Love couple, Δανάη Μιχαλάκη - Γιώργος Παπαγεωργίου: «Είναι πολύ ωραίο να παίζουμε μαζί»

Μεταξύ αστείου και σοβαρού, ο Γιώργος Παπαγεωργίου και η Δανάη Μιχαλάκη παραδέχονται ότι το να συνυπάρχουν στον ίδιο θίασο φέτος το καλοκαίρι ήταν ένας τρόπος για να βρεθούν στις ίδιες γεωγραφικές συντεταγμένες την ίδια χρονική στιγμή. Φυσικά οι λόγοι που αμφότεροι αποφάσισαν να συμμετάσχουν στην «Αντιγόνη», σε σκηνοθεσία Τσέζαρις Γκραουζίνις και μετάφραση Γιώργου Μπλάνα, η οποία ξεκίνησε την περιοδεία της από το Αρχαίο Θέατρο Δελφών και ανάμεσα στους 51 σταθμούς της σε όλη την Ελλάδα θα είναι και το Αρχαίο Θέατρο Επιδαύρου (στις 5 και 6/8), είναι πολύ πιο σοβαροί και πρωτίστως επαγγελματικοί.

Ωστόσο υπάρχει και μια δόση αλήθειας στην απάντηση των δύο ταλαντούχων ηθοποιών που αποφάσισαν να ενώσουν τις ζωές τους το περσινό καλοκαίρι. Είναι και οι δύο τόσο περιζήτητοι αυτή τη στιγμή στο θέατρο και την τηλεόραση -και μάλιστα με τόσο διαφορετικά προγράμματα- ώστε τον χειμώνα δύσκολα κατάφερναν να συμπίπτουν στο ίδιο τους το σπίτι. Οπότε, παρότι έχουν μπροστά τους ένα απαιτητικό πρόγραμμα παραστάσεων μάλλον της πιο δημοφιλούς και επίκαιρης αρχαίας τραγωδίας, για το δημοφιλές ζευγάρι η συγκυρία είναι ευτυχής.

Για τη Δανάη Μιχαλάκη αυτή είναι η πρώτη της φορά όχι μόνο στο Αρχαίο Θέατρο της Επιδαύρου, αλλά και σε αρχαία τραγωδία. «Είναι η πρώτη μου φορά σε αρχαία τραγωδία. Δεν είχα κάνει ούτε στη σχολή. Πώς το αντιμετωπίζω; Ως ακόμα μία πρόκληση που την αποδέχτηκα και την κάνω. Με αγάπη και με χαρά. Με τη σωστή καθοδήγηση και με πολύ ωραίους ανθρώπους. Δεν με αφήνω να αγχωθώ για την Επίδαυρο. Εχω λαχτάρα να ξεκινήσει η περιοδεία και να γνωρίσω όλον αυτό τον καινούριο κόσμο που ανοίγεται μπροστά μου», λέει.

Παρότι μάλιστα όταν συγκατένευσε για να αναλάβει τον ρόλο της Ισμήνης δεν γνώριζε ποιοι άλλοι ηθοποιοί θα συμπεριλαμβάνονταν στη διανομή, πλέον δηλώνει ευτυχής για τους έμπειρους συναδέλφους με τους οποίους συνεργάζεται, ανάμεσα στους οποίους ο Βασίλης Μπισμπίκης, ο Ιεροκλής Μιχαηλίδης και η Ελλη Τρίγγου: «Σίγουρα η ομάδα σε βοηθά να νιώθεις ασφάλεια. Ειδικά όταν κάνεις κάτι για πρώτη φορά. Νιώθεις ότι είσαι σε καλά χέρια, όταν όλοι οι υπόλοιποι έχουν αρκετή εμπειρία. Και φυσικά, είναι μεγάλη η χαρά και η τιμή. Οταν είπα το “ναι” δεν ήξερα ποιοι θα είναι. Γνώριζα μόνο για τον Γιώργο (σ.σ.: Παπαγεωργίου). Αλλά δεν μπορούσα να πω όχι σε αυτή τη συγκυρία, στον σκηνοθέτη, στο έργο, στον ρόλο».

Καμία αντίσταση στον ρόλο του αγγελιαφόρου, του ανθρώπου δηλαδή που μεταφέρει την πιο βίαιη και σκληρή αλήθεια στους ήρωες της παράστασης και το κοινό, δεν μπορούσε να προτάξει και ο Γιώργος Παπαγεωργίου, ο οποίος είναι ενθουσιασμένος με τη συμμετοχή του στην παράσταση. «Θεωρώ ότι είναι πολύ ωραία ευκαιρία για έναν ηθοποιό να φέρει την αγγελική ρήση σε μια αρχαία τραγωδία. Είναι ρόλοι που έρχονται και ανακοινώνουν το τραγικό συμβάν ως σύγχρονοι, ας πούμε, δημοσιογράφοι. Είναι μια λειτουργία που σε πηγαίνει σε μια αρχέγονη κατάσταση και με ιντρίγκαρε πάρα πολύ. Ενας αγγελιαφόρος μού θυμίζει αυτό που βλέπουμε σε τοιχογραφίες της προϊστορικής εποχής, όπου μαζεύονταν οι άνθρωποι της φυλής γύρω από τη φωτιά, ένας έλεγε μια ιστορία και όλοι τον άκουγαν προσηλωμένοι», περιγράφει.

Γιατί όμως κανείς να παρακολουθήσει για μία ακόμα φορά την «Αντιγόνη», μια ιστορία γνωστή στους περισσότερους από το σχολείο, που έχει ανέβει με πολλές και διαφορετικές αναγνώσεις στο θέατρο; «Οταν υπάρχει ένα κλασικό έργο, το επανασυστήνεις στο κοινό μέσα από μια νέα ματιά, του σκηνοθέτη, του μεταφραστή, των συντελεστών και των ηθοποιών. Αυτό από μόνο του έχει ενδιαφέρον. Κι επειδή μιλάμε για κλασικά έργα, αυτή η ιστορία δεν έχει ποτέ ημερομηνία λήξης. Πάντα όταν την ξαναβλέπει ο θεατής με νέα δεδομένα, είναι ουσιαστικά κάτι καινούριο. Είναι μια σύγχρονη, αλλά όχι μια επικαιροποιημένη εκδοχή», λέει ο Γιώργος Παπαγεωργίου.

Αναρωτιέμαι αν η δική τους «Αντιγόνη» θα έχει συνάψεις και συνδέσεις με το #MeToo. «Δεν συνδέουμε κάτι», ξεκαθαρίζει εκείνος. «Συνδέεται από μόνο του το κείμενο. Το έργο έχει στοιχεία που είναι ανατριχιαστικά επίκαιρα σε σχέση με τη γυναικεία χειραφέτηση και την πατριαρχία. Ναι, είναι απογοητευτικό να συζητάμε τα ίδια πράγματα έπειτα από 2.500 χρόνια, από την άλλη όμως αργά και σταθερά γίνονται βήματα. Πιστεύω ότι είμαστε σε μια περίοδο αλλαγής. Είμαι από αυτούς που πιστεύουν ότι αύριο, μεθαύριο σε επίπεδο θεσμικό και κοινωνικοπολιτικό θα έχουμε σημαντικές αλλαγές προς το καλύτερο σε ό,τι αφορά τη διαφορετικότητα και τη συμπεριληπτικότητα». «Η “Αντιγόνη” μιλά στην ουσία για κάτι που ζούμε. Οι γυναίκες προσπαθούμε να δείξουμε ότι είμαστε δυνατές και μπορούμε να κάνουμε αυτό που θέλουμε. Το έργο από μόνο του είναι σύγχρονο, όμως υπάρχει μια ρεαλιστική προσέγγιση στην αισθητική και τον λόγο», προσθέτει εκείνη.

Πριν από τρία χρόνια η νεαρή -άγνωστη τότε, πασίγνωστη πια- ηθοποιός έλαβε ένα μήνυμα στα ανεπιθύμητα της θυρίδας της στο Facebook. Αν δεν το είχε ανοίξει, ίσως σήμερα να μην κάναμε αυτή την κουβέντα. Ηταν μια πρόσκληση για τις οντισιόν των «Αγριων Μελισσών», της σειράς που άλλαξε την καριέρα, μα πρώτα απ’ όλα τη ζωή της. «Ο,τι δουλειά και να επιλέξεις να κάνεις, αλλάζει η καθημερινότητά σου. Εμένα η δική μου άλλαξε από τη στιγμή που ξεκίνησα τα γυρίσματα. Μπήκα σε έναν νέο κόσμο, έπρεπε να μάθω να τον αντιμετωπίζω και να ζω σε αυτόν. Κι ό,τι άλλο μού έφερνε και μου φέρνει αυτός ο κόσμος προσπαθώ να το δέχομαι θετικά. Κι αν μου φέρνει πράγματα που δεν μου αρέσουν, τα διώχνω. Φυσικά και δεν το περίμενα όλο αυτό πριν από τρία χρόνια. Με τίποτα. Ποτέ δεν ξέρεις όμως πώς τα φέρνει η ζωή. Σε μένα τα έφερε αρκετά καλά και ωραία. Αρα το μόνο που μπορώ να κάνω είναι να το δεχτώ δουλεύοντας. Κι είμαι χαρούμενη με ό,τι επιλογή έχω κάνει έως τώρα», λέει.

Αραγε φοβάται μήπως χαρακτηριστεί από τον ρόλο που για τρία χρόνια ενσάρκωνε σχεδόν καθημερινά στη μικρή οθόνη; «Δεν το νομίζω. Τον χόρτασα τόσο πολύ αυτό τον ρόλο που ήταν η σωστή ώρα να ολοκληρωθεί. Πραγματικά, τη χόρτασα τη Δροσούλα, έκανε τα πάντα αυτό το κορίτσι. Στο τελευταίο γύρισμα την άφησα. Είπα “πάμε γι’ άλλα”. Σίγουρα είναι ένας ρόλος που δεν θα ξεχάσω ποτέ και μου έχει προσφέρει απίστευτα πράγματα. Ολα τα ωραία όμως κάποτε τελειώνουν. Αυτό δεν σημαίνει ότι τα ξεχνάμε. Απλά προχωράμε».

Ναι, είναι μάλλον στη φύση της δουλειάς του ηθοποιού να προχωράει. Οχι πάντα με στέρεα ή σίγουρα βήματα. Οπως πιστεύει μάλιστα ο Γιώργος Παπαγεωργίου, «οι ηθοποιοί παντρεύονται το ρίσκο». Αλήθεια, όμως, δεν είναι δύσκολη μια τέτοια ζωή; «Είναι δύσκολη, αλλά από την άλλη αυτή τη δουλειά την παίρνεις με αυτό το πακέτο», λέει.

«Δεν μπορείς να απομονώσεις το ρίσκο. Πρέπει να την αγαπήσεις με αυτό μέσα. Αν δεν μπορείς, τότε δεν θα είσαι ευτυχισμένος σε αυτή τη δουλειά. Η ανασφάλεια είναι, υπό μία έννοια, κομμάτι της χαράς σου. Αλλιώς δεν γίνεται. Αν αυτό το άγχος σε καταβάλλει, αυτή η δουλειά θα σε διαλύσει. Είσαι freelancer - και μάλιστα freelancer του εαυτού σου. Καμιά φορά διαβάζω και γελάω με κάποιους που ρωτάνε τους ηθοποιούς αν αγχώνονται. Πώς γίνεται να μην αγχώνεσαι; Είμαι ένας Αθηναίος ηθοποιός το 2022, πώς πιστεύεις ότι μπορεί να μην έχει άγχος η ζωή μου; Πρέπει να γίνω βοσκός στην Αμοργό για να μην έχω άγχος. Είναι αφελές και μόνο να το συζητάμε».

Οσο για το αν σκέφτηκε ποτέ να υπαναχωρήσει από την απόφασή του να αναλάβει αυτό το ρίσκο: «Δεν το έχω μετανιώσει ποτέ. Δεν θα μπορούσα να κάνω κάτι άλλο, για να πω την αλήθεια. Ασε που κάνω και πολλά. Παίζω, σκηνοθετώ, έχω την μπάντα μου. Γιατί τόσα πολλά; Γιατί πλέον δεν μπορώ να διαχωρίσω τη μία ιδιότητα από την άλλη. Νιώθω ότι αυτός είμαι, έτσι λειτουργώ, έχω αυτό τον τριχασμό προσωπικότητας. Είναι σαν να είμαι σιαμαίος. Δεν μπορώ να κόψω τον εαυτό μου στα δύο ή στα τρία. Θα ’χω μισή καρδιά».

Πάντως, τη δεδομένη στιγμή, τόσο η Δανάη Μιχαλάκη όσο και ο Γιώργος Παπαγεωργίου βρίσκονται προφανώς σε μια τουλάχιστον καλή στιγμή της καριέρας τους. Μετά την περιοδεία τους με την «Αντιγόνη», εκείνη ξεκινά πρόβες στο Θέατρο Αθηνών για το έργο «Μοναξιά στην Αγρια Δύση», σε σκηνοθεσία Νίκου Κουρή, και γυρίσματα για τη νέα σειρά «Παραλία» της ΕΡΤ, εκείνος βρίσκεται ήδη σε γυρίσματα για το νέο σίριαλ του ΣΚΑΪ με τίτλο «Γλυκάνισος» ενώ τον χειμώνα θα σκηνοθετήσει τον «Θάνατο στη Βενετία» στο Θέατρο Πορεία. Μεταξύ τους, πάντως, λένε ότι αποφεύγουν να μιλάνε για τις δουλειές, το θέατρο και την τηλεόραση. «Ερωτεύτηκα τη Δανάη γιατί είναι μια ηθοποιός που δεν μιλά ποτέ για τη δουλειά της», λέει εκείνος.

Οσο για τη δυσκολία ή την ευκολία να παίζουν μαζί όλο το καλοκαίρι - κι ας μη συναντιούνται επί σκηνής; «Καθόλου δύσκολο δεν είναι να είμαστε στον ίδιο θίασο. Νομίζω ότι, αν δεν παίζαμε μαζί, δεν θα βλεπόμασταν καθόλου. Είναι όμορφο και γλυκό να βλέπεις τον άλλον να εξελίσσεται, να βλέπεις πώς δουλεύει. Φυσικά συμβουλεύουμε ο ένας τον άλλον. Χρειάζεται όμως ειλικρίνεια. Προσωπικά, είμαι ειλικρινής, ειδικά με τους ανθρώπους που αγαπάω», λέει η Δανάη Μιχαλάκη Κι εκείνος με τη σειρά του συναινεί. «Το να παίζουμε μαζί είναι πολύ πιο εύκολο απ’ όσο περίμενα. Είναι πολύ πιο δημιουργικό και παράλληλα τρυφερό απ’ όσο φανταζόμουν. Κι επίσης, δεν μας έχει προκαλέσει καμία τριβή, που λένε. Είναι πολύ ωραίο».

Info: «Αντιγόνη» του Σοφοκλή, σε σκηνοθεσία Τσέζαρις Γκραουζίνις, στο Αρχαίο Θέατρο Επιδαύρου στις 5 & 6 Αυγούστου και σε περιοδεία σε όλη την Ελλάδα.

Styling: Λίζη Παπάζογλου. Make up: Αχιλλέας Χαρίτος. Hair: Ελευθερία Σαββοπούλου. Βοηθοί: Ελένη Εξάρχου, Αθηνά Τίκα. Βοηθοί φωτογράφου: Πάρης Ρίζος, Μάριος Κόλλιας
Ευχαριστούμε το «Athens Capital Center Hotel - MGallery» (Ελευθ. Βενιζέλου 4 και Κριεζώτου 2, Σύνταγμα, Αθήνα, τηλ.: 214 4442000, achotel.gr) και την κυρία Στέλλα Χόνδρου για την ευγενική φιλοξενία της φωτογράφησης.