Bob Willoughby, ο εφευρέτης του Χόλιγουντ

Το Χόλιγουντ τον προσέλαβε στα 50s για να απαθανατίσει τα γυρίσματα στις μεγάλες παραγωγές του. Εκείνος συμπλήρωσε το μεγάλο κενό ανάμεσα στα κινηματογραφικά στούντιο και το πλήθος των περιοδικών της εποχής.

Ο Μπομπ Γουίλομπι ήταν ο χρυσός κρίκος μεταξύ των στούντιο που χρειάζονταν τα περιοδικά για την προβολή και των περιοδικών που χρειάζονταν τους αστέρες του κινηματογράφου για τις σελίδες τους. Καινοτόμος και ασταμάτητος, ως αποκλειστικός φωτογράφος στο πλατό, θα άλλαζε τον τρόπο με τον οποίο απεικονίζονταν οι αστέρες του κινηματογράφου. Στον φακό του αιχμαλώτισε ηθοποιούς και σκηνοθέτες σε στιγμές ξεκούρασης και έντασης με μια πρωτοφανή για την εποχή ιδιοφυΐα και ενέπνευσε τους μεταγενέστερους φωτογράφους.

Γεννημένος στο 1927 στο Λος Αντζελες, σπούδασε Κινηματογράφο στο Πανεπιστήμιο της Νότιας Καλιφόρνιας, μαθήτευσε δίπλα στον διάσημο κινηματογραφιστή Σολ Μπας και εργάστηκε με γνωστούς φωτογράφους του Χόλιγουντ. Το «Harper’s Bazaar» ήταν το περιοδικό που του ανέθεσε το πρώτο του θέμα στις αρχές της δεκαετίας του ’50, αλλά η καριέρα του απογειώθηκε το 1954, όταν η Warner Bros τού ζήτησε να φωτογραφίσει την Τζούντι Γκάρλαντ στην τελευταία σκηνή της ταινίας «A star is born» και το πορτρέτο της έγινε το πρώτο του εξώφυλλο στο «Life».

Ηταν το ξεκίνημα μιας συνεργασίας τεσσάρων δεκαετιών του περιζήτητου φωτογράφου με τα μεγάλα στούντιο. Εφευρίσκοντας ευρεσιτεχνίες, ο Μπομπ Γουίλομπι χρησιμοποίησε ραδιοελεγχόμενες κάμερες στα δαιδαλώδη σκηνικά, επινόησε ποικίλων ειδών στηρίγματα για να συγκρατούν τη μηχανή και ένα σιωπηρό «μπλιπ» ώστε μέσω τηλεχειρισμού να μπορεί να φωτογραφίζει αθόρυβα στα γυρίσματα και να πετυχαίνει τις πιο αυθεντικές εικόνες, εκείνες που αποκάλυπταν ανθρώπινα στοιχεία πίσω από τη λάμψη των σταρ. Παρέμεινε ιδιαίτερα ενεργός επαγγελματικά μέχρι το 2009 που πέθανε.

Οι φωτογραφίες του εκτίθενται σε εμβληματικά ιδρύματα, όπως στην Εθνική Πινακοθήκη της Ουάσινγκτον, στο Μητροπολιτικό Μουσείο Τέχνης και στο Μουσείο Μοντέρνας Τέχνης στη Νέα Υόρκη, στην Τέιτ στο Λονδίνο, στην Εθνική Βιβλιοθήκη στο Παρίσι, και αναβιώνουν την αίγλη μιας εποχής και ενός τρόπου ζωής των διάσημων που αγαπήθηκαν στο πανί.
Οταν σκηνοθετούσε το «Σκοτώνουν τ’ άλογα όταν γεράσουν», ο Σίντνεϊ Πόλακ ένιωσε ότι ο Γουίλομπι είχε αιχμαλωτίσει σε μία μόνο φωτογραφία μια βαθιά απελπισμένη Τζέιν Φόντα.

«Είδα την ψυχή της ταινίας μου στις φωτογραφίες του», τον είχε αποθεώσει. Η μεγάλη μούσα του υπήρξε η Οντρεϊ Χέπμπορν. «Ολοι ήταν ερωτευμένοι με τη Χέπμπορν στο “Καυτό Παρίσι” αλλά κανείς περισσότερο από τον Γουίλιαμ Χόλντεν», δήλωνε το ’64 ο καινοτόμος φωτογράφος για τον τότε σύντροφο της αξέχαστης Οντρεϊ. «Η Μπάρμπρα Στρέιζαντ δεν ήταν ακόμα διάσημη το 1963, όταν της τηλεφώνησα λέγοντας “Μπάρμπρα, μάλλον είμαι εξίσου καλός φωτογράφος όσο εσύ τραγουδίστρια, οπότε ας συναντηθούμε”.

Τη συνάντησα στην πισίνα του ξενοδοχείου “Beverly Hills”, όπου τη φωτογράφισα με έναν νεαρό άνδρα που αργότερα μάθαμε ότι ήταν ο σύζυγός της Ελιοτ Γκουλντ. Η Μέριλιν εξέπεμπε μια απίστευτη ενέργεια όταν πόζαρε - το ονόμασαν σεξαπίλ και λανθασμένα πίστευαν ότι πήγαζε από το ντεκολτέ της. Μια μέρα ο ατζέντης μου άρχισε να λέει: “Eίναι ένα παιδί, αυτό το ηλιοκαμένο, ένας νέος ηθοποιός από το Μπρόντγουεϊ που θα παίξει δίπλα στη Νάταλι Γουντ σε μια ταινία που ονομάζεται ‘Επαναστάτης χωρίς αιτία’.

Πιθανώς να αξίζει να του βγάλεις μερικές φωτογραφίες στα γυρίσματα”», περιέγραφε τις περιπέτειες του. Ο Τζέιμς Ντιν, λοιπόν, με το κολάρο του λοξό, να μελετάει προσηλωμένος το σενάριο, μια απίστευτα όμορφη Ελίζαμπεθ Τέιλορ, μια Μέριλιν Μονρόε εκθαμβωτική.

Οι συνάδελφοί του έλεγαν ότι στο πλατό, όταν τραβούσαν την ίδια σκηνή με την ίδια κάμερα, μπορεί να έπαιρναν μια τέλεια λήψη, αλλά ποτέ δεν έφταναν τις επιδόσεις του. Ο Πίτερ Ο’Τουλ τον επαινούσε ως φωτογράφο αλλά και γνώστη της τέχνης, λάτρη της ομορφιάς και αρχαιολόγο που κουβαλούσε πάντα ένα φτυάρι στο αυτοκίνητό του.

«Το σπίτι μας ήταν γεμάτο με αρχαιοελληνικά αγγεία, πίνακες, συλλογές», λέει σήμερα ο γιος του, Κρίστοφερ Γουίλομπι, που επιμελείται το αρχείο του. «Το πιο σημαντικό, όμως, ήταν ότι νοιαζόταν γι’ αυτούς που φωτογράφιζε. Τους ήθελε πάντα στα καλύτερά τους κι εκείνοι το ήξεραν και τον εμπιστεύονταν. Είχε ακλόνητες αξίες στη ζωή του, αγαπούσε την οικογένεια και τη μητέρα μας, την οποία γνώρισε σε μια πτήση ως αεροσυνοδό της American Airlines, παντρεύτηκαν μέσα σε έξι εβδομάδες και έμειναν 50 χρόνια μαζί.

Ημασταν μια πολύ δεμένη οικογένεια. Μετακομίζαμε συνεχώς, σκαρφαλώναμε στην πλάτη του Τόνι Κέρτις, μπουσουλάγαμε με την Οντρεϊ Χέπμπορν κι ο μπαμπάς μάς τραβούσε φωτογραφίες. Ζούσαμε μια κανονική οικογενειακή ζωή με τον πατέρα να πηγαίνει στη δουλειά το πρωί και να επιστρέφει στο σπίτι το βράδυ. Κάθε μέρα ανακαλύπτω κάτι καινούριο στα αρχεία του. Ευτυχώς, ο Μπομπ θα επιστρέφει πάντα με μια λήψη του».