Ακόμα κι αν τους αναζητήσει κανείς στο Ιnternet, δεν πρόκειται να βρει κάτι. Ομως αξίζει να γνωρίσουμε τα μέλη αυτής της νεοσύστατης ομάδας τέχνης, να ακούσουμε τα όνειρά τους και να συστηθούμε με τη νέα γενιά ηθοποιών που αποφάσισαν να τα πραγματοποιήσουν με έναν ολόδικό τους τρόπο
Λευτέρης Τρίγκας
Την προηγούμενη Τρίτη η ομάδα τέχνης Actrawέκανε πρεμιέρα στο θέατρο «Αλκμήνη» με την παράσταση «Δεν ακούς τον ρυθμό». Ενα έργο που ακροβατεί ανάμεσα στο όνειρο και την πραγματικότητα, που μιλά για όλα αυτά που θα θέλαμε να έχουμε, αλλά και για την πάλη με τις ίδιες τις επιλογές μας. Την ιστορία της ζωής μας δηλαδή.
Συναντήσαμε από κοντά την τολμηρή καλλιτεχνική ομάδα και μιλήσαμε για τη μοναδική τους κολεκτίβα, για όσα θα μπορούσαν να τους χωρίσουν και, κυρίως, για όσα τους ενώνουν λίγο πριν από το τρίτο κουδούνι της πρώτης τους παράστασης.
Πρώτο Κουδούνι. Βρισκόμαστε επάνω στη σκηνή. Η ομάδα Actraw έχει μαζευτεί και συζητά με τους σκηνοθέτες της παράστασης, Τάσο Πετρίτση και Ειρήνη Τσέλλου, για τις τελευταίες διορθώσεις. Είναι παιδιά που γνωρίστηκαν στη δραματική σχολή και αποφάσισαν να ενώσουν τις καλλιτεχνικές τους δυνάμεις. «Η ομάδα μας ονομάζεται Actraw, δηλαδή ωμό παίξιμο, αλλά ακούγεται και σαν “άστρο”, που επίσης μας αρέσει. Σημασία έχει όμως πως είμαστε μια ομάδα, πρώτα φίλοι και συμφοιτητές. Οταν διαβάσαμε το κείμενο του Τάσου Πετρίτση μαγευτήκαμε κι εκεί οι συναντήσεις μας έγιναν πρόβες. Εχουμε όλοι κοινό ηθικό και καλλιτεχνικό κώδικα και αυτό βοηθά πολύ», απαντά η ηθοποιός και σκηνοθέτις Ειρήνη Τσέλλου.
Τα οκτώ παιδιά παίζουν και στήνουν την παράσταση
Τα οκτώ παιδιά δεν παίζουν μόνο, αλλά στήνουν εξ ολοκλήρου την παράσταση. Βρήκαν το θέατρο, μίλησαν με συντελεστές και συνεργάτες, άνοιξαν βιβλία Εφορίας, βούτηξαν στη γραφειοκρατία, ενώ ταυτόχρονα έπρεπε να βρουν και τους εαυτούς τους εντός και εκτός σκηνής. Πόσο εύκολο είναι όμως μια ομάδα να λειτουργήσει ομαλά με όλα αυτά; «Πραγματικά ήταν πολύ δύσκολο και δεν είχαμε ιδέα τι κρύβεται πίσω από τη στελέχωση μιας παράστασης. Να φτιάξουμε εταιρεία, προϋπολογισμοί, συντελεστές, συναντήσεις, οτιδήποτε για να ζήσουμε το όνειρό μας. Μεταξύ μας υπήρξαν αντιδράσεις, διαφωνίες και αρκετές εντάσεις, πόσο εύκολο είναι να συμφωνήσουν οκτώ άτομα; Τελικά, όμως, θέλουμε ακριβώς το ίδιο πράγμα και αυτό προσπερνά όλες τις δυσκολίες», λέει ο Στέφανος Βλάχος, η μεγαλύτερη έκπληξη της παράστασης.
Δεύτερο κουδούνι. Σε μιάμιση ώρα η παράσταση «Δεν ακούς τον ρυθμό» κάνει πρεμιέρα και, προς έκπληξή μου, δεν έχει κανείς τους άγχος. «Τώρα, τι να το κάνεις το άγχος; Κάναμε μεγάλη προετοιμασία και αυτή τη στιγμή έχουμε μόνο μια μεγάλη λαχτάρα να παρουσιάσουμε αυτή την παράσταση. Υπάρχει ανυπομονησία, όχι άγχος», λέει ο πιο έμπειρος Λεωνίδας Παπαδόδημας για το έργο που συστήνεται ως υπαρξιακό δράμα. «Το έργο θέλει να καταδείξει το προσωπικό ταξίδι που όλοι κάνουμε προς την αλλαγή ή την αμφισβήτηση. Μπορούμε να αλλάξουμε, θέλουμε, τι τίμημα θα έχει όμως όλο αυτό;», λέει ο Τάσος Πετρίτσης, που έχει γράψει και το κείμενο.
Οι Ειρήνη Τσέλλου, Τζένη Γεωργιλή και Ειρήνη Δάμπαση χτίζουν τις τρεις εικόνες της κεντρική ηρωίδας. Πόσο εύκολο είναι για μια γυναίκα να σπάσει τα κοινωνικά δεσμά της; «Το πρόβλημα πηγάζει από εμάς, την κοινωνία, τα πρότυπα. Μάλλον εμείς είμαστε και δημιουργούμε τα προβλήματά μας. Εύκολα δημιουργούμε τείχη, αλλά δύσκολα τα γκρεμίζουμε. Μια γυναίκα δεν έχει μόνο έναν ρόλο. Η Στέλλα είναι τραγουδίστρια, σύζυγος, μητέρα, καλλιτέχνις, φίλη και συνεργάτης. Πώς θα μπορούσε να ισορροπήσει όλες τις ιδιότητές της; Κι όμως, η κοινωνία μας είναι φοβερά εχθρική στο παραμικρό στραβοπάτημα κάθε γυναίκας, δεν της επιτρέπει κανένα λάθος».
Τρίτο κουδούνι και η παράσταση ξεκινά. Νέοι άνθρωποι, φίλοι, σύντροφοι και συγγενείς έχουν πάρει τη θέση τους, τα φώτα χαμηλώνουν και η ομάδα βρίσκεται ήδη στη σκηνή και αλληλεπιδρά σιωπηλά με το «Hey Jude» των Beatles σαν μουσικό χαλί. Η παράσταση μπορεί να είναι υπερβολικά συμβολική έως και λίγο χαοτική σεναριακά, αλλά το μήνυμα περνάει και φεύγοντας σιγοτραγουδάω εκείνον τον σκοπό της ηρωίδας. «Κι αν το σκοτάδι τη ζωή μου κυβερνάει, είσαι ο ήχος μου, ο χρόνια μυστικός. Βαθύς, κρυστάλλινος και τόσο δυνατός. Για να μου σπάσεις τη σιωπή - Μικρός Θεός».
