Ισμήνη Παπαβλασοπούλου: «Το μόντελινγκ ήταν το εισιτήριο για την ανεξαρτησία μου»

Η Ισμήνη Παπαβλασοπούλου είναι πάντα έτοιμη να ανταποκριθεί στο μοντελικό της καθήκον. Από τη στιγμή που το τηλέφωνό της θα χτυπήσει για μια δουλειά μπορεί ακόμα και να ανατρέψει όλη την καθημερινότητα ή ακόμα και τη ζωή της -το έχει κάνει με επιτυχία όχι μία και δύο- για να δηλώσει το «παρών». Δεν είναι από λαιμαργία φιλοδοξίας, ούτε πρόκειται για προϊόν εργασιομανίας. Είναι ζήτημα χαρακτήρα. Αλλωστε από τα γεννοφάσκια της στη μόδα, η Ισμήνη λέει πως δεν ήθελε να ακολουθήσει απλώς την πεπατημένη. Απαιτούσε από τον εαυτό της το κάτι παραπάνω. Και το κατάφερε, χωρίς μάλιστα να κομπάζει δεξιά κι αριστερά για τις σημαντικές συνεργασίες της σε διεθνείς καμπάνιες, φωτογραφήσεις και catwalks. Εζησε και δούλεψε στο Μιλάνο, στο Παρίσι, στη Γερμανία, στην Ισπανία, στο Λονδίνο, στη Νέα Υόρκη, στην Αυστραλία και βέβαια στο Λος Αντζελες, έναν τόπο όπου τα τελευταία έξι χρόνια έχει βρει την εστία της.

Αλλά το μοντέλο με την -τεκμηριωμένα και με στοιχεία- διεθνή πορεία δεν μπορεί να εγκλωβιστεί πίσω από τα όρια της comfort zone του. Είπαμε, είναι ζήτημα χαρακτήρα. Η πρόταση από το Star για το GNTM ήρθε πάνω στην ώρα. Η Ισμήνη Παπαβλασοπούλου πέρασε πέντε ημέρες υπεραναλύοντας, όπως συνηθίζει, την προοπτική της επιστροφής στην Ελλάδα. Και αποφάσισε πως ήταν μια καλή στιγμή για να μαζέψει τα πράγματά της σε μια βαλίτσα και να συστηθεί στο ελληνικό κοινό μέσα από τον μεγεθυντικό φακό της τηλεόρασης. Ηταν μία ακόμα άσκηση στην οποία υπέβαλε τον εαυτό της, αν αναλογιστεί κανείς πως μέχρι πρότινος το γνωστό και αγαπητό στους παροικούντες την Ιερουσαλήμ της μόδας μοντέλο απέφευγε συνειδητά και με συνέπεια την πολλή συνάφεια του κόσμου. Η Ισμήνη Παπαβλασοπούλου έχει όμως την πρόκληση εγγεγραμμένη στον γενετικό της κώδικα. Αυτή είναι η ιστορία της που φτιάχτηκε, όπως λέει, με πρώτη ύλη τον αγώνα, τη δουλειά, τις στερήσεις και τα όχι. Η ιστορία ενός κοριτσιού που κάποτε σχεδίαζε ρούχα για τις κούκλες του και φυλούσε τις κάρτες από πρακτορεία μοντέλων σε ένα μικρό κουτάκι που δείλιαζε να ανοίξει. Μέχρι που το αποφάσισε.

Gala: Υπάρχει ζωή μετά το GNTM;

Ισμήνη Παπαβλασοπούλου: Ναι, όπως υπήρχε και πριν. Εχω μεγάλο ενθουσιασμό για καινούρια πράγματα που έχουν προκύψει, αλλά και για κάποιες αλλαγές που έχουν συμβεί στη ζωή μου. Είμαι χαρούμενη για τη νέα χρονιά και για όλα τα καινούρια που έρχονται. Νομίζω πως είμαι σε πολύ καλή φάση.

G.: Πώς είναι να γίνεσαι ξαφνικά πολύ αναγνωρίσιμη μέσω της τηλεόρασης;

Ι.Π.: Ηταν επιλογή μου να απέχω από την πολλή προβολή πριν από το GNTM. Είμαι πολλά χρόνια στον χώρο του μόντελινγκ και υπήρξαν πολλές στιγμές που θα μπορούσα να γίνω πιο γνωστή. Μου είχαν γίνει προτάσεις για καλλιστεία και άλλες τηλεοπτικές εμφανίσεις στο παρελθόν, αλλά δεν ήταν ένας δρόμος που ήθελα να πάρω.

Μου άρεσε πολύ η δουλειά μου και ήθελα να είμαι αναγνωρίσιμη σε αυτούς που χρειαζόταν να είμαι. Με το GNTM άλλαξαν πολύ τα πράγματα. Εχει βέβαια και λίγη πλάκα. Ειδικά όταν είσαι άνθρωπος χαμηλών τόνων και βλέπεις νέους ανθρώπους να σε πλησιάζουν για μια selfie και λες «αλήθεια τώρα; Με μένα;». Σίγουρα, μαζί με τη δημοσιότητα έρχεται αυτό που λέμε «οι κακές γλώσσες», κάποιοι που χωρίς να γνωρίζουν πράγματα για τον άλλον θέλουν να βγάλουν αρνητισμό. Το να ακυρώνεις την πορεία ενός ανθρώπου προτού του δοθεί η ευκαιρία να δείξει ποιος είναι νομίζω ότι δεν είναι πολύ ωραίο. Ωστόσο, πρέπει να προχωράμε μπροστά.

G.: Δεν είστε όμως σκληραγωγημένα τα μοντέλα λόγω της απόρριψης που δέχεστε;

Ι.Π.: Ολα τα μοντέλα έχουμε περάσει την απόρριψη. Ολοι έχουμε πάει σε κάστινγκ, έχουμε δει τον πελάτη να ενθουσιάζεται και τελικά δεν παίρνουμε τη δουλειά. Εκεί αρχίζεις να αναρωτιέσαι τι δεν έχεις κάνει σωστά, τι δεν έχεις καταλάβει, μένεις με πάρα πολλές απορίες. Γι’ αυτό δεν πρέπει να παίρνουμε καθετί προσωπικά, αλλά να προχωράμε. Αυτό όντως με έχει βοηθήσει. Σίγουρα επηρεάζεσαι, αλλά εκπαιδεύεσαι να το προσπερνάς.

G.: Την προβολή γιατί δεν την ήθελες;

Ι.Π.: Οταν ξεκίνησα με το μόντελινγκ ήμουν πολύ αντίθετη σε όλο αυτό. Δεν ήταν θέμα ντροπής, αν και υπήρξα ένα πολύ ντροπαλό κορίτσι. Μου έφτανε η αναγνωρισιμότητα που λάμβανα από τον χώρο μου. Στην ελληνική σκηνή της μόδας ήμουν καλά και θα μπορούσα να πάω ένα βήμα παρακάτω, αλλά δεν το ήθελα. Ημουν λίγο δύσκολη με όλα αυτά. Σε ό,τι είχε να κάνει με τη μόδα, όμως, πέταγα τη σκούφια μου.

G.: Μοντέλο, γιατί; Λόγω ευλογημένων γονιδίων;

Ι.Π.: Μου άρεσε η μόδα από πολύ μικρή. Οι γονείς μου δούλευαν στον χώρο της ένδυσης, ο κύκλος τους είχε να κάνει με τη μόδα, οπότε ήταν κάτι πολύ φυσιολογικό και κανονικό για μένα. Η μητέρα μου στα νιάτα της είχε δοκιμάσει το μόντελινγκ και με στήριζε. Το ίδιο και ο πατέρας μου. Εγινα μοντέλο χωρίς πολλή σκέψη. Τις σκέψεις τις είχα κάνει σε μικρότερη ηλικία, όταν ακόμα δεν ήμουν έτοιμη. Οι προτάσεις είχαν αρχίσει απ’ όταν ήμουν 14 ετών. Θυμάμαι, είχα ένα κουτάκι που μάζευα κάρτες από γραφεία και ατζέντηδες. Δύο χρόνια μετά και με την παρότρυνση ενός πολύ καλού φίλου μου, τελικά το αποφάσισα.

G.: Γιατί αποφάσισες να φύγεις από την πρώτη στιγμή στο εξωτερικό;

Ι.Π.: Ηθελα να κάνω πράγματα που δεν συνήθιζε ο κόσμος να κάνει. Οχι ότι ανακάλυψα την Αμερική, αλλά ήθελα να είμαι κάτι διαφορετικό. Είναι ένα χαρακτηριστικό που το είχα από μικρή. Μου άρεσε η ιδέα να κάνω το κάτι παραπάνω.

G.: Ηταν και μια τάση ανεξαρτησίας;

Ι.Π.: Μου άρεσε πάντα να είμαι ανεξάρτητη και νομίζω ότι το μόντελινγκ ήταν αυτό που λέμε «το εισιτήριό μου».

G.: Δεν είναι όμως κι ένα μοναχικό και πολύ ανταγωνιστικό επάγγελμα;

Ι.Π.: Είναι και τα δύο. Ως ένα πολύ ευαίσθητο παιδί, πέρασα από πολλά στάδια. Υπήρξαν προτάσεις να πάω στη Νέα Υόρκη απ’ όταν ακόμα ήμουν στο σχολείο. Είχα επιλογές για πολύ μεγάλα πράγματα από πολύ νεαρή ηλικία και ήταν πολύ ωραίο να το βλέπω και να το ξέρω. Εγώ η ίδια όμως έβαζα φρένο. Κοιτάζοντας πίσω λέω «τι βλακείες έκανα!». Αλλά για να μην το κάνω τότε, πάει να πει πως δεν ήμουν έτοιμη. Στην αρχή έκανα μικρά βήματα. Δεν πήγα να τα κάνω όλα μαζί. Ξεκίνησα με την Ευρώπη. Εναν μήνα εδώ, ενάμιση μήνα εκεί. Πάντως, επέλεγα να δουλεύω πολύ απ’ το να κάνω διακοπές ή να είμαι μαζί με τη σχέση μου. Είχα πολλή όρεξη για δουλειά. Ηταν η απόφασή μου.

G.: Ποια θεωρείς κομβική στιγμή για την καριέρα σου ως μοντέλου;

Ι.Π.: Πήγα πολύ καλά στο Λονδίνο, γι’ αυτό και πέρασα πολύ χρόνο εκεί. Ημουν κι εγώ στο πρακτορείο Elite και μου ταίριαξε πολύ η πόλη. Ηταν συνέχεια πολύ έντονοι οι ρυθμοί και υπήρχε παντού το στοιχείο του diversity. Μετά βάζω τη Νέα Υόρκη και βέβαια την Αυστραλία, ένα μέρος που δεν συνηθίζουν να το επιλέγουν συχνά τα μοντέλα.

G: Γιατί τόσο μακριά;

Ι.Π.: Ακριβώς επειδή ήταν τόσο μακριά, μία μέρα ταξίδι από την Ελλάδα, έμοιαζε σαν να άφηνα οτιδήποτε θετικό ή αρνητικό πίσω μου και να έκανα ένα νέο βήμα. Μόλις είχα βγει από μια σχέση και ήθελα να βρεθώ σε ένα καινούριο περιβάλλον, να ανακαλύψω ένα νέο μέρος. Το πρακτορείο μου με πίστεψε πολύ, δούλεψα πολύ και αυτό μου έδωσε και συναισθηματικά μεγάλη ώθηση. Εχω πολύ ωραίες αναμνήσεις από την Αυστραλία. Κάποια στιγμή σκεφτόμουν ακόμα και να μείνω εκεί.

G.: Σου έχει λείψει να έχεις μια εστία, ένα σταθερό σημείο αναφοράς;

Ι.Π.: Στο Λος Αντζελες δημιούργησα μια εστία. Εκεί που είχα συνηθίσει να κάνω πολλά ταξίδια, να βρίσκομαι σε διαφορετικό σπίτι κάθε χρονιά ή ακόμα και κάθε μήνα, στο Λος Αντζελες έμεινα για έξι χρόνια στο ίδιο διαμέρισμα, το οποίο νοικιάζω ακόμα. Αυτό για μένα είναι γεγονός. Απλώς πάντα μου έλειπαν τα ταξίδια. Αν για τέσσερις μήνες δεν είχα πάει κάπου, ένιωθα ότι κάτι λείπει από τη ζωή μου.

G.: Γιατί στο Λος Αντζελες;

Ι.Π.: Οταν πρωτοπήγα για δουλειά, δεν μου άρεσε καθόλου. Αλλά αργότερα το είδα με άλλη ματιά. Δεν είμαι απόλυτος άνθρωπος, ξέρω ότι πολλά αλλάζουν. Ετσι άλλαξε και αυτό. Πάλι με ένα δυνατό γραφείο και με πολλή δουλειά το είδα με νέα μάτια. Είχα και συγγενείς στην πόλη, οπότε ήταν κι αυτό ένα ακόμα πλεονέκτημα. Και πάλι έφευγα από μια κατάσταση χωρισμού και ήθελα να γυρίσω μια νέα σελίδα στη ζωή μου.

G.: Δίνεις την εντύπωση ενός ανθρώπου που μπορεί να αλλάξει τη ζωή του σε μια στιγμή.

Ι.Π.: Μου αρέσει να μπαίνω σε μια διαδικασία να ανακατεύω τα πράγματα, να εκπλήσσω ακόμα και τον εαυτό μου. Μέσα από τη δουλειά νομίζω ότι έχω αλλάξει πολύ προς το καλύτερο. Ημουν πολύ ευαίσθητη, λιγομίλητη, ήθελε χρόνο κάποιος για να με ξεκλειδώσει και να ανοιχτώ.

G.: Σαν να σε έβαλες σε μια διαρκή άσκηση;

Ι.Π.: Ναι, γιατί ίσως θεώρησα ότι αυτή η δουλειά θα με φέρει στη θέση να ξεπεράσω τα όριά μου. Και να καταφέρω να εκφραστώ.

G.: Γνώριζες ότι διέθετες τις προδιαγραφές για μοντέλο ή το κατάλαβες όταν το είπαν οι άλλοι;

Ι.Π.: Πάντα ένιωθα ότι υπήρχαν οι προδιαγραφές, λόγω της επαφής που είχα με τη μόδα. Αλλά, όπως πολλά παιδιά που είναι ψηλόλιγνα ή αδύνατα, είχα δεχτεί αρκετά περιπαιχτικά σχόλια. Τα αγόρια με πείραζαν πολύ. Αλλά ήμουν αρκετά αγοροκόριτσο, παρότι είχα τη θηλυκότητα της σκέψης και την ευαισθησία ενός κοριτσιού. Ημουν σκληρό κορίτσι.

G.: Και τώρα γιατί επέστρεψες στην Ελλάδα;

Ι.Π.: Ξεκάθαρα για το GNTM. Δεν υπήρχε άλλος λόγος που αποφάσισα μέσα σε μία εβδομάδα να μαζέψω μια βαλίτσα και να φύγω από το Λος Αντζελες. Ηταν μια πολύ όμορφη και τιμητική πρόταση για μένα. Ηθελα να το δοκιμάσω. Βέβαια, ως κλασική Ισμήνη, το συζήτησα πολύ.

G.: Σε σαγήνευσε η τηλεόραση ή θέλεις να επιστρέψεις στις ρίζες σου, τη μόδα;

Ι.Π.: Δεν το έχω αποφασίσει ακόμα. Σίγουρα το συγκεκριμένο project μού άρεσε πολύ και αν υπήρχε συνέχεια, θα το έκανα με χαρά. Οτιδήποτε άλλο δεν το έχω σκεφτεί καθόλου, επειδή δεν είμαι ένας άνθρωπος που ψάχνει κάποιον τρόπο να είναι μπροστά στο γυαλί. Σίγουρα πάντως θα περάσω περισσότερο χρόνο στην Ελλάδα απ’ όσο είχα υπολογίσει.

G: Την εβδομάδα που μας πέρασε κυκλοφόρησε η φήμη ότι δε θα είσαι στο επόμενο GNTM.

Ι.Π.: Είναι αυτό που ακριβώς που λες. Φήμη. Ακόμα δεν έχω συζητήσει κάτι για την επόμενη σεζόν. Εφόσον όμως υπάρξει συνέχεια στο GNTM, θα ήθελα να συνεχίσω με μεγάλη χαρά.

G.: Ποια θεωρείς την κορυφαία δουλειά σου;

Ι.Π.: Δεν μπορώ να πω ότι την έχω κάνει ακόμα. Πάντα περιμένω το επόμενο. Τα πράγματα που όταν τα έκανα τα θεωρούσα μεγάλα, ίσως, τώρα δεν μοιάζουν και τόσο μεγάλα. Αλλά τότε ήταν.

G.: Τι έχεις κερδίσει από το μόντελινγκ;

Ι.Π.: Πολλές εμπειρίες και μέσα από αυτές την ικανότητα να μπορώ να αντεπεξέρχομαι σε μεγάλες αλλαγές και να ανακαλύπτω ξανά τον εαυτό μου. Την ευκαιρία να ταξιδέψω στον κόσμο και να βρεθώ σε καταστάσεις που δεν θα είχα ζήσει διαφορετικά. Εβγαλα χρήματα, αλλά αυτά πάνε κι έρχονται. Μου αρέσει να μοιράζομαι, να κάνω ωραία δώρα και να περνάω όμορφα τη ζωή. Θεωρώ πως το πιο σημαντικό που έχω κερδίσει είναι να καλλιεργήσω κάτι που είχα πάντα: το πνεύμα της ελευθερίας και της ανεξαρτησίας. Να νιώθω δυνατή να σταθώ στα πόδια μου και να κάνω πράξη ό,τι έχω ονειρευτεί.


StyLing: Λίζη Παπάζογλου. Make up: Efi Ramone (Beehive Artists). Hair: Enez Manav (Beehive Artists). Βοηθός StyLing: Ελένη Εξάρχου
Ευχαριστούμε το Δημοτικό Θέατρο Πειραιά και το Foyer Cafe Bistrot (Λ. Ηρώων Πολυτεχνείου 32, Πειραιάς, www.dithepi.gr) για την ευγενική φιλοξενία της φωτογράφησης