Δανάη Δραγωνέα: Oι ιστορίες που θα αλλάξουν τον κόσμο

Κάποιοι την έχουμε διαβάσει στο περιοδικό «OZON» ή ίσως έχουμε δει τις βιντεοσυνεντεύξεις της στο κανάλι του VICE. Η Δανάη Δραγωνέα ήταν από μικρή πνεύμα ανήσυχο, με πολλές και διαφορετικές εικόνες. Γεννημένη στην Αθήνα, µεγάλωσε στην Κέρκυρα, σπούδασε Επικοινωνία και Μέσα Μαζικής Ενηµέρωσης στο Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήµιο Αθηνών και εργάστηκε ως δηµοσιογράφος σε µεγάλους οµίλους στην Ελλάδα. Πέρασε όλη της την εφηβεία ακούγοντας μουσική κλεισμένη στο δωμάτιό της και εκεί μέσα έμαθε να αλλάζει προσωπικότητες ανάλογα με το τραγούδι που έπαιζε η κασέτα.

«Κοιτάζοντας φωτογραφίες μου από εκείνη την περίοδο, η οποία έφτασε μέχρι τα πρώτα χρόνια του πανεπιστημίου, είναι σαν να βλέπω πολλά διαφορετικά κορίτσια, κανένα από τα οποία δεν είμαι εντελώς εγώ. Νομίζω πως ήταν τεράστια η ανάγκη μου να ανήκω κάπου και η μουσική ήταν έναν όχημα για να βγάλω άκρη με όσα συνέβαιναν στο κεφάλι μου. Το πολύ θετικό είναι ότι περνώντας από τόσες διαφορετικές φάσεις είχα την ευκαιρία να γνωρίσω πολλούς διαφορετικούς κόσμους, ανθρώπους και κοσμοθεωρίες. Νιώθω ότι όλη αυτή η διαδικασία με έκανε πιο δεκτική στο να ακούω τους άλλους. Ετσι κι αλλιώς, πάντα με ενδιέφεραν οι άνθρωποι και οι ιστορίες τους», ομολογεί.

Η εφηβική λογοτεχνία
«Το Νησί της Βροχής. Ενα μυστικό ημερολόγιο» είναι η ιστορία της Ιζι και του Βικέντιου, της αναγκαστικής φιλίας τους και ενός μυστηρίου 100 ετών που τους οδηγεί να ανακαλύψουν αν η Αριάνα, ένα κορίτσι που έζησε στην Ελλάδα της Μπελ Επόκ, κατάφερε να κάνει το όνειρό της πραγματικότητα. Διαβάζοντας το ημερολόγιό της, τα δύο παιδιά θα μάθουν για τη σπουδαία «Εφημερίδα των Κυριών», για την πρώτη Ελληνίδα φεμινίστρια, και θα καταλάβουν τι σήμαινε να έχεις γεννηθεί γυναίκα τον 19ο αιώνα και με ποιους τρόπους κάποιες ανάμεσά τους ξεκίνησαν να αντιστέκονται στα στερεότυπα της εποχής. Αυτός είναι ο κεντρικός άξονας του πρώτου βιβλίου της Δανάης, το οποίο διαδραματίζεται στην Κέρκυρα και το Λονδίνο, δύο πόλεις-ορόσημα και για την ίδια.

«Νομίζω πως οι ρίζες της αγάπης μου για την Κέρκυρα βρίσκονται στην παιδική μου ηλικία και στις μυθικές διαστάσεις που έχουν πάρει με το πέρασμα του χρόνου ορισμένες αγαπημένες αναμνήσεις μου. Είμαι σίγουρη πως όταν ήμουν 5 χρόνων, ενώ δεν μπορεί να κυκλοφορούσα όλη τη μέρα ξυπόλητη, ελεύθερη, παρέα με τα αδέσποτα ζώα της παλιάς πόλης, εγώ κάπως έτσι το θυμάμαι. Πέρα από την επιλογή ενός τόπου που γνωρίζω καλά, δεν θα έλεγα ότι υπάρχουν άλλα αυτοβιογραφικά στοιχεία στο βιβλίο. Φυσικά, αναγνωρίζω κομμάτια δικά μου σχεδόν σε όλους τους χαρακτήρες, αλλά νομίζω ότι εκείνοι δείχνουν τον δρόμο και αφήνομαι να τους ακολουθώ».

Στο δικό της «νησί» μέσα από τη λογοτεχνία προσκαλεί τους έφηβους αναγνώστες της η Δανάη Δραγωνέα, λοιπόν, και φαίνεται πως θα ακούμε όλο και πιο συχνά το όνομα της νέας αυτής δημιουργού. Ηδη τιμήθηκε με τη διάκριση «Λότη Πέτροβιτς-Ανδρουτσοπούλου», που απονέμεται σε πρωτοεμφανιζόμενο συγγραφέα βιβλίου για παιδιά ή νέους, στο πλαίσιο των βραβείων του Ελληνικού Τμήματος της IBBY - Κύκλος του Ελληνικού Παιδικού Βιβλίου 2023.

Πώς νιώθει η ίδια γι’ αυτή τη βράβευση; «Η απονομή των βραβείων έγινε την Κυριακή 2 Απριλίου, την Παγκόσμια Ημέρα Παιδικού Βιβλίου. Μου τηλεφώνησαν από τον εκδοτικό οίκο στις 10.30 το βράδυ, όταν ολοκληρώθηκε η απονομή. Ετυχε να είμαι μόνη μου εκείνη τη στιγμή, οπότε δεν είχα πού να το πω και χοροπηδούσα στο σαλόνι όπως στις ταινίες. Τα βραβεία IBBY συγκαταλέγονται στα πιο σημαντικά για την παιδική λογοτεχνία και δεν μπορούσα να το πιστέψω. Μόλις σταμάτησα να χοροπηδάω, πήρα τηλέφωνο τους γονείς μου και την αδελφή μου και περίμενα να επιστρέψει ο Γιώργος, ο σύζυγός μου, για να του το πω από κοντά. Νομίζω ότι εκείνος χάρηκε περισσότερο από εμένα. Εχει άλλωστε διαβάσει όλες τις διαφορετικές εκδοχές του βιβλίου. Πολλές φορές την καθεμία», αναφέρει η ίδια.

Θυμάται κάποιο σχόλιο από έφηβο αναγνώστη που την έκανε να χαμογελάσει; «Θυμάμαι ένα από τα πρώτα μηνύματα που έλαβα. Μόλις είχε κυκλοφορήσει το βιβλίο και ένα 13χρονο κορίτσι μού έγραψε ότι νιώθει ακριβώς όπως η Ιζι και πως ευχαρίστως θα γινόταν φίλη της γιατί τη βρίσκει πολύ αστεία. Εχω νιώσει πολλές φορές έτσι για αγαπημένες μου ηρωίδες και μου φάνηκε πολύ συγκινητικό ότι μια αναγνώστρια ήθελε να γίνει φίλη της δικής μου ηρωίδας», απαντά η συγγραφέας που έχει κερδίσει τους μικρούς αναγνώστες.

Ομως, αφού υπάρχει ζήτηση, γιατί δεν έχουμε πολλές προσπάθειες στην εφηβική λογοτεχνία; «Είμαστε μια μικρή αγορά, πόσο μάλλον όταν απευθύνεσαι σε ένα συγκεκριμένο κοινό ηλικιακά. Ενα μεγάλο ζήτημα είναι η μικρή παραγωγή και η έλλειψη του απαραίτητου ρίσκου που εμπεριέχει η ανάδειξη νέων φωνών. Στην Ελλάδα η εφηβική λογοτεχνία είναι μια κατηγορία που κοιτάζει κυρίως στο παρελθόν. Αξιόλογοι συγγραφείς υπάρχουν. Θα πρέπει όμως οι εκδοτικοί οίκοι να τους εμπιστευτούν, ώστε όλο και περισσότεροι έφηβοι αναγνώστες να έχουν τη δυνατότητα να ανακαλύψουν ήρωες και ηρωίδες με τους οποίους να μπορούν να ταυτιστούν».

Αν και, όπως μου αποκαλύπτει, κάποιες φορές φοβάται να γράψει, η επιθυμία για συγγραφή δεν έχει κοπάσει μέσα της. Το επόμενο βιβλίο της είναι στα σκαριά, και πρόκειται για τριλογία. Σε τι καινούριες περιπέτειες μπλέκεται η ηρωίδα της; «Είναι ένα μυστήριο και για μένα. Παρόλο που έχω προχωρήσει αρκετά την ιστορία, οι ήρωες δεν έχουν αποφασίσει ακόμα τι ακριβώς θα γίνει. Στο επόμενο βιβλίο, η Ιζι και ο Βικέντιος βάζουν σε εφαρμογή ένα μεγαλεπήβολο σχέδιο. Πολλές παρεξηγήσεις, ένας απρόσμενος έρωτας, εφηβικά προβλήματα και μερικές πολύ δυνατές φιλίες είναι μερικά από όσα θα συμβούν. Φυσικά, βρισκόμαστε πάντα στην Κέρκυρα. Μόνο που στο δεύτερο βιβλίο έχει μόλις αρχίσει να χειμωνιάζει και μοιάζει εντελώς διαφορετική από την καλοκαιρινή εκδοχή που είχαμε στο πρώτο μέρος της τριλογίας», περιγράφει η νεαρή συγγραφέας.

Ποια είναι η μεγαλύτερη δυσκολία που αντιμετωπίζει η ίδια ως νέα γυναίκα σήμερα; «Μεγαλώνουμε σε έναν κόσμο όπου τα νεαρά κορίτσια και οι γυναίκες νιώθουν ότι oι ιστορίες τους δεν έχουν σημασία. Η θέση του αφηγητή είναι μια θέση ισχύος. Εκείνος που διηγείται τις ιστορίες δημιουργεί τα μοτίβα που οι άλλοι ακολουθούν. Και οι βασικές ιστορίες της ανθρωπότητας είναι ιστορίες φτιαγμένες από άντρες. Οι άντρες μιλούν και δημιουργούν έναν κόσμο φτιαγμένο στα μέτρα τους. Και αν δεν χωράς στις ιστορίες που υπάρχουν, τότε απλά περισσεύεις. Εφόσον δεν επιτρέπεται να είμαστε οι αφηγήτριες, οι ιστορίες μας δεν μετρούν το ίδιο. Ετσι μαθαίνουμε να πιάνουμε λιγότερο χώρο. Να μην ενοχλούμε. Να μην τοποθετούμαστε στο κέντρο της σκηνής. Δεν θυμώνω πια. Αντίθετα, ελπίζω ότι εμείς και εκείνες που θα έρθουν μετά από εμάς θα καταφέρουμε να κάνουμε τις αόρατες ιστορίες μας ορατές», τονίζει με την αισιοδοξία που τη διακρίνει. Οπως μου λέει, συνομιλώντας με παιδιά στην προεφηβεία ή με εφήβους συνειδητοποιεί πόσο πιο ανοιχτοί είναι σε άλλες κουλτούρες, πεποιθήσεις και ταυτότητες. «Ελπίζω πως αυτά τα παιδιά θα μας οδηγήσουν σε μια κοινωνία συμπερίληψης, ενσυναίσθησης και συμπόνιας. Για αυτούς τους νεαρούς και τις νεαρές θέλω να συνεχίσω να γράφω», καταλήγει.


Ειδήσεις σήμερα

Αντιδράσεις στην Τουρκία για το «Mehmetcik Busters» του Ινδού αεροπόρου στην άσκηση «Ηνίοχος 2023» στην Ελλάδα

Οκτώ χρόνια στα δικαστήρια το δυστύχημα με το F-16 στην Ισπανία

«Γεια σου ψήστη μου» - Η Δέσποινα Βανδή αποθεώνει τον Βασίλη Μπισμπίκη μπροστά από το μπάρμπεκιου