Φρέσκια στις αντιλήψεις και την ηλικία, είναι η μοναδική Ελληνίδα designer που χρησιμοποιεί αποκλειστικά φυτικές βαφές και υποστηρίζει μέχρι τελευταίας οργανικής κλωστής τη βιώσιμη μόδα
Είναι μόλις 25 ετών και μετράει κάτι λιγότερο από τέσσερα χρόνια στον χώρο της μόδας. Τα ρούχα που σχεδιάζει μυρίζουν πάντα καλοκαίρι, είναι χειροποίητα, μοναδικά και φτιαγμένα από 100% βιώσιμα υλικά: οργανικά υφάσματα και φυτικές βαφές, τις οποίες φτιάχνει η ίδια στην κουζίνα του ατελιέ της. Η Χριστιάνα Βαρδάκου είναι ένα απολύτως συνειδητοποιημένο κορίτσι που αγαπάει το περιβάλλον και τη φύση και σέβεται την παράδοση. Μέχρι και αργαλειό έχει για να υφαίνει τσάντες, μαξιλάρια και κάποιες ξεχωριστές λεπτομέρειες στα ρούχα της.
Η πρώτη μας συζήτηση είχε γίνει το περασμένο καλοκαίρι, από το τηλέφωνο, όταν ετοίμαζε την παρθενική της κολεξιόν. Φέτος τη συνάντησα από κοντά, στο ολοκαίνουριο ατελιέ της, που είναι ασορτί με την ίδια: φρέσκο, δροσερό και ξεχειλίζει από δημιουργικότητα.
GALA: Τι έχει αλλάξει μέσα σε έναν χρόνο;
ΧΡΙΣΤΙΑΝΑ ΒΑΡΔΑΚΟΥ: Εκτός από το καινούριο μας ατελιέ, στο οποίο ήρθαμε στα μέσα Μαρτίου γιατί χρειαζόμασταν περισσότερο χώρο και ένα showroom, έχει αλλάξει λίγο και η ομάδα. Εχει φύγει η Μαρία Γιαννακούλια, που έραβε τα πατρόν και την οποία έχει αντικαταστήσει η Βιολέτα Κότση, που είχε έρθει για να κάνει την πρακτική της και τώρα έγινε μόνιμη. Παραμένει βέβαια η Ματίλντα Πιζάντε, με την οποία είμαστε φίλες από παιδιά. Τώρα έχω μάθει και σε εκείνη να φτιάχνει φυτικές βαφές, οπότε με βοηθάει και σε αυτό το κομμάτι.
G.: Από ποια φυτά προκύπτουν όλα αυτά τα υπέροχα χρώματα;
Χ.Β.: Το κόκκινο βγαίνει από τη ρίζα ενός θαμνοειδούς που το λένε ριζάρι. Υπήρχε σε αφθονία στην Ελλάδα παλιά και το καλλιεργούσαν για βαφές. Τώρα υπάρχει άγριο μόνο στον Εβρο. Μπορεί να σου δώσει ροζ, πορτοκαλί και κόκκινο, ανάλογα με τη θερμοκρασία και τον χρόνο παραμονής του υφάσματος μέσα στη βαφή. Το μπλε βγαίνει από το indigo, που φυτρώνει στην Ασία και το αγοράζω σε σκόνη. Το γκρι βγαίνει από τα βελανίδια. Μάζεψα πολλά κιλά από το τελευταίο μου ταξίδι στη Μάνη. Το κίτρινο βγαίνει από το χαμομήλι. Βέβαια οι αποχρώσεις διαφέρουν ανάλογα με την εποχή που το μαζεύεις. Αλλο κίτρινο σου δίνει το χαμομήλι του φθινοπώρου και άλλο της άνοιξης.
G.: Πώς έφτασες να γνωρίζεις τόσα πολλά για τις φυτικές βαφές;
Χ.Β.: Αρχισα να πειραματίζομαι στο πανεπιστήμιο στην Αγγλία. Εκεί που έμαθα πολλά, όμως, ήταν στο μεγάλο ταξίδι που έκανα στην Ασία, όπου διδάχτηκα και τις παραδοσιακές τεχνικές. Στην Ελλάδα είμαι η μόνη που κάνω φυτικές βαφές, τουλάχιστον επαγγελματικά. Δυστυχώς, έχει χαθεί αυτή η παράδοση. Ούτε καν βιβλιογραφία δεν υπάρχει. Μόνο ένα βιβλίο για φυτικές βαφές βρήκα στα ελληνικά, που όλως τυχαίως το είχε γράψει η προγιαγιά μιας γειτόνισσας των γονιών μου, η οποία μου το χάρισε.
G.: Και τι υφάσματα χρησιμοποιείς;
Χ.Β.: Μόνο οργανικά. Μετάξι που το αγαπώ πάρα πολύ και το παίρνω από το Σουφλί, λινό από την Πελοπόννησο, βαμβάκι και μαλλί. Ή μπορεί να είναι ένα ύφασμα 50% βαμβάκι, 50% λινό, αλλά θα πρέπει να είναι οργανικά για να βαφτούν με φυτικές βαφές. Αν το ύφασμα είναι συνθετικό, τότε βάφεται μόνο η επιφάνεια και όχι η ίνα, οπότε ξεβάφει.
G.: Σου αρέσει να ακολουθείς τα trends στα ρούχα που σχεδιάζεις;
Χ.Β.: Προσπαθώ να μην τα ακολουθώ. Είμαι πολύ επηρεασμένη από αυτά που είδα στο ταξίδι μου στην Ασία ως πατρόν και σχέδια και μου αρέσει η διαχρονικότητά τους. Ούτε αυτοί έχουν μανία με τα trends. Οι τάσεις που μπορεί να ακολουθούν έχουν σχέση με τα χρώματα και όχι με τα σχέδια των ρούχων. Τα ρούχα που φτιάχνω θέλω να μπορούν να φορεθούν από πολλές διαφορετικές ηλικίες. Το ίδιο ισχύει και με τα μαντίλια. Εχω φτιάξει πολλά διαφορετικά μεγέθη, ώστε να μπορούν να φορεθούν και ως μαντίλι και ως μπλουζάκι, αλλά και στα μαλλιά. Τώρα στη μόδα είναι πολύ το να φοράς ένα μαντίλι σαν μπλουζάκι. Μπορεί σε πέντε χρόνια να μην είναι αυτό της μόδας, αλλά και πάλι θα σου μείνει το μαντίλι.
G.: Πώς αποφάσισες να ασχοληθείς με τον σχεδιασμό ρούχων;
Χ.Β.: Ξεκίνησα με τα μαντίλια το 2019, με τη λογική ότι κάποιος μπορεί να τα φορέσει. Το πρώτο ρούχο που έφτιαξα με πατρόν είναι τα κιμονό μου, τα οποία είναι πολύ απλά, one size, μπορούν να φορεθούν και από γυναίκα και από άνδρα και είναι όλα από μετάξι. Μάλιστα τα πρώτα που είχα φτιάξει δεν ήταν με φυτικές βαφές, αλλά με ψηφιακή εκτύπωση, αυτό που στην ουσία σπούδασα στην Αγγλία. Επειδή μου άρεσε πολύ να ζωγραφίζω, εξειδικεύτηκα στο print, οπότε ζωγράφιζα και τα εκτύπωνα πάνω σε ύφασμα. Κι επειδή εξακολουθώ να αγαπώ πολύ τη ζωγραφική, έχω κρατήσει και αυτό ως τεχνική, απλώς επειδή θέλω κάθε ρούχο μου να είναι μοναδικό, ό,τι ζωγραφιά κάνω την εκτυπώνω μόνο μία φορά.
G.: Πότε πούλησες το πρώτο σου ρούχο;
Χ.Β.: Δεν θυμάμαι, να σου πω την αλήθεια. Θα σου πω όμως πότε ήταν η πρώτη φορά που πίστεψα ότι αυτό που έκανα θα μπορούσε να δουλέψει. Τον περασμένο Αύγουστο έκανα αίτηση για μια χρηματοδότηση από το People Trust, του Ιδρύματος Λασκαρίδη. Επαθα σοκ με την ταχύτητα που απαντούσαν σε όλες μου τις ερωτήσεις. Για τα δεδομένα της Ελλάδας ήταν πρωτοφανές. Τη χρηματοδότηση την πήρα μέσα σε έναν μήνα. Δεν θα ξεχάσω ποτέ τη στιγμή που μου τηλεφώνησαν για να μου το ανακοινώσουν. Χοροπήδαγα πάνω κάτω και δεν το πίστευα. Ηταν τέλειο συναίσθημα, γιατί ήταν η πρώτη φορά που άνθρωποι που δεν με γνώριζαν έδειξαν πίστη σε αυτό που κάνω: στις φυτικές βαφές, στο χειροποίητο και την παραγωγή σε έναν χώρο. Και μάλιστα σε ένα brand απολύτως sustainable, στο οποίο δουλεύουν μόνο γυναίκες, όλες κάτω των 29 ετών.
G.: Λόγω του ότι ασχολείσαι με το slow design, πόσο χρόνο σού παίρνει για να ετοιμάσεις μια παραγγελία;
Χ.Β.: Συνήθως από δύο εβδομάδες μέχρι δύο μήνες, ανάλογα με το πόσο πολύπλοκο είναι. Νομίζω ότι είναι καλό και ως μάθημα για τον καταναλωτή να ξέρει ότι δεν μπορεί να έχει αμέσως αυτό που θέλει, γιατί υπάρχει πολλή δουλειά από πίσω. Πρέπει να πάρουμε το ύφασμα που είναι άβαφο, να το βάψουμε, να το κόψουμε, να το ράψουμε, να το πλύνουμε και να το σιδερώσουμε. Γι’ αυτό και έχω φτιάξει ένα CV, το βιογραφικό του κάθε προϊόντος, που αναφέρει τον τόπο καταγωγής του υφάσματος και περιγράφει όλη τη διαδικασία μέχρι να το πάρει ο καταναλωτής στα χέρια του.
G.: Τι καινούριο ετοιμάζεις;
Χ.Β.: Κατ’ αρχάς, φτιάχνουμε το πρώτο μας νυφικό κατά παραγγελία. Θα είναι χρωματιστό και από μετάξι. Και ετοιμάζουμε και το πρώτο μας φόρεμα που θα μπει στο site μας. Θα είναι μεταξωτό και θα έχουμε δύο εκδοχές, ένα κοντό και ένα μακρύ. Απλό, με τιραντάκι και θα κάνει wrap. Θα το φτιάξουμε σε έξι διαφορετικά χρώματα. Τρία μονόχρωμα και τρία bundle dyeing, που είναι η αγαπημένη μου τεχνική: βάζεις πάνω στο απλωμένο ύφασμα διάφορα λουλούδια, αποξηραμένα ή φρέσκα, το τυλίγεις και το βάζεις στον ατμό, οπότε βγαίνει το print από τα λουλούδια. Αυτό που μου αρέσει πιο πολύ είναι ότι και τα ίδια λουλούδια να βάλεις στο επόμενο ύφασμα αποκλείεται να βγάλεις το ίδιο αποτέλεσμα.
G.: Πώς οραματίζεσαι το μέλλον;
Χ.Β.: Θα ήθελα τον επόμενο χρόνο να πωλούνται ρούχα μου και στα νησιά. Προς το παρόν, συνεχίζω να συνεργάζομαι με το Μουσείο Μπενάκη και έχω ξεκινήσει συνεργασίες και με κάποια brands: βάφω τα φορέματα ενός σχεδιαστή, τα πουκάμισα μιας σχεδιάστριας και συζητάμε και με ένα brand που φτιάχνει κάλτσες. Μου αρέσει να ασχολούμαι με πολλά διαφορετικά πράγματα και να γνωρίζω και άλλους ανθρώπους για να ανταλλάσσουμε ιδέες. Αν με ρωτήσεις όμως τι θα ήθελα να κάνω σε πέντε ή δέκα χρόνια, το όνειρό μου είναι να έχω και ένα δεύτερο ατελιέ σε ελληνικό νησί και να δουλεύω έξι μήνες εδώ και έξι μήνες εκεί. Το ακόμα καλύτερο; Να ανοίξω έναν χώρο στο Μπαλί.