Γουινόνα Ράιντερ: Αρκεί το Stranger Things για να τη «σώσει»;

Η Γουινόνα Ράιντερ είναι περίεργη περίπτωση. Εγινε σταρ μεγάλου μεγέθους και υπερβολικής δημοσιότητας από την εφηβεία της παίζοντας σε ταινίες-ύμνους για τους συνομηλίκους της στα μέσα των 80s. Τα «Lucas», «Σκαθαροζούμης», «Φονικό πάθος», «Τζέρι Λι Λιούις - Ο Θρύλος του Ροκ», «Γοργόνες» και «Ο Ψαλιδοχέρης» γυρίστηκαν μέσα σε τέσσερα χρόνια, από το 1986 μέχρι το 1990, με τη νεαρή ηθοποιό με το πικάντικο μουτράκι και την ατίθαση συμπεριφορά να τρέχει ακούραστα από πλατό σε πλατό και να γίνεται έρμαιο των παπαράτσι.

Δεν ήταν μόνο η αντικομφορμιστική περσόνα της που την έκανε να ξεχωρίζει από τις γλυκανάλατες σταρλετίστες της εποχής, ούτε το αναμφισβήτητο ταλέντο της. Ηταν και η μακροχρόνια σχέση της με τον επίσης τότε ανερχόμενο Τζόνι Ντεπ, που δεν την είχε μόνο στην καρδιά του, αλλά και σε τατού στο χέρι του. Ολος ο κόσμος ήταν στα πόδια της.


Βέβαια, στα 20 της κατέληξε να μπαινοβγαίνει σε κλινικές για να καταπολεμήσει μια σειρά από νευρολογικές διαταραχές (από αϋπνία και άγχος μέχρι νεροφοβία και κλεπτομανία), από τις οποίες σε γενικές γραμμές μάλλον δεν απαλλάχθηκε ποτέ.

Ισως γι’ αυτό δεν χρειάστηκε να προσποιηθεί πολύ για να παίξει τον ρόλο μιας τροφίμου ψυχιατρείου στο αριστουργηματικό «Το κορίτσι που άφησα πίσω μου» το μακρινό 1999. Βέβαια, το Οσκαρ σε εκείνη την ταινία το διεκδίκησε και το κέρδισε η συμπρωταγωνίστριά της Αντζελίνα Τζολί, που είχε φροντίσει στον ευχαριστήριο λόγο της να αναφέρει και τη Ράιντερ. Μικρή παρηγοριά. Η ίδια, πάντως, είχε φλερτάρει με το χρυσό αγαλματίδιο λίγα χρόνια νωρίτερα, το 1993, για τα «Χρόνια της αθωότητας» (τον ρόλο τής τον είχε προσφέρει στο πιάτο ο σκηνοθέτης της ταινίας Μάρτιν Σκορσέζε) και το 1994 για τις «Μικρές κυρίες». Και στις δύο περιπτώσεις γύρισε στο σπίτι της με άδεια χέρια, αλλά όλοι πίστευαν ότι μπροστά της θα είχε πολλές ακόμα ταινίες που θα την έφερναν μέχρι το βάθρο της νίκης.

Αυτό δεν συνέβη ποτέ. Οσο προχωρούσαν τα 00s και η Γουινόνα μεγάλωνε, τόσο φτώχαιναν σε ποιότητα τα σενάρια που έφταναν στην πόρτα της. Και μολονότι δεν σταμάτησε ποτέ να παίζει -σε μέτριες ταινίες και τηλεοπτικές σειρές-, το όνομά της έχει πάψει προ πολλού να αποτελεί κράχτη στο box office. Ισως οι προβληματικοί χαρακτήρες που της αρέσει να υποδύεται να μη διαφέρουν πολύ από τον δικό της στην πραγματικότητα. Ή ίσως απλά να πέρασε η μπογιά της. Πάλι καλά που ήρθε και το «Stranger Things» του Netflix για να την ξαναθυμηθούμε.