Φαίη Μπαρμπαλιά-Μάνεση: Το βιβλίο της ζωής

Ευγενική και άκρως καλοσυνάτη, η Φαίη Μπαρμπαλιά-Μάνεση είναι ένα κορίτσι με εξαιρετική κοινωνική δράση που όμως επέλεξε να κινείται σχεδόν αθόρυβα. Έχει πτυχίο στα χρηματοοικονομικά από το πανεπιστήμιο Stern School of Business της Νέας Υόρκης, καθώς και πτυχίο στη Διοίκηση και Οργάνωση Επιχειρήσεων από το Deree. Η πορεία της ήταν λίγο-πολύ προδιαγεγραμμένη: σήμερα εργάζεται στον οικογενειακό όμιλο εταιρειών Ηλίας Γ. Μπαρμπαλιάς - Κτίρια Ειδικών Κατασκευών & Αξιοποίησης Ακινήτων.

Παράλληλα, μαζί με τα αδέλφια της είναι συνιδρύτρια της μη κερδοσκοπικής εταιρείας Η Τέχνη της Ζωής, που σύστησαν το 2014 με σκοπό να τιμήσουν τη μνήμη του πατέρα τους Ηλία Μπαρμπαλιά. Τα τελευταία χρόνια η Φαίη είχε έναν στόχο: να παρακινήσει διακεκριμένους φίλους και γνωστούς της προκειμένου να γράψουν για φιλανθρωπικό σκοπό. Και τα κατάφερε.

Ανθρωποι των γραμμάτων, των τεχνών, της επιστήμης, της πολιτικής, του επιχειρείν και του θεάματος αποτύπωσαν σε κείμενο ένα κομμάτι του εαυτού τους. Ετσι γεννήθηκε ένα βιβλίο για την ενίσχυση της πρόληψης και της καταπολέμησης του καρκίνου του μαστού, τα έσοδα από τις πωλήσεις του οποίου θα διατεθούν στο Παναρκαδικό Νοσοκομείο Τρίπολης μέσω της μη κερδοσκοπικής εταιρείας Η Τέχνη της Ζωής.

Πρόκειται για την «Τέχνη της Ζωής - 135 αποτυπώματα», μια σκληρόδετη έκδοση από τον οίκο Γκοβόστη με τα σχέδια του αείμνηστου Ηλία Γ. Μπαρμπαλιά να κοσμούν το έγχρωμο εσωτερικό, δένοντας άψογα με τα πεζά και ποιητικά κείμενα των εκλεκτών γραφόντων. Ολοκληρώθηκε με την εικαστική φροντίδα της Κλημεντίνης Βασιλοπούλου-Ταλούμη, η οποία έδωσε ζωή στα κείμενα, την αμέριστη στήριξη και τη συμβολή της Σίας Ξαναλάτου και την προσωπική επιμέλεια της Φαίης Μπαρμπαλιά-Μάνεση. Θα συναντηθούμε με τη Φαίη, παλιά γνώριμη, συζητώντας για τι άλλο; Την τέχνη της ζωής.

GALA: Τι σε ώθησε στη δημιουργία του βιβλίου;
ΦΑΙΗ ΜΠΑΡΜΠΑΛΙΑ-ΜΑΝΕΣΗ: Μια ιδέα που είχα μια καλοκαιρινή μέρα για τη δημιουργία ενός διαφορετικού βιβλίου, μιας συλλογικής προσπάθειας που θα εμπνεύσει και θα βοηθήσει. Μια ιδέα, αλλά κυρίως ένας σκοπός. Πολλοί άνθρωποι που διαθέτουν μία μορφή καλλιτεχνικής ευαισθησίας έχουν αισθανθεί την ανάγκη κάποια συγκεκριμένη στιγμή της ζωής τους να γράψουν κάτι, σαν κατάθεση ψυχής. Οι περισσότεροι από εμάς έχουμε ανοίξει ένα συρτάρι και έχουμε καταχωνιάσει τις σκέψεις μας βαθιά μέσα. Θέλησα λοιπόν να βρω αυτές τις κρυμμένες σκέψεις και τις προσωπικές εμπειρίες και να τις μαζέψω σε ένα βιβλίο. Διαφορετικά βιώματα κι όμως, πόσα ανταμώματα συναισθημάτων μπορεί να προκαλέσουν και πόσο ευεργετικά μπορεί να λειτουργήσει αυτό στη μοναξιά, στην αποξένωση, στην ψυχή και τη σκέψη μας. Αυτές ήταν οι δικές μου σκέψεις, αυτή ήταν και η αρχή της «Τέχνης της Ζωής» και βέβαια, όπου κι αν οδηγούσε αυτή η ιδέα μου, θα είχε φιλανθρωπικό προορισμό.
G: Βρήκες άμεση ανταπόκριση;
Φ.ΜΠ.-Μ.: Η αλήθεια είναι ότι η ανταπόκριση ξεπέρασε τις προσδοκίες μου. Μπορεί να είναι η ιδέα που προκάλεσε το ενδιαφέρον, μπορεί και το γεγονός ότι η πανδημία μάς έφερε όλους πιο κοντά με τον ίδιο μας τον εαυτό, μπορεί κι αυτή η πίστη μου ότι οι εμπειρίες είναι γνώση που όταν τη μοιραζόμαστε γίνεται φως και δίνει λάμψη, δίνει ελπίδα. Πόσο μάλλον όταν συγκεντρώνεις σε ένα βιβλίο τόσες εμπειρίες.
Κάθε γραπτό, ποίημα ή πεζό κείμενο είναι εμπνευσμένο από ένα πραγματικό γεγονός, ένα βίωμα που αποτύπωσαν και μοιράζονται μαζί μας πάνω από εκατό διαφορετικοί άνθρωποι. Κείμενα που γράφτηκαν στην καθαρεύουσα το 1970 και κείμενα σημερινά, κείμενα ανθρώπων μεγάλης ηλικίας με πολλές εμπειρίες και κείμενα 18χρονων με πολλά όνειρα. Αυτή η διαφορετικότητα είναι και η γοητεία του συγκεκριμένου βιβλίου, η διαφορετικότητα που αγγίζει, συγκινεί και αντικατοπτρίζει την ταπεινότητα και την ομοιότητα μπροστά στην Τέχνη της Ζωής.

G: Πόσοι ακριβώς θέλησαν να συμμετάσχουν σ’ αυτή την έκδοση;
Φ.ΜΠ.Μ.: Συμμετέχουν 135 άνθρωποι των γραμμάτων, των τεχνών, άνθρωποι από τον χώρο του θεάματος και του επιχειρείν, 135 διαφορετικοί άνθρωποι, τους οποίους θέλω να ευχαριστήσω θερμά έναν προς έναν για την τιμή που μου έκαναν και την εμπιστοσύνη που μου έδειξαν. Αυτοί οι άνθρωποι καταθέτουν ένα κομμάτι της ψυχής τους και γράφουν για τον έρωτα, τις ρίζες μας, τη δύναμη που ψάχνουμε μέσα μας, την περιπέτεια της πανδημίας, τις αξίες, τους δεσμούς, την αγάπη, τις στιγμές, την ελπίδα, την εμπειρία, την τέχνη, τις αναμνήσεις και την αισιοδοξία.
G: Η ίδια έχεις γράψει ποτέ κάτι;
Φ.ΜΠ.-Μ.: Δεν είχα σκεφτεί ποτέ ότι θα ασχοληθώ με τη συγγραφή και οι σπουδές μου δεν έχουν να κάνουν σε τίποτα με αυτό, αφού σπούδασα χρηματοοικονομικά στη Νέα Υόρκη. Η αλήθεια είναι ότι πριν από αρκετά χρόνια, με τον θάνατο του πατέρα μου, στα παιδιά μου και στα ανίψια μου, που βίωσαν την απώλεια του παππού τους, γεννήθηκαν πολλά ερωτήματα για τα οποία περίμεναν να πάρουν απαντήσεις. Πολλές φορές, εμείς οι μεγάλοι δεν είμαστε προετοιμασμένοι ή απλώς δεν γνωρίζουμε την απάντηση. Ετσι εμπνεύστηκα από τις ερωτήσεις των παιδιών μου, του Νίκου και της Ηλιας, και των ανιψιών μου, του Δημήτρη και του Ηλία, και του Ηλία και της Ναυσικάς, και ολοκλήρωσα το παιδικό βιβλίο «Ο αγαπημένος παππούς», το οποίο εκδόθηκε το 2018. Είναι μια γλυκιά ιστορία και βοηθάει τα μικρά παιδιά αλλά και εμάς τους ίδιους να αντιμετωπίσουμε την απώλεια και τον πόνο. Είναι πολύ σημαντικό να παροτρύνουμε τα παιδιά να επικοινωνούν με τον δικό τους τρόπο, να μιλάνε για τα δύσκολα ζητήματα και να μαθαίνουν από μικρά να αντέχουν την αλήθεια. Ετσι, λοιπόν, ξεκίνησε το προσωπικό μου ταξίδι με τη συγγραφή. Κάποια στιγμή με βρήκε και η ποίηση - στις πιο δύσκολες, πιο σκοτεινές, μοναχικές στιγμές, σε εκείνες που το μυαλό σου γυρίζει και έρχεσαι αντιμέτωπος με το πιο σημαντικό, τον ίδιο σου τον εαυτό.
G: Η ζωή έχει τέχνη;
Φ.ΜΠ.-Μ.: Η ζωή και είναι τέχνη και θέλει τέχνη για να βιωθεί.
G: Πώς θα έλγες ότι αντιλαμβάνεσαι τα αποτυπώματα της ζωής;

Φ.ΜΠ-Μ.: Η ζωή αφήνει τα αποτυπώματά της επάνω μας κι εμείς αφήνουμε τα δικά μας σ’ αυτήν, αλλά και στους ανθρώπους με τους οποίους σχετιζόμαστε. Οι καταστάσεις που ζούμε, οι καταστάσεις που μας επηρεάζουν και μας διαμορφώνουν είναι αποτυπώματα ζωής, αλλά και ο τρόπος με τον οποίο ζούμε, αντιδρούμε, οι πράξεις μας, καλές, κακές, σωστές ή λάθος, ό,τι δημιουργούμε είναι το δικό μας αποτύπωμα.

G: Θα μας πεις και γιατί επέλεξες τον τίτλο «Τέχνη της Ζωής - 135 αποτυπώματα» για τη συγκεκριμένη έκδοση;
Φ.ΜΠ.-Μ.: Γιατί είναι το όνομα της μη κερδοσκοπικής εταιρείας Η Τέχνη της Ζωής που συστήθηκε το 2014 από εμένα και τα αδέλφια μου Ελενα και Γιώργο, με σκοπό να τιμήσουμε τη μνήμη του πατέρα μας Ηλία Γ. Μπαρμπαλιά, ο οποίος απεβίωσε το 2014. Η ονομασία της βασίστηκε στην πεποίθησή του ότι «αν πιστεύω σε κάποια τέχνη, αυτή είναι η τέχνη της ζωής και σε αυτήν αφιέρωσα τον βίο μου». Η βιωματική του απάντηση στο βαθυστόχαστο ερώτημα «άμα πρυτανεύει το Εργο ή η Ζωή» ήταν «και βέβαια η Ζωή». Ετσι έζησε ο πατέρας μας και αυτό μας μετέδωσε με τη δύναμη του παραδείγματος. Πάνω σε αυτό τον άξονα, λοιπόν, «Η Τέχνη της Ζωής» δραστηριοποιείται σε αξιόλογους και πολυποίκιλους τομείς και συνεισφέρει ενεργά όπου υπάρχει ανάγκη. Και το βιβλίο πήρε αυτόν τον τίτλο, αφού φιλοξενεί την τέχνη της ζωής 135 ανθρώπων. Ολα τα έσοδα θα διατεθούν για την πρόληψη και την καταπολέμηση του καρκίνου του μαστού στο Παναρκαδικό Νοσοκομείο Τρίπολης. Η Αρκαδία έχει για τα αδέλφια μου και για εμένα ιδιαίτερη σημασία, αφού οι δύο παππούδες μας είχαν καταγωγή από το Ελληνικό Γορτυνίας και η γιαγιά μας από τη Μαγούλα.
G: Πώς είναι η καθημερινότητά σου;
Φ.ΜΠ.-Μ.: Κλασική θα έλεγα. Προσπαθώ να είμαι ευγνώμων για τα απλά, τα καθημερινά, γιατί τελικά η ζωή μας τι είναι, αυτά ακριβώς.
G: Ποια ήταν η δυσκολότερη φάση της ζωής σου;
Φ.ΜΠ.-Μ.: Ολοι περνάμε δυσκολίες αργά ή γρήγορα, το θέμα είναι ο τρόπος που θα τις αντιμετωπίσουμε. Ομως δεν πρέπει να τις αφήσουμε να μας κρατήσουν στάσιμους, η τέχνη της ζωής συνεχίζεται και πάντα θα κερδίζει. Οπως έλεγε και ο πατέρας μου, δεν υπάρχουν ιδανικές συνθήκες δράσης. Εκείνο που δύναται να υπάρξει είναι ο ιδανικός τρόπος.
G: Ηλίας και Μπουμπού Μπαρμπαλιά...
Φ.ΜΠ.-Μ.: Οι γονείς μου. Το πρότυπό μου. Μου λείπει ο πατέρας μου. Μου λείπει και σαν εικόνα δίπλα στη μητέρα μου, γιατί ήταν ουσιαστικά μαζί. Αυτό τα λέει όλα.
G: Τι σε δίδαξαν οι γονείς σου;
Φ.ΜΠ.-Μ.: Τα πάντα. Την ανεπιτήδευτη εγκαρδιότητα, τη φυσική χάρη, το χιούμορ, την αλήθεια, τον σεβασμό, την ειλικρίνεια, την αξία της οικογένειας, την εντιμότητα. Στην αντιμετώπιση των καταστάσεων χρειάζεται πάντα και λογική και συναίσθημα. Δεν πρέπει ποτέ να πηγαίνουμε για ύπνο μαλωμένοι. Το πιο σημαντικό είναι ότι μου έμαθαν και μου χάρισαν κάθε λεπτό την απόλυτη ανιδιοτελή αγάπη.
G: Το μότο της ζωής σου που έχεις μεταφέρει στα παιδιά σου;
Φ.ΜΠ.-Μ.: «Ζωή θα σε ζήσω οπωσδήποτε...», 6/2/1972 Ηλίας Γ. Μπαρμπαλιάς
G: Τι σημαίνει για σένα καλοκαίρι;
Φ.ΜΠ.-Μ.: Θάλασσα, μπάνια, νησιά, παιδιά, οικογένεια, αληθινοί φίλοι, γέλια, υγεία, ξεγνοιασιά, βιβλία - απλά, αυθεντικά και ελληνικά. Η τέχνη της ζωής! ◆