Αντωνία Ντεσπλά: H Γαλλίδα σταρ με τις ελληνικές ρίζες

Ο πατέρας της Αλεξάντρ Ντεσπλά είναι ένας από τους σημαντικότερους συνθέτες κινηματογραφικής μουσικής με πολλές υποψηφιότητες Οσκαρ. Σκηνοθέτες όπως οι Πολάνσκι, Γαβράς, Κλούνεϊ, Ντελ Τόρο, Φρίαρς, Μπεσόν του ζητούν να γράψει μουσική για τις ταινίες τους και είναι φίλοι του. Εκείνος δημιουργεί παρτιτούρες για ταινίες όπως τις «Ξενοδοχείο Grand Budapest», «Η μορφή του νερού» κ.ά. Στο σπίτι της γιαγιάς της, Αντωνίας, Μικρασιάτισσας γεννημένης στον Βόλο, ακούγονταν μουσικές των Θεοδωράκη, Χατζιδάκι, Ξαρχάκου. Η μητέρα της, Ντομινίκ Λεμονιέ, είναι επαγγελματίας βιολονίστα. Η ίδια και η αδελφή της Νινόν έδειξαν από νωρίς το ταλέντο τους συμμετέχοντας στη μεταγλώττιση του «Χάρι Πότερ» και της «Διπλής ομηρίας» με τον Μπρους Γουίλις. Περισσότερο από μία δεκαετία δημοφιλής ηθοποιός του γαλλικού κινηματογράφου και του θεάτρου καθώς και παραγωγός, η Αντωνία πήρε μέρος σε γαλλική τηλεοπτική σειρά σε ηλικία μόλις 9 ετών.

Στον προσωπικό λογαριασμό της στο Twitter δημοσιεύει συχνά ενημερώσεις για τα επιτεύγματα των γονιών της. Δυναμική και αποφασισμένη να τα καταφέρει μόνη της, η ταλαντούχα Αντωνία Ντεσπλά δεν επαναπαύτηκε ποτέ στη δική τους δόξα όμως. Κυνηγώντας το δικό της όνειρο, μετακόμισε, έφηβη ακόμα, στο Λονδίνο. Παρακολούθησε μαθήματα υποκριτικής στο κορυφαίο βρετανικό πανεπιστήμιο East 15 Acting School καθώς και στο Drama Centre London. Η ερμηνεία της ως Λαίδη Μάκμπεθ ενθουσίασε κοινό και κριτικούς, η ταινία μικρού μήκους «Rise of a Star» δίπλα στην Κατρίν Ντενέβ την έφερε να πρωταγωνιστεί στις σειρές «Βικτώρια» και «Οικογένεια Ντάρελ». Ακολούθησαν η μεγάλου μήκους ταινία «Επιχείρηση: Φινάλε», το βραβευμένο «Held For a Moment», το «Conte Anglais», το «Γράμμα για τον βασιλιά», το λατρεμένο «The French Dispatch». «Ηθελα να γίνω μπαλαρίνα, από αυτό διδάχτηκα πώς να έχω επιμονή και να είμαι πολύ πειθαρχημένη στη δουλειά μου. Εφυγα από τη Γαλλία στα 16 μου επειδή δεν ήθελα να γίνω “η κόρη”. Αγαπώ τον πατέρα μου και είμαι πολύ περήφανη που είμαι κόρη του, αλλά ήθελα να δημιουργήσω δρόμους από μόνη μου. Δεν μπορούσα να γίνω μπαλαρίνα λόγω του ύψους μου, όμως οι γονείς μου έψαχναν τρόπους να διοχετεύσω την αστείρευτη ενέργειά μου. Με έγραψαν σε ένα πρακτορείο υποκριτικής. Με τον πρώτο μου ρόλο ως αντιδραστική έφηβη ένιωσα το πλατό σαν ένα νέο κάλεσμα. Αγαπώ αυτή τη δουλειά περισσότερο από οτιδήποτε άλλο στον κόσμο», ομολογεί η ίδια.

Η περιπέτεια της αγάπης

Το «Σανταράμ» (Apple TV) μας μεταφέρει πίσω στη δεκαετία του 1980, όπου βλέπουμε έναν Αυστραλό ακτιβιστή μελετητή φιλόσοφο ονόματι Λιν Φορντ να καταλήγει στη φυλακή και να κατηγορείται για ένοπλη ληστεία. Ο Λιν δραπετεύει και αποκτά πλαστό διαβατήριο. Στη μαγευτική Ινδία του 1982 συναντά την Ελβετίδα Κάρλα με το αινιγματικό παρελθόν και την ερωτεύεται. Πέρα από τη σαγηνευτική και ελκυστική αφήγηση στον υπόκοσμο του Σαλάμ και την τοπική μαφία, κυρίαρχο στοιχείο της ιστορίας είναι η αγάπη. Η τρέλα και η αθλιότητα της Βομβάης συνιστούν τον καμβά όπου εξελίσσεται η μυθιστορηματική αφήγηση του Αυστραλού συγγραφέα Γκρέγκορι Ντέιβιντ Ρόμπερτς στο ομώνυμο βιβλίο των χιλίων σελίδων με εκατομμύρια φανατικούς αναγνώστες ανά τον κόσμο που η διεθνής κριτική κοινότητα υποδέχτηκε ως λογοτεχνικό αριστούργημα.

Πώς ήταν για την Αντωνία Ντεσπλά να συμμετάσχει σε μια τέτοιας κλίμακας διεθνή παραγωγή; «Εκανα την ακρόαση την Τρίτη. Την Παρασκευή μού είπαν ότι θα πήγαινα στη Βομβάη για να τσεκάρουν τη χημεία μου με τον Τσάρλι Χάναμ. Πήρα τον ρόλο την επόμενη εβδομάδα. Εγιναν όλα τόσο γρήγορα, με μεγάλο άγχος, δεν είχα ούτε ένα δευτερόλεπτο να σκεφτώ τι σήμαινε όλο αυτό. Μεσολάβησαν η πανδημία και η αναγκαστική παύση 14 μηνών. Βρήκα τότε τον χρόνο να κατανοήσω τον χαρακτήρα και την ευθύνη που έφερε ο ρόλος της Κάρλα, έτσι ήμουν πανέτοιμη όταν ξεκινήσαμε ξανά. Η Κάρλα είναι ένας υπέροχος χαρακτήρας, γιατί, επιφανειακά, είναι η τέλεια γυναίκα. Σε δεύτερο επίπεδο, όμως, υπάρχουν πόνος, δόλος και υποσυνείδητη απέχθεια για τις πράξεις της. Υπάρχει κίνητρο για ό,τι κάνει, δεν κάνει τίποτα τυχαία. Συναρπαστική ως χαρακτήρας, με μια αίσθηση ανεξαρτησίας ασυνήθιστη για μένα. Αρχισα να βγαίνω μόνη μου για δείπνο, στο θέατρο, σε γκαλερί, στον κινηματογράφο προσπαθώντας να μπω στην ψυχολογία της.

Κατά βάθος όμως το μόνο που θέλει είναι να την αγαπήσουν», λέει σχετικά με τον ρόλο της και συμπληρώνει: «Κάθε ρόλος σού αφήνει τα ίχνη του, ζεις τη ζωή του χαρακτήρα που σε καταλαμβάνει. Οταν ολοκληρώνονται τα γυρίσματα, είναι καλό αμέσως μετά να περνάς μόνος σου μια μικρή περίοδο».

Ποιο θεωρεί ότι είναι το πιο εντυπωσιακό κομμάτι της σειράς «Σανταράμ»; «Το εύρος και η ποιότητα της παραγωγής είναι απολύτως συναρπαστικά. Το να περπατάω στα σκηνικά που δημιούργησε ο υπέροχος Κρις Κένεντι είναι πραγματικά σουρεαλιστικό. Τσιμπιόμουν καθημερινά και ένιωθα ευγνώμων που ήμουν μέρος αυτής της απίστευτης παραγωγής. Τόσο το βιβλίο όσο και η τηλεοπτική σειρά δείχνουν έναν κόσμο που δεν είχε απεικονιστεί ποτέ ξανά με αυτό τον τρόπο. Βρισκόμαστε στη Βομβάη της δεκαετίας του ’80. Υπάρχει μια συνένωση περίπλοκων εκπατρισμένων απ’ όλο τον κόσμο που προσπαθούν να βρουν το μονοπάτι και την ταυτότητά τους στην Ινδία. Είναι ένας συναρπαστικός κόσμος με πολυεθνικό καστ. Είναι αναζωογονητικό, σέξι και συναρπαστικό», περιγράφει ενθουσιασμένη.

Ως ηθοποιός θεωρεί τον εαυτό της περισσότερο Γαλλίδα ή Αγγλίδα; «Η ομορφιά τού να είσαι καλλιτέχνης είναι ότι μπορείς να δεις τον εαυτό σου με όποιον τρόπο θέλεις όταν προσεγγίζεις έναν χαρακτήρα. Θεωρώ τον εαυτό μου Γαλλίδα, πάντως, γιατί μεγάλωσα στη Γαλλία και εκεί ξεκίνησα την καριέρα μου ως παιδί ηθοποιός. Μετακόμισα στο Ηνωμένο Βασίλειο όταν ήμουν 16 ετών για να μάθω αγγλικά και να εκπαιδευτώ στις βρετανικές δραματικές σχολές. Επομένως, έχω βρετανική εκπαίδευση υποκριτικής και νιώθω πολύ κοντά στην Αγγλία, καθώς είναι το σπίτι μου τα τελευταία 12 χρόνια. Ωστόσο, έχω γαλλικό διαβατήριο, αλλά επειδή μιλάω επίσης πέντε ακόμα γλώσσες (ίσως χάρη στα ελληνικά γονίδιά μου!) και δούλεψα σκληρά για να μάθω την ουδέτερη βρετανική και αμερικανική προφορά ώστε να μπορέσω να προσεγγίσω άλλους ρόλους και εθνικότητες, δεν θέλω να χαρακτηριστώ απλώς Γαλλίδα. Η δουλειά μας ως ηθοποιών είναι να μεταμορφωνόμαστε σε όποιον χαρακτήρα προσεγγίζουμε», εξηγεί.

Για τις ανάγκες των γυρισμάτων της σειράς «Οικογένειας Ντάρελ», όπου υποδύθηκε την όμορφη Κλάρα Φεράρι, η Αντωνία έμεινε για ένα διάστημα στην Κέρκυρα. Ανυπομονεί να δουλέψει ξανά στην Ελλάδα; «Θα το ήθελα πάρα πολύ. Εχω γιαγιά Ελληνίδα, νιώθω υπερήφανη για τις ελληνικές ρίζες μου. Τα καλοκαίρια επισκέπτομαι πάντα την Ελλάδα. Λατρεύω την ελληνική Ιστορία και ιδιαίτερα τις ελληνικές τραγωδίες όπου οι γυναίκες, θνητές ή θεές, έχουν ρόλους δυναμικούς. Θα ήθελα να ενσαρκώσω κάποτε έναν ρόλο όπως η Μήδεια του Ευριπίδη. Είναι ένα φεμινιστικό έργο, σύγχρονο και πάντα επίκαιρο. Θαυμάζω την ερμηνεία της Μαρίας Κάλλας στην ομώνυμη ταινία του Πιερ Πάολο Παζολίνι», αναφέρει.

Πώς θα περιέγραφε τον εαυτό της; «Οι φίλοι μου με περιγράφουν ως ένα άτομο με πάθος, δυναμικό και χαρούμενο. Οντως. Είμαι και πολύ αυθόρμητη. Ως ηθοποιός οφείλεις να ασκηθείς στον αυθορμητισμό, περνάς συνεχώς ακροάσεις, έχεις 24 με 48 ώρες περιθώριο, όπου πρέπει να αδειάσεις από τα πάντα ώστε να μπορέσεις να επικεντρωθείς στην προετοιμασία για την οντισιόν, και μία εβδομάδα αργότερα μπορεί να βρεθείς σε ένα σετ στην άλλη άκρη του κόσμου για 6 ή 9 μήνες. Είναι εξαιρετικά συναρπαστικό και ανεξάρτητα από το πόσο μακριά από το σπίτι μου βρίσκομαι ή το πόσο νωρίς πρέπει να ξυπνήσω, τα σετ είναι ο τόπος τον οποίο νιώθω περισσότερο σπίτι μου», καταλήγει αφοπλιστικά ◆