Martin Brudnizki: Ονειρικά τρικ και φαντασία στο design

Οταν πρόκειται για εστιατόρια, ξενοδοχεία και ιδιωτικά κλαμπ, ο Μάρτιν Μπρουντνίζκι είναι το «χρυσό αγόρι» του interior design. Το όνομά του φιγουράρει σε όλα τα έγκυρα έντυπα του χώρου, από το «Architectural Design» μέχρι το «Wallpaper», το οποίο τον περιέγραψε ως έναν από τους καλύτερους της γενιάς του.

Το αρχιτεκτονικό του γραφείο στο Λονδίνο έχει 120 υπαλλήλους και θυγατρική στη Νέα Υόρκη, ενώ την περασμένη χρονιά άνοιξε κατάστημα επίπλων στο αριστοκρατικό Πίμλικο, σχεδίασε έξι ξενοδοχεία και λάνσαρε εστιατόρια σε τοποθεσίες από τις πλαγιές του Σεν Μόριτζ μέχρι τις παραλίες του Μαϊάμι. Οποιος βρεθεί στο Μέιφερ του Λονδίνου το πιθανότερο είναι ότι θα καθίσει σ’ έναν βελούδινο καναπέ ή ένα μπρούτζινο σκαμπό που έχει σχεδιάσει εκείνος.

Για 5 o’clock tea στο κλαμπ «Annabel’s», σούσι με τις γοργόνες του Ντάμιεν Χιρστ στο «Sexy Fish», δείπνο στο κλασικό «Scott’s» ή στο «Ivy Asia», κοκτέιλ στο «Harry’s Bar» και στο «Daphne’s», όποια διάσημη πόρτα κι αν ανοίξει, θα μπει στον μαγικό κόσμο του Μάρτιν Μπρουντνίζκι. Ο 57χρονος Σουηδός, με καταγωγή από την Πολωνία, μας μίλησε για το αγαπημένο του παιχνίδι: το design.

Gala: Πώς θα περιγράφατε το στυλ σας;
Μάρτιν Μπρουντνίζκι: Δεν μου αρέσει να βάζω ταμπέλες. Απλώς επικεντρώνομαι στη δημιουργία μιας αισθητικής που με κάνει να νιώθω οικεία, άνετα και κυρίως χαρούμενος. Φυσικά, έχω επηρεαστεί από τις σημαντικότερες περιόδους στην Ιστορία της Τέχνης, δηλαδή κλασικισμό, μοντερνισμό, μινιμαλισμό και τώρα μαξιμαλισμό, αλλά έχω μάθει να παίρνω τα καλύτερα κομμάτια από αυτά τα στυλ και να τα ενσωματώνω με ομοιογενή και προσωπικό τρόπο. Το αποτέλεσμα είναι ένας βαθιά πολυεπίπεδος και μελετημένος σχεδιασμός που μοιάζει σαν να ήταν πάντα εκεί και να έχει εξελιχθεί στο πέρασμα του χρόνου.

G.: Τι σας εμπνέει περισσότερο;
M.Μπ.: Πολλά πράγματα. Ευτυχώς ταξιδεύω πολύ και πάντα αναζητώ εμπνευσμένη αρχιτεκτονική, τέχνη και σχέδιο. Αλλά μου αρέσει επίσης να διαβάζω και να επισκέπτομαι κτίρια στην περιοχή μου. Αυτή την εποχή ασχολούμαι με τον κήπο μου και εμπνέομαι από την ομορφιά της φύσης και τα απλά πράγματα της ζωής.

G.: Ποιο τμήμα της δημιουργικής διαδικασίας είναι το αγαπημένο σας;
M.Μπ.: Μου αρέσει πολύ το αρχικό στάδιο της ιδέας, γιατί τότε μπορείς να είσαι πιο δημιουργικός και να αποφασίσεις το αφήγημά σου.
Μπορεί να παρουσιάσω ιδέες στον πελάτη πολλές από τις οποίες δεν θα είναι καθόλου αυτό που περίμενε, όμως έτσι θα καταλάβω αν έχει διάθεση για περιπέτεια ή θέλει να επικεντρωθεί στην πρακτικότητα. Οταν προτείνω κάτι, ο πελάτης νιώθει σαν να μπαίνει στο όνειρό μου, οπότε αυτό το παιχνίδι στα αρχικά στάδια είναι πάντα απολαυστικό. Μου δίνει ενέργεια για την υπόλοιπη διαδικασία του σχεδιασμού.

G.: Ποιο είδος χώρου προτιμάτε να σχεδιάζετε;
M.Μπ.: Αυτόν που δουλεύω κάθε φορά. Ενα σπίτι είναι μια σημαντική εμπειρία γιατί γίνομαι μέρος της ζωής του πελάτη μου και φυσικά αποτελεί ένα εξαιρετικά προσωπικό πρότζεκτ. Είναι ευτυχία να μπορώ να ζωντανεύω τις ιδέες των ιδιοκτητών και να δημιουργώ το σπιτικό τους. Ενα ξενοδοχείο αποτελεί μια εντελώς διαφορετική εμπειρία, είναι μεγαλύτερο και έχει πολλά περισσότερα χρόνια ζωής. Απολαμβάνω την πρόκληση να φτιάξω ένα νέο ξενοδοχείο για ένα brand ή ακόμα και να δημιουργήσω την ταυτότητα ενός νέου brand ξενοδοχείων. Για παράδειγμα, μόλις ολοκληρώσαμε το «Hotel Barrière Fouquet’s New York», το οποίο ήταν το πρώτο ξενοδοχείο στις ΗΠΑ της αλυσίδας Barrière. Το στοίχημα ήταν να δημιουργηθεί η σωστή αισθητική γι’ αυτό το απολύτως γαλλικό ξενοδοχειακό brand, διασφαλίζοντας ταυτόχρονα ότι θα γινόταν κομμάτι του τοπίου της Τραϊμπέκα. Από την άλλη, ολοκληρώσαμε το «Broadwick Soho» στο Λονδίνο, το οποίο είναι το πρώτο ξενοδοχείο του brand και έτσι μπορέσαμε να θέσουμε εμείς τις αρχές του σχεδιασμού του. Αυτή είναι πάντα μια ευχάριστη εμπειρία.

G.: Τι προσέχετε περισσότερο στον σχεδιασμό των ιδιωτικών κλαμπ;
M.Μπ.: Νομίζω ότι εξαρτάται από τον χαρακτήρα του καθενός. Σήμερα, τα περισσότερα λειτουργούν από το πρωί έως το βράδυ, οπότε αυτό συμβάλλει στη διαμόρφωση του στυλ. Στο «Annabel’s» μπορεί κανείς να πάει για πρωινό και να φύγει στις 4 τα ξημερώματα μετά από μια νύχτα χορού στο υπόγειο. Αυτό αποτελεί από μόνο του πρόκληση γιατί απαιτείται η δημιουργία διαφορετικών ζωνών, οι οποίες θα φιλοξενούν τους επισκέπτες όλη τη διάρκεια της ημέρας. Εδώ ο φωτισμός ήταν το κλειδί, οπότε συνεργαστήκαμε με έναν ειδικό ώστε να δημιουργήσουμε μια διάθεση που μεταβάλλεται ανάλογα με την ώρα της ημέρας. Ο σχεδιασμός πρέπει να εξισορροπεί το χαλαρό πρωινό με το επαγγελματικό γεύμα και μετά με το ξέγνοιαστο δείπνο και με τη διασκέδαση το βράδυ.

G.: Πώς θέλετε να είναι ο δικός σας ιδιωτικός χώρος;
M.Μπ.: Ταξιδεύω πολύ όπως ανέφερα, οπότε η άνεση είναι το σημαντικότερο για μένα. Θέλω επιστρέφοντας στο σπίτι μου να περιτριγυρίζομαι από πράγματα που μου αρέσουν για να μπορώ να χαλαρώνω πραγματικά. Εχω ένα σπίτι στο Λονδίνο και ένα στην εξοχή, στο δυτικό Σάσεξ. Η ευτυχία μου είναι να αποσύρομαι εκεί μετά από μια κουραστική εβδομάδα.

G.: Υπάρχει κάποιο άλλο μέρος όπου αισθάνεστε σαν στο σπίτι σας;
M.Μπ.: Μεγάλωσα στη Στοκχόλμη και νιώθω μια ζεστασιά όποτε βρίσκομαι εκεί. Ισως γι’ αυτό πάντα με τραβά η θάλασσα και γενικά μου αρέσει να βρίσκομαι δίπλα στο νερό.

G.: Ποιος είναι ο σκοπός της δουλειάς σας;
M.Μπ.: Να σχεδιάζω χώρους που κάνουν τους ανθρώπους ευτυχισμένους. Είναι σημαντικό στη δουλειά μου να έχω διάθεση για παιχνίδι, να χρησιμοποιώ στοιχεία που είναι αστεία, έξυπνα, τολμηρά, ασυνήθιστα. Ο Σεσίλ Μπιτόν έλεγε: να είσαι τολμηρός, διαφορετικός, καθόλου πρακτικός, συνεπής με τον στόχο σου, κόντρα στους βολεμένους, στους κοινότοπους, τους σκλάβους του συνηθισμένου. Αυτό ακριβώς κάνω.