Φοίβος: Η επιστροφή του με το «Γεια - Τhe Μusical»

Το όνομα του Φοίβου συνοδεύεται πάντα από την ιδιότητα «ο συνθέτης των μεγάλων επιτυχιών». Είναι αναρίθμητα τα σουξέ που έχει γράψει στις τρεις δεκαετίες της καριέρας του και δεκάδες τα πλατινένια άλμπουμ με την υπογραφή του. Αν υπάρχει, όμως, ένα άλμπουμ που να συνδέεται άρρηκτα με τον δημιουργό και την πάλαι ποτέ μούσα του, τη Δέσποινα Βανδή, αυτό είναι το «Γεια», που κυκλοφόρησε το 2001 και θεωρείται ένας από τους δέκα εμπορικότερους ελληνικούς δίσκους. Τα χρόνια πέρασαν, αλλά το «Γεια» προφανώς δεν ξεχάστηκε ποτέ. Πολύ περισσότερο φέτος, που επανέρχεται στο προσκήνιο ως θεατρικό μιούζικαλ, είδηση που έχει κυκλοφορήσει ευρέως τις τελευταίες εβδομάδες ώστε η επερχόμενη παράσταση να θεωρείται πλέον πολυαναμενομένη.

Το πώς και το γιατί όμως το «Γεια» ανεβαίνει στη θεατρική σκηνή το εξηγεί ο ίδιος ο Φοίβος: «Ολα ξεκίνησαν πέρυσι στις 19 Δεκεμβρίου, όταν ήμουν στο στούντιο με τους συνεργάτες μου και συζητώντας διάφορα, συνειδητοποιήσαμε ότι είχαν περάσει 20 χρόνια ακριβώς από την κυκλοφορία του δίσκου. Το “Γεια” εκείνη τη μέρα ήταν στις πρώτες θέσεις στα trends στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης! Αυτό που μου έκανε τόσο εντύπωση ήταν η τεράστια αποδοχή και η αγάπη που έδειξε ο κόσμος μέσω σχολίων και μηνυμάτων στη δουλειά μου αυτή. Η μόνη μου σκέψη ήταν πώς θα τους ανταποδώσω όλη αυτή την αγάπη και λίγες ημέρες αργότερα ο φίλος μου και συνεργάτης Βασίλης έριξε την ιδέα: ένα μιούζικαλ για να το γιορτάσουμε όλοι μαζί με τον καλύτερο τρόπο. Η συνέχεια έφερε στον δρόμο μου τον Γιώργο Ισαάκ της People Entertainment και τον σκηνοθέτη Δημήτρη Μαλισσόβα και το αποτέλεσμα αυτής της συνεργασίας εύχομαι να το απολαύσει και να το αγκαλιάσει εξίσου ο κόσμος από τις 18 Νοεμβρίου στο θέατρο “Ριάλτο”, με μια πλειάδα σπουδαίων ηθοποιών και ταλαντούχων νέων παιδιών να πρωταγωνιστούν».

Το «Γεια - The Musical» δεν είναι ένα νοσταλγικό μουσικό ταξίδι στο 2001. Είναι ένα έργο με αρχή, μέση και τέλος, ένα φρέσκο στόρι που γράφτηκε μαεστρικά ώστε τα τραγούδια του άλμπουμ να συνδέονται με την υπόθεση. Και εδώ έβαλε το επιδέξιο χέρι του ο Δημήτρης Μαλισσόβας, που έχει πλούσια σκηνοθετική εμπειρία στα μιούζικαλ και για το συγκεκριμένο έγραψε την ιστορία σε συνεργασία με τον Φοίβο. «Πρόκειται για ένα μαύρο παραμύθι, με επιρροές από τη Σταχτοπούτα. Εξελίσσεται στo 1900 σε έναν οίκο ανοχής, αλλά είναι απόλυτα συνδεδεμένο με το σήμερα και τα μηνύματα της εποχής. Το bullying, το #MeToo, η διαφορετικότητα είναι θέματα που αναφέρονται στο έργο, αλλά με τρόπο που να μη βαραίνουν τους θεατές. Υπάρχει προβληματισμός, συγκίνηση και γέλιο, υπάρχουν και τα αγαπημένα τραγούδια του Φοίβου που έχουν φρεσκαριστεί με νέες ενορχηστρώσεις και μικρές παρεμβάσεις στους στίχους για να εξυπηρετούν την πλοκή. Βέβαια έχει γράψει και κάποια καινούρια ειδικά για το έργο.

Τα υπέροχα κοστούμια τα υπογράφει ο Αλέξης Φούκος, τα σκηνικά ο Αριστοτέλης Καρανάνος και η Αλεξάνδρα Σιάφκου, ο Ακης Δείξιμος έχει κάνει φοβερή δουλειά στη μουσική διδασκαλία και ο Θοδωρής Πανάς έχει κάνει τρομερές χορογραφίες. Οσο για τον θίασο, χρειάστηκε να γίνουν εξαντλητικές ακροάσεις για να καταλήξουμε σε αυτά τα νέα ταλαντούχα παιδιά που είναι όλοι τους ένας και ένας. Απευθείας ανάθεση έγινε μόνο στην Αλέκα Κανελλίδου, στην Αλεξάνδρα Παλαιολόγου, στον Παναγιώτη Πετράκη και την Τζώρτζια Κεφαλά», μας δίνει ο ίδιος μια ιδέα τού τι θα δούμε.

Η ακριβοθώρητη Αλέκα Κανελλίδου στην πρώτη της θεατρική εμφάνιση είναι εκ προιμίου ένα από τα μεγάλα ατού του φιλόδοξου μιούζικαλ. «Η Αλέκα υποδύεται τη βασιλομήτορα, αλλά στην πιο αστεία εκδοχή της. Μαζί με την Αλεξάνδρα είναι οι κωμικές νότες της παράστασης και πετούν τις πιο ξεκαρδιστικές ατάκες», εξηγεί ο Δημήτρης Μαλισσόβας. Η έτερη αστεία της υπόθεσης είναι η εκρηκτική Αλεξάνδρα Παλαιολόγου, στον ρόλο της βασίλισσας καρικατούρας, μιας μεταμοντέρνας εκδοχής της Μαίρης Αρώνη ως Πάστα Φλώρα στο «Μια τρελή τρελή οικογένεια». «Βρήκα την ιδέα καταπληκτική και το ότι το σκηνοθετεί ο Δημήτρης, με τον οποίο έχω ξανασυνεργαστεί, ήταν καλό κίνητρο για να δεχτώ. Από την άλλη, το ότι παίζω δίπλα στην Αλέκα Κανελλίδου είναι το όνειρό μου που έγινε πραγματικότητα. Ηταν η αγαπημένη τραγουδίστρια του μπαμπά μου κι έμαθα κι εγώ να λατρεύω τα τραγούδια της. Είναι καιρός που σκεφτόμουν πώς θα γινόταν να συνεργαστώ μαζί της και μάλιστα είχε τύχει να το αναφέρω πέρυσι στον Δημήτρη. Και να που τώρα γίνεται», μου λέει η ίδια, που επιπλέον βρήκε την ευκαιρία να ξεσκονίσει τις γνώσεις της στον χορό -«έκανα μπαλέτο πολλά χρόνια»- και να πειραματιστεί με το τραγούδι.

Ενθουσιασμένη με το έργο και τους συντελεστές είναι και η Τζώρτζια Κεφαλά, η συναρπαστική τραγουδίστρια των Μπλε, που κατά τον σκηνοθέτη είναι η μεγάλη έκπληξη του έργου. Ισως γιατί μια ροκ περσόνα όπως η Τζώρτζια θα ερμηνεύει τα τραγούδια που πρωτακούσαμε από τη Δέσποινα Βανδή, ίσως και γιατί υποδύεται υποδειγματικά την κακιά: «Είμαι η ιδιοκτήτρια του οίκου ανοχής και καταδυναστεύω τον κόσμο. Αν και ο ρόλος μού είναι κόντρα, μπορώ να καταλάβω πώς ένας άνθρωπος μπορεί να καταλήξει κακοποιητής, αν είχε κακοποιηθεί κάποτε και ο ίδιος και έχει ανοιχτές πληγές. Οχι, δεν τη δικαιολογώ και χαίρομαι που στο τέλος τιμωρείται. Και ούτε καν σκέφτομαι αν ο κόσμος θα με συγκρίνει με τη Δέσποινα Βανδή. Είμαστε τελείως διαφορετικές», αναφέρει η ίδια.

Για τον Παναγιώτη Πετράκη το να παίζει σε μιούζικαλ είναι σαν περίπατος στο πάρκο, λόγω της διττής επαγγελματικής ιδιότητάς του, ως ηθοποιού και τραγουδιστή. Στο «Γεια - The Musical» κρατάει έναν ρόλο-κλειδί. «Είμαι ο αφηγητής, αυτός που βοηθά στην κατανόηση της πλοκής, εξηγεί τις σκηνές και κάποιες φορές φαίνεται σαν τις επινοεί ο ίδιος», μου δίνει λίγο παραπάνω λεπτομέρειες, ενώ προσθέτει και μερικά hints για το κοστούμι και το καπέλο του, που διαμορφώνονται ανάλογα με τις σκηνές. Αλλά ας μην κάνουμε spoiler.

Παρότι και οι υπόλοιποι ηθοποιοί του πολυμελούς -είναι η αλήθεια- θιάσου είναι εξίσου άξιοι αναφοράς και θαυμασμού, θα κάνουμε μια στάση στην πρωτοεμφανιζόμενη Δανάη Τσιρώνη, που υποδύεται τη Δάφνη, την ταλαιπωρημένη καθαρίστρια του οίκου ανοχής, η οποία κέρδισε με τη φωνή της τον Φοίβο από την πρώτη κιόλας ακρόαση. «Πρώτος μου ρόλος στο θέατρο και πέφτω κατευθείαν στα βαθιά. Αν έχω άγχος; Οχι, καθόλου. Ανυπομονώ για την πρεμιέρα. Δεν θα πω αν το έργο έχει happy end. Θα πω όμως ότι βγαίνει το μήνυμα ότι όλοι μας, όσο δύσκολες καταστάσεις και αν περνάμε, έχουμε τη δύναμη να τα καταφέρουμε» ◆