Αμαλία Σωτηροπούλου: Η επιστροφή των θρύλων

Η Αμαλία Σωτηροπούλου είναι μια ευαίσθητη γυναίκα που επιδιώκει να μεταβάλλει όσα σημαδεύουν και συναρπάζουν τον κόσμο της σε εικόνες φαντασμαγορικής μεταμοντέρνας αισθητικής. Στα έργα της απεικονίζονται πρόσωπα όπως της Μέριλιν Μονρόε, της Ρίτα Χέιγουορθ, του Τζέιμς Ντιν, της Κοκό Σανέλ και άλλων θρύλων. Τώρα, έπειτα από δέκα χρόνια δουλειάς, γεμίζει με τα έργα της νέας της θεματικής για τις Καρυάτιδες και τη Νίκη της Σαμοθράκης τις αίθουσες του εμβληματικού «Poseidonion Grand Hotel» στις Σπέτσες, σε συνεργασία με την Artion Galleries. Τίτλος της έκθεσης «Lost & Regained» και υπότιτλος «Reinventing Antiquity». Η συζήτηση με τη φωτογράφο που έκανε τα ταξίδια της εικαστική δισδιάστατη ποίηση είναι πάντα ενδιαφέρουσα. Η ίδια ξεχειλίζει από κατανόηση και στοργή ακόμα και όταν μιλά για πράγματα κοινά, όπως η αγάπη για τα κατοικίδια ζώα. Κοινωνικά μορφωμένη, προερχόμενη από οικογένεια εύπορων μεσοαστών, με φύση βαθιά καλλιτεχνική, κάθεται απέναντί μου σε ένα σπίτι ολόλευκο σαν γκαλερί. Στο εξωστρεφές και με εκλεκτικό χαρακτήρα λοφτ της, τα έπιπλα του Φιλίπ Σταρκ, του Εερο Σάαρινεν και άλλων επώνυμων σχεδιαστών συνυπάρχουν με τα δικά της έργα από το Μανχάταν, με τους ουρανοξύστες και τις ποπ εικόνες καταναλωτισμού, αλλά και τα πορτρέτα λουλουδιών της Υδρας, όπου κυριαρχούν τα φούξια πελαργόνια.
«Η ενασχόλησή μου με τη φωτογραφία, που με γοήτευε από μικρή και συνεχίζει να με γοητεύει ακόμα περισσότερο σήμερα, υπήρξε αφενός θεωρητική, παρακολουθώντας αρχικά τα σεμινάρια του Πλάτωνος Ριβέλλη, τα οποία ήταν καθοριστικά για τη μετέπειτα διαμόρφωση των αισθητικών κριτηρίων μου και τις αντιλήψεις μου για την καλλιτεχνική πράξη», αναφέρει, καθώς ξεφυλλίζουμε μαζί τον κατάλογο με τα έργα που θα εκτεθούν.

«Ταξίδεψα πολύ σε όλα τα μήκη και πλάτη και αναρωτήθηκα συχνά πώς θα μπορούσα να κάνω έργο αυτό που με εντυπωσίαζε στα ταξίδια μου. Εζησα στην Αμερική, όπου επιστρέφω συχνά γιατί εκεί μένει ο γιος μου με την οικογένειά του, ταξίδεψα στη Ρωσία, στην Ευρώπη, στην Ανατολή, όπου διαφορετικοί πολιτισμοί με συγκίνησαν και με έκαναν να εμβαθύνω στον αρχαίο ελληνικό. Εχω δουλέψει σε βιβλιοθήκες, έχω μεγαλώσει μέσα σε τέχνη και μουσική, έχω γαλουχηθεί με μια δυτική αντίληψη και τα τελευταία χρόνια συνειδητοποίησα ότι η αίσθηση της ιστορικής επιτάχυνσης αρχίζει και γίνεται ισχυρότερη μπροστά στην αβεβαιότητα που κυριαρχεί παντού γύρω μας. Προσπαθώντας να ρίξω φως στο παρελθόν και τη μνήμη, νοηματοδοτώντας τη σχέση μου με τον εαυτό μου, εργάστηκα επί δέκα χρόνια πάνω στις Καρυάτιδες προκειμένου να φτάσω αυτή την ενότητα σε ένα επίπεδο που θα ικανοποιούσε πρώτα εμένα την ίδια. Ετσι νομίζω ότι σήμερα η έκθεση στις Σπέτσες γίνεται την καταλληλότερη στιγμή», καταλήγει.

Αναφερόμενη στην κινητήρια δύναμη πίσω από τα έργα της, εξηγεί: «Τα έργα μου πηγάζουν από την ανάγκη μου να δημιουργήσω μια συζήτηση με ευαισθησία μέσω της τέχνης, να καταφέρω να παραθέσω τις αγωνίες και τους προβληματισμούς μου, προσθέτοντας στον ρου της Ιστορίας μέσα από μια μικροκλίμακα δράσης, αφενός περιορισμένης αλλά εξίσου σημαντικής. Ο έρωτας για τη δημιουργία, πολύτιμες βιωμένες στιγμές, η χαρά της ζωής αποτελούν την πεμπτουσία της. Βρίσκω ώθηση από τη διέγερση της φαντασίας μου, έμπνευση από την επίγνωση του πολιτισμού, πρόσταγμα ζωής τη νοηματοδότηση του βίου».

Πώς, όμως, αντιμετωπίζει η ίδια την τέχνη; «Δεν τη θεωρώ δεδομένη. Τη βλέπω ως μια αφετηριακή διαδικασία. Στην προσωπική μου εμπειρία βιώνω την τέχνη ως αυθεντικό τρόπο ζωής. Η μουσειακή αντίληψη της τέχνης, το “βλέπετε αλλά μην αγγίζετε” είναι για μένα συντεταγμένες επαναπροσδιορισμού μιας πορείας πεπατημένης, οδηγούμενης σε αδιέξοδο στο οποίο εναντιώνομαι. Οι Καρυάτιδές μου κυκλοφορούν στο μετρό του Συντάγματος, κατεβαίνουν στο Καλλιμάρμαρο, είναι ψηφίδες που συμπληρώνουν το αίνιγμα του κόσμου μας».

Η Κλέα Σουγιουλτζόγλου, επιμελήτρια της έκθεσης, χαρακτήρισε την τολμηρή ψηφιακή απεικόνιση των αρχαίων αριστουργημάτων ως ένα ηχηρό επίκαιρο μήνυμα της επανένωσης των μαρμάρων. «Για τα έργα της άψογης οπτικής αισθητικής, η Αμαλία Σωτηροπούλου οικειοποιείται δημιουργικά το αρχαίο πρότυπο, απαθανατίζοντας εικονικά την επιστροφή της missing sister και την ιστορική συνάντησή της με πέντε επιβλητικές Καρυάτιδες, τις αδελφές της, που τόσα χρόνια βιώνουν την απουσία της αποτελώντας μια μοναδική αισθητική εμπειρία σπάζοντας τη σιωπή των αγαλμάτων με το έντονο απρόβλεπτο και ανατρεπτικό χρωματισμό τους», έγραψε στο εισαγωγικό σημείωμα για την έκθεση.

Περιπλανιόμαστε για λίγο ακόμα στο πολύχρωμο μωσαϊκό των φωτογραφιών της, όπου η αρχαία και η νεότερη Ιστορία αθροίζονται σε μια πολύ ελκυστική στις αισθήσεις μυσταγωγία. Στις φωτεινές στήλες, η φωτογράφος έχει τοποθετήσει μυσταγωγικά θραύσματα των κόσμων που επισκέφτηκε στα πάρκα της Αγίας Πετρούπολης ή στα παλάτια των τσάρων, μεταξύ άλλων. Σήμερα, όμως, μετά από τη διετή πανδημία, το μόνο ταξίδι που ονειρεύεται η ίδια είναι στην Υδρα της, όπου απολαμβάνει την υπέροχη θέα από το καταφύγιό της στην κορυφή του βουνού Ερως, ενώ το απομεσήμερο κατεβαίνει για μπάνιο στη βραχώδη Υδρονέτα.