Η Αναστασία Τσιλιμπίου... χείμαρρος στο Gala: «Στο δικό μου παραμύθι ο Δράκος είμαι εγώ»

Ζει στη δική της Χώρα των Θαυμάτων. Και το απολαμβάνει. Η Ναυσικά, από το «Κομάντα και Δράκοι», διεκδικεί και κερδίζει για άλλη μία φορά την προσοχή μας. Ερχεται στο ραντεβού μας δέκα λεπτά νωρίτερα. Δείχνει σαν το ωραίο κορίτσι της διπλανής πόρτας. Αλλά θα ήταν άδικο για κείνη να παραμείνεις σε αυτό το κλισέ. Τα μάτια της λάμπουν. Το βλέμμα της φωτεινό και ταυτόχρονα αρκετά μυστήριο και γοητευτικό. Οπως οι ρόλοι που ερμηνεύει. Τον Νοέμβριο κλείνει τα 24 και έχει πίσω της πολλές ιστορίες να διηγηθεί για την καριέρα της. Εννέα ετών έκανε το θεαματικό ντεμπούτο της με τη σειρά «Για την καρδιά ενός αγγέλου». Στα 12 έπαιξε στο «Νησί» και όλοι άρχισαν να μιλούν για εκείνη. Στα 18 έφυγε για την Τουρκία όπου ερμήνευσε τον ομώνυμο πρωταγωνιστικό ρόλο στη σειρά «Σουλτάνα Κιουσέμ». Φέτος την ξανασυναντάμε στην πολυσυζητημένη σειρά του MEGA «Κομάντα και Δράκοι». Η Αναστασία, αν και πολύ μικρή, έχει ήδη μάθει να διαχειρίζεται και να χαίρεται με αυτό που συμβαίνει με το όνομα και την εικόνα της.

Gala: Πώς βρέθηκες στον καλλιτεχνικό χώρο;

ΑΝΑΣΤΑΣΙΑ ΤΣΙΛΙΜΠΙΟΥ: Ξεκίνησα το μόντελινγκ όταν ήμουν 5 χρόνων· μία από τις πρώτες μου εμπειρίες ήταν το εξώφυλλο στη «Vogue Kids» του Χάρη Χριστόπουλου. Ακολούθησε η πρώτη μου δουλειά στην τηλεόραση, στη σειρά «Για την καρδιά ενός αγγέλου», και ύστερα ήρθε η πρώτη μου θεατρική εμπειρία, στην παράσταση «Το θαύμα της Αννυ Σάλιβαν». Ημουν από μικρή -και εξακολουθώ να είμαι- αρκετά εσωστρεφής και παρ’ όλη την ενασχόλησή μου με τον καλλιτεχνικό χώρο δεν έχασα τα παιδικά μου χρόνια.

G.: Οι συμμαθητές σου πώς σε έβλεπαν;

Α.ΤΣ.: Απολύτως φυσιολογικά. Τότε δεν υπήρχαν και τα social media και ήταν όλα διαφορετικά. Επίσης, ήμουν αρκετά ντροπαλή και συνεσταλμένη, οπότε δεν έδινα αφορμές. Μάλλον εντελώς αδιάφορα το αντιμετώπιζαν τώρα που το σκέφτομαι.

G.: Πού μεγάλωσες;

Α.ΤΣ.: Στην Καλλιθέα, όπου ζω μέχρι και σήμερα με τους γονείς μου. Εχω έναν μεγαλύτερο αδελφό, τον Κωνσταντίνο. Ο πατέρας μου είναι σεφ, η μητέρα μου δουλεύει σε σούπερ μάρκετ και ο αδελφός μου ασχολείται με την οινολογία. Μόνο εγώ ασχολήθηκα με τα καλλιτεχνικά. Είχα μάλιστα μεγάλη υποστήριξη από την οικογένειά μου.

G.: Μεγαλώνοντας ποιες συμπεριφορές αφαίρεσες από την προσωπικότητά σου και ποιες πρόσθεσες;

Α.ΤΣ.: Σίγουρα αφαίρεσα το να μη λέω ψέματα. Πρόσθεσα το να έχω ενσυναίσθηση.

G.: Εμπιστεύεσαι το ένστικτό σου;

Α.ΤΣ.: Ναι. Ακόμα κι αν βγαίνει λάθος, πιστεύω 100% ότι όλα στη ζωή γίνονται για κάποιον λόγο.

G.: Η σειρά όπου παίζεις αυτή την εποχή έχει να κάνει με το μεταφυσικό. Πιστεύεις ότι υπάρχει κάτι πέρα από εμάς;

Α.ΤΣ.: Αυτό είναι κάτι που δεν θα το μάθουμε ποτέ. Πιστεύω όμως ότι υπάρχει κάτι ανώτερο απ’ αυτό που ζούμε. Πιστεύω στην ενέργεια των ανθρώπων και το μάτι. Ξέρω ότι κάποιοι μπορεί να με κοροϊδέψουν γι’ αυτό, αλλά όταν αισθάνομαι κάποια περίεργη ενέργεια παίρνω αμέσως τηλέφωνο τη γιαγιά μου για να με ξεματιάσει.
Και λειτουργεί. Δεν ξέρω αν σε κάποιους αυτό που θα πω ακουστεί αφελές, αλλά πιστεύω πως όταν κάποιος φεύγει από τη ζωή η ενέργειά του παραμένει στη Γη. Είναι καλό να έχεις ελπίδα σε κάτι. Βοηθάει. Σπάει τους φόβους σου.

G.: Ποια είναι για σένα η εικόνα της απόλυτης ευτυχίας;

Α.ΤΣ.: Είναι μια αίσθηση. Να πονάνε τα μάγουλά μου από το γέλιο.

G.: Κάνεις σχέδια για το μέλλον είτε σε προσωπικό είτε σε επαγγελματικό επίπεδο;

Α.ΤΣ.: Στοχεύω να προσπαθώ συνεχώς να γίνω η καλύτερη εκδοχή του εαυτού μου και να συνεχίσω να παλεύω για τα όνειρά μου. Αλλά θέλω να αφήσω και λίγο τη ζωή, εκτός από το κυνήγι που θα κάνω εγώ, να μου φανερώσει τις σωστές επιλογές.

G.: Πώς χαλαρώνεις;

Α.ΤΣ.: Θα έλεγα ότι είμαι σπιτόγατα. Αν βγω, θα πάω βόλτα με το αυτοκίνητο, ίσως για πικνίκ σε πάρκο ή σε βουνό. Σε αυτή τη φάση της ζωής μου θεωρώ τα πάρτυ και το αλκοόλ αναλώσιμα, χωρίς βέβαια να υποβαθμίζω κάποιον που ξεδίνει με αυτό τον τρόπο.

G.: Εμπιστεύεσαι εύκολα τους ανθρώπους;

Α.ΤΣ.: Δεν έχω κάτι να κρύψω. Μοιράζομαι ό,τι θέλω με όποιον θέλω. Σίγουρα είμαι εσωστρεφής και αυτό κάνει τα φίλτρα μου πιο έντονα.

G.: Ποιες ιδιότητες εκτιμάς στους άλλους;

Α.ΤΣ.: Να σέβονται εμένα και τον εαυτό τους και να κρατάνε τον λόγο τους. Να έχουν ένα πάθος και να με εμπνέουν να δράσω κι εγώ.

G.: Ποιο διάσημο πρόσωπο θαυμάζεις;

Α.ΤΣ.: Τη Μέριλ Στριπ για το ταλέντο και το ήθος της. Επίσης, για την απίστευτη ικανότητά της να μεταμορφώνεται στους ρόλους της.

G.: Πώς σε ανακάλυψαν στην Τουρκία;

Α.ΤΣ.: Οι παραγωγοί της Indigo View (σ.σ.: η εταιρεία που έκανε την παραγωγή στο «Νησί» και τώρα στο «Κομάντα και Δράκοι») γνώριζαν τους παραγωγούς στην Τουρκία. Εψαχναν κορίτσια για τον ρόλο της σουλτάνας και με πρότειναν στην τουρκική παραγωγή.

G.: Οταν είδες το πρώτο επεισόδιο της σειράς «Κομάντα και Δράκοι» πώς ένιωσες;

Α.ΤΣ.: Ηξερα από την αρχή ότι αυτή η δουλειά αξίζει πολύ. Διάβασα τα σχόλια για την πρεμιέρα και ήμουν συγκινημένη για την αγάπη που πήραμε. Ευτυχώς, είχα ένα κενό από τα γυρίσματα και κατάφερα να το δω με την οικογένειά μου.

G.: Πιστεύεις στην τύχη, στη σκληρή δουλειά ή και στα δύο;

Α.ΤΣ.: Λίγο περισσότερο στη σκληρή δουλειά, χωρίς όμως να σημαίνει ότι κάποιες φορές δεν μας ευνοεί η τύχη.

G.: Αν σου έλεγε ένα κορίτσι ότι θέλει να γίνει ηθοποιός, τι συμβουλή θα του έδινες;

Α.ΤΣ.: Να μην παίρνει προσωπικά την κριτική που θα ακούσει και να μην το βάλει κάτω από τα «όχι» που θα ακούσει.

G.: Εσύ έχεις ακούσει το «όχι»;

Α.ΤΣ.: Φυσικά, γιατί να είμαι εξαίρεση; Οταν ήμουν στο Λύκειο, το τηλέφωνο δεν χτυπούσε για κάποια δουλειά. Και είχα απογοητευτεί. Ελεγα ότι με ξέχασαν.

G.: Είχες πει ότι ήθελες να κάνεις καριέρα στο μόντελινγκ.

Α.ΤΣ.: Πολύ μικρή το ήθελα αυτό. Αλλά γνώρισα την υποκριτική και είπα ότι εδώ ανήκω. Ασε που με 1,67 μ. δεν έχω και το ύψος...

G.: Σκέφτεσαι να αποκτήσεις οικογένεια ή είναι νωρίς ακόμα;

Α.ΤΣ.: Είμαι 23 χρόνων, είμαι πολύ μικρή ακόμη για κάτι τέτοιο.

G.: Σκέφτεσαι όμως το ενδεχόμενο να φύγεις από το σπίτι των γονιών σου και να αυτονομηθείς;

Α.ΤΣ.: Εχω ζήσει μόνη στην Τουρκία και τώρα στην Κρήτη. Η αυτονομία δεν είναι κάτι που δεν έχω βιώσει, αλλά σίγουρα τα επόμενα χρόνια θα ήθελα να ζήσω και μόνη στο δικό μου σπίτι.

G.: Στην ερώτηση «τι άνθρωπος είσαι;» τι θα απαντούσες;

Α.ΤΣ.: Απρόβλεπτη και ήρεμη δύναμη.

G.: Υπάρχει μια φράση κάποιου συγγραφέα που σε εμπνέει;

Α.ΤΣ.: «Για πάντα και μια μέρα», είναι φράση του Ουίλιαμ Σαίξπηρ από το «Το ημέρωμα της στρίγγλας».

G.: Πώς αντιμετωπίζεις μια άσχημη μέρα;

Α.ΤΣ.: Με μουσική, με μια ωραία σειρά, με μια αγαπημένη αγκαλιά. Τελευταία βλέπω φανατικά τα «Φιλαράκια».

G.: Δείχνεις πολύ γαλήνια. Εχεις κλάψει για κάποιον έρωτα, έχεις μεθύσει, έχεις κάνει ατέλειωτες βραδινές συζητήσεις με τις φίλες σου;

Α.ΤΣ.: Σίγουρα, όλα τα έχουμε ζήσει όλοι. Δεν είμαι η εξαίρεση στον κανόνα. Χαίρομαι να γεμίζω με εμπειρίες και να μεγαλώνω. Γιατί απ’ όλα κάτι μαθαίνεις.

G.: Για την προσωπική σου ζωή τι θα μου έλεγες;

Α.ΤΣ.: Οτι είμαι μια χαρά, είμαι καλά.

G.: Εκείνος είναι στη Θεσσαλονίκη, εσύ στην Αθήνα αυτή την περίοδο...

Α.ΤΣ.: Η επικοινωνία είναι το πιο σημαντικό. Και τώρα είναι πολύ πιο εύκολη με το Διαδίκτυο. Σαφώς υπάρχουν δυσκολίες, αλλά έχω γνωρίσει και ζευγάρια που είναι κάθε μέρα μαζί και έχουν τεράστια συναισθηματική απόσταση. Το σημαντικό είναι πάντα πόσο πρόθυμος είσαι να δουλέψεις για μια σχέση. Αρκεί να υπάρχει η προθυμία να δεις τις λύσεις και όχι τα προβλήματα. Τα πάντα είναι θέμα του μυαλού μας.

G.: Τι σου δίνει κίνητρο όταν ξυπνάς μια δύσκολη μέρα;

Α.ΤΣ.: Ο μελλοντικός εαυτός μου που θα είναι ευγνώμων επειδή δεν τα παράτησα.

G.: Πόσο κουραστικό είναι να είσαι συνέχεια το «καλό παιδί»;

Α.ΤΣ.: Δεν είναι κουραστικό, ίσως κάποιες φορές να είναι άδικο. Αλλά είναι κι αυτό ένα μάθημα για την επόμενη φορά. Ευτυχώς, οι σκηνοθέτες δεν με επιλέγουν για τέτοιους ρόλους. Από την άλλη, χαίρομαι που με εκτιμούν οι συνεργάτες μου και κανείς δεν έχει παραπονεθεί.

G.: Ποιος θα έλεγες ότι είναι ο δράκος στο δικό σου παραμύθι;

Α.ΤΣ.: Νομίζω πως εγώ είμαι ο μεγαλύτερος σαμποτέρ του εαυτού μου. Εγώ η ίδια μπορεί να σπείρω μέσα μου την αμφιβολία ή μια άσχημη σκέψη γι’ αυτά που κάνω. Σκέφτομαι αρκετά αυτά που λέω, το πώς θα μιλήσω στον άλλον και ταλαιπωρώ τον εαυτό μου. Ο δράκος είμαι εγώ ◆