Ντέλλα Ρούνικ: Ντύνει τα αγάλματα με Oscar de la Renta

Ξεσκονίζοντας τα αφόρετα από χρόνια φορέματα, σκεφτόμουν μήπως μπορούσα να χρησιμοποιήσω κάποια από αυτά, να ενώσω το παρελθόν με το άγνωστο μέλλον. Κοιτάζοντάς τα θυμήθηκα στιγμές περασμένες, γεμάτες χαρές και επιτυχίες. Οι αναμνήσεις έλαμψαν μπροστά μου, όπως κι εκείνα τα φορέματα. Θα είναι προσβολή να τα ξαναφορέσω τώρα, σκέφτηκα, και υπό ποιες συνθήκες;

Η σκέψη μου πήγε στις ωραίες μυθικές γυναίκες της τελευταίας μου σειράς γλυπτών. Θυμήθηκα τη μοναδική παιδική μου κούκλα στην οποία έραβα φορεματάκια από κομμάτια υφασμάτων της μοδίστρας. Από κει και μετά, η φαντασία ανέλαβε να διαλέγει, να σχεδιάζει, να κόβει και να ράβει».

Ετσι γεννήθηκε η έκθεση με τίτλο «Αφή Υφής» που παρουσιάζεται από τις 6 έως τις 26 Οκτωβρίου στην γκαλερί «Contemporary Athens» στο Κολωνάκι. Σαράντα μαύρα αγάλματα ύψους ενός μέτρου που απεικονίζουν άνδρες και γυναίκες σε διάφορες στάσεις «ντύνονται» με κομμάτια υψηλής ραπτικής, από Oscar de la Renta και Bob Mackie μέχρι Bill Blass και Oleg Cassini, που αναπροσαρμόζονται από την γκαρνταρόμπα της Ντέλλας Ρούνικ.

«Οταν συνέλαβα την ιδέα των ντυμένων αγαλμάτων, ξήλωσα μοναδικά κομμάτια υψηλής ραπτικής προκειμένου να τους ξαναδώσω ζωή με τη βοήθεια της μοδίστρας μου. Επιστράτευσα το χάδι του μεταξιού πάνω στο σκληρό, κρύο, δουλεμένο μέταλλο», εξηγεί η Ντέλλα για την ευφάνταστη ιδέα της που συνδυάζει τις δύο μεγάλες αγάπες της: τέχνη και υψηλή ραπτική. «Η αγάπη μου για το ρούχο ξεκινά από τα παιδικά μου χρόνια. Τότε ζητούσαμε από τις γυναίκες που έραβαν να μας δώσουν ένα κουρελάκι για να ντύσουμε τις κούκλες μας.

Στα παιδικά μας μάτια ήταν απολαυστική η όλη διαδικασία. Στη συνέχεια αγάπησα το ρούχο ως μοντέλο και αργότερα ως σύζυγος του Ρούνικ», λέει, αναφερόμενη στον Χέρμπερτ Ρούνικ, τον ισχυρό άνδρα της μόδας που λάνσαρε τάσεις και ανέδειξε σχεδιαστές ως ένας από τους σημαντικότερους επιχειρηματίες των ΗΠΑ στον χώρο της ένδυσης.

«Ο Χέρμπερτ διέθετε τη μεγαλύτερη επιχείρηση παραγωγής μόδας στην Αμερική, το Hero Group, με περίπου 25 εμπορικά κέντρα. Οι σειρές των ρούχων του έχουν αφήσει εποχή, καθώς είχε συνεργαστεί με ονόματα όπως ο Οσκαρ ντε λα Ρέντα, ο σχεδιαστής της Tζάκι Κένεντι, Ολεγκ Κασίνι, και αυτός της Σερ, Μπομπ Μάκι. Τον γνώρισα στα γραφεία του στο Μανχάταν, όπου πήγα να τον συναντήσω την εποχή που διατηρούσα την μπουτίκ μου στο Κολωνάκι. Ηθελα να συζητήσουμε την πιθανότητα μιας συνεργασίας μας.

Τον ξανασυνάντησα αργότερα σε κάποιο φιλικό σπίτι στο Ακαπούλκο. Μετά από λίγο καιρό ερωτευτήκαμε και αποφασίσαμε να παντρευτούμε. Ετσι μπήκα στον χώρο της μόδας και ως σχεδιάστρια». Τα επόμενα χρόνια βρήκαν την Ντέλλα Ρούνικ στην Αμερική να σχεδιάζει ρούχα και να διοικεί την επιχείρηση του συζύγου της μαζί του. «H σειρά “Niteline by Roufogali” προέκυψε μετά από δική του προτροπή», επισημαίνει. Σήμερα τα συγκεκριμένα κομμάτια ντύνουν τα αγάλματά της.

«Πάντα ήθελα να κάνω μια τέχνη που να με αντιπροσωπεύει πλήρως. Υπήρξα μοντέλο, σχεδιάστρια μόδας, ζωγράφος και γλύπτρια. Πάντα ήθελα να παντρέψω όλα αυτά με κάποιον τρόπο. Ηρθε η ώρα. Φορέματα διάσημων δημιουργών αξιοποιήθηκαν γι’ αυτή τη σειρά, η οποία συνεχίζεται και πάνω σε πίνακες ζωγραφικής. Η φαντασία ανέλαβε τον πρωταρχικό ρόλο και κάθε μέρα εξελίσσεται και μεταβάλλεται. Σε αυτή την καινούρια έκφραση τέχνης που με γεμίζει πλήρως, ελπίζω οι διάσημοι ταλαντούχοι σχεδιαστές να μην έχουν καμιά αντίρρηση για τη μορφή που πήραν οι δημιουργίες τους», μου λέει χαμογελώντας.

Μερικά από τα κομμάτια που παρουσιάζει η Ντέλλα στην έκθεση «Αφή Υφής» έχουν και ιδιαίτερη ιστορική αξία, όπως τα καπέλα που φορούσε σε μια κινηματογραφική της εμφάνιση το διάσημο μοντέλο της εποχής Ιμάν, τα φορέματα που επέλεγε για τις εμφανίσεις της η Τζάκι Ο ή όσα φορέθηκαν στη χρυσή εποχή του Χόλιγουντ. «Εχω τόσα κομμάτια που θα γέμιζαν άνετα ένα μουσείο», ομολογεί η Ντέλλα.

Οι εκθέσεις της Ελληνίδας δημιουργού συνιστούν σημαντικό event για τους φιλότεχνους εδώ και χρόνια. Εργα της κοσμούν πολυσύχναστα σημεία των ΗΠΑ, της Αθήνας αλλά και της Μυκόνου, όπου το γλυπτό της Ντέλλας Ρούνικ στο «Principote» έχει γίνει σημείο-απαραίτητος σταθμός για φωτογραφίες όσων απολαμβάνουν τις διακοπές στο Νησί των Ανέμων.

Τη ρωτώ πώς αντιλαμβάνεται η ίδια την τέχνη: ως έκφραση, ως τρόπο διαφυγής ίσως; «Η τέχνη είναι η ανάγκη να μιμηθείς τον Δημιουργό. Ο καθένας εκφράζεται σύμφωνα με τον τρόπο που ο ίδιος βλέπει, νιώθει και αντιλαμβάνεται τα πράγματα. Αγαπώ τη ζωγραφική όσο και τη γλυπτική. Κάθε μορφή δημιουργίας είναι κι ένας τρόπος έκφρασης αλλά και επικοινωνίας με το κοινό. Ο Ρίτσαρντ Πουζέτ-Νταρτ, καθηγητής μου στο Art Students League της Νέας Υόρκης, μου είχε πει: “Eχεις μια τέχνη σιαμαία μέσα σου που δουλεύει με μία καρδιά. Αν σταματήσεις τη μία, θα πεθάνει και η άλλη”. Δεν θα το ξεχάσω ποτέ».

Εκτός από αστείρευτη έμπνευση, η Ντέλλα Ρούνικ έχει πάντα μια αισιόδοξη ματιά απέναντι στη ζωή. Τη ρωτώ τι είναι αυτό που τη διατηρεί τόσο νέα. Γελάει. «Η παιδική μου περιέργεια. Εχω μια περιέργεια για τα πάντα. Κοιτώ τα πάντα έκπληκτη και τα εξερευνώ σαν να είμαι παιδί. Αλλα και ο ενθουσιασμός μου. Οσο περνούν τα χρόνια η ενέργεια πέφτει. Ε, λοιπόν, η περιέργεια είναι η φλόγα που σου ξανανάβει τη σπίθα! Αγαπώ τα χρώματα, την υψηλή αισθητική, τα λουλούδια. Κάθε πρωί γεμίζω το σπίτι μου με λουλούδια, τα οποία κάθε βράδυ βάζω στο ψυγείο προκειμένου να διατηρηθούν. Εξακολουθώ να επιζητώ επίμονα την ομορφιά γύρω μου» .