Τα πολλά πρόσωπα της Ευρυδίκης

Η Ευρυδίκη είναι ένα πλάσμα ξεχωριστό. Σε κάνει να νιώθεις ωραία με την απλότητά της, την ομορφιά της, τη γοητεία της, τη λάμψη της. Τη γνωρίζω εδώ και πολλά χρόνια, από το 2001, όταν έπαιζε στο μιούζικαλ «Ο βασιλιάς κι εγώ» και ήταν παντρεμένη με τον συνθέτη Γιώργο Θεοφάνους.

Όταν τελείωσε η σεζόν, τελείωσε και η δική τους σχέση και συνεργασία. Η μέχρι τότε ποπ Ευρυδίκη μάς επανασυστήθηκε ως ροκ. Και αργότερα θα συνεργαζόταν και με τον Κωνσταντίνο Ρήγο, αλλά και με πολλούς ακόμα, και κάθε επόμενη χρονιά θα μας εξέπληττε με τις διαφορετικές μουσικές περσόνες που μπορούσε να παρουσιάσει. Η συζήτησή μας ξεκινά από την εποχή που γνωριστήκαμε.

GALA: Πώς σου ήρθε εκείνη τη χρονιά να κάνεις αυτή τη στροφή;
Ευρυδίκη: Είναι πώς έρχονται τα πράγματα καμιά φορά στη ζωή, όταν υπάρχουν μέσα μας όλα αυτά και σιγά-σιγά ωριμάζουν και έρχεται αυτή η κατάλληλη στιγμή που γίνεται ένα μπαμ και βγαίνουν όλα προς τα έξω. Κάπως έτσι έγινε και με μένα. Ξεκίνησα ως καθαρά ποπ τραγουδίστρια, γιατί αυτό ήταν που άκουγα περισσότερο, αυτό ήταν που ταίριαζε και στη φωνή μου. Παράλληλα όμως, καθώς περνούσαν τα χρόνια και μεγάλωνα, ένιωσα την ανάγκη να πω κι άλλα πράγματα. Στα ακούσματά μου προστέθηκαν και άλλα είδη μουσικής που άρχισαν να αναπτύσσονται μέσα μου κι ένιωθα ότι με εκφράζουν περισσότερο. Την εποχή που γνωριστήκαμε ήταν και η περίοδος που πήρα χρόνο για να αποφασίσω τι θέλω να κάνω, να ψάξω περισσότερο τον εαυτό μου.
Νομίζω, λοιπόν, ότι πολύ σωστά έγινε και βρέθηκα στο θέατρο σε ένα μιούζικαλ με τη Μιμή Ντενίση, τον Δάνη Κατρανίδη και πολλούς άλλους καταξιωμένους ηθοποιούς ώστε να δοκιμάσω τον εαυτό μου σ’ ένα είδος που μου άρεσε πάρα πολύ και να απέχω από τη δισκογραφία και από τα μαγαζιά όπου εμφανιζόμουν μέχρι τότε. Αυτό μου έδωσε την ευκαιρία να γνωρίσω καλύτερα εμένα, να διευρύνω τους ορίζοντές μου και ουσιαστικά να πάρω τον χρόνο μου και να δοκιμαστώ.
Όσο ήμουν στο θέατρο, άρχισα να κάνω κάποιες εμφανίσεις στο «House of Art», μια μουσική σκηνή που δυστυχώς δεν υπάρχει σήμερα, και ήταν η πρώτη φορά που εμφανιζόμουν μόνη μου με μια μπάντα που την ξεκίνησα από την αρχή και έκανα κάτι έτσι όπως ακριβώς το ονειρευόμουν. Εκεί δοκιμάστηκα και σ’ ένα άλλο ρεπερτόριο και είδα ότι μου ταιριάζει πάρα πολύ. Ανακάλυψα μια πρώτη πλευρά μου που δεν γνώριζα ότι υπήρχε μέχρι τότε.

G.: Και στα επόμενα χρόνια δεν σταμάτησες να εξελίσσεσαι και να κάνεις διαφορετικά πράγματα.
Ε.: Και συνεχίζω να εξελίσσομαι και το ένα φέρνει το άλλο. Δηλαδή, φαίνεται στον κόσμο ότι πηδάω από το ένα είδος στο άλλο, ότι αλλάζει ο ήχος, αλλά στην ουσία είναι η δική μου ανάγκη να εξελιχθώ. Δεν μπορούμε να είμαστε πάντα ίδιοι. Δεν αποποιούμαι όμως αυτά που έκανα στο παρελθόν. Ξέρω ότι ο κόσμος τα αγαπάει, μα τα αγαπάω κι εγώ. Γι’ αυτό ερχόμαστε στο τώρα και θεωρώ ότι έχω μια τεράστια προίκα. Και ευχαριστώ όλους τους δημιουργούς που μου χάρισαν όλα αυτά τα υπέροχα τραγούδια, πάνω στα οποία εγώ έχτισα μια καριέρα και μπορώ σήμερα να κάνω τρίωρες εμφανίσεις και να λέω τα κομμάτια που τραγουδάμε όλοι μαζί. Να σκέφτομαι τι τυχερή που είμαι, γιατί έχω πει σπουδαία τραγούδια, ανεξαρτήτως είδους. Δεν έχει να κάνει αν τραγουδάς ποπ, ροκ, έντεχνο, λαϊκό. Εχει να κάνει με το τι λένε αυτά τα τραγούδια και πώς αγγίζουν τις ψυχές των ανθρώπων.
G.: Με τον Γιώργο Θεοφάνους πώς είναι η σχέση σας σήμερα;
Ε.: Εξαιρετική όπως πάντα. Δεν σταματήσαμε ποτέ να είμαστε οικογένεια. Και αυτό συμβαίνει όταν έχεις παιδιά και όταν υπάρχουν ουσιαστικά πράγματα που δένουν δύο ανθρώπους. Με εμάς δεν ήταν μόνο η μουσική μας, ήταν ολόκληρη η ζωή. Μας έδεναν τα ίδια πράγματα, τα νεανικά μας χρόνια, ζήσαμε μαζί στο τέλος μιας εφηβείας και όταν ξεκινάς να ονειρεύεσαι, να χτίζεις τη ζωή σου με έναν άνθρωπο, τον έχεις για πάντα μέσα σου. Ζήσαμε μαζί τις δυσκολίες του ξεκινήματος, τα πρώτα όνειρα, τους πρώτους στόχους, τις πρώτες επιτυχίες. Και μετά, βλέπεις και την εξέλιξη ενός ανθρώπου και λες τι ωραία μαγικά χρόνια που ήταν εκείνα, αλλά και τι ωραία είμαστε σήμερα, δύο ώριμοι άνθρωποι, έχουμε τόσα να μας δένουν και ένα παιδί.

G.: Εκανες τρεις γάμους. Νιώθεις βετεράνος;
Ε.: Οταν παντρεύτηκα για πρώτη φορά, ήμουν μικρή και ένιωθα ότι δεν ήμουν έτοιμη. Ανήκα στην κατηγορία των ρομαντικών κοριτσιών που ονειρεύονται έναν πριγκιπικό γάμο. Πήγαμε λοιπόν στην εκκλησία με άμαξα με άλογα και είχαμε πολλά παρανυφάκια, πολλά στολίδια, πολλά λουλούδια. Ηταν ένας ρομαντικός γάμος. Τη δεύτερη φορά ήταν ένας λίγο πιο ροκ γάμος. Παντρευτήκαμε σε δημαρχείο, κάναμε ένα ροκ πάρτυ ντυμένοι στα μαύρα και οι δύο, καμία σχέση. Και ο τρίτος γάμος έγινε γιατί πραγματικά τον ήθελα. Ηξερα γιατί παντρεύομαι. Ημουν πια και μεγάλη ηλικιακά και ώριμη, βρήκα τον άνθρωπό μου. Μέσα από τα προηγούμενη λάθη, αναγνωρίζεις το σωστό όταν το βρεις. Ημουν επιφυλακτική, αλλά ο Μπομπ μού διέλυσε όλες τις επιφυλάξεις με κάποιον μαγικό τρόπο. Οταν τον γνώρισα, ήμουν σε μια πολύ δύσκολη φάση στη ζωή μου, δεν ήξερα αν θα μπορούσα να εμπιστευτώ ξανά κάποιον άνθρωπο. Ηθελα να ζήσω μόνη μου, να είμαι εγώ και ο γιος μου ή εγώ και οι φίλες μου και οι φίλοι μου και να κάνω ό,τι μου κατεβαίνει στο κεφάλι, να μην έχω να λογοδοτήσω σε κανέναν. Γενικά ήθελα να ζήσω για πρώτη φορά στη ζωή μου εγώ με τον εαυτό μου και να μάθω να είμαι ευτυχισμένη μόνη μου. Αλλά πολύ γρήγορα μπήκε στη ζωή μου ο Μπομπ.
G.: Πώς έγινε αυτό;
Ε.: Μου είχε στείλει ένα πολύ ξεχωριστό μήνυμα στο FB, που μου έλεγε ότι έχει γράψει ένα τραγούδι για μένα. Με το μήνυμά του με προκαλούσε να τον γνωρίσω. Από τη μία για να δω τι έχει φανταστεί αυτός ο άνθρωπος για μένα, πώς με βλέπει, τι έχει γράψει για μένα, αφού προέρχεται από τη heavy metal σκηνή. Από την άλλη, μου το έκανε ξεκάθαρο ότι ήταν fan από το 1992, όταν ήταν στην εφηβεία του, και ότι ήμουν η αγαπημένη του τραγουδίστρια. Από την πρώτη στιγμή που άκουσα το τραγούδι που έγραψε για μένα, αφενός ενθουσιάστηκα, ανυπομονούσα να μπούμε στο στούντιο να δουλέψουμε, και από την άλλη ένιωθα σαν μ’ αυτόν τον άνθρωπο να έχουμε γνωριστεί ξανά. Ένιωθα πολύ οικεία, πολύ ζεστά και τον εμπιστεύτηκα αμέσως. Και έτσι ξεκίνησε η ιστορία μας. Είναι ο άνθρωπος που με κέρδισε με μια κουβέντα του: ότι γεννήθηκε για να με κάνει να χαμογελώ, για να με κάνει ευτυχισμένη. Ο στόχος της ζωής του είναι να κάνει εμένα ευτυχισμένη.
G.: Ο γιος σου ο Αγγελος μένει ακόμα μαζί σας;
Ε.: Ο Αγγελος είναι 25 ετών. Θα έφευγε πριν από δύο χρόνια για το μάστερ του αλλά η πανδημία τον κράτησε για ακόμη δύο χρόνια στην Ελλάδα. Πήρε το πτυχίο του στον σχεδιασμό video games και τώρα είναι στο δεύτερο πτυχίο του, στα οικονομικά - και μάλλον εκεί τον βλέπω να κατασταλάζει. Από τον Σεπτέμβριο με το καλό θα φύγει για το μάστερ. Τώρα είμαστε όλοι μαζί. Το σπίτι μας είναι στο Νέο Ψυχικό, φτιάξαμε και ένα στούντιο με τον Μπομπ στο Χαλάνδρι, τα κάναμε όλα μαζί. Ηταν απόφαση ζωής σε μια μέρα.

G.: Στα της μουσικής ξανά, τώρα συνεργάζεσαι με τον Κορκολή;
Ε.: Απίστευτο. Ηταν κάτι που το ήθελα εδώ και 30 χρόνια. Με τον Στέφανο μας δένουν πολλά χρόνια φιλίας, αλλά δεν είχαμε συνεργαστεί ποτέ. Το ήθελα πάντα, ανέκαθεν πίστευα ότι μου ταιριάζει πάρα πολύ ο τρόπος που γράφει, οι μελωδίες του, ακούγοντας τα δικά του τραγούδια άκουγα τη φωνή μου και είναι κάτι που το κυνηγούσα. Και έγινε τώρα. Ελπίζω να συνεχιστεί η συνεργασία μας. Στο άλμπουμ που ετοιμάζω θα έχω μόνο ένα τραγούδι του. Είναι πολυσυλλεκτικό άλμπουμ, μια και είναι επετειακό, γιατί γιορτάζω 30 χρόνια στη δισκογραφία. Θα έχω μέσα τραγούδια του Στέφανου Κορκολή, εννοείται του Γιώργου Θεοφάνους, του Χρήστου Δάντη, ένα ντουέτο με τον Βασίλη Παπακωνσταντίνου. Έχω όμως και συνεργασίες με νέα παιδιά, όπως είναι ο Νίκος Μερτζάνος, ο οποίος γράφει εξαιρετικά και θα μοιραστούμε και κάποια τραγούδια στον δίσκο. Στους στίχους είναι η Σάννυ Μπαλτζή, ο Θάνος Παπανικολάου, ο Πόλυς Κυριάκου, εξαιρετικές συνεργασίες. Ολοι οι δημιουργοί είναι ένας κι ένας και είμαι πάρα πολύ χαρούμενη.
G.: Σε θυμάμαι πάντα χαμογελαστή. Πώς αντιμετωπίζεις τις άσχημες μέρες;
Ε.: Είναι πολλές μέρες που ξυπνάω και είμαι στα κάτω μου, γιατί είμαι έτσι ως άνθρωπος. Με βλέπεις χαμογελαστή και την επόμενη στιγμή μελαγχολώ χωρίς κανένα λόγο. Ή μάλλον υπάρχει λόγος. Εχω θυρεοειδίτιδα χασιμότο. Αυτό είναι αυτοάνοσο, έχει να κάνει με τον θυρεοειδή και μπορεί μέσα σε ένα λεπτό να αλλάξει τη διάθεσή μου. Εκεί που είμαι μέσα στην τρελή χαρά, ξαφνικά γίνομαι μελαγχολική. Εμαθα όμως και αυτό να το ελέγχω. Λέω στον εαυτό μου «δεν έχεις κανέναν λόγο να είσαι στενοχωρημένη. Ολα είναι καλά στη ζωή σου, έχεις την οικογένειά σου που είναι το πιο σημαντικό, τον άνθρωπό σου, το παιδί σου, φίλους, τα τραγούδια σου που κάνουν χαρούμενους πάρα πολλούς ανθρώπους. Αρα το μόνο που πρέπει να κάνεις είναι να χαμογελάς και όλα θα πάνε καλά». Και αλλάζει η διάθεσή μου αμέσως.

G.: Μεγαλώνοντας, έχεις στραφεί σε πιο πνευματικά μονοπάτια;
Ε.: Υπάρχουν φορές που προσπαθώ να φιλοσοφήσω τη ζωή. Να σκεφτώ γιατί γεννιόμαστε, γιατί ζούμε, ποιος είναι ο σκοπός μας, τι υπάρχει μετά από αυτό που βλέπουμε, ειδικά τον τελευταίο χρόνο που είχαμε και κάποιες σημαντικές απώλειες στην οικογένεια και όλο αυτό μου στοίχισε. Οταν συνειδητοποιείς ότι δεν θα ξαναδείς στη ζωή σου κάποιους ανθρώπους, εκεί είναι που έχεις ανάγκη να σκεφτείς ότι δεν τελειώνει εδώ η ζωή μας, υπάρχει κάτι άλλο, και θα ξανανταμώσουμε. Πιστεύω στον Θεό, αλλά δεν προσεύχομαι συχνά, δεν πηγαίνω στην εκκλησία. Προσευχήθηκα έντονα όταν δικοί μου άνθρωποι ήταν στο νοσοκομείο.
G.: Πώς καταφέρνεις και διατηρείσαι τόσο όμορφα θα μου πεις;
Ε.: Δεν κάνω κάτι ιδιαίτερο. Προσέχω τη διατροφή μου, θα κάνω καμιά φορά καμιά θεραπεία για το πρόσωπο, όχι παρατραβηγμένα πράγματα, για παράδειγμα, έχω κάνει μεσοθεραπεία με βιταμίνες. Μ’ αρέσει να είμαι φρέσκια, να είμαι φυσική. Θέλω όταν τραγουδώ να φαίνονται όλες οι εκφράσεις στο πρόσωπό μου. Οταν νιώσω την ανάγκη, θα κάνω κάτι, αλλά δεν μπορώ τα παγωμένα, ανέκφραστα πρόσωπα. Νομίζω ότι όσο λιγότερα κάνεις τόσο περισσότερο φρέσκος και όμορφος φαίνεσαι.
G.: Ακούω συχνά για το «απαγορευμένο CD». Ποιο είναι αυτό;
Ε.: Ξέρουν πολύ καλά οι fan. Είναι το «Πες το μου αυτό», το CD που είχα κάνει το ’97 με πιο λαϊκά τραγούδια. Είχα πειραματιστεί τότε στο λαϊκό, γιατί όλα τα ραδιόφωνα έπαιζαν λαϊκά, αλλά ενώ τα χάρηκα στο στούντιο που τα γράψαμε, δεν τα ένιωσα ποτέ, νομίζω ότι δεν κάνουν για τη φωνή μου. Οταν λοιπόν μου ζητάνε τραγούδι από αυτό το CD, τους λέω: «Αφήστε το αυτό, είναι από το απαγορευμένο CD».
G: Πού εμφανίζεσαι τώρα;
Ε.: Κάνω κάποιες εμφανίσεις στη «Σφίγγα» με guests. Την Παρασκευή 4 Μαρτίου θα είμαι με τον αγαπημένο μου Χρήστο Δάντη. Το πρόγραμμα το ονόμασα «Retrock». Ξεκινάω από τις δεκαετίες του ’40, του ’50 και του ’60, από Πιάφ μέχρι Χατζιδάκι και από Ελβις Πρίσλεϊ μέχρι Doors, και φυσικά λέω και τα δικά μου τραγούδια μιας τριαντακονταετίας, που αν τα ακούσουν οι νέοι, θα πουν «έχει και ρετρό» ◆