Η διεθνώς διακεκριμένη αρχιτέκτονας μιλά στο «Gala» για τις κατοικίες που σχεδιάζει και για την επίδραση που είχε στο έργο της η αδελφή της, η αείμνηστη fashion designer Σοφία Κοκοσαλάκη
Η Ναταλία Κοκοσαλάκη είναι η ψυχή του αρχιτεκτονικού γραφείου Kokosalaki Architecture, μιας δημιουργικής πλατφόρμας αρχιτεκτόνων και πολιτικών μηχανικών, όπως το χαρακτηρίζει η ίδια. Εδώ και 15 χρόνια, από τότε δηλαδή που άνοιξε το γραφείο της στην Αθήνα, χτίζει σταθερά τη δική της ιστορία στον σχεδιασμό και την υλοποίηση έργων, κάνοντας το όνομα Κοκοσαλάκη γνωστό και στον χώρο της αρχιτεκτονικής.
Αυτό το όνομα είχε ήδη βέβαια αφήσει τη δική του ανεξίτηλη σφραγίδα στον χώρο της μόδας, αφού η Ναταλία είναι αδελφή της αείμνηστης διεθνούς φήμης fashion designer Σοφίας Κοκοσαλάκη, που έφυγε απρόσμενα από τη ζωή πριν από τρία χρόνια. Η αισθητική και οι καλλιτεχνικές ανησυχίες είναι προφανώς οικογενειακά γνωρίσματα, αφού και ο αδελφός τους Χάρης είναι πολιτικός μηχανικός.
Η Ναταλία Κοκοσαλάκη ζει και εργάζεται στην Ελλάδα ως αρχιτέκτονας τα τελευταία 15 χρόνια. Εχει πλούσια διεθνή εμπειρία, καθώς εκπαιδεύτηκε και εργάστηκε στο Λονδίνο, στην Ολλανδία και τη Βαρκελώνη. Αποφοίτησε από τη Σχολή Αρχιτεκτονικής του Bartlett - UCL, όπου το έργο της βραβεύτηκε με έπαινο στον σχεδιασμό από τον sir Πίτερ Κουκ. Στη συνέχεια απέκτησε πιστοποιητικό ανακαίνισης και αναπαλαίωσης από το TU Delft στην Ολλανδία και έκανε μεταπτυχιακό M.Arch στον Βιώσιμο Περιβαλλοντικό Σχεδιασμό στη Σχολή Architectural Association στο Λονδίνο. Το βιογραφικό της περιλαμβάνει συνεργασίες με τα αρχιτεκτονικά γραφεία των Ενρίκε Μιράλες και Μπενεντέτα Ταλιάμπουε στη Βαρκελώνη (2003-2004), Ελις Γουίλιαμς στο Λονδίνο (2005) και decaArchitecture στην Αθήνα (2007-2010), μέχρι που άνοιξε το δικό της γραφείο στο κέντρο της Αθήνας. Τα σχέδιά της έχουν προσελκύσει την προσοχή του διεθνούς Τύπου, με άρθρα, μεταξύ άλλων, στα «Wallpaper», «Elle Décor», «Dezeen» και «Apartments». Εργα της, όπως η μετατροπή ενός νεοκλασικού κτιρίου σε κατοικία loft στου Ψυρρή και ο σχεδιασμός μιας νέας εξοχικής κατοικίας στο Αλιβέρι, έχουν κερδίσει βραβεία και αποτελούν σημείο αναφοράς.
«Παρόλο που ο πατέρας μας ήταν κατασκευαστής και η μητέρα μας ασχολήθηκε με τη δημοσιογραφία και αργότερα με το ρούχο, ήταν άνθρωποι με έντονη καλλιτεχνική φύση», αναφέρει σχετικά η Ναταλία και συνεχίζει: «Θα έλεγα ότι το μικρόβιο της δημιουργίας υπήρχε μέσα μας απ’ όταν ήμασταν μικρά παιδιά. Και στα τρία αδέλφια μάς άρεσαν πολύ οι κατασκευές. Μπορεί να ήμασταν σε έναν χώρο όπου δεν υπήρχαν παιχνίδια και να τα δημιουργούσαμε μόνοι μας. Φτιάχναμε, για παράδειγμα, υπόγεια πάρκινγκ από χώμα και πέτρες. Αν το σκεφτείς, αυτή η καλλιτεχνική φύση καθόρισε την επαγγελματική πορεία και των τριών μας».
Στην περίπτωση της Ναταλίας, οι καλλιτεχνικές ανησυχίες της την οδήγησαν στην αρχιτεκτονική και τον σχεδιασμό κτιρίων. Αναφορικά με το δικό της σχεδιαστικό όραμα, μου λέει: «Στόχος μου είναι ένας διαχρονικός αλλά σύγχρονος σχεδιασμός. Ως Kokosalaki Architecture, προσπαθούμε να αποβάλουμε οτιδήποτε είναι trendy ή απλώς αναπαράγει κάποια τάση αρχιτεκτονικής. Ισχυρή παρακαταθήκη για εμένα, πάντως, υπήρξε η διεθνής εμπειρία μου, καθώς εκπαιδεύτηκα και στη συνέχεια εργάστηκα σε τρεις διαφορετικές ευρωπαϊκές χώρες».
Οσον αφορά τα επόμενα projects της, η Ναταλία αναφέρει: «Είναι αυτά που ολοκληρώνουμε. Μια κατοικία στην Κηφισιά εναρμονισμένη απόλυτα με το αστικό περιβάλλον. Υπάρχει ένα θηλυκό στοιχείο στον σχεδιασμό και την αντιμετώπιση των κτιρίων μου. Το σχέδιο παραπέμπει σε αραχνοΰφαντο και όχι σε κάτι βαρύγδουπο και επιβλητικό. Δεν υπάρχει η αυστηρότητα των γραμμών που συναντάς σε κτίρια ενός άνδρα αρχιτέκτονα. Επίσης επεξεργαζόμαστε και το project μιας εξοχικής κατοικίας στη Μήλο. Δεν μπορώ να πω πολλά, γιατί είμαστε σε αρχικό στάδιο ακόμη. Αυτό που αξίζει να ειπωθεί, πάντως, είναι ότι πρόκειται για μια κατοικία της οποίας η έμπνευση του σχεδίου προέρχεται από ένα σκουλαρίκι που είχε φτιάξει κάποτε η αδελφή μου».
Η Σοφία Κοκοσαλάκη έχει αποτελέσει γενικότερα έμπνευση για τη Ναταλία, τη βενιαμίν της οικογένειας, που εκτιμούσε απόλυτα τη γνώμη και την κρίση της μεγαλύτερης αδελφής της. «Η Σοφία ήταν ένας άνθρωπος που είχε μια διαφορετική ματιά στα πάντα. Ηταν καινοτόμα και πρωτοποριακή, κάτι που εν τέλει φάνηκε πολύ νωρίς και στη δουλειά της. Δεν πήγαινε με το ρεύμα. Δεν την ενδιέφερε. Είχε μια minimal, αφαιρετική οπτική σε όλα», διηγείται και συνεχίζει: «Εζησα μαζί της στο Λονδίνο για μία δεκαετία, την εποχή όπου σπούδαζα και έκανα τα πρώτα μου επαγγελματικά βήματα. Οι έντονες αφηγήσεις της, τα πρωτότυπα concepts και τα καινοτόμα σχέδια σε ένα μεγάλο φάσμα του design ήταν αυτά που γαλούχησαν την αισθητική μου και την αρχιτεκτονική μου αντίληψη».
Η Ναταλία Κοκοσαλάκη έζησε μαζί με την αείμνηστη αδερφή της Σοφία στο Λονδίνο για μία δεκαετία που επηρέασε και συνεχίζει να εμπνέει τη δουλειά της ως αρχιτέκτονας
Η Ναταλία έχει πολλές αναμνήσεις από εκείνη τη δεκαετία: «Την εποχή εκείνη είχα την τύχη σε ηλικία μόλις 17 ετών να συναναστραφώ με σημαντικούς ανθρώπους της μόδας, της τέχνης και της φωτογραφίας, που ήταν στην παρέα της Σοφίας. Θυμάμαι ακόμη την Ιζαμπέλα Μπλόου. Tα ερεθίσματά μου ήταν πολλά για έναν άνθρωπο που είναι πρωτοετής ή δευτεροετής. Επρόκειτο για πολύ σημαντικά μαθήματα ζωής. Η επίδραση αυτού του κύκλου στον τρόπο σκέψης μου ήταν τόσο δυνατή ώστε σε κάποιες μακέτες χρησιμοποιώ ακόμη και υφάσματα. Από την άλλη, και σε εκείνους άρεσε το γεγονός ότι είχαν στην παρέα τους και έναν άνθρωπο που ασχολούνταν με κάτι πιο τεχνικό, κατά κάποιον τρόπο».
Λίγο προτού κλείσουμε τη συζήτηση, της ζητάω να μοιραστεί μαζί μας μερικές ακόμα αναμνήσεις της από την αδελφή της. «Από τότε που “έφυγε” η Σοφία, το έργο και η οπτική της με επηρεάζουν ακόμη περισσότερο. Θυμάμαι ότι το καλοκαιρινό σπίτι που σχεδίασα στην Κρήτη, το τελευταίο έργο μου που είδε, της άρεσε πάρα πολύ. Πρόκειται για ένα σπίτι για φίλους μας Γάλλους δημοσιογράφους που εργάζονται στη “Le Figaro”», αναφέρει η Ναταλία Κοκοσαλάκη.
Clifftop, Αθήνα
Sophisticated Classic, Αθήνα
Nauti-Cool, Αθήνα
«Η Σόφη είχε πολλά να δώσει ακόμη, αφού διέθετε μοναδική αισθητική και ήταν ένα ξεχωριστό ταλέντο», συμπληρώνει. «Πιστεύω ότι η δουλειά της που είχε διεθνή αναγνώριση πρέπει να συγκεντρωθεί και να μείνει ως παρακαταθήκη και ως σημείο αναφοράς. Κι εγώ μέσα από την αρχιτεκτονική προσπαθώ να συνεχίσω κατά κάποιον τρόπο το έργο της. Το γεγονός ότι την εποχή των φοιτητικών μου χρόνων οι μακέτες μου περνούσαν και από τις μοδίστρες της λέει πολλά. Η δουλειά μου άρεσε στη Σοφία, γι’ αυτό και δεν ήταν λίγες οι βραδιές που μοιραζόμασταν τα όνειρά μας. Της είχα σχεδιάσει, άλλωστε, κάποια καταστήματα και το αποτέλεσμα την είχε ενθουσιάσει. Δυστυχώς και για τις δυο μας, δεν προλάβαμε να υλοποιήσουμε τα αρχιτεκτονικά αυτά σχέδια».