχα τέτοια σπίθα και πάθος που μου έδωσαν την ευκαιρία. Ετσι ξεκίνησαν όλα... Θυμάμαι μικρό παιδί να ξυπνώ τα Σαββατοκύριακα τα απογεύματα, κουρασμένος από το ξενύχτι. Ηξερα όμως ότι το είχα διαλέξει και ότι έπρεπε να κάνω υπομονή. Εχω δουλέψει πολύ. Ασταμάτητα και αδιαμαρτύρητα. Κάποιοι με ρωτούν αν έχασα τα χρόνια της αθωότητας. Εγώ το επέλεξα. Κάθε επιλογή έχει το τίμημά της. Μια μέρα είπα στη μάνα μου ότι είμαι κουρασμένος. Πολύ λογικά εκείνη μου απάντησε: “Τι να σου κάνω, παιδάκι μου, εσύ το διάλεξες”».

Παρατηρώ τα πιάτα που έχει σχεδιάζει ειδικά για εκείνον ο Κωνσταντίνος Κακανιάς. Τους πίνακες στους τοίχους, τα γλυπτά και τα έργα τέχνης από φίλους εικαστικούς του Γιώργου, όπως του Γιάννη Βαρελά που έχει σχεδιάσει και το tattoo στο χέρι του: «Τα εικαστικά και οι λοιπές τέχνες είναι οι αγωγοί από την ανωτέρα δύναμη προς τη Γη. Οι λειτουργοί της, δε, είναι αυτοί που μας μεταφέρουν το μήνυμα του τι μπορεί να κάνει ο άνθρωπος. Κατ’ εικόνα και καθ’ ομοίωσιν του Θεού. Γοητεύομαι, καθηλώνομαι, ανοίγει η ψυχή μου. Ενα έργο ή μια μελωδία που θα τη θυμούνται και οι επόμενες γενιές ξεκινούν από ένα απλό μολύβι. Θαύμα!».

Η Κρήτη είναι η δεύτερη πατρίδα και ο «θεραπότοπός» του. «Ευελπιστώ στο μέλλον να περνώ όλο και περισσότερο χρόνο εκεί. Τριγυρνώ στα χωριά, συγχρωτίζομαι με τους ντόπιους. Η Κρήτη είναι οι ρίζες μου, το κέντρο μου, η ισορροπία μου, η έμπνευσή μου». Και ο τίτλος που θα έδινε σε μια πιθανή βιογραφία του; Το σκέφτεται. «Θα έβαζες “Με λένε Γεώργιο;”» τον ρωτά ένας από τους στενούς του συνεργάτες. Τον ρωτώ γιατί τελευταία αποφάσισε να επαναφέρει το όνομά του από Γιώργος σε Γεώργιος: «Το φυσιολογικό», μου απαντά. «Κακώς τόσα χρόνια κράτησα αλλαγμένο το όνομά μου. Γεώργιος σημαίνει γεωργός. Τα ονόματα έχουν μια δύναμη, κακώς τα κόβουμε. Οπως κόβουμε και αλλοιώνουμε πολλά πράγματα· τις λέξεις, για παράδειγμα, τις γράφουμε Greeklish. Ουσιαστικά κόβουμε τη δύναμή μας. Η δύναμη βρίσκεται στα πιο απλά. Επαναφέρω το Γεώργιος, έτσι όπως βαφτίστηκα».

Συμπαντικές συνεργασίες

Φέτος ο Γιώργος Μαζωνάκης είχε μια ύψιστη τιμή. Το τραγούδι του «Δεν είμαι εγώ» συμπεριλήφθηκε στη συλλογή του διάσημου για τη μουσική του και όχι μόνο «Hotel Costes» στο Παρίσι. Είναι το ξενοδοχείο που λατρεύουν οι διασημότητες, έστω κι αν η διαμονή προϋποθέτει μια μικρή περιουσία. Εκεί συχνάζουν όλοι. Ανθρωποι της μόδας πραγματοποιούν στα ευρύχωρα σαλόνια του τα ραντεβού τους, επιχειρηματίες γεύονται μπρικ Ιράν και καλλιτέχνες λικνίζονται ρυθμικά. Τζόνι Ντεπ, Μαντόνα, Mόνικα Μπελούτσι, η οικογένεια Καρντάσιαν και η Σάρον Στόουν είναι μερικοί από τους λάτρεις του. «Η συνεργασία μας είναι μια ιστορία που ξεκίνησε εδώ και δύο χρόνια», μου αποκαλύπτει. «Ηταν μια πρόταση- δώρο από το σύμπαν. Υλοποιήθηκε τον τελευταίο καιρό με απανωτές συναντήσεις που πραγματοποιήθηκαν σε Αθήνα και Παρίσι. Υπάρχει μια πολύ ωραία αισθητική στα πράγματα. Το γεγονός ότι ο Αντριάν, ο παραγωγός της συλλογής, μου είπε ότι η φωνή μου έχει τόσο “στοιχειώσει” το κομμάτι που δεν χρειάζεται να το ερμηνεύσω σε άλλη γλώσσα, ταξιδεύοντας τον κόσμο στην ελληνική γλώσσα, σημαίνει πολλά για μένα. Οι στίχοι είναι της Ελεάνας Βραχάλη και η μουσική των Glacial και του Κάρολου Μαυρογένη».

Αυτή την εποχή ο Γιώργος πραγματοποιεί μια σειρά από διαδικτυακές συναυλίες με γενικό τίτλο «ΕΥΧΗΣ 3ΡΓΟ». «Μια συναυλία που παρακολουθείς από το Διαδίκτυο δεν έχει την ίδια ενέργεια με μια ζωντανή. Είναι δύσκολη η ανταλλαγή συναισθημάτων μέσω οθόνης. Οσο και να θέλουμε να βάλουμε την τεχνολογία στη ζωή μας, ένα είναι σίγουρο. Δεν πρόκειται να χαθεί ποτέ η ανθρώπινη επαφή. Δυστυχώς, λίγοι κατανοούν ότι όταν η τεχνολογία δεν χρησιμοποιείται σωστά, το άτομο αποξενώνεται. Πρώτα από τον ίδιο του τον εαυτό και έπειτα από τους υπόλοιπους. Η λάθος χρήση της τεχνολογίας είναι έλεγχος, εγκλωβισμός, απομόνωση. Ευτυχώς μέσω της πρωτοποριακής τεχνολογίας της concer.tv στις διαδικτυακές συναυλίες μου έχω τη δυνατότητα της επικοινωνίας με το κοινό. Προνόμιο αυτή η διάδραση και χαίρομαι που το κάνω πρώτος».

Η καλλιτεχνική του δημιουργία είναι πάντα στο τέρμα, με την επιβράβευση του κόσμου συνεχώς δίπλα του. Από το album «Αγαπώ Σημαίνει» μέχρι και το «Mega Live Album», που πρόσφατα κυκλοφόρησε στο YouTube και στο Spotify του, όλα σημειώνουν τεράστια επιτυχία. Τα τραγούδια καταγράφουν σπάνιο ρεκόρ (10 στα 10), αφού όλα τα singles κατακτούν τις κορυφαίες θέσεις παντού. «Να ευχαριστήσω τους ανθρώπους που πηγαίνουν τα παιδιά μου, τα τραγούδια μου, στη θέση που τους αρμόζει, όπως και στις ψυχές τους», λέει ο ίδιος. Επιπλέον, η πρωτοβουλία του «Μπουζούκι. Οι Ευαίσθητες Χορδές», με χαρακτήρα «αποστολής ζωής» για τον Γιώργο Μαζωνάκη, «έχει στόχο να ενώσει και να φωτίσει τη δύναμη, τη μεγαλοπρέπεια και την αρχοντιά του μπουζουκιού», όπως λέει. Η πρωτοβουλία, που βρίσκεται σε εξέλιξη και έχει θέσει ως στόχο και τη θέσπιση κρατικού πτυχίου στο μπουζούκι, έχει βρει τεράστια ανταπόκριση από κοινό και ειδικούς. Εχουν συμμετάσχει με μηνύματα υποστήριξης δεκάδες ειδικοί της μουσικής από όλο τον κόσμο, ενώ ο Μίκης Θεοδωράκης απέστειλε τιμητική επιστολή για την υποστήριξης της πρωτοβουλίας.

Μια κουβέντα με τον Γιώργο Μαζωνάκη ποτέ δεν τελειώνει... Ρίχνω μια κλεφτή ματιά στο σπίτι του, τον οίκο του, την οικογένεια, όπως με διορθώνει, και βλέπω τους χρυσούς δίσκους. Τον ρωτώ τι ονειρεύεταιι για το μέλλον. «Ζω το παρόν, δεν σκέφτομαι τι θα κάνω σε δέκα χρόνια», μου απαντά. «Δος ημίν σήμερον και γενηθήτω το θέλημά Σου, όπως αναφέρεται και στο “Πάτερ ημών”».

Ειδήσεις σήμερα:

Η Μαρία Σάκκαρη στον Δανίκα: «Οι μνηστήρες κάνουν ουρά» - «Είμαι ερωτευμένη με τον Ντάνιελ Κρεγκ»

Γεννηματά: Δεν προσφέρει στην παράταξη όποιος βάζει τις προσωπικές του φιλοδοξίες πρώτα

Νέα καταγγελία στην ενόργανη γυμναστική: «Προπονητής με χτύπησε με τις πατερίτσες»