Μαριλένα Γεραντώνη: Το cool πρόσωπο της ενημέρωσης

Η Μαριλένα Γεραντώνη λέει πως κάνει τηλεόραση γιατί πιστεύει στη δύναμη της εικόνας. Ακούγεται λογικό, αν όχι αυτονόητο, όταν αυτό εκφέρεται από τα χείλη της ανκοργούμαν των μεσημβρινών δελτίων του Σαββατοκύριακου του MEGA. Πιστεύει όμως και στη δύναμη των ανθρώπων. Το καταλαβαίνεις από το βιβλίο που διαβάζει αυτό τον καιρό, το «Humankind: A Hopeful History» του Ρούτγκερ Μπρέγκμαν, αλλά και από την προσωπική της διαδρομή. Θα μπορούσε να συνοψίζεται στην περιγραφή: ένα κορίτσι με αγάπη και κλίση για τις ξένες γλώσσες που σπούδασε Γαλλική Φιλολογία στη Σορβόνη, αποφάσισε να πλεύσει στα αχαρτογράφητα και άγνωστα νερά της τηλεοπτικής δημοσιογραφίας. Και μάλιστα έχοντας πάντα ως προτεραιότητα να υποτάσσει την εικόνα στην είδηση και όχι την είδηση στην εικόνα. Στο πρώτο της δελτίο ειδήσεων είχε την ακράδαντη πίστη πως οι χτύποι της καρδιάς της ήταν τόσο δυνατοί ώστε ακούγονταν στο μικρόφωνο. Τελικά, τα πράγματα πήγαν πολύ καλύτερα απ’ όσο ένιωθε όταν έπαιρνε το βάπτισμα του πυρός ως παρουσιάστρια ειδήσεων.

GALA: Γιατί δημοσιογράφος;
ΜΑΡΙΛEΝΑ ΓΕΡΑΝΤΩΝΗ: Ηταν λίγο όνειρο, ήταν όμως και σαν να με οδήγησε η ζωή προς τα εκεί. Από μικρή μού άρεσαν οι ξένες γλώσσες. Θα έλεγα ότι ήταν η κλίση μου. Μάθαινα αγγλικά και γαλλικά, τελειώνοντας το σχολείο ξεκίνησα και ιταλικά, ισπανικά και γερμανικά. Από μικρή με θυμάμαι να παρακολουθώ με ενδιαφέρον τα δελτία ειδήσεων. Θυμάμαι τα δελτία της ΕΡΤ. Με ενδιέφερε πολύ να γνωρίζω τι συμβαίνει στον κόσμο. Σκέψου ότι, όταν πια είχα φτάσει σε ένα καλό επίπεδο γλωσσομάθειας, πήγαινα στα περίπτερα στο Σύνταγμα για να αγοράσω τη «Le Monde», τους «Financial Times» και τη «La Repubblica», για να μαθαίνω τα νέα.

G.: Ναι, αλλά πώς το ενδιαφέρον έγινε τελικά δουλειά και βιοπορισμός;
Μ.Γ.: Τελείωσα ελληνογαλλικό σχολείο και αμέσως μετά έφυγα για σπουδές Γαλλικής Φιλολογίας στη Σορβόνη. Επιστρέφοντας στην Ελλάδα συνάντησα τυχαία στον δρόμο έναν φίλο δημοσιογράφο. Εκείνος έριξε τον πρώτο σπόρο. Μου είπε ότι με τις γλώσσες που μιλούσα ήμουν ιδανική για να κάνω διεθνές ρεπορτάζ. Με αυτή την κουβέντα έγινε το κλικ μέσα μου.

G.: Και μετά;
Μ.Γ.: Στην αρχή ήταν δύσκολο. Επρεπε να βρω δουλειά σε έναν κόσμο με τον οποίο δεν είχα καμία επαφή. Οι γονείς μου ήταν πρώην τραπεζικοί υπάλληλοι και κατόπιν άνοιξαν ένα κατάστημα με αντίκες. Αποφάσισα να πάω για έναν χρόνο στο Εργαστήρι Δημοσιογραφίας για να μπω στο πνεύμα της δουλειάς. Και ξεκίνησα να κυνηγάω πάρα πολύ τη δημοσιογραφία. Η πρώτη μου δουλειά ήταν με σύμβαση στην ΕΡΤ. Οχι ως δημοσιογράφος, στις Διεθνείς Σχέσεις. Ηταν η εποχή που η Ελλάδα είχε κερδίσει τη Eurovision και το συγκεκριμένο γραφείο είχε αναλάβει την προετοιμασία για τη διοργάνωση στην Αθήνα. Είχα όμως μέσα μου το δαιμόνιο. Ηθελα να δουλέψω ως δημοσιογράφος. Με το που τελείωσε η Eurosivion, ξεκίνησα στα τότε ψηφιακά κανάλια της δημόσιας τηλεόρασης και κατόπιν στην ΕΡΤ. Αν βάλω κάτι στο μυαλό μου, το επιδιώκω, το κυνηγώ και μέχρι στιγμής τα περισσότερα πράγματα τα καταφέρνω. Η επιμονή και η πίστη σε κάτι σε φέρνουν τελικά στην πόρτα του.



G.: Εχεις σκεφτεί ποτέ ότι έχεις πολλά προσόντα γι’ αυτή τη δουλειά;
Μ.Γ.: Ανήκω σε μια γενιά δημοσιογράφων που οι περισσότεροι έχουμε ένα πτυχίο και γνωρίζουμε μία και δύο και τρεις ξένες γλώσσες. Νομίζω πως ό,τι μαθαίνεις και ό,τι κάνεις σου ανοίγει το πεδίο της σκέψης σου. Δεν το έχω σκεφτεί με τον τρόπο που το λες.

G.: Πώς είναι να δουλεύεις σε ένα σκληρά ανταγωνιστικό πεδίο;
Μ.Γ.: Τηλεόραση και ανταγωνισμός είναι έννοιες αλληλένδετες. Και στην τηλεόραση τίποτα δεν σου χαρίζεται. Πρέπει να δουλέψεις σκληρά, να θυσιάσεις στιγμές από την προσωπική και την οικογενειακή σου ζωή και να μην επαναπαύεσαι. Ούτε στα προσόντα σου. Είναι ένας διαρκής καθημερινός αγώνας και με τον εαυτό σου, αλλά και με ένα σκληρό, ανταγωνιστικό και ενίοτε τοξικό περιβάλλον. Πρέπει να είσαι Survivor.

G.: Πρέπει να είσαι εκ προοιμίου ή το μαθαίνεις; Εσύ, για παράδειγμα, δείχνεις ευαίσθητος άνθρωπος.
Μ.Γ.: Ναι, δυστυχώς, βγάζω αυτή την εικόνα και πολύ θεωρούν ότι είμαι εύθραυστη και ευάλωτη.
Ομως για να έχω επιβιώσει 18 χρόνια σε αυτή τη δουλειά δεν είμαι πάντα αυτό που φαίνομαι. Είμαι καλό παιδί, είμαι ευαίσθητος άνθρωπος, ευτυχώς δεν έχω αποκτηνωθεί, παίζω πάντα σπαθάτα, αλλά αντέχω και διεκδικώ τον ζωτικό μου χώρο στο έπακρο. Και να μην είσαι survivor, στην τηλεόραση μαθαίνεις να είσαι. Αλλιώς δεν επιβιώνεις. Η τηλεόραση με έχει ατσαλώσει, με έχει κάνει ανθεκτική.

G.: Ποια είναι η πιο δύσκολη στιγμή που έχεις διαχειριστεί;
Μ.Γ.: Η σιδηροδρομική τραγωδία των Τεμπών. Μου ήταν πολύ δύσκολο. Δεν μπορούσα να το διαχειριστώ συναισθηματικά. Μου φαίνεται αδιανόητο αυτό που συνέβη.

G.: Μια παρουσιάστρια ειδήσεων μπορεί να αφήνει το συναίσθημα να την κυριεύει ή πρέπει να είναι μια μηχανή που μεταφέρει τα νέα;
Μ.Γ.: Ρομπότ δεν μπορείς να είσαι. Νομίζω ότι πρέπει να είσαι αληθινός. Φυσικά πρέπει να παίρνεις απόσταση από το θέμα και να προσπαθείς να μη γίνεσαι εσύ ο ίδιος η είδηση. Δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι είμαστε ο φορέας που μεταφέρει την είδηση στον κόσμο. Πολλές φορές το έχουμε δει να γίνεται.

G.: Σε μελετάς; Βλέπεις τα δελτία σου ή τα δελτία άλλων;
Μ.Γ.: Φουλ. Βλέπω τους πάντες και τα πάντα. Κρατάω και σημειώσεις για τα λάθη μου. Με βοηθάει να βελτιώνομαι.



G.: Η εμφάνισή σου πόσο σε απασχολεί;
Μ.Γ.: Δεν την αφήνω στην τύχη της ή δεν θα έκανα κάποια τρέλα, να αλλάξω ριζικά κάτι πάνω μου. Με απασχολεί όπως απασχολεί μια μέση γυναίκα. Νομίζω ότι αντικατοπτρίζεται και στην ψυχολογία. Η ουσία της δουλειάς μας όμως δεν είναι η εικόνα του δημοσιογράφου, αλλά η κατάρτιση και η γνώση του. Εντάξει, θα δει κάποιος μια ωραία φατσούλα, αλλά δεν θα μείνει σε αυτό. Ειδικά στην εποχή μας οι τηλεθεατές εστιάζουν σε άλλα πράγματα.

G.: Αλήθεια, σε έχουν αντιμετωπίσει ως μια ωραία φατσούλα;
Μ.Γ.: Δεν το έχω εισπράξει. Πάντα προσπαθούσα να είμαι καλή στη δουλειά και να μιλάω μέσα από αυτήν.

G.: Τι έχεις κερδίσει από αυτή τη δουλειά;
Μ.Γ.: Νομίζω ότι στη δουλειά μας δεν βαριέσαι ποτέ. Κάθε μέρα είναι διαφορετική. Παίρνεις νέα ερεθίσματα, μια καινούρια εμπειρία, γνώσεις. Εκείνο που έχω μάθει είναι να μην εκπλήσσομαι πια με πολλά πράγματα. Κυρίως έχω μάθει πολλά για τους ανθρώπους. Γιατί έχεις να συναναστραφείς και να συνεργαστείς με μια ευρεία γκάμα προσωπικοτήτων και να προσαρμόζεσαι. Προσπαθώ πάντως να κατανοήσω τους ανθρώπους.

G.: Είσαι 18 χρόνια στη δημοσιογραφία, έχεις και μια κόρη 18 ετών. Μητρότητα και καριέρα ήρθαν μαζί στη ζωή σου. Ηταν δύσκολος ο συνδυασμός;
Μ.Γ.: Είναι δύσκολο, όπως για όλες τις εργαζόμενες μητέρες, αλλά δεν είναι ακατόρθωτο. Θέλει προσπάθεια, στήριξη από την οικογένεια, θέλει όταν επιστρέφεις στο σπίτι να αφιερώνεις ποιοτικό χρόνο στο παιδί.

G.: Εβαλες ποτέ στον εαυτό σου το δίλημμα παιδί ή καριέρα;
Μ.Γ.: Οχι, αλλά έκανα πίσω στην τηλεοπτική μου καριέρα όταν είδα ότι η δουλειά και τα ωράριά μου στοίχιζαν και είχαν αντίκτυπο στο παιδί. Οπότε έφυγα από την τηλεόραση και δούλεψα μόνο σε μια εβδομαδιαία εφημερίδα ◆

Styling: Λίζη Παπάζογλου Make-up/Hair: Ελευθερία Σαββοπούλου Βοηθός Styling: Ελένη Εξάρχου Βοηθός Φωτογράφου: Μάριος Ζούλης

Ειδήσεις σήμερα:

Στα 950 ευρώ ο κατώτατος μισθός το 2027 - Τι προανήγγειλε ο Μητσοτάκης για μισθούς και συντάξεις

Ανοιξιάτικος ο καιρός του τριημέρου της Πρωτομαγιάς - Σε ποιες περιοχές θα βρέξει

«Λιγότεροι φόροι, καλύτερες αμοιβές» - Ο Μητσοτάκης επιστρατεύει το θετικό αφήγημα στον δρόμο προς τις κάλπες