Κωνσταντίνος Λαμπρινόπουλος - Ο αρχιτέκτονας του Ολυμπιακού Μουσείου

Το Ολυμπιακό Μουσείο της Αθήνας άνοιξε τις πύλες του στο κοινό τον προηγούμενο Μάιο στο Μαρούσι, εντυπωσιάζοντας με το πόσο αριστοτεχνικά κατάφεραν να χωρέσουν 3.000 χρόνια Ιστορίας μέσα σε 1.800 τ.μ. Ο Κωνσταντίνος Λαμπρινόπουλος, που συνυπογράφει αρχιτεκτονικά το μεγαλεπήβολο έργο, μιλάει στο «Gala» για όσα συνετέλεσαν στο εντυπωσιακό δημιούργημα.

«Αυτό το μουσείο έρχεται για να αφηγηθεί την Ιστορία των Ολυμπιακών Αγώνων από την αρχαιότητα έως σήμερα και τις αξίες και τις αρχές του Ολυμπισμού, αποτίοντας φόρο τιμής στους αθλητές αλλά κάνοντας και εκτενή αναφορά στην εξέλιξη των αθλημάτων μέσα στον χρόνο. Η KLΑb architecture + Mulo Creative Lab, δύο ομάδες που συνυπάρχουν και συνλειτουργούν, ανέλαβαν την αρχιτεκτονική και μουσειογραφική μελέτη του χώρου, σε παράλληλη συνεργασία με την ομάδα της Αλεξάνδρας Νικηφορίδου. Στη διάθεσή μας είχαμε ένα κλειστό κέλυφος ύψους περίπου 9 μ. και συνολικά 3.500 τ.μ. για το μουσείο και τους βοηθητικούς χώρους του σε δύο επίπεδα.

Η εμπειρία της επίσκεψης στο μουσείο ακολουθεί μια αφήγηση στον χρόνο, με κύριους σταθμούς τη γέννηση των Ολυμπιακών Αγώνων στην αρχαία Ελλάδα, την καθιέρωσή τους στην αρχαία Ολυμπία, το σβήσιμό τους κατά την περίοδο του Βυζαντίου, την αναβίωσή τους στην Αθήνα του 1896 και μια συνοπτική περιγραφή όλων των αγώνων μέχρι το 2004, οπότε οι Αγώνες επέστρεψαν στην Αθήνα, έως και σήμερα. Το δεύτερο κομμάτι του μουσείου είναι αφιερωμένο στο Ολυμπιακό κίνημα, στις αξίες του και φυσικά στους αθλητές και στα αθλήματα».

Με στόχο να δημιουργηθεί μια καθαρή σχέση ανάμεσα στην πληροφορία, στην εικόνα και τον χώρο αποφεύχθηκε κάθε περιττό διακοσμητικό στοιχείο, ενώ κάθε στήριξη αντικειμένου εξαφανίστηκε. «Το αποτέλεσμα είναι αντικείμενα που αιωρούνται στον χώρο και στις προθήκες τους, εικόνες και κείμενα τα οποία συντίθενται στις επιφάνειες, ήχος και κινούμενη εικόνα που συνδυάζονται αρμονικά με τον χώρο και όλα μαζί επιτρέπουν στον επισκέπτη να μπορεί να εστιάζει κάθε φορά στο σημείο που τον ενδιαφέρει, χωρίς ποτέ να χάνει το σύνολο που δημιουργείται. Με διαφορετικά επίπεδα ανάγνωσης κάθε χώρου-εκθέματος προσπαθήσαμε να κερδίσουμε το ενδιαφέρον του επισκέπτη προσφέροντας την αίσθηση της ελεύθερης περιήγησης με εκπλήξεις, παρόλο που η πορεία μέσα στο μουσείο έχει αρχή, μέση και τέλος.

Καθώς σε όλο το πρώτο κομμάτι της αφήγησης της Ιστορίας των Αγώνων δεν υπήρχε κάποια συλλογή αντικειμένων προς έκθεση, η μουσειογραφία ήταν ουσιαστικά μια ιδιαίτερη εικονογράφηση της πληροφορίας. Η έμπνευση ήταν αστείρευτη από την πληθώρα τεκμηρίων που είχαμε στη διάθεσή μας από τη συνεργασία με άλλα μουσεία και φορείς. Οι μουσειογραφικές χειρονομίες μας, σε μεγάλο βαθμό εικαστικές, υπογραμμίζουν την έννοια του αγώνα μέσα από διαφορετικές απεικονίσεις αθλητών εν κινήσει, που με τον δικό τους τρόπο αφηγούνται την εξέλιξη του αθλητισμού μέσα στον χρόνο. Από τα ανάγλυφα των αρχαίων Ελλήνων και τις παραστάσεις των κεραμικών αγγείων μέχρι τις φωτογραφίες του 20ού αιώνα και την καταγραφή σε video».

Η ταυτότητα της γενέτειρας

Ο Κωνσταντίνος Λαμπρινόπουλος επισημαίνει πως επελέγησαν ορισμένες συγκεκριμένες αρχές σχεδιασμού ώστε το Ολυμπιακό Μουσείο της Αθήνας να διαθέτει μια ενιαία ταυτότητα παρ’ όλη τη χρονολογική διαδρομή των 3.000 χρόνων που έπρεπε να διανυθούν στα 1.800 τ.μ. του εκθεσιακού χώρου, ενώ μεγάλο βάρος δόθηκε στην ελληνικότητα του έργου: «Καθώς πρόκειται για ένα από τα πολλά Ολυμπιακά Μουσεία που έχουν δημιουργηθεί σε όλο τον κόσμο αλλά με εξαιρετική σημασία, καθώς η Ελλάδα είναι ο τόπος όπου γεννήθηκαν οι Ολυμπιακοί Αγώνες, θεωρήσαμε απαραίτητα κάποια στοιχεία που θα το διαφοροποιούσαν από τα υπόλοιπα. Το πιο σημαντικό είναι το φως. Θέλαμε αυτό το μουσείο να είναι ένα φωτεινό μουσείο. Το φως έπρεπε να είναι ένας από τους πρωταγωνιστές, όπως συμβαίνει στο ελληνικό τοπίο. Οι χώροι λούζονται με φως χωρίς να είναι ορατή η πηγή του, σαν να εισέρχεται το φυσικό φως στις αίθουσες.

Επίσης, η κάτοψη εμπνεύστηκε από τη χάραξη των σταδίων. Σαν το μουσείο να είναι ένα κολάζ από μικρά στάδια που κάθε φορά υπογράμμιζαν την Ιστορία. Οι καμπύλες βοήθησαν ώστε η διαδρομή να είναι πιο ομαλή, πιο ρευστή. Αλλο σημαντικό στοιχείο του σχεδιασμού είναι οι μεταβάσεις από χώρο σε χώρο μέσα από ειδικά διαμορφωμένα ανοίγματα, από διαφοροποιήσεις στο χρώμα του τοίχου, από αλλαγές στο δάπεδο και στην υφή του τοίχου. Οι κύριες αίθουσες -της Αρχαίας Ολυμπίας, του 1896 και του 2004 - θέλαμε να έχουν μια αύρα από τα στάδια που φιλοξένησαν τους Αγώνες. Κάθε αίθουσα σχεδιάστηκε ξεχωριστά, αλλά σε συνοχή με το σύνολο του μουσείου», περιγράφει ο επιτυχημένος αρχιτέκτονας και συμπληρώνει για το τμήμα των πιο πρόσφατων Αγώνων: «Η χρονογραμμή στην οποία γίνεται μια συνοπτική περιγραφή όλων των σύγχρονων Ολυμπιακών ξεδιπλώνεται σε πάνελ σαν τις σελίδες ενός τεράστιου βιβλίου, εστιάζοντας σε όλες τις ενδιαφέρουσες λεπτομέρειες και σταθμούς στην Ιστορία».

Ονειρα και έργα

Ο Κωνσταντίνος Λαμπρινόπουλος γεννήθηκε στην Αθήνα  το 1970. Πέρα από διακεκριμένος επαγγελματίας με διεθνείς περγαμηνές, είναι ένας αυθεντικός λάτρης της αρχιτεκτονικής: «Είναι το πάθος και το χόμπι μου. Η αρχιτεκτονική είναι τόσο πολύπλοκη που δεν σε φτάνει μια ζωή για να διαβάσεις, να δεις και να σχεδιάσεις όλα αυτά που θέλεις. Κάθε μέρα που ξεκινάω για το γραφείο ξέρω ότι πρέπει να παλέψω με τον εαυτό μου για να μπορέσω να δημιουργήσω κάτι νέο, διαφορετικό, συμπυκνωμένο, πολύπλευρο ώστε να αγγίξω την τελειότητα που επιζητώ». Απόφοιτος της Αρχιτεκτονικής του ΕΜΠ της Αθήνας, κατέκτησε Master στον Προωθημένο Αρχιτεκτονικό Σχεδιασμό από το Southern California Institute of Architecture στο Λος Αντζελες. Το 2001 δημιούργησε τους KLMF architects σε συνεργασία με τον αρχιτέκτονα Μίλτο Φαρμάκη.

Οταν η συνεργασία τους έληξε το 2007, το γραφείο μετονομάστηκε σε KLAb architecture. «Ηταν όνειρο ζωής ένα δικό μου γραφείο. Ηθελα να βάλω τη δική μου ταυτότητα στον χώρο. Το 2001 δημιούργησα μαζί με τον συμφοιτητή και φίλο μου Μίλτο Φαρμάκη το KLMF architects και αργότερα έφτιαξα το προσωπικό μου γραφείο υπό την ονομασία KLAb architecture. Η επιτυχία βέβαια είναι συλλογική υπόθεση. Συνεργαζόμενοι αρχιτέκτονες, μηχανικοί και τεχνίτες έχουν μερίδιο στην επιτυχή πορεία μας».

Μερικά από τα πολυβραβευμένα έργα του Κωνσταντίνου Λαμπρινόπουλου που έχουν προβληθεί διεθνώς και από τον Τύπο είναι το φαρμακείο Placebo στη Γλυφάδα, το σούπερ μάρκετ Θανόπουλος στην Κηφισιά, αλλά και το Πρότυπο Νηπιαγωγείο και Δημοτικό Σχολείο για παιδιά στο φάσμα του αυτισμού και με διανοητική στέρηση του Δήμου Γλυφάδας, ενώ ιδιαίτερη αναφορά αξίζει η μελέτη για τη μαρίνα που βρίσκεται δίπλα σε ποταμό στην περιοχή Ελι, κοντά στο Κέιμπριτζ της Μ. Βρετανίας. Πρόκειται για ένα αρχιτεκτονικό έργο με οικιστικές προεκτάσεις - διαμερίσματα και μονοκατοικίες, καρνάγιο με εστιατόρια και μια γέφυρα που ενώνει τα δύο μέρη της πόλης ◆

Ειδήσεις σήμερα:

Ξεκαθαρίζουν και πληρώνονται οι τελευταίες αποζημιώσεις ενοικίων

Τα δύο διαφορετικά πρόσωπα του Αλέν Ντελόν: Γόης στο πανί, ακραίος και κυνικός στη ζωή

Ρόδος: Γονείς μήνυσαν γιατρό για αμέλεια - Τον θεωρούν υπεύθυνο για την αφαίρεση όρχεος του γιού τους