Ο rocker Σπύρος Κοντάκης που έγινε designer

Καλλιτέχνες όπως ο Ντέιβιντ Μπόουι, ο σερ Πολ ΜακΚάρτνεϊ, η Τζόνι Μίτσελ και πολλοί άλλοι έχουν δημιουργήσει, παράλληλα με τη μουσική καριέρα τους, πίνακες, φωτογραφίες, σχέδια ή γλυπτά. Καταφέρνοντας ακόμα περισσότερα από το να ακολουθήσει απλώς τα χνάρια τους, ο δικός μας Σπύρος Κοντάκης, μετά από μια επιτυχημένη πορεία στον κόσμο της μουσικής, σήμερα αποτελεί έναν από τους πιο φημισμένους διεθνώς Ελληνες σχεδιαστές. Ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή όμως. Από τα σχολικά του χρόνια, στο Παγκράτι, μάζευε στο σπίτι του τους συμμαθητές του με τους οποίους έφτιαχναν γκρουπάκια και δημιουργούσαν τον δικό τους ήχο. Αφού προσπάθησε ανεπιτυχώς να γίνει καλός μαθητής, έφυγε τελικά για το Λονδίνο, που εκείνη την εποχή αποτελούσε τη Μέκκα της μουσικής βιομηχανίας, για να γίνει ο ροκ σταρ που πάντα επιθυμούσε.

Ο Σπύρος Κοντάκης έπαιξε σε διάσημους χώρους της Μεγάλης Βρετανίας και σε μιούζικαλ, ενώ συμμετείχε σε παραγωγές του ανερχόμενου underground ήχου. Υστερα επέστρεψε στην Αθήνα με ένα αξιοζήλευτο βιογραφικό και ξεκίνησε περιοδείες, ηχογραφήσεις και μια καριέρα ακόμα μεγαλύτερη από αυτή που ονειρευόταν. Εμοιαζε να έχει βρει τον δρόμο του, αλλά όταν ένας καλλιτέχνης κάνει σχέδια οι Μούσες γελούν. Επειτα από 20 χρόνια μέσα στα στούντιο αποφάσισε να αποδράσει και να ξανασυστηθεί.

Πούλησε την κιθάρα του και έπιασε ένα μπλοκ κι ένα μολύβι και άρχισε να σχεδιάζει ασταμάτητα. «Πήρα την απόφαση να αλλάξω καριέρα κυριολεκτικά μέσα σε μια νύχτα, μετά από μια συναυλία. Φυσικά άλλαξε η ζωή μου, όχι μόνο στην καθημερινότητα, αλλά και στη διαφορετική προσέγγιση των πραγμάτων, την αισθητική. Ο μοντελισμός και οι μακέτες υπήρξαν ανέκαθεν τα χόμπι μου, από μικρό παιδί, κι αυτό με έκανε ισορροπημένο και ευτυχισμένο. Και η μουσική μπήκε στη ζωή μου πολύ νωρίς και με βοήθησε να εκφραστώ. Τα μουσικά συγκροτήματα στο σχολείο και οι μουσικές τάσεις της εποχής υπήρξαν καταλυτικά ως προς το να μπορέσεις να μπεις σε έναν κόσμο που σε εξιτάρει, να γίνεις καλλιτεχνικά δημιουργικός.

Τελικά η μουσική έγινε επάγγελμα για τα 20 επόμενα χρόνια. Με πολύ ωραίες στιγμές -ταξίδια, περιοδείες σε όλο τον κόσμο, ηχογραφήσεις με γνωστά ονόματα στην Ελλάδα και στο εξωτερικό- ως κιθαρίστας», αναφέρει ο ίδιος. Αναρωτιέμαι τι ρόλο παίζει το πλούσιο μουσικό παρελθόν του στη νέα του καριέρα ως designer. «Τα σχέδιά μου είναι λίγο αντιδραστικά μετά την εγκατάλειψη της μουσικής μου καριέρας. Η μουσικότητα λειτουργεί με έναν περίεργο και ανισόρροπο τρόπο, κάτι σαν τη στατική της ανισορροπίας. Τα αντικείμενά μου έχουν μια κίνηση, όχι απαραίτητα χορού, αλλά μιας δραπέτευσης από την πραγματικότητα». Αυτή είναι η Kontaki Design, μια boutique εταιρεία σχεδιασμού με «παιδικό ενθουσιασμό», όπως λέει ο ίδιος. Τα στιβαρά του αντικείμενα είναι αποτέλεσμα μεγάλης μελέτης, χωρίς όμως να χάνουν τον ανέμελο χαρακτήρα τους. Χρηστικά και όμορφα, είναι μια μείξη ονείρου και πραγματικότητας, βγάζοντας παιχνιδιάρικα τη γλώσσα στους κανόνες.

Στα πρώτα κιόλας χρόνια, τα σχέδιά του ταξίδεψαν στον κόσμο και βρέθηκαν στο Χόλιγουντ, σε διεθνή editorials μόδας και διακόσμησης, κόσμησαν σπίτια συλλεκτών και έγιναν αντικείμενα λατρείας από την πριγκίπισσα Στεφανί του Μονακό. «Βρέθηκα στο Παρίσι μετά από μια σύσταση ενός φίλου curator, ο οποίος ήταν μάνατζερ διάσημων καλλιτεχνών της Γαλλίας. Είδε τα πρώτα έπιπλα και αντικείμενα που είχα σχεδιάσει και με πήρε με συνοπτικές διαδικασίες στο Παρίσι. Η αποδοχή ήταν καταλυτική και μια τεράστια έκπληξη για μένα, κυρίως όταν έφτασε στα χέρια της πριγκίπισσας Στεφανί το πρώτο μου αντικείμενο, η τσαγιέρα “Conical”, η οποία δημοπρατήθηκε σε φιλανθρωπικό event που διοργάνωσε το 2012 στο Μονακό. Με ξανακάλεσαν στο πριγκιπάτο το 2015, για το φωτιστικό “Popeye”, το οποίο μάλιστα άνοιξε τη δημοπρασία εκείνης της χρονιάς».

Σετ τσαγιού, τρόλεϊ μπαρ, φωτιστικά, κηροπήγια, ακόμη και τσάντες που φέρουν την υπογραφή του Κοντάκη έχουν βρει τον δρόμο τους σε πεντάστερα ξενοδοχεία, μεγαλοπρεπή σπίτια και επιδείξεις μόδας διαθέτοντας μια δική τους, ιδιαίτερη ταυτότητα. Τελικά, τι κάνει ένα αντικείμενο kontaki τόσο μοναδικό; «Δεν ξέρω αν είναι μοναδικό και, αν ναι, τι το κάνει αυτό. Σκέφτομαι αυθόρμητα και λειτουργώ με την εικόνα, η οποία δεν έχει συγκεκριμένη μορφή τις περισσότερες φορές, αλλά έχει αίσθηση και καρφώνεται στο μυαλό μου. Ακολουθώ ακόμα και το λάθος και το προεκτείνω ως φυσικό επακόλουθο. Δεν με απασχολεί η αποδόμηση του αντικειμένου και του υλικού για εμπορικούς λόγους ή να ακολουθήσω τάσεις. Λειτουργώ με τις εικόνες μέσα από μνήμες κυρίως παιδικών χρόνων, τις οποίες παρουσιάζω αλλοιωμένες», διευκρινίζει ο σχεδιαστής.

Το ελληνικό κοινό τον γνώρισε το 2018, στο πρώτο design installation στο ξενοδοχείο «Μεγάλη Βρεταννία», το LiquID, ένα project διεθνών προδιαγραφών. «Το LiquID είναι μικρά ή μεγάλα projects τα οποία έχουν να κάνουν με τη συνύπαρξη ετερόκλητων ανθρώπων μέσα από τον σχεδιασμό, κάνοντας κοινά αποδεκτά έπιπλα και αντικείμενα σαν πηγές έμπνευσης και κοινού ενδιαφέροντος. Το πρώτο LiquID project διοργανώθηκε και παρουσιάστηκε με τον τίτλο “Afternoon tea”. Στο πλαίσιο αυτό, σχεδιάστηκαν πρωτότυπα αντικείμενα, όπως τσαγιέρες, φλιτζάνια, ποτήρια, κουτάλια, κηροπήγια, ένα ολοκληρωμένο σετ ενός afternoon tea. Καλεσμένοι απ’ όλους τους χώρους απολάμβαναν το απογευματινό τους τσάι μέσα από την εμπειρία του πρωτότυπου αντικειμένου και το στήσιμο ενός σκηνικού. Αυτό θα επαναληφθεί σε boutique ξενοδοχεία ανά τον κόσμο, όπως και η εξέλιξη αυτού, που είναι ένα ολοκληρωμένο δείπνο με σχεδιασμό όλου του tableware. Η αλήθεια είναι ότι θέλω να σχεδιάζω πολλά και διαφορετικά έπιπλα και αντικείμενα», μου λέει.

Από την επαφή του με το κοινό, οι Ελληνες είμαστε φιλότεχνος λαός; Μας απασχολεί να έχουμε αντικείμενα τέχνης στον χώρο μας; «Στην Ελλάδα δεν είμαστε καν φίλοι για να είμαστε και φιλότεχνοι. Αν και κοινωνικοί φαινομενικά, είμαστε πιο φιλικοί απέναντι στη μοναξιά απ’ ό,τι στη συνεργασία. Μέχρι να φτάσουμε να είμαστε φιλότεχνοι πρέπει να σταματήσουμε τον αθέμιτο ανταγωνισμό και να βάλουμε την τέχνη στην καθημερινότητά μας. Οσον αφορά το αν αναζητούμε την καλλιτεχνική ποιότητα στην καθημερινή μας ζωή, εδώ μπερδεύονται λίγο τα πράγματα γιατί, και πάλι, δεν υπάρχει παιδεία που να ισορροπεί τη χρηστικότητα και τη μοναδικότητα, ακόμα και το τι μας ταιριάζει πραγματικά. Συνήθως επιλέγουμε αυτό που επιλέγει ο απέναντι και έχει αποδοχή», απαντά γελώντας.

Οσο για το επόμενο βήμα του; «Στα νέα μου σχέδια είναι πολλά tableware accessories και εναλλακτικά έπιπλα. Επίσης οι συνεργασίες μου με τρεις μεγάλες εταιρείες του εξωτερικού. Εκτός από τις kontaki limited edition, θα κυκλοφορήσουν και προϊόντα μεγαλύτερης παραγωγής μέσα από αυτές. Δεν εγκαταλείπουμε τη μοναδικότητα, αλλά δεν περιοριζόμαστε σε ένα και μόνο κοινό», τονίζει πριν επιστρέψει στα σχέδιά του.