Ντέλια Όουενς: Οι «Καραβίδες» είναι η ζωή μου η ίδια
Ντέλια Όουενς: Οι «Καραβίδες» είναι η ζωή μου η ίδια
Η πηγή έμπνευσης, η αναπάντεχη επιτυχία με τα 11 εκατ. πωλήσεις και τώρα η μεταφορά στον κινηματογράφο - Η Αμερικανίδα συγγραφέας του βιβλίου φαινόμενο «Εκεί που τραγουδάνε οι καραβίδες» αποκαλύπτει τις άγνωστες πλευρές της
Απαγορεύεται από το δίκαιο της Πνευμ. Ιδιοκτησίας η καθ΄οιονδήποτε τρόπο παράνομη χρήση/ιδιοποίηση του παρόντος, με βαρύτατες αστικές και ποινικές κυρώσεις για τον παραβάτη
Για πολλά χρόνια οι φήμες ήθελαν την «πιτσιρίκα του Βάλτου» να είναι η κύρια ύποπτη για τη δολοφονία του νεαρού Τσέις Αντριους στο ήσυχο ψαροχώρι της Βόρειας Καρολίνας. Ποιος άλλος θα μπορούσε να τον είχε σκοτώσει εκτός από αυτό το ακοινώνητο αγριοκόριτσο που ζούσε απομονωμένο από τον κόσμο στα βάθη του κόσμου; Αυτό είναι το κύριο, αμείλικτο ερώτημα που ενέπνευσε την πλοκή του παγκόσμιου μπεστ σέλερ της Ντέλια Οουενς «Εκεί που τραγουδάνε οι καραβίδες» (κυκλοφορεί στα ελληνικά από τις εκδόσεις Δώμα, σε μετάφραση Μαργαρίτας Ζαχαριάδου), το οποίο λάτρεψε το κοινό και επαίνεσαν οι κριτικοί. Το βιβλίο επίσης ενέπνευσε την ομώνυμη ταινία που βγήκε στις αίθουσες σε σκηνοθεσία Ολίβια Νιούμαν με τους Τέιλορ Τζον Σμιθ και Ντέιζι Εντγκαρ-Τζόουνς -η οποία έχει ήδη αναστατώσει το Χόλιγουντ με την εμφάνισή της στο «Norman People»- στους πρωταγωνιστικούς ρόλους. Για όλα αυτά έχει πολλά να πει η συγγραφέας Ντέλια Οουενς.
Gala: Tο βιβλίο σας έχει ήδη αμέτρητους φαν σε όλο τον πλανήτη. Τι θεωρείτε ότι κάνει αυτή την ιστορία παγκόσμια και με τόσο καθολική ανταπόκριση;
Ντέλια Οουενς: Θεωρώ ότι όλοι έχουμε μέσα μας ένα κομμάτι της Κάια και η αλήθεια είναι ότι διήλθαμε ένα μεγάλο χρονικό διάστημα όπου η απομόνωση ήταν αναγκαστική για όλους σε όλο τον πλανήτη. Και το «Εκεί που τραγουδάνε οι καραβίδες» είναι ένα βιβλίο για την απομόνωση. Μιλάει για το τι σημαίνει να νιώθεις ακυρωμένος, αλλά και πόσο οι διακρίσεις, κάθε είδους, μπορούν να επηρεάσουν έναν άνθρωπο. Δεν υπάρχει, λοιπόν, περίπτωση να μην έχει νιώσει κανείς όλα αυτά τα αισθήματα που βίωσε η Κάια κατά τη διάρκεια της απομόνωσης.
G.: Tι σας ενέπνευσε να γράψετε το βιβλίο;
ΝΤ.Ο.: Η αλήθεια είναι ότι η πηγή έμπνευσής μου πάει πολύ πίσω, στην παιδική μου ηλικία. Η μητέρα μου ήταν κυριολεκτικά παιδί της φύσης και με ενέπνευσε ώστε να γίνω κι εγώ κάτι ανάλογο. Μεγάλωσα στα δάση και όταν λέω «δάση», εννοώ πραγματικά δάση. Δεν μιλάμε για απλά δεντράκια, για γκαζόν ή κάτι ανάλογο, αλλά για δάση επιβλητικά. Η μητέρα μου, λοιπόν, με ενέπνευσε να εξερευνήσω το δάσος και τη φύση όσο περισσότερο μπορούσα. Οπότε εμπνεύστηκα από άγρια πράγματα, όπως από τα έντομα που συνέλεγα. Πόσο νορμάλ σάς ακούγεται αυτό; Δεν κουβαλούσα κοχύλια στο σπίτι, όπως τα υπόλοιπα παιδιά, αλλά πέτρες. Ολα αυτά η μητέρα μου τα θεωρούσε φυσιολογικά και τα ενθάρρυνε με κάθε τρόπο, οπότε δεν είναι να απορείς που στο πανεπιστήμιο σπούδασα Επιστήμες και Βιολογία της Αγριας Πανίδας. Θα μπορούσα να πω ότι την ιστορία την ενέπνευσε η ζωή μου ως βιολόγου της άγριας πανίδας, αν και στην πραγματικότητα είναι η ζωή μου η ίδια που με οδήγησε στην ιστορία.
G.: Φαίνεται, λοιπόν, ότι έχετε η ίδια πολλά στοιχεία της Κάια.
ΝΤ.Ο.: Ναι, υπάρχει πολλή Κάια μέσα μου.
G.: Στην κινηματογραφική μεταφορά του βιβλίου είχατε μια πολύ δυνατή ομάδα παραγωγών όπως την Ελίζαμπεθ Γκάμπλερ και τη Ρις Γουίδερσπουν. Τι σήμαινε για εσάς αυτό το πρότζεκτ;
ΝΤ.Ο.: Η αλήθεια είναι ότι πρόκειται για ένα πολύ ευαίσθητο ζήτημα, καθώς κάποιοι συγγραφείς νιώθουν τρόμο όταν ακούνε για μεταφορά των βιβλίων τους σε ταινία. Είχα γνωρίσει πριν από λίγα χρόνια την Γκάμπλερ και γνώριζα ότι η δουλειά της είναι από τις καλύτερες στον κόσμο. Και φυσικά ήξερα τη Ρις και πόσα έχει κάνει ώστε να αποκτήσουν οι γυναίκες φωνή. Αν έπρεπε να επιλέξω τους ιδανικούς συνεργάτες γι’ αυτή την ταινία, απ’ όλο τον κόσμο, πιστέψτε με, αυτές θα επέλεγα. Θα έτρεμα αν αναλάμβανε το πρότζεκτ κάποιος άλλος.
G.: Τι σημαίνει ο τίτλος «Εκεί που τραγουδάνε οι καραβίδες»;
ΝΤ.Ο.: Οπως ανέφερα, όταν ήμουν μικρή η μητέρα μου με ενθάρρυνε να κάνω βόλτες στα δάση. Δεν το είχαμε σε τίποτα να καβαλήσουμε ένα άλογο και να αρχίσουμε την εξερεύνηση και μάλιστα όσο πιο μακριά μπορούσαμε. Η ίδια η μητέρα μου μας έλεγε «πηγαίνετε μακριά, μέχρι εκεί που τραγουδούν οι καραβίδες», που σήμαινε ότι ήθελε να δούμε τη φύση μέσα από τα στοιχεία της. Δεν ήθελε απλώς να τριγυρνάμε άσκοπα. Ηθελε να γνωρίσουμε καλά το ελάφι, από το μικρό δικό της ελαφάκι μέχρι το μεγάλο, και να το καταλάβουμε. Γι’ αυτό και όταν άρχισα να γράφω το βιβλίο αμέσως σκέφτηκα ότι αυτός είναι ο καταλληλότερος τίτλος γιατί ακριβώς περί αυτού πρόκειται. Οσο πιο πολύ αναζητάς τη φύση τόσο περισσότερο ανακαλύπτεις τον εαυτό σου, πολύ βαθιά, μέχρι εκεί που τραγουδούν οι καραβίδες.
G.: Τι είναι αυτό που κάνει την Κάια έναν τόσο μοναδικό χαρακτήρα;
ΝΤ.Ο.: Νομίζω ότι έχει να κάνει με την ενσυναίσθηση. Η Κάια είναι εγκαταλελειμμένη. Είναι μόνη. Οπότε πιστεύω ότι ένας από τους λόγους για τον οποίο ο κόσμος αγαπάει την Κάια είναι επειδή συμπάσχει μαζί της. Καταλαβαίνει τι νιώθει και θέλει να συντρέξει. Οι περισσότεροι άνθρωποι όταν αντιληφθούν ότι κάποιος χρειάζεται βοήθεια ανταποκρίνονται. Νομίζω ότι ουσιαστικά θέλουν να βοηθήσουν την Κάια.
G.: Τι έχετε να πείτε για την ερμηνεία της Ντέιζι Εντγκαρ-Τζόουνς ως Κάια;
ΝΤ.Ο.: Την Κάια την ξέρω πολύ καλά εδώ και χρόνια. Οπότε ήμουν σίγουρη όταν ξεκίνησε το κάστινγκ ότι ποτέ δεν θα έβρισκαν την Κάια που είχα τόσο καλά διαμορφωμένη στο μυαλό μου. Οταν λοιπόν μου έδειξαν τις φωτογραφίες και τα δοκιμαστικά της, αμέσως σκέφτηκα ότι αυτή είναι η Κάια, ότι τη βρήκαν. Είναι τέλεια επειδή ακριβώς εκπέμπει την τρυφερότητα και τη στοργή της Κάια.
G.: Πώς σας φαίνεται που η ταινία έγινε πράξη χάρη σε μια ομάδα γυναικών;
ΝΤ.Ο.: Θα σας απαντήσω με μια λέξη: Επιτέλους! Είμαι τόσο ενθουσιασμένη που αυτή η ταινία βρήκε παραγωγούς όπως την Ελίζαμπεθ και τη Ρις και την Ολίβια στη σκηνοθεσία, τη Λούσι (Αλιμπαρ) στο σενάριο και τόσες άλλες γυναίκες. Είναι μεγάλη η λίστα. Είμαι πολύ χαρούμενη που είχαμε όλες τέτοια σύνδεση. Είμαστε όλες μια ομάδα. Το σημαντικότερο, ωστόσο, είναι ότι όλες έχουμε το πνεύμα του «εδώ και τώρα» και δεν μπορώ αλήθεια να εξηγήσω πώς διαμορφώθηκε αυτό το τόσο ζεστό και φιλικό κλίμα. Είναι, επιτέλους, καιρός οι γυναίκες να αναλάβουν αυτούς τους ρόλους.
Gala: Tο βιβλίο σας έχει ήδη αμέτρητους φαν σε όλο τον πλανήτη. Τι θεωρείτε ότι κάνει αυτή την ιστορία παγκόσμια και με τόσο καθολική ανταπόκριση;
Ντέλια Οουενς: Θεωρώ ότι όλοι έχουμε μέσα μας ένα κομμάτι της Κάια και η αλήθεια είναι ότι διήλθαμε ένα μεγάλο χρονικό διάστημα όπου η απομόνωση ήταν αναγκαστική για όλους σε όλο τον πλανήτη. Και το «Εκεί που τραγουδάνε οι καραβίδες» είναι ένα βιβλίο για την απομόνωση. Μιλάει για το τι σημαίνει να νιώθεις ακυρωμένος, αλλά και πόσο οι διακρίσεις, κάθε είδους, μπορούν να επηρεάσουν έναν άνθρωπο. Δεν υπάρχει, λοιπόν, περίπτωση να μην έχει νιώσει κανείς όλα αυτά τα αισθήματα που βίωσε η Κάια κατά τη διάρκεια της απομόνωσης.
G.: Tι σας ενέπνευσε να γράψετε το βιβλίο;
ΝΤ.Ο.: Η αλήθεια είναι ότι η πηγή έμπνευσής μου πάει πολύ πίσω, στην παιδική μου ηλικία. Η μητέρα μου ήταν κυριολεκτικά παιδί της φύσης και με ενέπνευσε ώστε να γίνω κι εγώ κάτι ανάλογο. Μεγάλωσα στα δάση και όταν λέω «δάση», εννοώ πραγματικά δάση. Δεν μιλάμε για απλά δεντράκια, για γκαζόν ή κάτι ανάλογο, αλλά για δάση επιβλητικά. Η μητέρα μου, λοιπόν, με ενέπνευσε να εξερευνήσω το δάσος και τη φύση όσο περισσότερο μπορούσα. Οπότε εμπνεύστηκα από άγρια πράγματα, όπως από τα έντομα που συνέλεγα. Πόσο νορμάλ σάς ακούγεται αυτό; Δεν κουβαλούσα κοχύλια στο σπίτι, όπως τα υπόλοιπα παιδιά, αλλά πέτρες. Ολα αυτά η μητέρα μου τα θεωρούσε φυσιολογικά και τα ενθάρρυνε με κάθε τρόπο, οπότε δεν είναι να απορείς που στο πανεπιστήμιο σπούδασα Επιστήμες και Βιολογία της Αγριας Πανίδας. Θα μπορούσα να πω ότι την ιστορία την ενέπνευσε η ζωή μου ως βιολόγου της άγριας πανίδας, αν και στην πραγματικότητα είναι η ζωή μου η ίδια που με οδήγησε στην ιστορία.
G.: Φαίνεται, λοιπόν, ότι έχετε η ίδια πολλά στοιχεία της Κάια.
ΝΤ.Ο.: Ναι, υπάρχει πολλή Κάια μέσα μου.
G.: Στην κινηματογραφική μεταφορά του βιβλίου είχατε μια πολύ δυνατή ομάδα παραγωγών όπως την Ελίζαμπεθ Γκάμπλερ και τη Ρις Γουίδερσπουν. Τι σήμαινε για εσάς αυτό το πρότζεκτ;
ΝΤ.Ο.: Η αλήθεια είναι ότι πρόκειται για ένα πολύ ευαίσθητο ζήτημα, καθώς κάποιοι συγγραφείς νιώθουν τρόμο όταν ακούνε για μεταφορά των βιβλίων τους σε ταινία. Είχα γνωρίσει πριν από λίγα χρόνια την Γκάμπλερ και γνώριζα ότι η δουλειά της είναι από τις καλύτερες στον κόσμο. Και φυσικά ήξερα τη Ρις και πόσα έχει κάνει ώστε να αποκτήσουν οι γυναίκες φωνή. Αν έπρεπε να επιλέξω τους ιδανικούς συνεργάτες γι’ αυτή την ταινία, απ’ όλο τον κόσμο, πιστέψτε με, αυτές θα επέλεγα. Θα έτρεμα αν αναλάμβανε το πρότζεκτ κάποιος άλλος.
G.: Τι σημαίνει ο τίτλος «Εκεί που τραγουδάνε οι καραβίδες»;
ΝΤ.Ο.: Οπως ανέφερα, όταν ήμουν μικρή η μητέρα μου με ενθάρρυνε να κάνω βόλτες στα δάση. Δεν το είχαμε σε τίποτα να καβαλήσουμε ένα άλογο και να αρχίσουμε την εξερεύνηση και μάλιστα όσο πιο μακριά μπορούσαμε. Η ίδια η μητέρα μου μας έλεγε «πηγαίνετε μακριά, μέχρι εκεί που τραγουδούν οι καραβίδες», που σήμαινε ότι ήθελε να δούμε τη φύση μέσα από τα στοιχεία της. Δεν ήθελε απλώς να τριγυρνάμε άσκοπα. Ηθελε να γνωρίσουμε καλά το ελάφι, από το μικρό δικό της ελαφάκι μέχρι το μεγάλο, και να το καταλάβουμε. Γι’ αυτό και όταν άρχισα να γράφω το βιβλίο αμέσως σκέφτηκα ότι αυτός είναι ο καταλληλότερος τίτλος γιατί ακριβώς περί αυτού πρόκειται. Οσο πιο πολύ αναζητάς τη φύση τόσο περισσότερο ανακαλύπτεις τον εαυτό σου, πολύ βαθιά, μέχρι εκεί που τραγουδούν οι καραβίδες.
G.: Τι είναι αυτό που κάνει την Κάια έναν τόσο μοναδικό χαρακτήρα;
ΝΤ.Ο.: Νομίζω ότι έχει να κάνει με την ενσυναίσθηση. Η Κάια είναι εγκαταλελειμμένη. Είναι μόνη. Οπότε πιστεύω ότι ένας από τους λόγους για τον οποίο ο κόσμος αγαπάει την Κάια είναι επειδή συμπάσχει μαζί της. Καταλαβαίνει τι νιώθει και θέλει να συντρέξει. Οι περισσότεροι άνθρωποι όταν αντιληφθούν ότι κάποιος χρειάζεται βοήθεια ανταποκρίνονται. Νομίζω ότι ουσιαστικά θέλουν να βοηθήσουν την Κάια.
G.: Τι έχετε να πείτε για την ερμηνεία της Ντέιζι Εντγκαρ-Τζόουνς ως Κάια;
ΝΤ.Ο.: Την Κάια την ξέρω πολύ καλά εδώ και χρόνια. Οπότε ήμουν σίγουρη όταν ξεκίνησε το κάστινγκ ότι ποτέ δεν θα έβρισκαν την Κάια που είχα τόσο καλά διαμορφωμένη στο μυαλό μου. Οταν λοιπόν μου έδειξαν τις φωτογραφίες και τα δοκιμαστικά της, αμέσως σκέφτηκα ότι αυτή είναι η Κάια, ότι τη βρήκαν. Είναι τέλεια επειδή ακριβώς εκπέμπει την τρυφερότητα και τη στοργή της Κάια.
G.: Πώς σας φαίνεται που η ταινία έγινε πράξη χάρη σε μια ομάδα γυναικών;
ΝΤ.Ο.: Θα σας απαντήσω με μια λέξη: Επιτέλους! Είμαι τόσο ενθουσιασμένη που αυτή η ταινία βρήκε παραγωγούς όπως την Ελίζαμπεθ και τη Ρις και την Ολίβια στη σκηνοθεσία, τη Λούσι (Αλιμπαρ) στο σενάριο και τόσες άλλες γυναίκες. Είναι μεγάλη η λίστα. Είμαι πολύ χαρούμενη που είχαμε όλες τέτοια σύνδεση. Είμαστε όλες μια ομάδα. Το σημαντικότερο, ωστόσο, είναι ότι όλες έχουμε το πνεύμα του «εδώ και τώρα» και δεν μπορώ αλήθεια να εξηγήσω πώς διαμορφώθηκε αυτό το τόσο ζεστό και φιλικό κλίμα. Είναι, επιτέλους, καιρός οι γυναίκες να αναλάβουν αυτούς τους ρόλους.
G.: Αλήθεια, γιατί γράφετε;
ΝΤ.Ο.: Για να εκφραστώ. Μπορεί ο κόσμος να μην το αντιλαμβάνεται, αλλά το να εκφράζεσαι είναι κάτι ενστικτώδες. Τα ζώα γνωρίζουν ενστικτωδώς το πώς πρέπει να επιβιώνουν. Απλώς επικοινωνούν με άλλον τρόπο. Οπότε η επικοινωνία με άλλα όντα είναι μια πολύ ενστικτώδης συμπεριφορά. Εμείς έχουμε ανάγκη την επικοινωνία και την έκφραση. Και ο δικός μου τρόπος έκφρασης είναι το γράψιμο.
G.: Πώς νιώσατε την πρώτη φορά που βρεθήκατε στον χώρο των γυρισμάτων;
ΝΤ.Ο.: Πραγματικά η επίσκεψη στο πλατό και η συνειδητοποίηση ότι όντως η ταινία γυρίζεται είναι από τα πιο συγκλονιστικά πράγματα που έχω ζήσει ποτέ. Θέλω να πω ότι γνώριζα τι γινόταν, ήξερα ότι θα υπάρξουν ένα ολόκληρο καστ ηθοποιών και μια ολόκληρη ομάδα συνεργατών, ότι κάποιοι θα μαγείρευαν για όλους αυτούς και άλλοι θα ήταν εκεί για να τους φροντίζουν. Αλλά δεν μπορούσα να διανοηθώ ότι όλα αυτά συμβαίνουν απλώς επειδή έγραψα το βιβλίο και αυτό τώρα γίνεται ταινία. Ηταν κάτι συγκλονιστικό, πολύ συγκινητικό και μια μεγάλη επιβράβευση ταυτόχρονα.
G.: Αν έπρεπε να ανταλλάξετε ρόλους με κάποιο άτομο από το καστ, ποιο θα ήταν αυτό;
ΝΤ.Ο.: Μάλλον θα ήθελα να παίξω την Κάια επειδή νιώθω ότι τη γνωρίζω πολύ καλά και ξέρω πώς νιώθει. Νιώθω, κατά κάποιον τρόπο, ότι είμαι εκείνη.
G.: Ποιο είναι το μεγαλύτερο μάθημα που αποκομίσατε από τη φύση;
ΝΤ.Ο.: Πως ό,τι κι αν συμβαίνει πρέπει να φροντίσεις εσύ τον εαυτό σου.
G.: Νο1 στη λίστα των «New York Times», 11 εκατομμύρια αντίτυπα παγκοσμίως, Νο1 βιβλίο σε πωλήσεις επί δυόμισι χρόνια και τώρα ταινία. Ποιο είναι το πιο συναρπαστικό κομμάτι αυτής της συγκλονιστικής εμπειρίας;
ΝΤ.Ο.: Υπέροχη ερώτηση! Το πιο συναρπαστικό είναι ότι όλα αυτά συνέβησαν στ’ αλήθεια. Δεν το περίμενα και είναι απλώς αδιανόητο. Αυτό, πάντως, που με συγκλονίζει περισσότερο είναι το πόσοι άνθρωποι ταυτίζονται με αυτή την ιστορία. Αυτό είναι για μένα το πιο υπέροχο σημείο απ’ όλα.
ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ: GETTY IMAGES / IDEAL IMAGE
Ακολουθήστε το protothema.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις
Δείτε όλες τις τελευταίες Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, τη στιγμή που συμβαίνουν, στο Protothema.gr
Δείτε όλες τις τελευταίες Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, τη στιγμή που συμβαίνουν, στο Protothema.gr
ΡΟΗ ΕΙΔΗΣΕΩΝ
Ειδήσεις
Δημοφιλή
Σχολιασμένα