Ο Δημήτρης Μοθωναίος στο «Gala»: Δεν είχα άλλη επιλογή από το να μιλήσω
Λίγους μήνες μετά τη συγκλονιστική εξομολόγησή του, ο ταλαντούχος ηθοποιός μιλά για την επίδραση του ελληνικού #MeToo, τον αντικατοπτρισμό του στα κοινωνικά δίκτυα, τα ταξίδια που τόσο νοσταλγεί και την τηλεοπτική επιστροφή του σε ρόλο ντετέκτιβ
Απαγορεύεται από το δίκαιο της Πνευμ. Ιδιοκτησίας η καθ΄οιονδήποτε τρόπο παράνομη χρήση/ιδιοποίηση του παρόντος, με βαρύτατες αστικές και ποινικές κυρώσεις για τον παραβάτη
UPD:
Αν κάτι έχει λείψει στον Δημήτρη Μοθωναίο τους τελευταίους 16 μήνες, αυτό είναι τα ταξίδια. Δεν χρειάζεται να το αρθρώσει για να το αντιληφθείς. Το καταλαβαίνεις από τη νοσταλγία που μιλά για το Μπαλί, τον τόπο όπου λέει πως κάποτε βρήκε μια σπάνια, σχεδόν πρωτόγνωρη εσωτερική ηρεμία, ή για τους δύο μήνες που πέρασε στη Σανγκάη, λίγο καιρό πριν από το ξέσπασμα της πανδημίας. Ο ταλαντούχος ηθοποιός είχε πολιτογραφηθεί για βραχύ διάστημα μόνιμος κάτοικος ανατολικής Κίνας για τις ανάγκες των γυρισμάτων «A day in the life of a teddy bear». Πρόκειται για την πρώτη ελληνοκινεζική κινηματογραφική παραγωγή, η οποία μάλιστα κάνει πρεμιέρα και στις ελληνικές αίθουσες στις 7 Οκτωβρίου.
Ο Δημήτρης Μοθωναίος είναι ένας γνήσια ευχάριστος συνομιλητής - όχι υπέρμετρα χαρούμενος, ούτε ύποπτα καλοδιάθετος. Η λέξη «ισορροπημένος» θα ήταν μάλλον ταιριαστή για να τον περιγράψει. Οχι, δεν έχει βρει τη φόρμουλα της ευζωίας, ούτε τη συνταγογραφεί μέσω των συνεντεύξεών του. Τουναντίον, δουλεύει πολύ και καθημερινά για την πνευματική ισορροπία του. Και μάλιστα με πλήρη συνείδηση, όπως προσυπογράφει, για παράδειγμα, το γεγονός πως παρότι απολαμβάνει τον ψηφιακό αντικατοπτρισμό του στα κοινωνικά δίκτυα λέει πως περιμένει με χαρά τη μέρα που η «φούσκα» τους θα σκάσει.
Επειτα από 16 χρόνια παρουσίας στο θέατρο, φέτος ο ηθοποιός αποφάσισε να εστιάσει στον νέο του ρόλο στην καθημερινή σειρά «Ηλιος» του ΑΝΤ1 -πρεμιέρα του δεύτερου κύκλου τη Δευτέρα 13/9-, στην οποία θα κληθεί ως ντετέκτιβ να λύσει το μυστήριο. Και βέβαια να δώσει με την ερμηνεία του προστιθέμενη αξία. Από το νέο επαγγελματικό ξεκίνημά του πιάνουμε το νήμα της συζήτησης με τον άνθρωπο που κάποτε ονειρευόταν να γίνει διπλωμάτης αλλά η διαίσθησή του τον οδήγησε στην υποκριτική. Κι εκείνος παλεύει καθημερινά για να μην την προδώσει.
GALA: Μπαίνετε σε μία σειρά, στον «Ηλιο» και σε μια ομάδα που υπάρχει ήδη. Δύσκολη η προσαρμογή;
Δημήτρης Μοθωναίος: Μου έχει ξανατύχει θεατρικά, στη «Μεγάλη Χίμαιρα». Είναι μια πολύ ωραία αίσθηση, γιατί υπάρχει η φόρα της επιτυχίας και το δέσιμο από τους υπόλοιπους κι εγώ θεωρώ ότι είμαι αρκετά καλός στην ομαδική δουλειά, οπότε μπαίνεις σε κάτι που είναι έτοιμο και λειτουργικό. Εχει μεγάλο ενδιαφέρον.
G.: Είστε, δηλαδή. προσαρμοστικός άνθρωπος;
Δ.Μ.: Με έχει κάνει η ζωή. Και μου αρέσει. Με τα δικά μου όρια πάντα. Είμαι, ας πούμε, ευπροσάρμοστος. Σχετικά με τον ρόλο μου στη σειρά, υποδύομαι έναν ιδιωτικό ντετέκτιβ που προσλαμβάνεται για να ερευνήσει τα γεγονότα με τα οποία οδηγήθηκε ο πρώτος κύκλος στο φινάλε.
Κλείσιμο
G.: Γιατί τηλεόραση φέτος;
Δ.Μ.: Ρητορικό είναι το ερώτημα; (γέλια) Εύχομαι να πάνε όλα καλά με το θέατρο, αλλά νομίζω πως θα είναι μια δύσκολη χρονιά και δεν ήθελα να πάρω αυτό το ρίσκο. Εχω την προηγούμενη εμπειρία με την παράσταση που κάναμε τον Φεβρουάριο του 2020 με την Ευγενία Δημητροπούλου. Παίξαμε γύρω στις δέκα ημέρες κι έπειτα η παράσταση κατέβηκε. Στηρίζω το θέατρο, θα πάω σε όλες τις παραστάσεις, θεωρώ ότι και το υπουργείο πρέπει να στηρίξει τον κλάδο που έχει πληγεί, όμως πιστεύω ότι είναι μια καλή χρονιά για να κάνει κανείς τηλεόραση. Και νιώθω ευγνώμων που μπορώ να κάνω τη δουλειά μου και να βιοπορίζομαι. Για κάθε άνθρωπο είναι σημαντικό να έχει μια δουλειά, μια καθημερινότητα, να ζει από αυτή, αλλά ειδικά ο ηθοποιός μπορεί να ατροφήσει όταν δεν εξασκείται.
G.: Πώς είναι η ζωή μακριά από τη σκηνή;
Δ.Μ.: Επειδή η τελευταία μου εμπειρία δεν ήταν καλή, γιατί ήμασταν στην αρχή της πανδημίας και νιώθαμε τρομοκρατημένοι, δεν ήταν το καλύτερο. Τώρα καταλαβαίνω ότι αυτό θα ρυθμίζεται, υπάρχει πρωτόκολλο. Το θέαμα που εισέπραξα τότε με τρόμαξε και με έκανε να σκεφτώ ότι η ανάγκη μου για το θέατρο είναι πολύ μεγάλη, όμως όταν συμβαίνει κάτι τέτοιο ας μην πιέζουμε τα πράγματα. Σε αυτή τη φάση δεν μπορώ να πω ότι μου ’χει λείψει το θέατρο. Παίζω από το 2006, 15 χρόνια καθημερινά σχεδόν. Περισσότερο μου ’χει λείψει να κάνω ένα ταξίδι χωρίς τους περιορισμούς.
G.: Λίγους μήνες πριν από την πανδημία ζήσατε στην Κίνα για τα γυρίσματα μιας ταινίας. Πώς γεννήθηκε η συνεργασία;
Δ.Μ.: Ηταν μια ιδέα του Ελληνα πρόξενου στη Σανγκάη. Αυτός έχει γράψει και το σενάριο. Είναι μια ερωτική ιστορία μεταξύ μιας Κινέζας κι ενός Ελληνα. Καταλήξαμε στη συνεργασία μέσω Skype, καταλάβαμε ότι μας ενδιαφέρει και τους δύο, πήγα εκεί και κάναμε τα γυρίσματα. Είναι η πρώτη ελληνοκινεζική παραγωγή και θα ξεκινήσει να προβάλλεται και στην Ελλάδα στις 7 Οκτωβρίου. Η ταινία είναι στα αγγλικά. Κινέζικα δεν έχω μάθει ακόμα, μόνο κάποιες λέξεις.
G.: Μέτρησε για την απόφασή σας το γεγονός ότι σας αρέσουν τα ταξίδια;
Δ.Μ.: Πολύ. Ηταν όμως μια συνθήκη δύσκολη. Είναι άλλο να πηγαίνεις ως τουρίστας και άλλο για να εργαστείς. Οταν κάνω γύρισμα έχω ένα πολύ συγκεκριμένο πρόγραμμα που περιλαμβάνει γυμναστική, διατροφή - και όλα αυτά έπρεπε να γίνουν σε μια πόλη τόσο μεγάλη, με τόσο μεγάλο πληθυσμό, με μεγάλες μετακινήσεις. Ηταν δύσκολο να βρω τους ρυθμούς μου, παρά τη βοήθεια που είχα από την πολύ καλή παραγωγή.
G.: Στην Κίνα έγιναν ενδεχομένως και πιο στενοί οι δεσμοί σας με τα κοινωνικά δίκτυα;
Δ.Μ.: Είναι κάτι που κάνω τα τελευταία τέσσερα χρόνια. Ωστόσο στην Κίνα ήταν πιο δύσκολη η πρόσβαση.
G: Εχουν πάντως έναν κομβικό ρόλο στη ζωή σας τα social media...
Δ.Μ.: Εγώ ήμουν μια χαρά και χωρίς. Αλλά σηματοδοτεί μια απελευθέρωση για μένα το ότι ανεβάζω ό,τι θέλω, κάνω πλάκα, επικοινωνώ πράγματα που θέλω. Και βλέπουμε ότι σε περιόδους που χρειάζονται η αλληλεγγύη και η αλληλοβοήθεια όντως είναι αποτελεσματικά. Μου φαινόταν λίγο παράλογο αυτό που συνέβαινε στα κοινωνικά δίκτυα. Κι ακόμα, όταν αποστασιοποιηθώ, μου φαίνεται μια παράλληλη ζωή στην οποία τι παρακολουθώ ακριβώς; Ομως πολύ γρήγορα μπαίνεις στο παιχνίδι γιατί είναι εθιστικό. Προσπαθώ πάντα να εξερευνώ διαφορετικές χρήσεις του μέσου. Είναι ένα πολύ χρήσιμο εργαλείο. Εξακολουθώ όμως να βλέπω ότι έχει κάτι το παράλογο αυτό.
G.: Σας ενδιαφέρουν το like, η αποδοχή;
Δ.Μ.: Προσπαθώ να μη λειτουργώ πια έτσι. Καταλαβαίνω ότι ζούμε σε μια κοινωνία που μας μαθαίνει ότι η επιβεβαίωση έρχεται απέξω, όμως προσπαθώ να διατηρώ μια πνευματική κατάσταση στην οποία δεν χρειάζεται κάτι απέξω για να με επιβεβαιώσει. Αν κάτι εξωγενές με ακυρώσει, θα ακυρωθώ ως προσωπικότητα; Οχι. Ομως βλέπω ότι ο μηχανισμός είναι χτισμένος έτσι ώστε να σου αναπτύσσει αυτό τον εθισμό. Δεν θα πάθω πάντως θλίψη για το like. Ζω στην κανονική ζωή. Εχω την εντύπωση ότι τα κοινωνικά δίκτυα είναι μια «φούσκα» που θα σκάσει κάποια στιγμή. Περιμένω με χαρά τη μέρα που δεν θα υπάρχουν και δεν ξέρω πού θα διοχετευτεί όλο αυτό.
G: Η καθημερινότητά σας πώς είναι;
Δ.Μ.: Κάνω γυρίσματα, γυμνάζομαι και κάποια βράδια μένω στο σπίτι, κάποια άλλα βγαίνω, συνήθως για φαγητό. Ούτως ή άλλως, δεν πίνω αλκοόλ οπότε αν πάω σε ένα μπαρ δεν έχω κάτι ιδιαίτερο να κάνω εκεί. Συνήθως κοιμάμαι νωρίς, κάνω λίγο γιόγκα, ταξίδια όταν μπορώ.
G: Το καλύτερο ταξίδι που έχετε κάνει;
Δ.Μ.: Νομίζω στο Μπαλί. Στην Ανατολή νιώθεις ότι είσαι σε άλλον πλανήτη. Κι εκεί υπήρχε κάτι που εμένα με ηρεμούσε απόλυτα. Ξυπνούσα και ήμουν ήρεμος. Δεν χρειαζόταν κάποια προσπάθεια.
G.: Αποπνέετε πάντως μια ισορροπία. Την έχετε βρει;
Δ.Μ.: Προσπαθώ. Είναι μια καθημερινή διαδικασία. Δεν είναι κάτι που το κατακτάς και τελειώνεις. Αλλά έχει ενδιαφέρον. Είναι εύκολο να είσαι μόνος και να είσαι ζεν, να μη συμμετέχεις στη ζωή. Το θέμα είναι πώς μετά μπαίνεις στη ζωή και αντιμετωπίζεις όλα τα παράλογα χωρίς να σε αγγίζουν παραπάνω απ’ όσο τους αναλογεί. Είναι μια διαρκής άσκηση.
G.: Ηταν η προσωπική εξομολόγηση για την κακοποίηση που δεχτήκατε ως παιδί μέρος αυτής της άσκησης;
Δ.Μ.: Δεν είχα άλλη επιλογή. Από τη στιγμή που είδα ότι ήταν κάτι που συμβαίνει κι έχει αρχίσει να απασχολεί τον κόσμο και τη χώρα ενεργοποιήθηκε αυτόματα μέσα μου από τη διάθεσή μου να βοηθήσω. Ασχέτως αν και εγώ βοηθήθηκα πάρα πολύ, εκείνο που κρατάω είναι ότι βοηθήθηκαν πολλοί άλλοι άνθρωποι ακούγοντάς την ιστορία μου.
G.: Σκεφτήκατε ότι μιλώντας θα μπορούσατε να αναλάβετε το βάρος του παραδείγματος για τους άλλους;
Δ.Μ.: Κάθε άνθρωπος είναι μια πολύπλευρη προσωπικότητα. Μπορεί να έχω αντιδράσει παραδειγματικά για κάποιους στο συγκεκριμένο ζήτημα και σε άλλα να μην είμαι καθόλου καλός. Δεν παίρνω περισσότερο βάρος από αυτό που μου αναλογεί. Και δεν μου είναι βάρος γιατί το διοχετεύω στη βοήθεια προς τους άλλους, όσο μπορώ και με όποιον τρόπο μπορώ. Γι’ αυτό και είμαι χαρούμενος που συνεργαζόμαστε με τον μη κερδοσκοπικό οργανισμό ΕΛΙΖΑ, γιατί πάρα πολλά ζητήματα δεν ξέρω κι εγώ πώς να τα διαχειριστώ και πώς να βοηθήσω. Οπότε έχω τη δική τους καθοδήγηση. Αυτό είναι η ευλογία, γιατί έτσι δημιουργείται μια αλυσίδα ανθρώπων.
G.: Εχετε την αίσθηση ότι ξεθώριασε κάπως το ελληνικό #MeToo;
Δ.Μ.: Νομίζω ότι οι δράσεις κάθε είδους ξεκινάνε από τις ομάδες και κατόπιν παραδίδονται στους αρμόδιους φορείς. Το γεγονός ότι δύο άνθρωποι, από τους κορυφαίους του ελληνικού θεάτρου, αυτή τη στιγμή βρίσκονται στη φυλακή δείχνει ότι όλη αυτή η ιστορία οδήγησε κάπου. Για τα ελληνικά δεδομένα νομίζω ότι αυτό ξεπερνά και την πιο ζωηρή φαντασία.
G.: Ονειρα για το μέλλον κάνετε;
Δ.Μ.: Ζω την κάθε μέρα. Σκέφτομαι πράγματα αλλά δεν κινούμαι με γνώμονα αυτά. Με ενδιαφέρει να είμαι καλά σήμερα εγώ και οι άνθρωποι που αγαπώ. Και όλοι, αν αυτό γινόταν.
G.: Εχετε κάποιο κρυφό ταλέντο; Σε τι άλλο είστε καλός εκτός από την υποκριτική;
Δ.Μ.: Δεν ξέρω αν είμαι καλός ηθοποιός. Είναι κάτι τελείως υποκειμενικό. Αν υπάρχει κάποιο ταλέντο που έχω, αυτό είναι στο γράψιμο. Είναι το πρώτο πράγμα που έκανα από μικρός και μου έβγαινε αβίαστα. Γράφω τα πάντα. Απλώς δεν τα δημοσιεύω. Ακόμα.
